Sinds hoe lang zijn wij beiden nu redelijk intensief bezig met de definitie van het woord, de woordkeuze én het gebruik hiervan bezig?
Wat waar is, is waar en mijn vrouwtje is daar al haar gehele leven mee bezig, maar nog nooit eerder zo intensief dan de laatste jaren.
Ik ben daar veel minder mee bezig geweest, maar vermoed dat mijn omstandigheden daar wel toe geleid hebben door deze interesse te intensiveren.
Wellicht dat jullie begrijpen waar ik op doel; de 'interpretatie'
Wat ik wel altijd heb gehad, is interesse in héél erg veel dingen, behalve voetballen en auto's.
Ik zocht altijd alles op om de dingen zo goed als mogelijk te willen begrijpen.
Met onze taal, de Nederlandse taal gaat het volgens mij niet zo goed, wetende dat taal altijd al dynamisch is geweest.
Ik laat de verengelsing en dergelijke even los.
Wanneer je de definitie van een woord wilt weten, kom je soms wel bij 20 verschillende uitleggen uit.
Verleden week vroeg mijn vrouw mij: "Mag ik de vaatdoek even van jou?"
Toen ik die gaf zei ze mij dat dit geen vaatdoek was, maar een theedoek.
Daar gingen we weer. Ik ontdekte dat mijn vrouw en ik beiden gelijk hadden.
De vaat is immers het vuil servies, bestek, pannen en dergelijke.
Met een vaatdoek droog je die spullen dan dus af lijkt mij.
Een vaatdoek is volgens de definitie echter een doekje waarmee het aanrecht plus gootsteen worden schoongemaakt -en dat bedoelde mijn vrouwtje toen ze mij daarom vroeg-.
De vaat droog je af met een theedoek -volgens de definitie hiervan-.
We hebben afgesproken dat we in plaats van theedoek, voortaan 'keukendoek' gaan gebruiken.
Dit is maar een heel simpel voorbeeldje.
De trigger bij mij is dit citaat:
Welnu, met de toren van Babylon wordt de toren van Babel bedoeld, waarmee -en zo interpreteer ik dat- Vitharr duidt op de Babylonische spraakverwarring:
We lijken het vermogen tot communiceren immers compleet verloren.
Niet enkel de woordkeuze -in de definitie- is vaak onjuist, maar ook de samenstelling van de aangewende zinnen met die woorden die we met elkaar trachten te communiceren zijn vaak niet duidelijk.
Zowel de zender alsook door de ontvanger is wel eens 'niet zo duidelijk' en uiteraard overkomt mij dat ook.
Er ontstaan discrepanties, meningsverschillen, irritaties en zelfs ruzies ...
Jammer toch?
Vragen worden vaak niet beantwoord door degene die last heeft van deze irritaties, wat afgedaan kan worden door 'geen interesse' of andere onvolwassen redenen.
Of je krijgt reacties die getuigen van een onvolwassenheid pur sang in een andere taal dan het Nederlands.
En dát vind ik dan wel weer grappig, daar het boek zich dan als vanzelf openvouwt door die zender.
Ik noem dat vaak 'jonge zielen' die nog fantastische ervaringen gaan krijgen, in het huidige en in de toekomstige levens.
Ik zou ze het liefst willen knuffelen, maar toch ...
#doeslief
Wat vinden jullie van deze teloorgang dat we elkaar steeds minder goed begrijpen?
