Tammy schreef: ↑14 jun 2018, 08:55
Dus het is synchroniciteit Gast1 ?
En daar ben ik dan met mijn verlate reactie. Ja, dat noemen ze synchroniciteit.
Tammy schreef: ↑14 jun 2018, 08:55
Men heeft het schijnbaar nodig om zo te kunnen studeren ?
Het schijnt te helpen ja ...
Tammy schreef: ↑14 jun 2018, 08:55
Je moet dus een vreemde zien studeren op je laptop en dat urenlang , want als het schermpje door bijvoorbeeld storing uitvalt dan lukt het niet meer ?
Jezelf motiveren en denken ik moet dit diploma halen zodat ik die mooie baan straks kan krijgen werkt dus niet meer.
Het leven van deze generatie word door velen geleefd via een schermpje , kan op mobiel zijn-pc-laptop maar dat schermpje moet er zijn.
Gast1 zijn er nog individuen ?
Jongelui die gewoon hun boeken pakken en studeren en dan alleen ?
Zijn mensen bang geworden om alleen en in stilte te zijn ?
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt en er zijn gelukkig nog steeds individuen in deze maatschappij waarin het aantal zombies lijkt te groeien.
Je weet dat ik veel fiets -met mijn vrouw, familie of vrienden-.
Ik kom dus vaker fietsers tegemoet die zij-aan-zij fietsen.
Het is bijzonder te constateren dat ik bijna altijd degene ben die aanstalten maakt om plaats te maken voor de ander.
Maar sterker nog, soms maak ik plaats en de anderen blijven gewoon zij-aan-zij fietsen.
Dan moeten ik en mijn fietskompaan al bijna de berm in om de anderen zij-aan-zij te laten fietsen.
Ouderen maken meestal wel plaats maar jongelui zijn bezig op hun technisch speeltje -of niet- en gaan gewoonweg niet aan de kant.
Welnu ...
Laatst gebeurde dat dus dat een hele groep jongeren ons tegemoet kwam.
Netjes ging maakte ik tijdens het fietsen ruimte en jawel hoor ...
Nadat er dan toch een paar tegemoetkomers ook ruimte maken bleven er een paar zij-aan-zij fietsen ... en ik vertikte het om in de berm te gaan.
Ik belde en riep tot bijna op het laatste: "Hé, kijk verdorie eens uit je zombiedoppen!!"
De fietser schrok enorm en botste tegen de andere fietsers van haar groep aan.
Een stuk of 6 fietsers gingen overhoop, net nadat mijn vrouw ook gepasseerd was.
Een andere van die groep fietste mij ook tegemoet en ik zag aan hem dat hij mij provoceerde en óók niet plaats maakte.
En dat was overduidelijk bewust ... en dan leer je Gast1 op een andere manier kennen ...
Ik gaf gaf en bleef op koers met een duidelijke gezichtsuitdrukking en ook hij ging op zijn bek.
Daarna ben ik gestopt en heb de groep een goed bekeken.
Niemand waagde het om naar mij toe te komen en dat is hun geraden ...
Ik was er klaar voor.
Dom van mij?
Absoluut!
Maar misschien heb ik die groep een leermoment bezorgd ...