Why is getting it wrong good for science?

[taigitu]

Waarom is iets fout hebben goed voor de wetenschap ?.


Vertaalde tekst die onder de video staat:

28 okt 2021

OXFORD UNIVERSITY MUSEUM VOOR NATUURGESCHIEDENIS
Er wordt terecht veel moeite gedaan om het vertrouwen van het publiek in de wetenschap op te bouwen, maar schaatsen we daarbij door de essentie van wetenschap
en hoe we ontdekkingen doen? In deze paneldiscussie onderzoeken experts hoe de onderzoeksgemeenschap het vertrouwen in het wetenschappelijke proces kan vergroten.

Het panel werd georganiseerd door Elsevier op 23 oktober 2021, als onderdeel van het Oxford Science and Ideas Festival.
Het werd gemodereerd door Sense About Science Director Tracey Brown, OBE.

U kunt het gerelateerde artikel van dr. Lesley Thompson, VP of Academic and Government Relations bij Elsevier,
hier lezen: https://www.elsevier.com/connect/when...


Mijn eerste gedachte is dat, als ik merk dat ik iets fout heb, ik automatisch ga na denken waarom ik het fout heb
en wat dat wel goed is of zou zijn.... Een startpunt voor ........?
Een lange zit, deze intro (1,25 uur).

[Kristof Piessens]

Als je de werkingsprocessen begrijpt van de materie waarover je wetenschap voert, gaat het fout hebben ook in dat denkprocessen worden betrokken, het is een automatisme over de de reden van het waarom dat het fout is.
Meestal komt dat de geest nog niet het verband begrijpt tussen de noodzaak van de juiste werkingsproces en de toegevoegde mogelijke verbeterde werkingsproces, als het toegevoegde gedeelte (experimenteel) niet doet wat verwacht word weet je dat je fout zit met je denkproces, je denkt niet in de richting van wat de toevoeging in concreto nodig is om het proces te verbeteren wat reeds al gewerkt heeft...

Maar niet iedereen wil graag begrijpen, en houden het simpel op het zichzelf dood maken met de geest dat de wetenschap simpelweg niet aankan.

[taigitu]

De 5 meest gemaakte ‘fouten’ bij wetenschappelijk onderzoek in de (geestelijke) gezondheidszorg

by Ires Ghielen | dec 21, 2021

Fouten natuurlijk tussen aanhalingstekens, ze gebeuren zelden opzettelijk. En onderzoek doen is experimenteren, is leren.
En van fouten leer je het meest. De grootste ontdekkingen hebben we namelijk te danken aan fouten die gemaakt zijn of ongelukjes, denk maar aan Penicilline.
Maar er ontstaan veel foutjes wanneer je niet in de wetenschap thuis bent, of het lang geleden is dat je iets met onderzoek hebt gedaan.
Want hoe moet jij dan weten hoe je alles aan moet pakken?!

Lees verder via de link:
https://hulpbijwetenschappelijkonderzoe ... heidszorg/

Alexander Fleming (1881-1955) – Ontdekker van de penicilline

Toeval

In 1928 boekt Alexander Fleming groot succes. Hij doet zijn uitvinding min of meer toevallig als hij bezig is stafylococcen te bestuderen.
Fleming kweekt deze bacteriën zodat hij ze hierna microscopisch kan onderzoeken.

Als hij na een korte vakantie in zijn laboratorium terugkomt, ziet hij dat het afdekglas van een van de kweekschaaltjes is weggegleden
en dat er schimmel is gegroeid, een infectie door schimmelsporen in de lucht.

Fleming wil de gekweekte stafylococcen aanvankelijk weggooien, maar besluit er dan nog even een onder de microscoop een blik op te werpen.
Hij ziet dan dat op de plekken waar de schimmel is verschenen, de bacterie is opgelost. Fleming constateert dus dat de schimmels, een schimmel van het soort Penicillium,
een stof afscheiden die bacteriën doodt. Fleming probeert hierna deze bacteriedodende stof, door Fleming penicilline genoemd, in bruikbare hoeveelheden af te zonderen.
Dit blijkt echter moeilijk, omdat de stof slecht houdbaar blijkt en de scheikundige instrumenten in die tijd ontbreken.


Fleming achter zijn microscoop

Als ongeveer tien jaar later de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, is er opnieuw grote behoefte aan bacteriedodende stoffen.
De Australische patholoog Howard Florey en de Duitse biochemicus Ernst Chain werken op dat moment beiden aan de universiteit van Oxford
en stuiten op een publicatie van Fleming over penicilline. Het duo slaagt erin de bacteriedodende stof af te zonderen.
In 1940 is een aan bloedvergiftiging lijdende politieagent de eerste persoon die behandeld wordt met penicilline.
De man geneest snel.

Lees verder via de link:
https://historiek.net/penicilline-alexa ... ming/1413/

Mooi om te lezen hoe dingen soms tot zeer bijzondere resultaten leiden.
Het zou gebeuren door 'toeval', en dan in de vorm van ons denken aan 'per ongeluk'.....
Maar toeval bestaat niet. Alles heeft alleen zijn tijd nodig....
Het concept 'fouten' zou in geval van de Peniciiium zijn dat Fleming dat afdekglas niet helemaal goed op het kweekschaaltje heeft gelegd.....

[Kristof Piessens]

Niet goed dubbel gecheckt dat alles correct lag, immers men denkt er niet aan dat er binnen in huis ook heel wat rondwaart dat een menselijk lichaam op kan nemen en juist goed voor blijkt te zijn, hier gleed dus het afdekplaatje van diens kweekschaal en een bepaalde schimmel dwarrelt er in, de kweek bleek een gunstige uitwerking te hebben gehad dan aanvankelijk eerst bedoeld werd...