Het failliet van onze volksgezondheidszorg en de zin van ziek zijn

[taigitu]

Het failliet van onze volksgezondheidszorg en de zin van ziek zijn

12 maart 2009

De reguliere geneeskunde beschouwt ziekte als een vijand die vernietigd dient te worden.
Maar wat is de ware functie van ziekte? In zijn nieuwste boek toont Dr. Johan Oldenkamp het failliet van vijanddenken aan en daarmee ook
die van onze totale volksgezondheidszorg.

Oldenkamp toont in zijn boek getiteld ‘Aanklacht tegen de overheid’ 33 bewijzen van mensenrechtenschendingen in Nederland als gevolg van
incompetentie door de overheid. En dit is niet alleen van de laatste tijd; dit speelt al bijna anderhalve eeuw.

De zin van ziek zijn

“Ziekte kunnen we goed vergelijken met het lampje dat gaat branden wanneer het oliepijl van een auto te laag is,” zo legt hij uit.
De geneeskunde heeft tal van manieren gevonden om dit lampje uit te krijgen, desnoods met een hamer, maar heeft geen flauw benul van
de functie van dit lampje. Dat de motor beschadigd kan raken bij te weinig olie hoort nadrukkelijk niet tot de lesstof voor artsen.
Artsen zijn gediplomeerde bestrijdingskunden. Hiervoor maken ze zoveel als mogelijk gebruik van de chemische gifstoffen
die onze overheid medicijnen durft te noemen.

Gezondheid is algehele innerlijke balans

“De reguliere geneeskunde heeft dan ook geen idee wat gezondheid is,” gaat Oldenkamp verder.
“Ook onze wetgeving kent eigenlijk alleen maar ziekte. Alleen al hierdoor hebben we steeds meer ziekte, want door (negatieve) aandacht
te geven aan ziekte neemt het toe. Dat zien we immers bij alles.”
Oldenkamp laat in zijn boek zien dat gezondheid algehele innerlijke balans is.
En zodra zich ergens een onbalans begint voor te doen, dan waarschuwt onze innerlijke vriend ons via ziekte.
Ziekte is signalering van onbalans. De keus is aan ons en nooit aan iemand in een witte jas!

Oldekamp noemt ziekte ‘ een speciaal aan ons geadresseerd bericht met een zeer belangrijke boodschap’.
Het is aan ons om daar in liefde en dankbaarheid mee om te gaan en te onderzoeken wat dat bericht precies voor ons betekent.
Intuïtief weten we het vaak al wel. Omarmen we de ziekte en durven we eerlijk naar onszelf te kijken, dan vinden we zo de weg terug naar gezondheid.
Laten we de signalen bestrijden (lees: uitschakelen) dan verkorten we daarmee ons leven op Aarde, want we maken daarmee onszelf namelijk kapot.
De keus is aan ons. En de keus is dus nooit aan iemand in een witte jas en zo’n stethoscoop om de nek.
Ieder mens is zelf verantwoordelijk voor alle keuzes.
Niemand kan en mag deze verantwoordelijkheid uit handen laten nemen!

Oldekamp noemt ziekte ‘ een speciaal aan ons geadresseerd bericht met een zeer belangrijke boodschap’.
Het is aan ons om daar in liefde en dankbaarheid mee om te gaan en te onderzoeken wat dat bericht precies voor ons betekent.

Tot slot is Oldenkamp ook erg duidelijk in zijn conclusie. Hij stelt:
“Het is mensonterend dat reguliere geneeskunde ons hele leven al bezig is met het farmaceutisch kapot maken van ons natuurlijke signaleringssysteem.
Het is een misdaad dat onze overheid hier al anderhalve eeuw volop aan meewerkt. ‘Aanklacht tegen de overheid’ toont deze misdaad in volle omvang.”

