Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Speciaal voor onderwerpen die de psyche betreffen.
Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door taigitu » 22 jul 2018, 15:49

Berjan schreef:
21 jul 2018, 23:47
Dit doet me wel denken aan een andere vraag, namelijk hebben dieren herinneringen? Want herinneringen heb je pas als je taal hebt ontwikkeld en weet hoe dingen genoemd worden.Lijkt me niet dat dieren woorden hebben voor dingen. Anders hadden ze wel cultuur en dergelijke. Hoe zit het dus met herinneringen van dieren? Werkt dit anders dan bij mensen?
'Honden kunnen zich specifieke gebeurtenissen herinneren'

23 november 2016

Een hond kan specifieke gebeurtenissen onthouden, zo blijkt uit een nieuwe studie.
Als het baasje van een hond op een stoel gaat staan, of bijvoorbeeld een paraplu aanraakt,
kan het dier zich die gebeurtenis vaak een uur later nog herinneren.
Dat wijst erop dat honden herinneringen op ongeveer dezelfde manier opslaan als mensen.
Tot die conclusie komen Hongaarse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.

Imitatie
Bij een experiment leerden de wetenschappers zeventien honden om een handeling van hun baasje te imiteren met alledaagse objecten,
zoals een paraplu, of een stoel. Wanneer het baasje van één van de honden bijvoorbeeld op een stoel ging staan,
klom het dier vlak daarna ook op de stoel. Als de eigenaar nadrukkelijk een paraplu aantikte, deed de hond daarna hetzelfde met één van zijn poten.

In het tweede deel van het experiment werden de honden getraind om hun imitatiegedrag even uit te stellen.
Nadat ze hadden gezien hoe hun baasje een handeling verrichte met een object, moesten ze op de grond gaan liggen.

Uur
Pas als hun baasje "doe het" riep, imiteerden de dieren de handeling. Soms kregen ze het commando na een minuut,
soms pas na een uur. Het merendeel van de honden bleek zich na een minuut nog te herinneren wat hun baasje had gedaan.
Sommige dieren konden de handeling zelfs na een uur nog imiteren.
Naarmate de tijd vordert, krijgen honden steeds meer moeite om zich een handeling te herinneren, net als mensen.
Ook dat wijst erop dat het geheugen van de dieren op dezelfde manier werkt.

Beloning
Tot nu toe gingen wetenschappers er vanuit dat het geheugen van honden weinig specifiek was.
De dieren zouden zich vooral herinneren voor welke acties ze waren beloond met voedsel.
Het nieuwe onderzoek toont aan dat die theorie niet klopt.

"Ik denk dat hondenbezitters al vermoedden dat honden zich specifieke gebeurtenissen uit het verleden kunnen herinneren",
aldushoofdonderzoeker Claudia Fuguzza in de Britse krant The Guardian.


"Dit onderzoek toont aan dat de herinneringen van onze honden niet simpelweg gebaseerd zijn op herhaling en beloningen",
verklaart ze op de nieuwssite Science Now.

Door: NU.nl/Dennis Rijnvis





De taal van dieren: vogelzang en bijendans

10 januari 2006

Mensen praten, de hele dag door, over van alles en nog wat. Uit onderzoek blijkt zelfs dat mensen zo’n tweederde van de tijd dat ze praten besteden aan roddelen over anderen.

Omdat roddelen een gunstige uitwerking kan hebben op je eigen positie binnen een groep, zijn er wetenschappers die menen dat taal om die reden ook is ontstaan. Maar in hoeverre is menselijke taal uniek? Wat zeggen katten tegen elkaar als ze miauwen, of vogels die vanaf een boomtak hun liedje zingen? Roddelen ze misschien ook? Waar hebben ze het eigenlijk over? Om die vragen te beantwoorden is het nodig eerst goed te weten wat taal tot taal maakt.
De taalkundige Charles Hockett stelde zichzelf in de jaren zestig dezelfde soort vragen als hierboven. Daarom stelde hij een lijst op met kenmerken van menselijke taal. Als eerste punt noemde hij het menselijke spraakvermogen. Mensen gebruiken hun stembanden, tong en mond- en neusholte om mee te praten.

Maar de vraag is of spraak wel datgene is wat taal tot taal maakt. Taalkundig onderzoek heeft uitgewezen dat de gebarentaal van dove mensen net zo complex is als gesproken taal.
Taal hoeft dus niet per se gesproken te zijn om taal te zijn. De bouw van het strottenhoofd en de tong van apen is dusdanig anders dan bij mensen, dat ze menselijke klanken nooit goed zullen kunnen uitspreken. Pogingen om apen taal te leren zijn er daarom ook meestal op gericht geweest om ze gebarentaal te leren.
Een ander opvallend kenmerk van taal dat Hockett noemde, is dat we het kunnen gebruiken om over dingen te praten die we niet direct om ons heen hebben: spullen op zolder, of de film van gisteren. Dit noemde hij displacement (‘verplaatsing’). Het lijkt er niet op dat dieren hiertoe in staat zijn.

In de jaren veertig van de twintigste eeuw ontdekte de Oostenrijkse bioloog en nobelprijswinnaar Karl von Frisch dit kenmerk echter ook bij bepaalde bijensoorten. Zo blijkt een groep bijen die ergens nectar heeft gevonden de thuisblijvers met een speciale dans te kunnen ‘vertellen’ waar de nectar te vinden is. Met de coördinaten van hun dans geven ze de richting en de afstand van de nectar weer. Hiermee hebben ze het dus over nectar die zich op een andere plaats bevindt.

Naast het praten over dingen die er niet zijn, kunnen mensen ook dingen zeggen en begrijpen die nooit eerder zijn gezegd. Grote kans dat de zin ‘Jan Peter en Gerrit lezen het groene kennislinkartikel op een blauwe maandag’ nog nooit eerder in de geschiedenis van het heelal geproduceerd is. En toch zijn we in staat hem te begrijpen (voor zover hij ergens op slaat). Dit kenmerk heet productiviteit. Met een beperkte verzameling woorden zijn we in staat een onbeperkt aantal zinnen te maken. Ook van bijentaal kan men zeggen dat het deze productiviteit heeft. Immers, met een beperkt aantal middelen (de manier waarop de bijen dansen) kunnen ze een onbeperkt aantal locaties met nectar weergeven.

De bijen kunnen echter over niet meer dan over nectar praten. Hun taal is iconisch.

