Planetologen uit Münster leggen uit hoe de aarde een bewoonbare planeet werd

De plek voor die wetenschappen waarbij niet wordt, of kan worden, voldaan aan wetenschappelijke criteria.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Planetologen uit Münster leggen uit hoe de aarde een bewoonbare planeet werd

Bericht door univers » 22 mei 2019, 09:26

De aarde is uniek in ons zonnestelsel: het is de enige terrestrische planeet met een grote hoeveelheid water en een relatief grote maan, die de aardas stabiliseert. Beide waren essentieel voor de aarde om het leven te ontwikkelen. Planetologen aan de universiteit van Münster hebben nu voor het eerst kunnen aantonen dat water zo'n 4,4 miljard jaar geleden met de vorming van de maan naar de aarde kwam. De maan werd gevormd toen de aarde werd geraakt door een lichaam ter grootte van Mars, ook wel Theia genoemd. Tot nu toe hadden wetenschappers aangenomen dat Theia afkomstig was uit het binnenste zonnestelsel in de buurt van de aarde. Onderzoekers uit Münster kunnen nu echter aantonen dat Theia afkomstig is van het buitenste zonnestelsel en grote hoeveelheden water naar de aarde bracht. De resultaten worden gepubliceerd in de huidige uitgave van "Nature Astronomy".

Afbeelding
De rijzende aarde vanuit het perspectief van de maan
© NASA Goddard

Van het uiterlijke in het innerlijke zonnestelsel

De aarde vormde zich in het 'droge' innerlijke zonnestelsel en daarom is het enigszins verrassend dat er water op aarde is. Om te begrijpen waarom dit het geval is, moeten we teruggaan in de tijd toen het zonnestelsel ongeveer 4,5 miljard jaar geleden werd gevormd. Uit eerdere studies weten we dat het zonnestelsel zo gestructureerd is geworden dat de 'droge' materialen werden gescheiden van de 'natte' materialen: de zogenaamde 'koolstofhoudende' meteorieten, die relatief rijk zijn aan water, komen uit het buitenste zonnestelsel , terwijl de drogere 'niet-koolstofhoudende' meteorieten afkomstig zijn van het binnenste zonnestelsel. Terwijl eerdere studies hebben aangetoond dat koolstofhoudende materialen waarschijnlijk verantwoordelijk waren voor het afleveren van het water naar de aarde, was het onbekend wanneer en hoe dit koolstofhoudende materiaal - en dus het water - naar de aarde kwam. " We hebben molybdeenisotopen gebruikt om deze vraag te beantwoorden. De molybdeenisotopen laten ons toe om koolstofhoudend en niet-koolstofhoudend materiaal duidelijk te onderscheiden, en vertegenwoordigen als zodanig een 'genetische vingerafdruk' van materiaal van het buitenste en binnenste zonnestelsel, 'verklaart dr. Gerrit Budde van het Instituut voor Planetologie in Münster en hoofdauteur van de studie.

De metingen uitgevoerd door de Münster-onderzoekers tonen aan dat de isotopensamenstelling van molybdeen van de aarde ligt tussen die van de koolstofhoudende en niet-koolstofhoudende meteorieten, wat aantoont dat sommige van de molybdeen van de aarde afkomstig zijn uit het buitenste zonnestelsel. In deze context spelen de chemische eigenschappen van molybdeen een sleutelrol omdat, aangezien het een ijzerminnend element is, het grootste deel van het molybdeen van de aarde zich in de kern bevindt. "Het molybdeen dat vandaag de dag in de aardmantel kan worden gebruikt, is daarom afkomstig uit de late stadia van de aardse formatie, terwijl het molybdeen uit eerdere fasen volledig in de kern ligt", legt Dr. Christoph Burkhardt uit, tweede auteur van het onderzoek. De resultaten van de wetenschappers laten daarom voor de eerste keer zien dat koolstofachtig materiaal uit het buitenste zonnestelsel te laat op aarde arriveerde.

Maar de wetenschappers gaan nog een stap verder. Ze laten zien dat het grootste deel van het molybdeen in de aardmantel werd geleverd door de protoplaneet Theia, wiens botsing met de aarde 4,4 miljard jaar geleden leidde tot de vorming van de maan. Omdat een groot deel van het molybdeen in de mantel van de aarde afkomstig is van het buitenste zonnestelsel, betekent dit dat Theia zelf ook is ontstaan ​​uit het buitenste zonnestelsel. Volgens de wetenschappers zorgde de botsing voor voldoende koolstofhoudend materiaal om rekening te houden met de totale hoeveelheid water op aarde. "Onze benadering is uniek omdat het ons, voor de eerste keer, toestaat om de oorsprong van water op aarde te associëren met de vorming van de maan. Om het simpel te zeggen, zonder de maan zou er waarschijnlijk geen leven op aarde zijn," zegt Thorsten Kleine, hoogleraar Planetologie aan de universiteit van Münster.

Het werk werd uitgevoerd in het kader van het Collaborative Research Center / Transregio (TRR) 170 "Laattijdige aanwas op terrestrische planeten" en werd gesteund door de Duitse Research Foundation (DFG) en de European Research Council (ERC).

https://www.uni-muenster.de/news/view.php?cmdid=10278
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie