Mysterieuze krater mogelijk veroorzaakt door familielid van asteroïde die dinosauriërs doodt

Vondsten uit het verleden....de geschiedenis aan het licht gebracht.
Van Toetanchamon en Pompeii tot hedendaagse opgravingen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Mysterieuze krater mogelijk veroorzaakt door familielid van asteroïde die dinosauriërs doodt

Bericht door univers » 22 aug 2022, 10:16

Afbeelding
Hoe de krater gevormd kan zijn. Krediet: auteur verstrekt

De oceaanbodem is beroemd minder verkend dan het oppervlak van Mars. En toen ons team van wetenschappers onlangs de zeebodem en oude sedimenten eronder in kaart bracht, ontdekten we wat lijkt op een inslagkrater van een asteroïde.

Intrigerend genoeg is de krater, genaamd "Nadir" naar de nabijgelegen vulkaan Nadir Seamount, van dezelfde leeftijd als de Chicxulub-inslag veroorzaakt door een enorme asteroïde aan het einde van het Krijt, ongeveer 66 miljoen jaar geleden, die de dinosauriërs en vele andere soorten.

De bevinding, gepubliceerd in Science Advances , roept de vraag op of de krater op de een of andere manier verband houdt met Chicxulub. Als het wordt bevestigd, zou het ook van groot algemeen wetenschappelijk belang zijn, omdat het een van een zeer klein aantal bekende mariene asteroïde-inslagen zou zijn en dus unieke nieuwe inzichten zou geven in wat er gebeurt tijdens een dergelijke botsing.

De krater werd geïdentificeerd met behulp van " seismische reflectie " als onderdeel van een breder project om de tektonische scheiding van Zuid-Amerika van Afrika in het Krijt te reconstrueren. Seismische reflectie werkt op dezelfde manier als ultrasone gegevens, waarbij drukgolven door de oceaan en de bodem worden gestuurd en de energie wordt gedetecteerd die wordt teruggekaatst. Met deze gegevens kunnen geofysici en geologen de architectuur van de rotsen en sedimenten reconstrueren.

Toen we eind 2020 door deze gegevens scrolden, kwamen we een hoogst ongebruikelijke functie tegen. Tussen de vlakke, gelaagde sedimenten van het Guinee-plateau , ten westen van Afrika, was wat leek op een grote krater, iets minder dan 10 km breed en enkele honderden meters diep, begraven onder enkele honderden meters sediment.

Veel van zijn kenmerken komen overeen met een impactoorsprong, waaronder de schaal van de krater, de verhouding tussen hoogte en breedte en de hoogte van de kraterrand. De aanwezigheid van chaotische afzettingen buiten de kraterbodem ziet er ook uit als "ejecta" - materiaal dat onmiddellijk na een botsing uit de krater wordt verdreven.

We hebben wel gekeken naar andere mogelijke processen die zo'n krater hadden kunnen vormen, zoals het instorten van een onderzeese vulkaan of een zoutpilaar (of diapir) onder de zeebodem. Een explosief vrijkomen van gas van onder het oppervlak kan ook een oorzaak zijn. Maar geen van deze mogelijkheden is consistent met de lokale geologie of de geometrie van de krater.

Aardbevingen, luchtaanvallen, vuurballen en tsunami's

Nadat we de krater hadden geïdentificeerd en gekarakteriseerd, bouwden we computermodellen van een inslaggebeurtenis om te zien of we de krater konden repliceren en de asteroïde en zijn impact konden karakteriseren.

De simulatie die het beste past bij de vorm van de krater is voor een asteroïde met een diameter van 400 meter die een oceaan raakt die 800 meter diep was. De gevolgen van een inslag in de oceaan op dergelijke waterdiepten zijn dramatisch. Het zou resulteren in een 800 meter dikke waterkolom, evenals de asteroïde en een aanzienlijk volume sediment die onmiddellijk zouden verdampen - met een grote vuurbal die honderden kilometers verderop zichtbaar zou zijn.

Schokgolven van de impact zouden gelijk zijn aan een aardbeving met een kracht van 6,5 of 7, die waarschijnlijk aardverschuivingen onder water in de regio zou veroorzaken. Er zou zich een trein van tsunami-golven vormen.

De luchtstoot van de explosie zou groter zijn dan alles wat op aarde in de geregistreerde geschiedenis is gehoord. De vrijgekomen energie zou ongeveer duizend keer groter zijn dan die van de recente uitbarsting van Tonga. Het is ook mogelijk dat de drukgolven in de atmosfeer de tsunami-golven ver van de krater verder versterken.

Chicxulub familielid?

Een van de meest intrigerende aspecten van deze krater is dat hij even oud is als de gigantische Chicxulub-gebeurtenis, een miljoen jaar of langer, op de grens tussen het Krijt en het Paleogeen, 66 miljoen jaar geleden. Nogmaals, als dit echt een inslagkrater is, zou er dan een verband tussen kunnen zijn?

We hebben drie ideeën over hun mogelijke relatie. De eerste is dat ze mogelijk zijn gevormd door het uiteenvallen van een ouder-asteroïde, waarbij het grotere fragment resulteert in de Chicxulub-gebeurtenis en een kleiner fragment (het "kleine zusje") dat de Nadir-krater vormt. Als dat zo is, kunnen de schadelijke effecten van de Chicxulub-impact nog zijn verergerd door de Nadir-impact, waardoor de ernst van de massale uitsterving is verergerd.

Het uiteenvallen kan zijn ontstaan ​​door een eerdere bijna-botsing, toen de asteroïde of komeet dicht genoeg bij de aarde passeerde om zwaartekrachten te ervaren die sterk genoeg waren om hem uit elkaar te trekken. De daadwerkelijke botsing had dan in een volgende baan kunnen plaatsvinden.

Hoewel dit minder waarschijnlijk is voor een rotsachtige asteroïde, is dit uit elkaar vallen precies wat er gebeurde met de Shoemaker-Levy 9-komeet die in 1994 in botsing kwam met Jupiter, waar meerdere komeetfragmenten in de loop van enkele dagen met de planeet in botsing kwamen.

Een andere mogelijkheid is dat Nadir deel uitmaakte van een langer bestaand "inslagcluster", gevormd door een botsing in de asteroïdengordel eerder in de geschiedenis van het zonnestelsel. Dit staat bekend als de "kleine neef"-hypothese.

Deze botsing heeft mogelijk een regen van asteroïden naar het binnenste zonnestelsel gestuurd, die mogelijk in botsing zijn gekomen met de aarde en andere binnenplaneten over een langere periode, misschien een miljoen jaar of meer. We hebben een precedent voor een dergelijke gebeurtenis in de Ordovicium-periode - meer dan 400 miljoen jaar geleden - toen er in korte tijd talloze impactgebeurtenissen waren.

Ten slotte kan dit natuurlijk gewoon toeval zijn. We verwachten om de 700.000 jaar een botsing van een asteroïde ter grootte van Nadir. Voorlopig kunnen we echter niet definitief stellen dat de Nadir-krater werd gevormd door een asteroïde-inslag totdat we fysiek monsters van de kraterbodem hebben gevonden en mineralen hebben geïdentificeerd die alleen kunnen worden gevormd door extreme schokdrukken. Daartoe hebben we onlangs een voorstel ingediend om de krater te boren via het International Ocean Discovery Program.

Net als bij de hoofdhypothese van de inslagkrater, kunnen we de hypothesen van het kleine zusje en het neefje alleen testen door de krater nauwkeurig te dateren met behulp van deze monsters, en door te zoeken naar andere kandidaat-kraters van vergelijkbare leeftijd.

Misschien nog belangrijker, zou zo'n gebeurtenis in de nabije toekomst kunnen plaatsvinden? Het is onwaarschijnlijk, maar de grootte van de asteroïde die we modelleren lijkt erg op de Bennu-asteroïde die zich momenteel in een bijna-baan om de aarde bevindt. Deze asteroïde wordt beschouwd als een van de twee gevaarlijkste objecten in het zonnestelsel, met een kans van één op 1.750 op een botsing met de aarde in de komende paar eeuwen.

