Astronomen uit Taiwan, Engeland en Japan hebben de verdeling van donkere materie in clusters van sterrenstelsels gemeten. Daarbij is vastgesteld dat de dichtheid van de donkere materie in deze clusters naar binnen toe geleidelijk groter wordt. En dat is precies de voorspelling van het meest gebruikte model: het CDM-model (CDM staat voor ‘koude donkere materie’). Weinig astronomen twijfelen nog aan het bestaan van donkere materie. Maar waar deze materie – die niet rechtstreeks waarneembaar is, maar wel aantrekkingskracht uitoefent – uit bestaat is nog onduidelijk. De eenvoudigste verklaring is dat het gaat om vrij langzaam bewegende deeltjes die geen enkele vorm van elektromagnetische straling uitzenden. Deze deeltjes zouden echter wel massa hebben en dus aantrekkingskracht uitoefenen op hun omgeving. De verschillende modellen voor de donkere materie doen uiteenlopende voorspellingen voor de manier waarop deze materie binnen een cluster van sterrenstelsels verdeeld zou moeten zijn. Het is dus zaak om erachter te komen hoe deze verdeling er in werkelijkheid uit ziet. En dat hebben de astronomen nu gedaan. De astronomen hebben onderzocht hoe clusters het licht van verder weg staande sterrenstelsels afbuigen. Deze afbuiging, die het gravitatielenseffect wordt genoemd, komt voor minstens tachtig procent voor rekening van de donkere materie in de clusters. Het gevolg ervan is dat de beeldjes van achtergrondstelsels een klein beetje opschuiven en/of vervormd raken. Uit dit vervormingspatroon kan de materieverdeling in de cluster worden gereconstrueerd. Om geen last te hebben van toevallige verschillen tussen individuele clusters hebben de astronomen ten slotte een kaart gemaakt van de gemiddelde materieverdeling in vijftig zware clusters. Deze kaart vertoont een opmerkelijke symmetrie en een duidelijke massaconcentratie in het centrum. De overeenkomst met de voorspelde verdeling van het standaard CDM-model is treffend. (EE)
→ Cosmic Giants Shed New Light on Dark Matter
Een overzicht van hoe de verdeling van donkere materie (rechts) werd gereconstrueerd uit optische beelden (links) genomen door de Subaru Telescope. Een nauwkeurige meting van de vormen van de achtergrond van sterrenstelsels in de waargenomen beelden kon het team om de vervorming patroon (midden) te onderzoeken en vervolgens reconstrueren de verdeling van donkere materie in de clusters. (Credit: NAOJ / ASIAA / School Natuurkunde en Sterrenkunde, Universiteit van Birmingham / Kavli IPMU / Sterrenkundig Instituut, Universiteit van Tohoku)
Donkere materie kaarten voor een steekproef van vijftig afzonderlijke clusters van sterrenstelsels (links), een gemiddelde melkwegcluster (midden), en die op basis van donkere materie theorie (rechts). De dichtheid van donkere materie toeneemt in de volgorde van blauw, groen, geel en rood kleuren. De witte horizontale lijn vertegenwoordigt een schaal van een miljoen lichtjaar. De kaart op basis van voorspellingen van CDM theorie (rechts, midden) is een goede overeenkomst met het gemiddelde sterrenstelsel cluster waargenomen met de Subaru Telescope. (Credit: NAOJ / ASIAA / School Natuurkunde en Sterrenkunde, Universiteit van Birmingham / Kavli IPMU / Sterrenkundig Instituut, Universiteit van Tohoku)
http://www.naoj.org/Pressrelease/2013/06/12/index.html
![[think]](./images/smilies/think.gif "think"){kind=small}
