De verborgen kostprijs van beloningen

[taigitu]

.....

[taigitu]

De verborgen kostprijs van beloningen
Februari 18, 2019



Wanneer je iemand op een bewuste manier beloont, dan doe je het met de bedoeling om bepaalde gedragingen of houdingen te versterken.
Dit is vooral waar bij kinderen. Er is echter sprake van een verborgen kostprijs wanneer we beloningen gebruiken om gedrag te beïnvloeden.

Je maakt hier dan gebruik van motivatie op basis van een beloning.
Na verloop van tijd ondermijnt dit echter de intrinsieke motivatie die een persoon bezit voor de activiteit die hij uitvoert.

Intrinsiek en extrinsiek gedrag
Om het effect van de verborgen kostprijs van beloningen te verklaren moeten we het verschil tussen beide vormen van motivatie begrijpen.
Gedrag dat intrinsiek gemotiveerd is, is het gedrag dat we spontaan voor het plezier of uit persoonlijke interesse vertonen.

Deze dingen doen we zonder dat er sprake is van enige beloning, aansporing of uitwendige controle.
Als gevolg daarvan zijn deze activiteiten geen middelen tot een doel. Ze zijn op zich de moeite waard.

Anderzijds is extrinsieke motivatie afkomstig van aansporingen en gevolgen uit de uitwendige omgeving.
Het komt dus uit een gedragsmatig contract. Dit zegt dan “doe dit” (het vereiste gedrag) en je zal “dat” (de prijs die ermee samenhangt) krijgen.

Intrinsiek en extrinsiek gedrag
Op het eerste zicht kunnen gedragingen intrinsiek of extrinsiek lijken.
Het fundamentele verschil tussen beide vormen bevindt zich in de bron die het gedrag energie verschaft en stuurt.

Bij intrinsieke motivatie komt het van de spontane vervulling van de psychologische behoefte die de activiteit verschaft.
In het geval van extrinsieke motivatie is het afkomstig van uitwendige aansporingen en gevolgen.

Inmenging in het leerproces
Mensen geven beloningen omdat ze verwachten dat het de motivatie en het gedrag zal vermeerderen.
Wanneer je een beloning geeft, komt deze extrinsieke prijs tussen in het leerproces.
Het komt ook in de weg te staan van de manier waarop iemand zichzelf autonoom stuurt.
Dit is één van de verborgen kostprijzen van beloningen.

Beeld je in dat ouders hun kinderen altijd met geld zouden belonen als ze goede schoolresultaten hebben.
Nadat dit meerdere keren gebeurt, zal de leerling alleen maar informatie uit het hoofd willen leren om te slagen.

Ze zullen zich met andere woorden niet langer intrinsiek gemotiveerd voelen om een begripsmatig inzicht in het materiaal te verwerven
. De enige reden waarom ze zullen studeren, is om er iets in ruil voor te krijgen.

Mensen voelen zich creatiever wanneer ze vooral gemotiveerd zijn uit interesse, plezier, tevredenheid en de uitdaging van het werk zelf,
meer dan door uitwendige drukkingsmiddelen.

Om het in fundamentele termen uit te leggen kunnen we zeggen dat iemand dwingen of overdreven aansporen,
een verandering teweeg brengt in het gewicht van de redenen om de taak uit te voeren.

Dit is zelfs waar wanneer de beloning heel aantrekkelijk is (zoals bijvoorbeeld geld). De redenen veranderen dan immers.
Ze zijn niet langer verbonden met autonomie maar met de omgeving.

Verwachte en tastbare beloningen
Verwachte beloningen ondermijnen de intrinsieke motivatie. Onverwachte beloningen doen dat echter niet.
De verborgen kostprijs van beloningen is meer of minder nadrukkelijk afhankelijk van de aard van de bekrachtiging.

Tastbare beloningen oefenen een vorm van controle uit over het gedrag. Voorbeelden zijn geld, prijzen en trofeeën.
We gebruiken ze vaak in verschillende contexten (familie, werk, school) om mensen aan te moedigen dingen te doen
die ze anders niet zouden doen.

Talrijke studies hebben aangetoond dat onverwachte en onvoorwaardelijke tastbare beloningen de intrinsieke motivatie
niet op een negatieve manier beïnvloeden. Ze verhogen de intrinsieke motivatie niet en verminderen het ook niet.

Onthoud dat die laatste de beloningen zijn die een persoon krijgt onafhankelijk van zijn prestatie.
Beloningen die afhankelijk zijn van deelname, afwerking en uitvoering verminderen echter wel de intrinsieke motivatie.



Wanneer is uitwendige motivatie positief?
In bepaalde situaties werkt extrinsieke motivatie dus toch goed.
In die gevallen is er geen verborgen kostprijs. Er zijn met andere woorden uitzonderingen waarin de aansporingen,
gevolgen en uitwendige beloningen een gunstig effect hebben. We hebben het hier specifiek over die activiteiten
die op zich een heel lage intrinsieke motivatie bezitten.

Voorbeelden van dit soort activiteiten zijn recycleren, energie besparen, de verkeersregels volgen of oudere burgers aanzetten
om deel te nemen aan een lichamelijke activiteit. In al deze voorbeelden werkt het positief om goed gedrag te belonen.
Als we dit gedrag niet belonen, dan zullen mensen zich niet actief inzetten om het te doen.

De verborgen kostprijs van uitwendige beloningen op intrinsieke motivatie beperkt zich tot de activiteiten waarvoor mensen
zich toch geïnteresseerd kunnen voelen (afwezige externe motivatie).