Ondertussen werkt Oldenkamp aan een volgend boek, waarin hij de principes beschrijft voor zuivere bevordering van gezondheid.
Deze inzichten zijn niet alleen bedoeld voor alle professionals die met de gezondheid van mensen te maken hebben.
Ieder mens heeft baat bij grondige kennis van gezondheid.

https://www.wanttoknow.nl/gezondheid/he ... heidszorg/

[MetalPig]

“Ziekte kunnen we goed vergelijken met het lampje dat gaat branden wanneer het oliepijl van een auto te laag is,” zo legt hij uit.
De geneeskunde heeft tal van manieren gevonden om dit lampje uit te krijgen, desnoods met een hamer, maar heeft geen flauw benul van
de functie van dit lampje. Dat de motor beschadigd kan raken bij te weinig olie hoort nadrukkelijk niet tot de lesstof voor artsen.

Dat laatste geloof ik niet. Alle artsen die ik ooit gezien heb kennen het verschil tussen symptoom en onderliggende oorzaak.

[taigitu]

“Ziekte kunnen we goed vergelijken met het lampje dat gaat branden wanneer het oliepijl van een auto te laag is,” zo legt hij uit.
De geneeskunde heeft tal van manieren gevonden om dit lampje uit te krijgen, desnoods met een hamer, maar heeft geen flauw benul van
de functie van dit lampje. Dat de motor beschadigd kan raken bij te weinig olie hoort nadrukkelijk niet tot de lesstof voor artsen.

Dat laatste geloof ik niet. Alle artsen die ik ooit gezien heb kennen het verschil tussen symptoom en onderliggende oorzaak.

Het is een harde stelling die je hier aanhaalt. En om alle artsen hier van te betichten is ook niet juist.
Wat wel tegenwoordig aan de hand is dat men met protocollen werkt. Je beschrijft als patiënt je klachten als je bij de huidarts bent
en aan de hand daarvan weet hij dat te vertalen naar een protocol en en benodigde medicijnen daarvoor.
Maar hoe 'to the point' kan iedereen zijn klachten beschrijven. Ik ervaar zelf dat wanneer ik een of twee punten beschrijf, de
arts vaak al zelf gaat praten om al in te gaan op de eerst genoemde klacht. Er is haast in een consult want die mag maar 10 minuten
duren. (Er zijn momenteel gesprekken om dat 15 minuten te maken...) Als patiënt voel je je daardoor ook opgejaagd en laat het maar dan.
Daarbij is de werking van veel medicijnen onderdrukkend en niet specifiek helend. Als je ervan uitgaat dat klachten als basis veelal
te maken heeft met innerlijke roerselen, ofwel onbalans in het lichaam, is onderdrukken van de symptomen de verkeerde kant op.
Als je maagklachten hebt omdat de baan die je hebt teveel conflicten geeft, zal je moeten kijken hoe je naast medicijnen gebruik
iets aan de situatie in de werksfeer kan doen.
Zelf heb ik ervaren dat ik op een crisismoment werd opgenomen en medicijnen kreeg. Die werkten niet en ik werd na 5 maanden
min of meer aan mijn lot overgelaten. Zeven jaar later, via een andere arts, had hij door wat het probleem was. Toen kreeg ik pas de diagnose.
Mijn vertrouwen in artsen is daardoor beperkt. Klassieke homeopathie werkt hierin juist wel vanuit de basis en begint al met een intake
gesprek, meestal 1 uur tot 1,5 uur. En dan kijkt men welke medicijnen horen bij de de beschreven klachten. Hier komt héél de mens in beeld.
Bij mijn huisarts moet/mag ik een dubbele afspraak boeken als ik twee problemen heb...... Ik mag dan een 20 minuten consult.

Hoe kan het gaan in de praktijk van de huisarts:
https://www.gezondheidsnet.nl/diabetes/ ... sonderzoek

Ik heb diabetes, al 12 jaar, en nog niet aan de medicijnen.
Ik sta wel onder controle bij een bijzonder prettige diabetes-verpleegkundige.
Zij luistert en geeft mij ruimte om als eerste mijn eigen inzichten toe te passen.
En tot nu toe gaat het prima. Had ik direct het protocol toegestaan dan had dat
anders kunnen uitpakken. Ik heb die voorbeelden in mijn vriendenkring.