Dit betekent dat er een gelijkenis is tussen de vorm en de betekenis van de uiting.
Bijen geven de richting van de nectar aan door in een bepaalde hoek met de zon te gaan vliegen.

Bijendans
Menselijke taal is in sommige, beperkte gevallen ook iconisch.
Woorden als koekoek en kukeleku, zogenaamde onomatopeeën, vertonen in hun vorm een gelijkenis met wat er wordt uitgedrukt. Maar menselijke taal is voornamelijk arbitrair: de vorm van een woord heeft geen enkele gelijkenis met de betekenis ervan. Een harig blaffend beest met vier poten heet dan ook in de ene taal hond en in andere talen chien of dog. Er is niets ‘hondigs’ aan het woord hond.

Een bekend voorbeeld van arbitrariteit in dierlijke communicatie is het waarschuwingssysteem van bepaalde soorten meerkatten.
Deze in Afrika levende aapjes waarschuwen met alarmroepen hun soortgenoten wanneer ze een roofdier zien naderen. Voor verschillende roofdieren hebben ze verschillende alarmroepen, die ook tot verschillend vluchtgedrag leiden. Bij de alarmroep voor een luipaard vluchten de aapjes de boom in, terwijl ze bij een alarmroep voor een adelaar juist de bosjes in vluchten.

Alarmroep meerkat voor luipaarden
Alarmroep meerkat voor adelaar

Meerkatten en bijen worden geboren met hun ‘taal’, net zoals dat het geval is bij de geluiden die katten, honden en duiven maken.
Het wordt genetisch doorgegeven van ouder op kind. Hierdoor zijn deze systemen weinig veranderlijk. Dit kan soms een nadeel zijn voor een diersoort. Als er drastische veranderingen plaatsvinden in hun leefomgeving kunnen ze hier met hun communicatiesystemen niet snel op inspringen, wat in de ergste gevallen kan leiden tot uitsterven van de soort.

Een belangrijke oorzaak van het succes van de mens als soort is geweest dat hij in staat was nieuwe dingen te leren. Dit geldt niet alleen voor taal, maar voor allerlei soorten kennis, zoals het maken van vuur of het vinden van voedsel. Alles wat we nu als mensheid weten is in feite een opeenhoping van kennis, opgedaan door al onze voorouders, tot aan de eerste mensapen toe.

Als mens moeten wij onze taal dus leren, maar ook hierin zijn we niet uniek
.
Op dit moment zijn er vijf andere diersoorten bekend die, net als de mens, een geleerd communicatiesysteem hebben: vleermuizen, bultrugwalvissen, tuimelaars (een soort dolfijn), papegaaien en zangvogels.

De zang van tuimelaars


Bij zangvogels gaat het om een heel grote groep vogels, waaronder de vink en de witkruingors het meest bestudeerd zijn.
Deze vogels leren als kuiken een repertoire van enkele liedjes. Deze liedjes hebben een zeer complexe structuur van zogenoemde lettergrepen.

Vier liedjes van verschillende in het wild levende vinken. De liedjes 1 en 2 en de liedjes 3 en 4 lijken onderling sterk op elkaar en zijn door leren overgedragen.
De opnames zijn van Robert Lachlan, Universiteit Leiden. klik op de afbeelding voor een grotere versie

Hoe zit het eigenlijk met ons genetische halfbroertje, de aap? Als er één dier is dat in staat zou moeten zijn tot het leren en gebruiken van taal, dan is die het wel. Met dat idee is er ook heel veel onderzoek gedaan naar het taalvermogen van apen, met name bij chimpansees. En wat blijkt? Chimpansees kunnen met een gedegen training duizenden woorden leren, en gebruiken. Van de chimpansee Kanzi wordt zelfs beweerd dat hij zijn taal kon gebruiken om een kopje koffie te bestellen. Maar een probleem bij dit soort onderzoek is dat altijd de vraag blijft bestaan of de apen ook begrijpen wat ze doen. Dit is heel moeilijk na te gaan. Dat chimpansees kunnen leren, staat vast, maar in hoeverre dat op onze taal lijkt, is dus nog lang niet duidelijk.

Tot slot, betekent dit nu allemaal dat wij mensen met onze taal lang niet zo uniek zijn als we altijd gedacht hebben? In zekere zin wel, er zijn veel kenmerken van taal die niet uniek menselijk blijken te zijn. En toch valt het allemaal wel mee. De chimpansees en papegaaien die men heeft leren ‘spreken’, konden dit pas na zeer intensieve, jarenlange trainingen, terwijl mensenkinderen dit uit zichzelf leren. Bovendien lijkt het taalvermogen van deze dieren nooit uit te stijgen boven dat van een kind van een aantal jaren oud. Maar misschien wel het belangrijkste verschil is dat menselijke taal alle hierboven kenmerken bezit, terwijl er bij de andere diersoorten steeds maar sprake is van één of enkele. Vergeet dat dus niet, wanneer je in het vervolg je huisdier lief of bestraffend toespreekt.

https://www.nemokennislink.nl/publicati ... bijendans/

Afbeelding

Dieren hebben een eigen taal, kunnen met elkaar communiceren.
Lees het eerste artikel hierboven.
Herinneringen hebben dieren absoluut, zie de video wat herinnering kan doen met een dier.....?
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13644
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Fenna » 22 jul 2018, 18:25

Je kent de Babylonische spraakverwarring toch?
Wij (ook al zijn de meesten dit niet meer machtig) spreken een lichaamstaal, net als dieren.
Toen men met taal begon is de ellende pas echt begonnen.
Lichaamstaal liegt niet, spraak wel en is vaak de veroorzaker van veel ellende.
Let maar eens op lichaamstaal (oogopslag, ademhaling, hoofd tussen de schouders etc.)tijdens een gesprek, dit kan volkomen tegenstrijdig zijn.
Je gezicht straalt verveling uit terwijl het gesproken woord heel iets anders verkondigt.
Daarom is een gesprek met oogcontact beter dan via telefoon of schrift omdat men de lichaamstaal mist.
Afbeelding
Afbeelding

gusteman

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door gusteman » 22 jul 2018, 20:56

Fenna schreef:
22 jul 2018, 18:25
Je kent de Babylonische spraakverwarring toch?
Er is enerzijds de spraakverwarring zoals die figuurlijk bedoeld wordt en er is de spraakverwarring waarover in de bijbel wordt verhaald.

