Bestaat er een zelfmoordbrug waar honden vanaf springen? Het mysterie houdt de inwoners van het Schotse Dumbarton al tijden bezig.
Een hond die per ongeluk van een brug springt. Kan gebeuren. Maar driehonderd honden die dat doen en dan ook vanaf dezelfde brug in Schotland? Het bizarre verhaal van de ‘Zelfmoordbrug van honden’ in Dumbarton, ten noordwesten van Glasgow, houdt bewoners al decennia bezig en is een klassieker in esoterische litteratuur. Maar nu heeft het mysterie de bloedserieuze New York Times gehaald.
De feiten. Sinds de jaren vijftig hangt er een luguber sfeertje rond de oude, stenen, Overtoun Bridge. Een gotisch aandoend bouwsel uit 1895 waar menig hondeneigenaar de schrik van zijn leven kreeg. Driehonderd honden doken er vanaf en vijftig overleefden dat niet. Het was alsof er kortsluiting plaatshad in de koppen van Luna, Max of Daisy, aldus de baasjes. De honden stortten zich plots vijftien meter in de diepte. Volgens sommige tabloids waren het zelfs zeshonderd honden en nog veel meer sterfgevallen.
Hondenhemel.
Lottie Mackinnon keek verbijsterd toe toen haar bordercollie Bonnie over de brede rand verdween. Op zoek naar een verklaring haalden lokale media er magische krachten bij. De brug zou een Keltische ‘thin place’ zijn, aldus een filosoof. Een mystieke plek waar hemel en aarde elkaar zouden overlappen. Het klopt dat er nu minstens vijftig slachtoffers in de hondenhemel rondrennen.
In de Britse krant The Telegraph vertelt filosofiedocent Paul Owens, die zelfs een boek wijdde aan het hondenmysterie dat het allemaal met geesten te maken heeft. ‘De Witte Vrouw van Overtoun’ zit erachter, weet Owens, een spokende legende die in 1908 overleed en die de dood van haar echtgenoot nooit zou hebben verwerkt.
De Britse dierengedragsonderzoeker David Sands wijdde een kleine studie aan de brug. Daar vlakbij deed hij een test met geuren. Verschillende honden werden geconfronteerd met plastic tassen met de geur van muizen, eekhoorns en nertsen. Vooral de laatste trok de aandacht van de hondensnuiten. Sands wilde kijken of het iets te maken kon hebben met verhalen dat onder de brug nertsen waren gesignaleerd. Zette die penetrante geur en het jachtinstinct het hondenbrein op tilt? Sands kon het niet bewijzen. ,,75 procent van hondengedrag wordt bepaald door wat ze ruiken. En net als mensen willen ze soms best over het randje kijken. Ik denk dat hun nieuwsgierigheid deze honden doodde.”
In de war.
De Nederlandse hondencoach, jachttrainer, kynosoof en schrijver, Klaas Wijnberg heeft vaak met zijn honden in Schotland gewandeld. Hij was weleens bezorgd als zijn dieren vlak langs een ravijnrand trippelden. Maar zomaar in de diepte springen? ,,Flauwekul”, zegt Wijnberg. ,,Het is gissen maar mijn eerste gedachte is dat honden geen diepte kunnen inschatten. Wat wij op 28 meter scherp zien ziet een hond pas op zeven meter. Misschien oogt die ondergrond ondiep vanwege de begroeiing als gras. Er zou daar iets kunnen zijn waardoor honden het perspectief helemaal verliezen. Iets waardoor het brein in de war raakt.”
<<<<<<<<<<<<<<
Kort filmpje te zien op onderstaande link :
https://www.ad.nl/buitenland/zelfmoordb ... ~ae03aceb/
Wat zou dit kunnen veroorzaken ?
![[think]](./images/smilies/think.gif "think"){kind=small}
![[jaja]](./images/smilies/knikja.gif "knikja"){kind=small}
