De trots om te dicht bij de zon te vliegen was een kostbare onderneming voor Icarus. Mythologie zegt dat hij op Kreta vluchtte met vleugels van veren en was, gebouwd door zijn vader Daedalus, de beroemde doolhof van King Minos. Zijn verhaal had een waarschuwing voor de mensheid moeten zijn, zodat het de wil van de goden niet zou uitdagen, maar het was niet ... gelukkig.
Honderd jaar geleden begon het vliegavontuur met de gebroeders Wright en hun tweevoudige propellerglijder met een benzinemotor. Vanaf dat moment kroonde de mens een droom die teruggaat tot de gedachten van zijn voorouders. Leonardo da Vinci's plannen waren zeker een voorloper van de vlucht, met zijn tekeningen van zeilen, zweefvliegtuigen en propellers, maar we vinden verwijzingen naar vliegmachines of apparaten die onze voorouders in veel mythologieën uit het verleden konden laten vliegen. Dit zijn slechts legendes, toch?
The Saqqara Glider - An Out of Place Artifact?
Er zijn echter een aantal archeologische vondsten, zogenaamde OOPARTs (Out of Place Artifacts), die zeer controversieel (en even interessant) zijn, die ons kunnen helpen de omvang van oude geavanceerde technologie te begrijpen. Een van deze vondsten is zeker de zogenaamde "Saqqara-zweefvliegtuig".
Aan het einde van de 19e eeuw vond een archeologische expeditie een vogelvormig voorwerp onder andere objecten in een Saqqara-graf daterend uit 200 voor Christus. Het is gemaakt van plataan esdoorn hout (een godgewijde boom gekoppeld aan de godin Hathor en een symbool van onsterfelijkheid) en een doek met het woord 'Pa-di-Imen', 'iAmon's geschenk'.
Tentoongesteld in zaal 22 van het Egyptisch museum van Caïro, inventarisnr. 6347, het is een van de meest controversiële archeologische vondsten. Met een lengte van ongeveer 14 cm (5.51 inch) en een spanwijdte van 18 cm (7.09 inch), wat bij het eerste gezicht doet denken aan een zweefvliegtuig, is een voorwerp dat niet meer weegt dan 40 gram (1.41 oz.)
Afgezien van de snavel en de ogen, die wijzen op de afbeelding van een havik - het embleem van de god Horus, is wat we nieuwsgierig vinden de staart (vierkant, vreemd rechtopstaand en vermoedelijk met een verzonken gedeelte dat "iets" zou kunnen bevatten) , de vleugels (geopend maar zonder de minste kromming, ze verdunnen naar de uiteinden en zijn in een groef geknipt) en het gebrek aan poten.
Het artefact, dat beïnvloed kan worden door de extreme stilering van een kunstenaar, heeft geen enkele vorm van houtsnijwerk om de veren van een hypothetische vogel te vertegenwoordigen; we kunnen echter niet uitsluiten dat deze eigenaardigheid is ontstaan uit verf die bijna volledig is verdwenen. Het zou een ritueel object, een speeltje of een windwijzer kunnen zijn om op heilige boten te plaatsen om de richting van de wind aan te geven; deze laatste hypothese zou bevestigd worden in enkele reliëfs uit het Nieuwe Koninkrijk, gevonden in de Khonsu-tempel.
Poging om het vliegtuig van de farao te laten vliegen
Het eerste wat anders ging denken, was Khalil Messiha, hoogleraar artistieke anatomie aan de Universiteit van Helwan, die in de ongewone vogel het schaalmodel van een zweefvliegtuig leek te herkennen, zij het in de staart. Hij had het lef om het op te schrijven en sindsdien wordt het artefact, ten onrechte of terecht, het Saqqara-zweefvliegtuig of -vlak van de farao genoemd. In de jaren zeventig van de vorige eeuw stelde het Egyptische Ministerie van Cultuur een commissie samen om licht te werpen op het mysterie en de experts waren het eens over het unieke karakter van het stuk - bewerend dat het geen eenvoudig speelgoed was maar een model dat aërodynamische waarde kon hebben .
Martin Gregorie, een ontwerper en fabrikant van zweefvliegtuigen, nam de moeite om het vliegtuig te reproduceren, maar kon het niet echt redden vanwege de instabiliteit ervan. De natuuronderzoeker Ivan Terence Sanderson had tijdens zijn simulatie een heel ander resultaat. Door het model aan te passen en balsahout te gebruiken in plaats van plataan, bewees hij dat hij met slechts een geringe druk kon vliegen - en zelfs glijdend. Zoals altijd zijn er lichten en schaduwen en mag iemand geen dwingende oordelen uitspreken. Het valt niet te ontkennen dat deze ontdekking, waarvan we de functie niet volledig begrijpen, een symbool is van een heilige vogel voor de Egyptische mythologie, maar het vertegenwoordigt ook vlucht - een voorrecht van de goden.
Misschien is dat ontbrekende stuk aan de achterkant van het vlak van de farao redelijkerwijs de staart van het vliegtuig (beheersing van stabiliteit en balans), dat de rotatie regelt en opstijgen, stijgen en dalen in vliegtuigen toelaat. Godheden werden beschreven als het hebben van een vogel uiterlijk en werden geassocieerd met natuurlijke gebeurtenissen zoals donder of bliksem.
Vertaald met Google. Lees hier het originele artikel:
https://www.ancient-origins.net/unexpla ... ly-0010035
Wisten de oude Egyptenaren hoe ze moesten vliegen?