Het bijbelverhaal is een metafoor: door middel van dat verhaal wordt geprobeerd om een uitleg te geven voor het fenomeen dat er zo veel diverse talen zijn op deze planeet, ondanks dat de mensen die deze planeet bevolken afkomstig zijn van één en dezelfde stam.

Figuurlijk wordt hiernaar verwezen om aan te geven dat een communicatie tussen verschillende mensen hopeloos verward is geraakt ... en dat zien we ook in dit onderwerp: de titel refereert naar het begrip "herinnering" maar in de discussie worden allerlei andere begrippen op één hoop gegooid waardoor er wel moet verwarring en onduidelijkheid ontstaan.

Dus, voor de liefhebbers: genetisch geheugen, reflexen, conditionering, Pavlov gedrag, herkenning zijn stuk voor stuk andere begrippen en kunnen misschien wel lijken op herinneren maar zijn dat niet.
Herinneren is een vorm van beleving (niet belevenis, want dat is dan weer iets anders) daar waar bijvoorbeeld herkenning een waarneming is.

Om te voorkomen dat dit onderwerp volledig verzandt in verwarring en onbegrip ware het misschien aangewezen dat iedereen het erover eens wordt waar het precies om gaat?

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 22 jul 2018, 23:05

gusteman schreef:
22 jul 2018, 14:50
Waar jij naar refereert, beste Gast1, zijn reflexen die doorheen de evolutie van de soort in de genen werden opgeslagen ... louter uit noodzaak tot overleven.
Dat zijn geen herinneringen, daar komt het geheugen niet aan te pas, en dat weet jij ook wel.
'Geheugen' ... lees voor de aardigheid eens dit artikel: geheugen van ...
gusteman schreef:
22 jul 2018, 14:50
"Weten vanuit vorige levens" vind ik ook al zo'n ongewone omschrijving voor evolutionair gekweekte reflexen. Ongewoon omdat het ergens wel strookt met de werkelijkheid: de reflexen werden gekweekt door heen de eeuwen en vastgelegd in het DNA, doorgegeven van generatie io generatie ... dus inderdaad vanuit vorige levens.
Dat is wat ik bedoel ...
gusteman schreef:
22 jul 2018, 14:50
Trouwens, was jij er van op de hoogte dat een ongeboren baby het vruchtwater inademt? En dat dat vruchtwater tevens haar/zijn eigen urine bevat? Hoe kan dit wanneer de baby weet dat hij onder water de adem moet inhouden?
Ja, dat weet ik en niet enkel dat.
Op het moment van geboorte krijgen de longen een andere functie, namelijk het inademen van lucht.
De baby weet uit ervaring -eerdere levens- dat als hij terug in het water komt, dat hij zijn adem in dient te houden.
gusteman schreef:
22 jul 2018, 14:50
Nou, hier keek ik al heel lang naar uit: in diverse discussies heb jij al vernoemd dat je één van je zonen er eens zou op aanspreken maar ik heb daar nooit enige feedback over gelezen.
Niet dat dit voor mij hoogstnodig is, hoor, jij bepaalt zelf welke info je al dan niet met ons wil delen.
Correct en dat heeft zo z'n redenen.
gusteman schreef:
22 jul 2018, 14:50
Ik vind het wel interessant dat je hier verwijst naar een gesprek met je beide zonen. En als ik het goed begrijp heb je van allebei een reactie gekregen op wat je met hen besprak.
Mij valt nu op dat je ook hier deze reacties achterwege laat: je verwijst wel naar een gesprek over het onderwerp maar hun standpunten krijgen we niet aangeboden. [think]
Correct en dat heeft zo z'n redenen,
gusteman schreef:
22 jul 2018, 14:50
Je begrijp toch wel wat hierop de voor de hand liggende reactie is: indien hun antwoorden jouw standpunten zouden onderschrijven kon je een extra argument aanvoeren om de sceptische lezer te counteren ..... maar dat doe je dus niet, waaruit volgt dat dat argument er niet is.
Incorrect en integendeel zelfs.
Ziehier hoe je niet enkel interpreteert, maar ook concludeert.
gusteman schreef:
22 jul 2018, 14:50
Ofwel is er een andere reden die jou ertoe noopt om de reacties van je zonen niet te openbaren maar dan stelt zich weer de vraag: als dat zo is, waarom heb je dan zelf verwezen naar gesprekken met je zonen, een verwijzing die door jou een zeker belang krijgt toegekend aangezien je in die verwijzing expliciet het studieniveau en de titel van je zonen hebt vermeld. [think]
Hier mijn redenen: ik verwees naar de titulatuur om aan te geven dat het wetenschappers zijn.
De reden dat ik de reacties van mijn zonen niet benoemde is dat ze het met mij eens zijn, geheel anders dus dat dat je eerder aannam.

Je vraagt er echter nu expliciet om, dus alhier het antwoord.
De psychiater in spe zei het volgende:

"Neurologie is het medisch specialisme dat zich met name bezighoudt met de diagnostiek en behandeling van ziekten van de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen en dat staat los van het geheugen waar jij op doelt. Waar jij op doelt zijn de ontwikkelingen van al de dingen die er zijn. Uiteindelijk kom je dan uit bij zoiets als de 'Big Bang' of zo en dat -die ontwikkelingen- kun je zeker een geheugen noemen."

De professor in spe zei het anders. Hij vroeg zich af waarom ik daar zo mee bezig was en daar rolde een hele discussie uit.
Ik kreeg pas later door dat hij gewoon naar de bekende weg vroeg, want al wat ik hem vertelde wist hij al waarbij hij glimlachte.
Hij stelde mij geheel in het gelijk.

En precies dat is de reden waarom ik hun standpunten niet aanbood.
Ik had het 'gemakkelijker' gevonden als ze het niet met me eens waren.

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 05:48

Vanuit mijn diepe innerlijke oeroude energieën die ik welhaast moeiteloos op kan roepen, heb ik een 'wetenschap' die welhaast grenzeloos is, maar ik leer steeds bij.
Ik ben steeds meer in staat te verwoorden en zo vond ik onder andere de mens waardoor ik kon spreken.
Ik vond een bondgenoot die zoekende was om te begrijpen dat er begrepen dient te worden.
Ik ben een oeroude ziel en vond veelal jongere en pasgeboren zielen.
Ik ben het licht, ik ben de onbegrepen God met een hoofdletter.
Grappig zijn de jonge zielen met al hun ego's en principes, ze dienen nog zoveel te leren en daarvoor is dit leven voor hun tekort.
Zelfs al zouden ze duizend jaar leven, maar ik laat ze terugkomen om te leren.

Was geschreven: het kosmisch geheugen.

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 05:58

gusteman schreef:
22 jul 2018, 20:56
Herinneren is een vorm van beleving (niet belevenis, want dat is dan weer iets anders) daar waar bijvoorbeeld herkenning een waarneming is.
Je begrijpt het niet beste zeer jonge ziel.
Hoe weet een jonge vogel hoe hij zijn nest moet bouwen?
Hoe weten vlinders en vissen hoe ze hun trektocht dienen te maken?
Hoe kennen zij de eindbestemming zonder er ooit eerder te zijn geweest?
Je bent mijn 'kleine ongelovige' ...

gusteman

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door gusteman » 23 jul 2018, 07:41

Je hebt hier heel wat tijd in gestopt, beste Gast1, waarvoor mijn erkenning.

Je had waarschijnlijk al verwacht dat ik op- en aanmerkingen zou hebben en dat is ook zo ... meer nog, ik wil ze zelfs met je delen. En niet enkel met jou, natuurlijk, met iedereen die deze gedachtewisselingen volgt.

Wat mij vooral is opgevallen uit jouw laatste reacties is dat ik er in herken wat je in een vorige reactie in het onderwerp over tekstinterpretatie al schreef
Gast1 schreef:
21 jul 2018, 08:41
Ruim 20 jaar geleden ben ik steeds kritischer geworden op de m.i. erg lastige en moeilijke Nederlandse taal.
Dit betreft met name -en vooral- de definitie van woorden.
Dit sluit naadloos aan bij mijn opmerkingen in mijn laatste post: in dit onderwerp worden begrippen met verschillende betekenissen door elkaar heen gebruikt, er wordt van het ene begrip naar het andere verwezen net alsof ze beiden zouden dezelfde betekenis hebben, ja er wordt zelfs letterlijk geschreven "... je zou dit kunnen een geheugen noemen ..." waarna er vlotjes wordt van uitgegaan dat het dan effectief ook om een geheugen gaat.

De ontwikkeling van de wetenschap heeft meegebracht dat situaties en materialen werden gecreëerd die voorheen nog niet bestonden ... en die dus ook nood hadden aan een benaming. Voor het gemak heeft men in veel gevallen gegrepen naar reeds bestaande woorden omdat de betekenis daarvan een zekere gelijkenis vertoonde met het karakter van het nieuwe materiaal/de nieuwe situatie.

Als voorbeeld neem ik (ook gemakshalve) een bimetaal. Van dergelijk metaal wordt beweerd dat het een geheugen heeft (zo hebben trouwens alle materialen een geheugen maar dat is een andere discussie) omdat dit metaal uitzet bij opwarming en bij afkoeling zijn vorige vorm herneemt. Men zou dit inderdaad een vorm van geheugen kunnen noemen maar het is evident dat een bimetaal niet in staat zal zijn om zich bijvoorbeeld te herinneren door wie het in een toestel werd gemonteerd, of waar en wanneer dat gebeurde ... laat staan dat zo'n bimetaal zou in staat zijn om herinneringen op te roepen aan zijn werkomgeving of wie er zich beweegt, om maar een voorbeeld te noemen.

Ik heb in jouw reacties, beste Gast1, en ook in die van andere forumleden, gelezen dat je een nogal brede invulling geeft aan de begrippen geheugen en herinnering.
In het oorspronkelijke artikel echter, en in de standpunten die daarin worden naar voor gebracht, wordt geredeneerd vanuit de strikte betekenis van die begrippen: geheugen als onderdeel van de hersenen en herinnering als het in dat geheugen terugvinden van opgedane ervaringen.
Het heeft geen enkele zin om die strikte benadering te bekritiseren door vanuit een brede invalshoek te redeneren; zo kom je tot oneigenlijke conclusies. zie onder andere
Vitharr schreef:
14 jul 2018, 13:07
gusteman schreef:Cijfers liegen nu eenmaal niet ..... interpretatie van die cijfers daarentegen kan al snel tot oneigenlijke uitkomsten leiden.
Even ingaan op je reactie op mijn vraagstelling
Gast1 schreef:
22 jul 2018, 23:05
... ik verwees naar de titulatuur om aan te geven dat het wetenschappers zijn.
Zelf zou ik geschreven hebben dat ik de vraag had voorgelegd aan mijn zoons die beiden wetenschapper zijn en hun antwoorden baseren op hun wetenschappelijke kennis. Zo was er geen ruimte voor interpretatie geweest. :wink:
Gast1 schreef:
22 jul 2018, 23:05
gusteman schreef:Je begrijp toch wel wat hierop de voor de hand liggende reactie is: indien hun antwoorden jouw standpunten zouden onderschrijven kon je een extra argument aanvoeren om de sceptische lezer te counteren ..... maar dat doe je dus niet, waaruit volgt dat dat argument er niet is.
Incorrect en integendeel zelfs.
Ziehier hoe je niet enkel interpreteert, maar ook concludeert.
gusteman schreef:Ofwel is er een andere reden die jou ertoe noopt om de reacties van je zonen niet te openbaren maar dan stelt zich weer de vraag: als dat zo is, waarom heb je dan zelf verwezen naar gesprekken met je zonen, een verwijzing die door jou een zeker belang krijgt toegekend aangezien je in die verwijzing expliciet het studieniveau en de titel van je zonen hebt vermeld. [think]
Je hebt dus duidelijk problemen met begrijpend lezen: aangezien de tweede zin begint met "Ofwel" houdt dit in dat die tweede zin aansluit op de voorgaande zin. Derhalve ontleent die tweede zin zijn betekenis aan de eerste zin en kan en mag dan ook niet worden begrepen zonder de eerste zin er mee in op te nemen. Zo leert ons de Nederlandse grammatica .... gelieve die dan ook zo toe te passen, waarvoor mijn welgemeende dank.
Duidelijk taalgebruik is trouwens een allereerste vereiste bij deze vrijwel summiere vorm van communicatie: het geschreven woord, waarbij men verstoken blijft van zowel lichaamstaal als intonatie, twee heel belangrijke aspecten waar het gaat om het correct en foutloos overbrengen van informatie.