Zoals je kan zien, zijn er altijd twee manieren om van een activiteit te genieten.
Stel dat jij een instrument bespeelt omdat je het leuk vindt. Je besteedt er tijd aan omdat je jouw vaardigheden wilt ontwikkelen.
In dat geval doe je het wegens je intrinsieke motivatie.

Als je het echter doet omdat het een kans biedt om geld, prijzen en trofeeën te verdienen of om indruk te maken op anderen,
dan speelt hier extrinsieke motivatie. Welke motivatie herken je bij jezelf? De ene, de andere of beide?

https://verkenjegeest.com/de-verborgen- ... eloningen/

[Vitharr]

Het zit inderdaad goed verborgen Taigitu.

[gusteman]

Ik vind het altijd weer zo jammer dat in dergelijke artikelen heel oppervlakkig wordt ingegaan op gedrag ... dat wijst er op dat de schrijver een pseudo-psycholoog is.

Neem nu bijvoorbeeld deze 'vaststelling en conclusie':

Beeld je in dat ouders hun kinderen altijd met geld zouden belonen als ze goede schoolresultaten hebben.
Nadat dit meerdere keren gebeurt, zal de leerling alleen maar informatie uit het hoofd willen leren om te slagen.

De reactie zou even goed kunnen zijn dat na meerdere keren de beloning met geld niet meer werkt ... maar daar gaat de schrijver niet op in.
Er wordt één denkpiste aangeboden en daar wordt een conclusie op gebouwd.

Ze zullen zich met andere woorden niet langer intrinsiek gemotiveerd voelen om een begripsmatig inzicht in het materiaal te verwerven
. De enige reden waarom ze zullen studeren, is om er iets in ruil voor te krijgen.

Wat een onzin is dit toch? Kinderen (of elke andere vorm van leerling) kunnen net zo goed wèl inzicht krijgen in de leerstof wanneer er een beloning tegenover staat.
Die beloning is er trouwens altijd, in één of andere vorm, want zelfs falen kan gezien worden als een verrijking (Indien je opzet niet slaagt, dan heb je toch iets geleerd, namelijk hoe je het niet moet doen - A. Einstein).
Alles zal afhangen van de manier waarop de leerstof wordt aangebracht

In het artikel wordt dus vertrokken vanuit een werkwijze waarbij argumenten worden aangevoerd die automatisch zullen leiden tot de conclusie welke de schrijver wil bereiken.

Zo krijg je alles uitgelegd ...

[taigitu]

Het zit inderdaad goed verborgen Taigitu. :mrgreen:

Ja, het kan goed verborgen zitten en ook een heel duidelijke actie.
Zo kwam op zondagmorgen mijn kleinzoon van 2 jaar oud op visite, met zijn ouders uiteraard.
Die brachten zijn boterhammetje mee want de jongeheer had geen leuke bui en wilde niet eten.
Ook wilde hij ook niet eten toen hij bij oma was. Hij wilde wel op zijn piano spelen en ik moet
dan met de sjamanendrum hem begeleiden. Een ritueel dat we hebben als hij op visite komt.
Ik stelde voor dat hij eerst zijn boterham zou eten en dat we daarna gingen spelen.
Hij weigerde twee maal maar na de derde keer kreeg hij door dat hij beter kon gaan eten.
Toen hij eenmaal aan het eten was vond hij de boterham lekker. En dus ging de boterham op.
Daarna hebben we een 'optreden' gedaan voor zijn papa en mama.....

Je zou dit kunnen onder brengen bij de extrinsieke prijs, inmenging in het leerproces.
En zoals beschreven in het artikel 'Het komt ook in de weg te staan van de manier
waarop iemand zichzelf autonoom stuurt.
Dit is één van de verborgen kostprijzen van beloningen'.
Ik zie dit gebeuren/onderhandeling niet als iets wat 'in de weg staat'.
Het is onderdeel van de opvoeding en gerelateerd aan zijn gezondheid.
Zijn kinderen ouder en krijgen zij hun rapport mee naar huis vind ik het leuk om bij, een
voor hem goed rapport, een beloning te geven in geld of een kadootje.
Als er héél veel druk wordt uitgeoefend op een kind om goede cijfers te halen
op school kan dat zijn/haar gezondheid schaden, zoals door stress.

De meest verborgen extrinsieke prijs is de 'helpende hand'.....
Ik schreef al eens eerder op het forum dat alles wat we doen, doen we uit egoïsme.
Daarbij vermeldt dat er zowel een positieve als negatieve kant aan egoïsme zit.
Het is een citaat van Dr. Albert Schweizer, die ik onderschrijf.
Hij deed wat hij belangrijk vond in zijn leven, voor een groot deel in dienstbaarheid van de ander.
( https://www.nobelprize.org/prizes/peace ... graphical/ )

Wanneer wij de ander een helpende hand toesteken, iemand bijstaan in diverse dingen zonder een tegendienst,
kan dat ons zelf een goed gevoel geven. Het is positieve energie die wordt uitgewisseld, geven en ontvangen tussen beiden.
En gelukkig kunnen veel mensen dit ook. Elkaar bijstaan op moeilijke leermomenten in het leven.
Maar wanneer later de gever een keer hulp nodig heeft en dan blijkt dat de ontvanger het af laat weten
is er vaak teleurstelling/boosheid in de zin van 'ik heb zo vaak geholpen en nu ik hulp nodig heb istie er niet.........
Op dat moment slaat de extrinsieke hulp/aansporingen naar de 'afdeling Investeringen in de toekomst'.
Er is geïnvesteerd ..... en nu verwacht ik te worden 'uitbetaald'.... een contract.
En die houding kan resulteren dat een positieve houding waarin men de ander bijstaat, omslaat naar een
levensinstelling waarbij die uitgestoken hand in de broekzak verdwijnt.