Er zijn veel opmerkelijke oude artefacten die de geschiedenis kunnen herschrijven zoals we die kennen. Deze artefacten zijn zeer controversieel.
Volgens de orthodoxe wetenschap zouden dergelijke objecten niet moeten bestaan, maar ze bestaan wel en dat is een feit dat niet kan worden ontkend. Dit keer kijken we naar enkele van de meest buitengewone artefacten die wereldwijd zijn ontdekt.
5 Mysterieuze artefacten die niemand kan verklaren
-
4l13N
Re: 5 Mysterieuze artefacten die niemand kan verklaren
Is de Londense hamer een oud, misplaatst artefact?
Wat is er zo ongewoon of controversieel aan de ontdekking van een ijzeren hamer in een rots? Archeologen hebben immers historische artefacten ontdekt zolang mensen op zoek waren naar hun oude wortels. Maar wat gebeurt er als een object historisch onderzoek tart en lijkt te bestaan in de mysterieuze rijken tussen werelden, als een soort tijdreiziger? Voor wat bekend staat als de 'London Hammer' worstelt de wereld met een schijnbaar gewoon huishoudelijk hulpmiddel; één doordrenkt van mysterie, archeologisch wonder en voor veel onbeantwoorde vragen.
Naar verluidt daterend uit meer dan 400 miljoen jaar, kan de London Hammer, of zoals het ook wordt genoemd, het London Artifact, worden gezien als een onderzoek naar hoe de moderne en oude werelden kunnen verbinden en botsen. Hoe kunnen we anders verklaren dat een duidelijk door mensen gemaakt instrument uit de late 19e eeuw nooit is geroest, ondanks het feit dat het hout in steenkool is veranderd? Hoe kon de London Hammer normale verouderingseffecten zoals oxidatie weerstaan, en welke verklaringen kunnen worden gegeven voor het feit dat het is gevonden in een rotsformatie die aan het menselijk bestaan voorafgaat? Misschien is het het beste om te beginnen waar de London Hammer zou zijn ontdekt - het kleine stadje London, Texas.
LONDEN HAMMER: VAN TEXAS NAAR HET WERELDSTADIUM
Voor Max en Emma Hahn was het een zomerdag zoals vele anderen. In 1936 maakte het echtpaar uit Texas een wandeling langs Red Creek in de buurt van Londen, Texas, een kleine gemeenschap in het centrum van de Lone Star State. Maar de wandeling was als geen ander die de Hahns ooit hadden meegemaakt. Niet vanwege het weer of de schoonheid van het landschap, maar omdat ze een vreemd stuk hout ontdekten dat was omgeven door een ongewone rotsformatie.
Het was pas in 1947 dat hun zoon door de rots brak en ontdekte wat aan het houten handvat was bevestigd - een ijzeren hamer. Gedurende bijna vier decennia bleef de hamer een lokale eigenaardigheid en relatief onbekend, totdat het onder de aandacht kwam van Carl Baugh, een jonge Earth creationist, nadat een artikel over het artefact in de Bible-Science Nieuwsbrief in 1983 werd gepubliceerd. Baugh was invloedrijk in een vorm van creationisme die gelooft dat de aarde en al haar vormen van leven zijn gecreëerd door de bovennatuurlijke handelingen van een godheid 6000-10.000 jaar geleden. Hij promootte de hamer als bewijs van een antediluviaanse ontdekking, die nog steeds wordt tentoongesteld in het Baugh's Creation Evidence Museum in Glen Rose, Texas.
Even belangrijk voor archeologen, de London Hammer stelde een wetenschappelijk dilemma. Wat zou mogelijk kunnen verklaren hoe een modern instrument werd ingekapseld in oude, prehistorische Ordovicische rock van 65 tot 135 miljoen jaar geleden?
Er zijn velen die twijfelen waar de hamer zou zijn gevonden; anderen beweren dat de rotsformatie consistent is met de mineralen en sedimenten van het omliggende gebied, waardoor de claim van de rots uit honderden miljoenen jaren geleden in twijfel wordt getrokken. Anderen beweren dat de hamer had kunnen worden weggegooid en de rotsformatie plaatsvond door het natuurlijke proces van verstening.
Koolstof 14 datering van het houten handvat van de hamer zou een weg bieden om de leeftijd van de rots, evenals de hamer, het beste te bepalen. Helaas heeft de eigenaar van de hamer, Baugh, alleen privétests uitgevoerd en heeft de resultaten tot op heden niet gepubliceerd. De sterkste kritiek op de pre-flood-theorie van de Baugh komt van Glen J. Kuban, voormalig creationist, computerprogrammeur en paleontologie-enthousiast, die stelt dat "er geen duidelijk bewijs is dat de hamer aan een oude formatie koppelt."
