Ik ervaar dit als een eindeloos proces: het twijfelen (wat zich uit in telkens weer een zoektocht naar betrouwbaarheid) is een constante geworden; eens ik over iets zekerheid heb bereikt worden andere factoren dan weer onzeker en reden tot onderzoek ... waarbij ik echter wel vertrek vanuit de positie waarin ik mij op dat ogenblik bevind.
Met andere woorden: alles wat ik doorheen de jaren heb ervaren (geleerd) als zijnde betrouwbaar vormt de basis(*) voor mijn waarnemen.
Het evalueren doe ik (grosso modo) zoals Sir Conan Doyle toeschreef aan zijn held Sherlock Holmes: je verwijdert alle elementen waarvan je met zekerheid weet(*) dat ze onmogelijk zijn ... wat overblijft, hoe onwaarschijnlijk dit soms kan zijn, is de waarheid.
En dan nu het werkstukje van de heer Duk ... on topic, zoals dat heet:
Dat schrijfsel begint met wat wordt geponeerd als een vaststaand feit, namelijk
"Is het nog mogelijk in deze gepolariseerde tijden zuivere journalistiek te bedrijven?"
Persoonlijk ben ik van mening dat er niet zoiets bestaat als 'gepolariseerde tijden' ... de polarisatie zit in de hoofden van de mensen, in de manier waarop zij redeneren, hoe makkelijk zij zich laten misleiden.
Zoals MetalPig reeds aantoonde zit die polarisatie ook in het brein van de heer Duk.
Goed om weten ... en meer aandacht is dat stukje (naar mijn mening) dan ook niet waard.
en op naar de volgende 