Verder ben ik ook eens gaan lezen op de door jou aangebrachte webpagina Het kosmisch geheugen.
Daar licht ik even het volgende zinnetje uit
Jajairam schreef:Wetenschappers en vooral natuurkundigen zijn van mening dat de kosmos, de Aarde en het leven hier gebaseerd is op een scala van toevalligheden. Toevallig is allerlei materie uit de ruimte samengekomen en toevallig zijn de planeten zo ontstaan. Toevallig staat de zon op de juiste afstand ten opzichte van de Aarde en toevallig bestaat de natuur en het planten- en dierenrijk. Ook toevallig bestaan wij, de mens.
Ook hier geldt weer dat een gebrekkige kennis leidt tot oneigenlijke conclusies. De schrijver van het stukje vertrekt vanuit een foute denkpiste, het is namelijk niet zo dat de zon toevallig op de juiste afstand van de aarde staat zodat de aarde leefbaar kan blijven.
Het is wèl zo dat, doordat er een toevallig ontstane afstand tussen aarde en zon aanwezig was, de aarde zich precies op de juiste afstand van de zon bevindt opdat er biologisch leven zou kunnen ontstaan. Een paar duizend kilometer verder de éne of de andere kant op en er was nooit leven geweest op deze planeet.

Maar kom, al die bronnen van oneigenlijke informatie leveren wel aangenaam leesvoer en bergen materiaal voor filosoferend mijmeren maar voor iemand die op zoek is naar betrouwbare gegevens hebben ze zo goed als niets te bieden.

En nogmaals: het artikel waar dit onderwerp naar refereert gaat over wetenschappelijk onderbouwd onderzoekswerk, niet over waarschijnlijkheden, veronderstellingen, vermoedens en overpeinzingen.
Zelf houd ik me liever bij wat werkelijk kan worden aangetoond, anderen denken liever in de richting van onaantoonbare maar naar hun belevenis waarlijk aanwezige waarheden ..... prima, maar daar stopt het wel voor wat mij betreft.

Dat wou ik toch wel even meegeven als aanzet voor deze nieuwe week. :wink:

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 08:46

gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Je hebt hier heel wat tijd in gestopt, beste Gast1, waarvoor mijn erkenning.
Dat is dan geheel wederzijds gusteman.
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Je had waarschijnlijk al verwacht ...
Neen hoor, verwachtingen heb ik niet zoveel. Daarbij kunnen verwachtingen teleurstellingen opleveren.
Maar ik vind het wel aardig dat je reageert en sterker nog, ik stel dat op prijs. [/quote]
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
... dat ik op- en aanmerkingen zou hebben en dat is ook zo ... meer nog, ik wil ze zelfs met je delen. En niet enkel met jou, natuurlijk, met iedereen die deze gedachtewisselingen volgt.
mooi. :grin:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Wat mij vooral is opgevallen uit jouw laatste reacties is dat ik er in herken wat je in een vorige reactie in het onderwerp over tekstinterpretatie al schreef
Gast1 schreef:
21 jul 2018, 08:41
Ruim 20 jaar geleden ben ik steeds kritischer geworden op de m.i. erg lastige en moeilijke Nederlandse taal.
Dit betreft met name -en vooral- de definitie van woorden.
Dit sluit naadloos aan bij mijn opmerkingen in mijn laatste post: in dit onderwerp worden begrippen met verschillende betekenissen door elkaar heen gebruikt, er wordt van het ene begrip naar het andere verwezen net alsof ze beiden zouden dezelfde betekenis hebben, ja er wordt zelfs letterlijk geschreven "... je zou dit kunnen een geheugen noemen ..." waarna er vlotjes wordt van uitgegaan dat het dan effectief ook om een geheugen gaat.
Ik ben benieuwd naar het andere woord ...
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
De ontwikkeling van de wetenschap heeft meegebracht dat situaties en materialen werden gecreëerd die voorheen nog niet bestonden ... en die dus ook nood hadden aan een benaming. Voor het gemak heeft men in veel gevallen gegrepen naar reeds bestaande woorden omdat de betekenis daarvan een zekere gelijkenis vertoonde met het karakter van het nieuwe materiaal/de nieuwe situatie.

Als voorbeeld neem ik (ook gemakshalve) een bimetaal. Van dergelijk metaal wordt beweerd dat het een geheugen heeft (zo hebben trouwens alle materialen een geheugen maar dat is een andere discussie) omdat dit metaal uitzet bij opwarming en bij afkoeling zijn vorige vorm herneemt.
Kristalhelder en het gaat goed zo ... ik begrijp je vanzelfsprekend.
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Men zou dit inderdaad een vorm van geheugen kunnen noemen maar het is evident dat een bimetaal niet in staat zal zijn om zich bijvoorbeeld te herinneren door wie het in een toestel werd gemonteerd, of waar en wanneer dat gebeurde ... laat staan dat zo'n bimetaal zou in staat zijn om herinneringen op te roepen aan zijn werkomgeving of wie er zich beweegt, om maar een voorbeeld te noemen.
Kristalhelder maar er kondigt zich nu een misvatting aan.
Een bimetaal beschikt niet over een menselijk geheugen, noch over een andere dierlijk of plantaardig geheugen.
Het bimetaal beschikt over een chemisch geheugen ... maar het 'vervangende' woord heb ik nog niet kunnen ontdekken, hetwelk je tot nu toe dan ook niet aangehaald hebt.
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Ik heb in jouw reacties, beste Gast1, en ook in die van andere forumleden, gelezen dat je een nogal brede invulling geeft aan de begrippen geheugen en herinnering.
In het oorspronkelijke artikel echter, en in de standpunten die daarin worden naar voor gebracht, wordt geredeneerd vanuit de strikte betekenis van die begrippen: geheugen als onderdeel van de hersenen en herinnering als het in dat geheugen terugvinden van opgedane ervaringen.
Heel correct geschreven -met name het door mij vet en blauw gekentekende gedeelte-.
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Het heeft geen enkele zin om die strikte benadering te bekritiseren door vanuit een brede invalshoek te redeneren; zo kom je tot oneigenlijke conclusies.
Het geheugen zoals door mij vet en blauw gekentekende gedeelte in jouw tekst doet dat volgens mij niet.

Het 'geheugen' is overal in aanwezig en daardoor dus ook in onze hersenen die een 'vertaalslag' geven.
Het geheugen zie ik als een representant van de kosmische intelligentie waarmee dit geheugen onlosmakelijk verbonden is.
Maar ik blijf benieuwd naar het vervangende woord ...