Ondanks dit zijn er bepaalde feiten over de London Hammer die enig licht werpen op het mysterieuze hulpmiddel.
DE WETENSCHAP ACHTER HET MYSTERIE
Objecten zoals de London Hammer worden meestal Out of Place Artifacts of OOParts genoemd, afwijkende objecten die de geologie, archeologie en de natuurlijke geschiedenis van de aarde in twijfel trekken. De fysieke feiten van London Hammer zijn als volgt:
De hamer is zes centimeter lang en heeft een diameter van één centimeter.
Het metaal bestaat uit 96,6% ijzer, 2,6% chloor en 0,74% zwavel.
De ijzeren kop is niet meer geroest sinds deze in 1936 werd ontdekt.
Het houten handvat is niet-gemineraliseerd met kleine sporen van carbonisatie
Hoewel de exacte vindplaats niet is geverifieerd, lijkt het ontbreken van scherpe inkepingen te bevestigen dat het niet uit een grotere rotsformatie is gebeiteld, maar los is gevonden, zoals de Hahns beweerden.
Er is veel discussie over de oorsprong van de Londense Hammer. Is het artefact getroffen door een meteoriet die zich rond het gereedschap heeft gevormd? Volgens wat bekend is over de chemische component van een meteoor, lijkt de samenstelling van de formatie deze theorie te negeren. Sommigen gaan hiertegen in door het bestaan van een oude, geavanceerde beschaving te beweren die hulpmiddelen achterlaat die griezelig lijken op die van een moderner tijdperk.
Het meest bekende argument dat de herkomst van de Londense Hammer in een oude tijd weerlegt, komt van J.R. Cole van het National Centre for Science Education die in 1985 schreef dat: “de steenconcretie echt is en er indrukwekkend uitziet voor iemand die niet bekend is met geologische processen. Hoe kan een modern artefact vastzitten in de rots van Ordovicium? Het antwoord is dat de concretie zelf geen Ordovicium is. Mineralen in oplossing kunnen uitharden rond een opdringerig object dat in een scheur valt of gewoon op de grond blijft liggen als de bronsteen (in dit geval naar verluidt Ordovician) chemisch oplosbaar is. ”
Het mysterie rond de London Hammer blijft bestaan. Voor degenen die geloven, vertegenwoordigt de hamer een soort mystieke tijdreiziger. Voor anderen is het een geologisch wonder. Wat de overtuiging ook is, de London Hammer vertegenwoordigt onze onlesbare dorst naar kennis, betekenis en verbinding met een grotere orde.
https://www.gaia.com/article/is-the-lon ... e-artifact
Wat is er zo ongewoon of controversieel aan de ontdekking van een ijzeren hamer in een rots? Archeologen hebben immers historische artefacten ontdekt zolang mensen op zoek waren naar hun oude wortels. Maar wat gebeurt er als een object historisch onderzoek tart en lijkt te bestaan in de mysterieuze rijken tussen werelden, als een soort tijdreiziger? Voor wat bekend staat als de 'London Hammer' worstelt de wereld met een schijnbaar gewoon huishoudelijk hulpmiddel; één doordrenkt van mysterie, archeologisch wonder en voor veel onbeantwoorde vragen.
Naar verluidt daterend uit meer dan 400 miljoen jaar, kan de London Hammer, of zoals het ook wordt genoemd, het London Artifact, worden gezien als een onderzoek naar hoe de moderne en oude werelden kunnen verbinden en botsen. Hoe kunnen we anders verklaren dat een duidelijk door mensen gemaakt instrument uit de late 19e eeuw nooit is geroest, ondanks het feit dat het hout in steenkool is veranderd? Hoe kon de London Hammer normale verouderingseffecten zoals oxidatie weerstaan, en welke verklaringen kunnen worden gegeven voor het feit dat het is gevonden in een rotsformatie die aan het menselijk bestaan voorafgaat? Misschien is het het beste om te beginnen waar de London Hammer zou zijn ontdekt - het kleine stadje London, Texas.
LONDEN HAMMER: VAN TEXAS NAAR HET WERELDSTADIUM
Voor Max en Emma Hahn was het een zomerdag zoals vele anderen. In 1936 maakte het echtpaar uit Texas een wandeling langs Red Creek in de buurt van Londen, Texas, een kleine gemeenschap in het centrum van de Lone Star State. Maar de wandeling was als geen ander die de Hahns ooit hadden meegemaakt. Niet vanwege het weer of de schoonheid van het landschap, maar omdat ze een vreemd stuk hout ontdekten dat was omgeven door een ongewone rotsformatie.
Het was pas in 1947 dat hun zoon door de rots brak en ontdekte wat aan het houten handvat was bevestigd - een ijzeren hamer. Gedurende bijna vier decennia bleef de hamer een lokale eigenaardigheid en relatief onbekend, totdat het onder de aandacht kwam van Carl Baugh, een jonge Earth creationist, nadat een artikel over het artefact in de Bible-Science Nieuwsbrief in 1983 werd gepubliceerd. Baugh was invloedrijk in een vorm van creationisme die gelooft dat de aarde en al haar vormen van leven zijn gecreëerd door de bovennatuurlijke handelingen van een godheid 6000-10.000 jaar geleden. Hij promootte de hamer als bewijs van een antediluviaanse ontdekking, die nog steeds wordt tentoongesteld in het Baugh's Creation Evidence Museum in Glen Rose, Texas.
Even belangrijk voor archeologen, de London Hammer stelde een wetenschappelijk dilemma. Wat zou mogelijk kunnen verklaren hoe een modern instrument werd ingekapseld in oude, prehistorische Ordovicische rock van 65 tot 135 miljoen jaar geleden?
Er zijn velen die twijfelen waar de hamer zou zijn gevonden; anderen beweren dat de rotsformatie consistent is met de mineralen en sedimenten van het omliggende gebied, waardoor de claim van de rots uit honderden miljoenen jaren geleden in twijfel wordt getrokken. Anderen beweren dat de hamer had kunnen worden weggegooid en de rotsformatie plaatsvond door het natuurlijke proces van verstening.
Koolstof 14 datering van het houten handvat van de hamer zou een weg bieden om de leeftijd van de rots, evenals de hamer, het beste te bepalen. Helaas heeft de eigenaar van de hamer, Baugh, alleen privétests uitgevoerd en heeft de resultaten tot op heden niet gepubliceerd. De sterkste kritiek op de pre-flood-theorie van de Baugh komt van Glen J. Kuban, voormalig creationist, computerprogrammeur en paleontologie-enthousiast, die stelt dat "er geen duidelijk bewijs is dat de hamer aan een oude formatie koppelt."
Ondanks dit zijn er bepaalde feiten over de London Hammer die enig licht werpen op het mysterieuze hulpmiddel.
DE WETENSCHAP ACHTER HET MYSTERIE
Objecten zoals de London Hammer worden meestal Out of Place Artifacts of OOParts genoemd, afwijkende objecten die de geologie, archeologie en de natuurlijke geschiedenis van de aarde in twijfel trekken. De fysieke feiten van London Hammer zijn als volgt:
De hamer is zes centimeter lang en heeft een diameter van één centimeter.
Het metaal bestaat uit 96,6% ijzer, 2,6% chloor en 0,74% zwavel.
De ijzeren kop is niet meer geroest sinds deze in 1936 werd ontdekt.
Het houten handvat is niet-gemineraliseerd met kleine sporen van carbonisatie
Hoewel de exacte vindplaats niet is geverifieerd, lijkt het ontbreken van scherpe inkepingen te bevestigen dat het niet uit een grotere rotsformatie is gebeiteld, maar los is gevonden, zoals de Hahns beweerden.
Er is veel discussie over de oorsprong van de Londense Hammer. Is het artefact getroffen door een meteoriet die zich rond het gereedschap heeft gevormd? Volgens wat bekend is over de chemische component van een meteoor, lijkt de samenstelling van de formatie deze theorie te negeren. Sommigen gaan hiertegen in door het bestaan van een oude, geavanceerde beschaving te beweren die hulpmiddelen achterlaat die griezelig lijken op die van een moderner tijdperk.
Het meest bekende argument dat de herkomst van de Londense Hammer in een oude tijd weerlegt, komt van J.R. Cole van het National Centre for Science Education die in 1985 schreef dat: “de steenconcretie echt is en er indrukwekkend uitziet voor iemand die niet bekend is met geologische processen. Hoe kan een modern artefact vastzitten in de rots van Ordovicium? Het antwoord is dat de concretie zelf geen Ordovicium is. Mineralen in oplossing kunnen uitharden rond een opdringerig object dat in een scheur valt of gewoon op de grond blijft liggen als de bronsteen (in dit geval naar verluidt Ordovician) chemisch oplosbaar is. ”
Het mysterie rond de London Hammer blijft bestaan. Voor degenen die geloven, vertegenwoordigt de hamer een soort mystieke tijdreiziger. Voor anderen is het een geologisch wonder. Wat de overtuiging ook is, de London Hammer vertegenwoordigt onze onlesbare dorst naar kennis, betekenis en verbinding met een grotere orde.
https://www.gaia.com/article/is-the-lon ... e-artifact