Ik verbaas mij allang over die burn out klachten van studenten.
En was er ook niet een soort puppy kamer ofzo voor studenten die te nerveus waren voor examen ofzo ?
Na even zoeken ja dus.
Klik op onderstaande link:
https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artik ... amenstress
Waardoor komt het dat deze generatie studenten te weinig weerstand hebben ?
Te verwend door hun ouders of iets anders ?
Want we kunnen dit moeilijk gaan negeren, want dat word de volgende generatie nog erger.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Studenten zijn niet veel meer gewend, stelt Sebastien Valkenberg. ,,Twente is geen uitzondering. Ook op andere universiteiten is er weinig voor nodig om studenten van slag te maken.”
’Studenten missen eelt op de ziel’
Vier op de vijf studenten aan de Universiteit Twente kampen met stress en depressieklachten, kwam onlangs naar voren uit eigen onderzoek. Sebastien Valkenberg vraagt zich af hoe dat komt. Is de belasting van studenten te groot, of is hun belastbaarheid te gering? „Dat jongeren het zwaar hebben, was al langer bekend. Maar dat het zo bar met ze is gesteld...”
Onlangs deed de Universiteit Twente (UT) onderzoek naar het welzijn onder haar studenten. Tachtig procent had weleens last van depressieve klachten. Tachtig procent! Het stond er echt.
De onderzoekster was geschokt: ’Dit is erger dan we dachten, en een signaal dat er echt iets aan de hand is.’
De afgelopen jaren hebben we meerdere verklaringen gehoord. Zie wat de prestatiemaatschappij aanricht. Of sociale media zijn de boosdoener. Die houden jongeren het perfecte plaatje voor: onmogelijk om aan te voldoen. Dat moet wel leiden tot frustratie en stress.
De maatschappij heeft het kortom gedaan. Die zou jongeren te veel belasten.
De voor de hand liggende verklaring is niet altijd de meest steekhoudende. Het zou weleens precies andersom kunnen werken. De klachten duiden erop dat jongeren weinig weerstand hebben opgebouwd.
Vergelijk het met de sportschool. Wanneer iemand het nog geen twee minuten volhoudt op het roeiapparaat, kun je twee conclusies trekken. Eén: de belasting is te groot. Of twee: de belastbaarheid van deze roeier is gering. Het laatste is het probleem van hedendaagse studenten – allicht niet van allemaal, maar wel van vele.
Je zou verwachten dat ze tegen een stootje kunnen. De praktijk laat anders zien. Het incasseringsvermogen is povertjes ontwikkeld. Dat uit zich wanneer dingen anders lopen dan gepland.
Onzekerheid.
Nogmaals de UT-onderzoeker: ’Studenten vinden het bijvoorbeeld lastig als aan het begin van de module nog niet duidelijk is wat voor tentamen ze krijgen. Dat kun je soms regelen, maar niet altijd. Het is beter om te leren hoe je met onzekerheid om kunt gaan.’
Twente is geen uitzondering. Ook op andere universiteiten is er weinig voor nodig om studenten van slag te maken. Een omstreden spreker, een boek met onwelkome passages; prompt begint het gemor.
Amerikaanse toestanden.
Tot voor kort gebeurde dat in de Verenigde Staten. Sinds enkele jaren doen zich hier ook Amerikaanse toestanden voor. Globalisering gaat niet alleen over hamburgers, SUV’s en wolkenkrabbers. Ideeën maken net zo goed de oversteek. Dus horen we ook hier universiteitsbestuurders zeggen dat studenten zich veilig moeten voelen.
Dit beleid is een doodlopende weg. Allereerst omdat de kerntaak van universiteiten in gevaar komt. Waarheidsvinding wordt lastig als eerst wordt getoetst of opvattingen wenselijk zijn.
Olifantenhuid.
Maar ook is het een gemiste kans voor studenten om eelt op hun ziel te kweken. Mogelijk ligt het voor de hand hen te ontzien als iets voor onrust zorgt, maar dat is een kortetermijnoplossing. Op de langere termijn bewijs je hen geen dienst.
Even geleden typeerde Jan Derksen, hoogleraar klinische psychologie aan de universiteiten van Nijmegen en Brussel, de huidige generatie jongeren als volgt: ’Ze komen van een droomwereld bij hun ouders opeens in de ruwe maatschappij. Als ze in hun eerste functioneringsgesprek horen wat niet goed gaat, zijn ze gelijk van slag en gaan ze naar een psycholoog.’
Psychologen gaan het druk krijgen als over een paar jaar die tachtig procent uit Twente de arbeidsmarkt betreedt.”
BRON.