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 08:55

gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Even ingaan op je reactie op mijn vraagstelling
Gast1 schreef:
22 jul 2018, 23:05
... ik verwees naar de titulatuur om aan te geven dat het wetenschappers zijn.
Zelf zou ik geschreven hebben dat ik de vraag had voorgelegd aan mijn zoons die beiden wetenschapper zijn en hun antwoorden baseren op hun wetenschappelijke kennis.
Zo was er geen ruimte voor interpretatie geweest. :wink:
Niets mis mee, de een doet het zus, de ander doet het zo.
Ik gaf aan dat het wetenschappers zijn, maar wetenschappers kunnen een antwoord geven wat zich niet enkel beperkt tot het wetenschappelijke. :wink:

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 09:15

gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Ofwel is er een andere reden die jou ertoe noopt om de reacties van je zonen niet te openbaren maar dan stelt zich weer de vraag: als dat zo is, waarom heb je dan zelf verwezen naar gesprekken met je zonen, een verwijzing die door jou een zeker belang krijgt toegekend aangezien je in die verwijzing expliciet het studieniveau en de titel van je zonen hebt vermeld. [think]
Je hebt dus duidelijk problemen met begrijpend lezen: aangezien de tweede zin begint met "Ofwel" houdt dit in dat die tweede zin aansluit op de voorgaande zin.
Derhalve ontleent die tweede zin zijn betekenis aan de eerste zin en kan en mag dan ook niet worden begrepen zonder de eerste zin er mee in op te nemen.
Zo leert ons de Nederlandse grammatica .... gelieve die dan ook zo toe te passen, waarvoor mijn welgemeende dank.
Het woord 'ofwel' is mij zeer bekend, vooral in de trechtertechniek. :wink:
Wat ik echter niet kan ontdekken, is de eerste en de tweede zin.
Ik lees immers maar één enkele zin die eindigt met een punt, zo leert ons de Nederlandse grammatica .... gelieve die dan ook zo toe te passen, waarvoor mijn welgemeende dank. :wink:

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 09:35

gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Verder ben ik ook eens gaan lezen op de door jou aangebrachte webpagina Het kosmisch geheugen.
Daar licht ik even het volgende zinnetje uit
Jajairam schreef:Wetenschappers en vooral natuurkundigen zijn van mening dat de kosmos, de Aarde en het leven hier gebaseerd is op een scala van toevalligheden. Toevallig is allerlei materie uit de ruimte samengekomen en toevallig zijn de planeten zo ontstaan. Toevallig staat de zon op de juiste afstand ten opzichte van de Aarde en toevallig bestaat de natuur en het planten- en dierenrijk. Ook toevallig bestaan wij, de mens.
Ook hier geldt weer dat een gebrekkige kennis leidt tot oneigenlijke conclusies. De schrijver van het stukje vertrekt vanuit een foute denkpiste, het is namelijk niet zo dat de zon toevallig op de juiste afstand van de aarde staat zodat de aarde leefbaar kan blijven.
Het is wèl zo dat, doordat er een toevallig ontstane afstand tussen aarde en zon aanwezig was, de aarde zich precies op de juiste afstand van de zon bevindt opdat er biologisch leven zou kunnen ontstaan. Een paar duizend kilometer verder de éne of de andere kant op en er was nooit leven geweest op deze planeet.
En hier ontmoet ik je weer zoals je je telkenmale profileert.
Je gaat geheel voorbij aan 'het kosmische geheugen' en dus aan de kern.
Ook het vervangende woord voor 'geheugen' heb ik niet kunnen ontdekken en ziehier de gehele afsluiting zoals ik ze geheel herken van jou als jonge ziel -waar ik al eerder naar verwees-:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Maar kom, al die bronnen van oneigenlijke informatie leveren wel aangenaam leesvoer en bergen materiaal voor filosoferend mijmeren maar voor iemand die op zoek is naar betrouwbare gegevens hebben ze zo goed als niets te bieden.
... en jawel hoor:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
En nogmaals: het artikel waar dit onderwerp naar refereert gaat over wetenschappelijk onderbouwd onderzoekswerk, niet over waarschijnlijkheden, veronderstellingen, vermoedens en overpeinzingen.
Zelf houd ik me liever bij wat werkelijk kan worden aangetoond, anderen denken liever in de richting van onaantoonbare maar naar hun belevenis waarlijk aanwezige waarheden ..... prima, maar daar stopt het wel voor wat mij betreft.
... en last but not least:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Dat wou ik toch wel even meegeven als aanzet voor deze nieuwe week. :wink:
... :grin:

Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.
Gast1 schreef:
23 jul 2018, 05:48
Grappig zijn de jonge zielen met al hun ego's en principes, ze dienen nog zoveel te leren en daarvoor is dit leven voor hun tekort.
Het was mij wederom oprecht aangenaam. :hands:

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door univers » 23 jul 2018, 09:55

Toen mijn moeder nog leefde, heb ik een keer een gesprek met haar gehad over waar wij gewoond hebben.
Het kwam er op neer, dat ik het eerste huis kon herinneren waar wij woonden.
Mijn ouders woonden toen tijdelijk in bij mijn vaders broer.
Mijn moeder zei, dat ik dat onmogelijk kon weten, omdat ik net een jaar was geworden, toen we verhuisden.
Ik kon mijn moeder precies de indeling van het huis beschrijven, dat klopte precies.
ik kon haar ook vertellen dat ik mijn oom zag springen op de trap, en mijn tante stond de dikke buik vast te houden van het lachen.
ik ben van feb.46, mijn nicht is van maart.47.
Ik denk dat bepaalde gebeurtenissen blijven hangen, en in een achterkamertje opgeslagen wordt.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 10:39

En daar kan ik me dan weer alles bij voorstellen ...

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 23 jul 2018, 10:54

Deze denkpiste 'plaagt' mij nog een beetje:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Als voorbeeld neem ik (ook gemakshalve) een bimetaal. Van dergelijk metaal wordt beweerd dat het een geheugen heeft (zo hebben trouwens alle materialen een geheugen maar dat is een andere discussie) omdat dit metaal uitzet bij opwarming en bij afkoeling zijn vorige vorm herneemt.
... en vervolgens schrijf je:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Men zou dit inderdaad een vorm van geheugen kunnen noemen maar het is evident dat een bimetaal niet in staat zal zijn om zich bijvoorbeeld te herinneren door wie het in een toestel werd gemonteerd, of waar en wanneer dat gebeurde ... laat staan dat zo'n bimetaal zou in staat zijn om herinneringen op te roepen aan zijn werkomgeving of wie er zich beweegt, om maar een voorbeeld te noemen.
... waarmee je de eerste zin weer ontkracht, -maar los daarvan- ik zou die andere discussie graag met je aan willen gaan.

Lijkt je dat wat? :wink:

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80559
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Tammy » 23 jul 2018, 14:41

Ik denk het ook Univers en wat mooi jouw herinnering. :grin:

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

gusteman

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door gusteman » 24 jul 2018, 22:31

Gast1 schreef:
23 jul 2018, 10:54
Deze denkpiste 'plaagt' mij nog een beetje:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Als voorbeeld neem ik (ook gemakshalve) een bimetaal. Van dergelijk metaal wordt beweerd dat het een geheugen heeft (zo hebben trouwens alle materialen een geheugen maar dat is een andere discussie) omdat dit metaal uitzet bij opwarming en bij afkoeling zijn vorige vorm herneemt.
... en vervolgens schrijf je:
gusteman schreef:
23 jul 2018, 07:41
Men zou dit inderdaad een vorm van geheugen kunnen noemen maar het is evident dat een bimetaal niet in staat zal zijn om zich bijvoorbeeld te herinneren door wie het in een toestel werd gemonteerd, of waar en wanneer dat gebeurde ... laat staan dat zo'n bimetaal zou in staat zijn om herinneringen op te roepen aan zijn werkomgeving of wie er zich beweegt, om maar een voorbeeld te noemen.
... waarmee je de eerste zin weer ontkracht, -maar los daarvan- ik zou die andere discussie graag met je aan willen gaan.

Lijkt je dat wat? :wink:
Vooreerst: jouw conclusie dat de tweede zin de eerste ontkracht is volledig uit de lucht gegrepen, beste Gast1. Lees wat er staat en niet wat je er graag zou in vinden, dat scheelt al een slok op een borrel.
Verder: neen, beste Gast1, dat lijkt mij allerminst wat om die discussie met jou te voeren. We hebben die al eerder gevoerd, over diverse onderwerpen maar telkens met hetzelfde resultaat: jij leest allerlei verborgen boodschappen in wat ik schrijf waarop ik weer ellenlange rechtzettingen moet gaan schrijven. Denk je nu echt dat ik nog zin heb in al dat nutteloos heen- en weer geschrijf?
Neen, beste kerel, met alle respect: ik verkies de mij resterende tijd op deze aardkloot te besteden aan aangenamere bezigheden, liefst samen met diegenen die mij dierbaar zijn.

Ik ben wel bereid jou nog wat meer "plagende" denkpistes aan te reiken, zoals bijvoorbeeld deze: waar jouw zoon tegen jou zegt "Uiteindelijk kom je dan uit bij zoiets als de 'Big Bang' of zo en dat -die ontwikkelingen- kun je zeker een geheugen noemen. bedoelt hij datgene wat ik aangaf als het genetisch geheugen, de automatismen (instincten) die het gevolg zijn van het telkens weer herhalen van dezelfde stappen in de evolutie; hij bedoelt allesbehalve dat die ontwikkelingen beschikken over een geheugen waaruit zij naar believen kunnen putten zoals bijvoorbeeld jij uit je geheugen kan putten om teksten neer te pennen.

En wat dacht je van deze:
Gast1 schreef:
gusteman schreef:Trouwens, was jij er van op de hoogte dat een ongeboren baby het vruchtwater inademt? En dat dat vruchtwater tevens haar/zijn eigen urine bevat? Hoe kan dit wanneer de baby weet dat hij onder water de adem moet inhouden?
Ja, dat weet ik en niet enkel dat.
Op het moment van geboorte krijgen de longen een andere functie, namelijk het inademen van lucht.
De baby weet uit ervaring -eerdere levens- dat als hij terug in het water komt, dat hij zijn adem in dient te houden.
En kijk, dit is een andere versie van de kip en het ei ... wie was er het eerst? In dit geval: wat was er eerst? Het kind in de baarmoeder dat vruchtwater inademt zonder dat er een voorgaande bron is waaruit kan herinnerd worden? Of het kind dat uit een vorig leven "weet" dat het in de baarmoeder vruchtwater moet inademen maar eens het geboren is zijn ademhalingswegen moet sluiten voor vocht?
In de zoektocht naar het antwoord op deze vragen zal je vinden dat dit alles niks te maken heeft met herinneringen uit een vorig leven maar louter een evolutionair verschijnsel is.

Maar daar heb jij het moeilijk mee, beste Gast1, hoe meer ik lees van wat jouw denkwerk oplevert hoe meer ik de mening toegedaan ben dat het jou niet lukt om te begrijpen dat alle levend wezen het gevolg is van een evolutie doorheen miljarden jaren, een evolutie die deels beïnvloed is geweest door toevallige gebeurtenissen zoals inslagen van meteorieten en andere kosmische gebeurtenissen.
En nergens in de loop van die evolutie is er sprake van één of andere hogere macht of intelligentie die bepaalt wat gebeurt en hoe dat gebeurt.
Want dat is een neveneffect van heel wat van jouw argumenten: een deel van jouw standpunten kan enkel bestaan bij de gratie van één of ander goddelijk wezen.

En ik heb echt geen zin meer om nog maar eens die standpunten te weerleggen in een discussie die gedoemd is om te leiden tot ....... niets.

Gast1

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door Gast1 » 25 jul 2018, 05:49

gusteman schreef:
24 jul 2018, 22:31
Vooreerst: jouw conclusie dat de tweede zin de eerste ontkracht is volledig uit de lucht gegrepen, beste Gast1.
Lees wat er staat en niet wat je er graag zou in vinden, dat scheelt al een slok op een borrel.
Verder: neen, beste Gast1, dat lijkt mij allerminst wat om die discussie met jou te voeren.
We hebben die al eerder gevoerd, over diverse onderwerpen maar telkens met hetzelfde resultaat: jij leest allerlei verborgen boodschappen in wat ik schrijf waarop ik weer ellenlange rechtzettingen moet gaan schrijven.
Denk je nu echt dat ik nog zin heb in al dat nutteloos heen- en weer geschrijf?
Neen, beste kerel, met alle respect: ik verkies de mij resterende tijd op deze aardkloot te besteden aan aangenamere bezigheden, liefst samen met diegenen die mij dierbaar zijn.
En daarmee lijkt het dat je een duidelijke keuze maakt, hoewel:
gusteman schreef:
24 jul 2018, 22:31
Ik ben wel bereid jou nog wat meer "plagende" denkpistes aan te reiken, zoals bijvoorbeeld deze:
... en deze:
gusteman schreef:
24 jul 2018, 22:31
En wat dacht je van deze:
:grin:

We verschillen ook hierover van mening gusteman ons 'heen- en weer geschrijf' nutteloos te vinden.
Het was -en dat is het nog steeds- mij een waar genoegen en ik heb je steeds beter -digitaal- leren kennen.
Daarnaast zijn jouw reacties voor mij aangename exercities die mij lekker scherp houden en daar ben ik je uitermate dankbaar voor.
Ik schreef al vaker dat ik je graag lees, toch?
Je bent voor mij een boek wat ik geopend heb, en ik heb het gelezen ... en begrepen. :wink:

Wat jij 'verborgen boodschappen' noemt die ik zou lezen, zijn concrete aanwijzingen op jouw talloze interpretaties.
Jouw principiële ingekaderde geest lijkt gevangen te zitten in jouw paradigma.
Niet voor niets opende jezelf het topic: "Re: gusteman: wijsneus ? ... betweter ? ... pedant ? ..."
Wellicht interessant om dat topic eens even voor de aardigheid door te lezen.

Je schrijft iets verderop:
gusteman schreef:
24 jul 2018, 22:31
Maar daar heb jij het moeilijk mee, beste Gast1 ...
... en dat lijkt mij een statement te zijn, maar je merkte al op dat het tegendeel het geval is in deze post, ik ben je uitermate dankbaar.

Maar wie heeft het er nou werkelijk moeilijk mee beste gusteman?
gusteman schreef:
24 jul 2018, 22:31
...hoe meer ik lees van wat jouw denkwerk oplevert hoe meer ik de mening toegedaan ben dat het jou niet lukt om te begrijpen dat alle levend wezen het gevolg is van een evolutie doorheen miljarden jaren, een evolutie die deels beïnvloed is geweest door toevallige gebeurtenissen zoals inslagen van meteorieten en andere kosmische gebeurtenissen.
Het is overduidelijk dat je mij niet begrijpt inzake 'geheugen'.
Evolutie kan enkel plaatsvinden door aanpassingen en die aanpassingen kunnen enkel komen door een 'soort van' ... geheugen.

Ik reik je bepaalde overwegingen aan en heb verreweg de intentie om je te overtuigen van iets, maar zie hoe je er alweer op los interpreteert:
gusteman schreef:
24 jul 2018, 22:31
En nergens in de loop van die evolutie is er sprake van één of andere hogere macht of intelligentie die bepaalt wat gebeurt en hoe dat gebeurt.
Want dat is een neveneffect van heel wat van jouw argumenten: een deel van jouw standpunten kan enkel bestaan bij de gratie van één of ander goddelijk wezen.
... en dat is nou nét wat ik werkelijk nooit geschreven heb.

Ziehier wederom jouw beleving van alles ... jouw ... interpretatie (zoek die definitie toch maar eens op). :grin:

Telkenmale heb ik geschreven dat er geen enkele hoge macht is en negens heb ik geschreven dat er een goddelijk wezen is.
Integendeel zelfs, toon me waar ik dat geschreven zou hebben beste gusteman.
Hierin zul je niet slagen en zie wat je schreef:
gusteman schreef:
24 jul 2018, 22:31
Jij leest allerlei verborgen boodschappen in wat ik schrijf waarop ik weer ellenlange rechtzettingen moet gaan schrijven.
... maar wie leest er nou werkelijk 'allerlei verborgen boodschappen' beste gusteman?
... en wie schrijft nou werkelijk 'al die rechtzettingen' beste gusteman?

Wellicht heb ik jou een 'plagende' denkpiste aangereikt? ... [think]

Hoe-dan-ook ... het was me weer aangenaam :mrgreen:
Laatst gewijzigd door Gast1 op 25 jul 2018, 09:13, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door taigitu » 25 jul 2018, 09:13

Het bijzondere brein van Price
19 februari 2009

In de Quest Special Beter Brein schreven we al een stuk over het bijzondere brein van Price.
Tot voor kort wilde deze Amerikaanse dame anoniem blijven. In mei 2008 deed ze voor het eerst haar verhaal op televisie.

Wat at je 10 jaar geleden met kerst? En begon je 3 weken geleden de dag met je haren borstelen of met tandenpoetsen?
Geen idee? De 42-jarige Jill Price herinnert zich dit soort zaken tot in detail. Wetenschappers van de Universiteit van Californië
hebben Price’s brein 8 jaar bestudeerd. Conclusie? Deze jonge vrouw herinnert zich alles van wat er vanaf haar 14de gebeurde.
Van de meest onbenullige zaken kan ze de datum en tijd opnoemen. De onderzoekers deden onder andere tests op basis van
een dagboek dat Price in haar jongere jaren bijhield. Aantal pagina’s: 50.000. Zou zij dit dagboek soms uit haar hoofd geleerd hebben?
Volgens het onderzoeksteam is dat onmogelijk.

Geheugen is vloek
Hoe Price zich al deze gebeurtenissen zo goed kan herinneren?
In haar hoofd speelt zich, zoals ze het zelf omschrijft, een constante film af met alle gebeurtenissen uit haar verleden.
Neurologen smullen van zo’n ‘onderzoeksobject’: een autobiografisch geheugen als het hare is ongekend.
Voor Price lijkt het eerder een vloek dan een zegen. Ze heeft moeite om zich te concentreren en om dingen te vergeten.

Bekijk hieronder een videofragment.
Hierin vertelt ze onder andere hoe de ‘kwaal’ is ontstaan.

.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

gusteman

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door gusteman » 25 jul 2018, 10:53

Gast1 schreef:
25 jul 2018, 05:49
Hoe-dan-ook ... het was me weer aangenaam :mrgreen:
Deze is voor jou, beste Pierre



De volledige tekst hier.

gusteman

Re: Herinneringen van voor je tweede verjaardag zijn fictief

Bericht door gusteman » 25 jul 2018, 10:58

Het bijzondere brein van Price
Prima ..... één bijzonder brein uit miljarden niet bijzondere breinen.

De uitzondering bevestigt dus de vaststellingen die in het onderzoek werden gedaan.

Goed zo "solved:

Plaats reactie