66 miljoen jaar oud sterfbed in verband met dinosaurus-dodende meteoor

[univers]

Een meteoorinslag 66 miljoen jaar geleden veroorzaakte een tsunami-achtige golf in een binnenzee die vissen, zoogdieren, insecten en een dinosaurus doodde en begroef, de eerste slachtoffers van het laatste massale uitstervingsevenement op aarde. De doodsscène van binnen een uur na de inslag is opgegraven op een ongekende fossielenlocatie in North Dakota. (Afbeeldingen en foto's met dank aan Robert DePalma)

Het begin van het einde begon met gewelddadig schudden dat gigantische golven opriep in de wateren van een binnenzee in wat nu North Dakota is.

Toen begonnen piepkleine glasparels als een vogelschot uit de hemel te vallen. De regen van glas was zo zwaar dat mogelijk veel van de vegetatie op het land in brand is gestoken. In het water worstelde vis om te ademen omdat de korrels hun kieuwen verstopten.

De deinende zee veranderde in een 30 meter hoge watermuur toen deze de monding van een rivier bereikte en honderden, zo niet duizenden, zoetwatervis - steur en schaaldieren - op een zandbank gooide en de stroming van de rivier tijdelijk omkeerde . Gestrand door het terugtrekkende water, werden de vissen bekogeld door glazen kralen tot 5 millimeter in diameter, sommige begroeven zichzelf centimeters diep in de modder. De stortvloed van rotsen, zoals fijn zand, en kleine glasparels ging nog 10 tot 20 minuten door voordat een tweede grote golf de kust overstroomde en de vissen bedekte met grind, zand en fijn sediment en hen 66 miljoen jaar lang van de wereld afdichtte.

Deze unieke, versteende kerkhof - vis stapelde de ene boven op de andere en vermengde zich met gebrande boomstammen, naaldboomtakken, dode zoogdieren, mosasaurusbotten, insecten, het gedeeltelijke karkas van een Triceratops, mariene micro-organismen genaamd dinoflagellaten en slakachtige mariene koppotigen genaamd ammonieten - werd opgegraven door paleontoloog Robert DePalma in de afgelopen zes jaar in de Hell Creek Formation, niet ver van Bowman, North Dakota. Het bewijsmateriaal bevestigt een vermoeden dat DePalma knaagde in zijn eerste graafseizoen in de zomer van 2013 - dat dit een moordveld was dat kort na de asteroïde-inslag werd vastgelegd en uiteindelijk leidde tot het uitsterven van alle grond-levende dinosaurussen. De impact aan het einde van het Krijt, de zogenaamde KT-grens, heeft 75 procent van het leven op aarde uitgeroeid.

"Dit is de eerste massa-doodsamenkomst van grote organismen die iemand heeft gevonden in verband met de KT-grens," zei DePalma, conservator paleontologie bij het Palm Beach Museum of Natural History in Florida en een doctoraalstudent aan de universiteit van Kansas. "Op geen enkel KT-grensgebied op aarde kun je zo'n verzameling vinden die bestaat uit een groot aantal soorten die verschillende leeftijden van organismen en verschillende levensfasen vertegenwoordigen, die allemaal tegelijkertijd stierven, op dezelfde dag."


Versteende vissen stapelden elkaar op, suggereerden dat ze aan land gesmeten waren en stierven samen gestrand op een zandbank nadat de seiche zich had teruggetrokken.

In een artikel dat volgende week wordt gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings van de National Academy of Sciences , beschrijven hij en zijn Amerikaanse en Europese collega's, waaronder twee universiteit van Californië, Berkeley, geologen, de site, genaamd Tanis, en de bewijzen die deze verbinden met de asteroïde of komeet raakt 66 miljoen jaar geleden het schiereiland Mexico-schiereiland Yucatan. Die impact creëerde een enorme krater, Chicxulub genaamd, in de oceaanbodem en stuurde verdampte rots en kubieke mijl asteroïde stof de atmosfeer in. De wolk omhulde uiteindelijk de aarde en zette de weg voor de laatste massa-uitsterving van de aarde.

"Het is als een museum van het einde van het Krijt in een laag van anderhalve meter dik", zegt Mark Richards, een UC Berkeley professor emeritus van de aarde en planetaire wetenschap die nu provoost is en professor in de aarde- en ruimtewetenschappen. aan de Universiteit van Washington.

Richards en Walter Alvarez, een UC Berkeley hoogleraar van de Graduate School die 40 jaar geleden voor het eerst de hypothese had dat een komeet- of asteroïde-impact de massa-uitsterving veroorzaakte, werden door DePalma en de Nederlandse wetenschapper Jan Smit ingeschakeld om te overleggen over de regen van glasparels en de regen. tsunami-achtige golven die de vis begraven en bewaard. De kralen, tektites genaamd, werden in de atmosfeer gevormd uit de rotsen die door de inslag waren gesmolten.


Tektieten, 1 millimeter glazen bollen, hersteld van het fossiele bed van Tanis.


Vis karkassen en twee stammen samengegooid door de seiche gecreëerd door seismische golven van de inslag van de meteoor.


Een perfect bewaard gebleven vissenstaart van Tanis-storting.





https://news.berkeley.edu/2019/03/29/66 ... ng-meteor/

[Tammy]

Ik heb ervan gehoord over deze plek.
Is werkelijk fantastisch dat ze dit hebben gevonden.
Wat een prachtig beroep heb je als je dit mag onderzoeken.
Je gaat miljoenen jaren terug in de tijd, geweldig.