https://phys.org/news/2022-08-mystery-c ... lling.html

Afbeelding
Kaart en regionale seismische secties met de locatie van Nadir Crater.
( A ) Regionale bathymetriekaart van het Guinee-plateau en het Guinee-terras met de locatie van 2D seismische reflectie en putgegevens die in deze studie zijn gebruikt. JS, Jane Seamount; NS, Nadir Seamount; PS, Porter Seamount. De witte gestippelde lijn toont de NE-uitbreiding van discontinue seismische facies met hoge amplitude aan de bovenkant van het Maastrichtien, geïnterpreteerd als ejecta-afzettingen en bijbehorende tsunami-afzettingen. De noordoostelijke grens van deze facies komt nauw overeen met de Maastrichtiene plankhellingbreuk aan de landwaartse rand van het Guinea-terras. De inzetkaart toont een paleogeografische reconstructie van de Atlantische Oceaan aan het einde van het Krijt, ~66 miljoen jaar geleden, gemaakt met behulp van GPlates-software ( 58 ). Ch, Chicxulub-krater; Nd, Nadir-krater; Bo, Boltysh-krater. ( B). Regionaal samengesteld 2D seismisch reflectieprofiel dat zich uitstrekt van de GU-2B-1-put in het oosten tot het diepe Atlantische bekken in het westen, dat het structurele en stratigrafische karakter van het Guinea-plateau en Guinea-terras laat zien. ( C ) Noord-Zuid seismisch profiel van het zoutbassin in het noorden tot de Nadir Seamount, ten zuiden van de Guinea Fracture Zone. Gegevens met dank aan de Republiek Guinee en TGS.

Afbeelding
Afb. 2 . Seismische kenmerken van de Nadirkrater.
( A ) Zeebodemdieptekaart van krater met seismische lijnlocaties en de in kaart gebrachte omvang van de kraterrand en schadezone. ( B ) WE seismische sectie (pre-stack dieptemigratie - dieptedomein) over de krater, met de nadruk op de kratermorfologie en schadezone, en de mate van ondergrondse vervorming. Gegevens met dank aan de Republiek Guinee, TGS en WesternGeco. Stratigrafische sleutel is op Fig. 1 . ( C) Gedetailleerde seismische stratigrafische en structurele elementen van de krater. KP, Krijt-Paleogeen sequentie (KP1 equivalent aan Top Maastrichtien); KU, Boven Krijt seismische horizonten. KU1 en KP1 "regio's" zijn schematische reconstructies van deze seismische horizonten vóór de vorming van de krater aan het einde van het Krijt en worden gebruikt om een ​​conceptueel model van kratervorming te reconstrueren ( Fig. 5 ). ( D) SW-NE seismische sectie (pre-stack tijdmigratie - tijdsdomein) over de krater, met kratermorfologie en seismische facies buiten de krater, inclusief seismische facies met hoge amplitude die boven een ~ 100 ms dikke eenheid van chaotische reflecties zit, geïnterpreteerd als zijnde gevormd als gevolg van seismisch schudden na de impactgebeurtenis. Gegevens afkomstig van de Republiek Guinee en WesternGeco Multiclient.

Afbeelding
Numerieke modelresultaten van iSALE hydrocode-simulaties van de uiteindelijke kraterarchitectuur voor verschillende waterdiepten (200, 500, 800, 1100 en 1500 m, zoals aangegeven op de afbeelding)
Modellen gaan uit van een impactor met een diameter van 400 m en een impacthoek van 90°. De waterlaag is van elke afbeelding verwijderd om de uiteindelijke kratermorfologie beter te laten uitkomen. Modeluitkomsten tonen totale plastic rek (TPS) aan de linkerkant en vervormde lithologieën aan de rechterkant - de grijze eenheid vertegenwoordigt de veronderstelde Cenomanian-Turonian zwarte schalieafzettingen als een markeringshorizon. Films van volledige simulaties zijn opgenomen in de aanvullende materialen.

Afbeelding
Snapshots van numerieke modelresultaten van een iSALE hydrocode-simulatie voor 800 m doelwaterdiepte.
We beschouwen dit als de meest waarschijnlijke waterdiepte voor de inslag, op basis van kratermorfologie. Andere modelparameters zoals voor Fig. 3 . Model snapshots tonen voorbijgaande kratervorming en het genereren van een rim-wave tsunami na 3 s; rebound van centrale opheffing en voortplanting van een rim-wave tsunami weg van de krater op 38 s; kraterinstorting, heropleving en centrale straalvorming bij 85 s; en verder herleven bij 245 s. Films van volledige simulaties zijn opgenomen in de aanvullende materialen.

meer https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.abn3096
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie