Vrijwel niets helpt tegen rondlummelen op internet op werk

[Tammy]

Een Pakistaanse man in Hyderabad mag Facebook niet openen.

Het zal werkgevers een doorn in het oog zijn. Werknemers die onder werktijd hun Facebookprofiel bijwerken, kleren bestellen, bankzaken regelen of porno kijken. Helaas voor de baas helpt vrijwel geen enkele maatregel tegen online rondlummelen, ofwel 'cyberloafing'.

Joseph Ugrin van Kansas State University onderzocht welke maatregelen het best werken tegen cyberloafing. In Computers in Human Behavior stelt hij dat algemene beleidsregels en sancties vrijwel geen invloed hebben op het internetgedrag van de werknemers. De onderzoekers schatten dat 60 tot 80 procent van de internettijd op werk, verloren gaat aan persoonlijke zaken.

Dreigen en detectie.

Dreigen met ontslag en het dreigement dat het internetverkeer continu in de gaten gehouden wordt, werkt prima tegen werknemers die naar porno speuren of online winkelen. Maar het is niet genoeg om het privé e-mailverkeer of het gebruik van sociale media te stoppen.

'Vooral jonge mensen zien het gebruik van Facebook en Twitter niet als ongewenst gedrag, daar is geen beleidsregel tegen opgewassen. Zelfs als ze wisten dat iemand ze nauwlettend in de gaten hield, bleven ze aanwezig op de sociale netwerken', stelt Ugrin. Niet alleen jongeren maken zich schuldig aan cyberloafing. Ouderen besteden hun internettijd op het werk vooral aan bankzaken en e-mailverkeer.

Wat werkt.

De enige manier om het internetgedrag van werknemers binnen de perken te houden is door ze te confronteren met reprimandes bij andere werknemers, volgens Ugrin en collega John Michael Pearson. De werkgever moet de cyberloafers laten weten dat er in het verleden werknemers zijn ontslagen om hetzelfde gedrag. Dit in combinatie met continue observatie van het internetgedrag biedt de beste resultaten.

'Maar werkgevers moeten hier heel erg mee oppassen. Het kan ook negatieve consequenties hebben en de moraal op de werkvloer verlagen', stelt Ugrin. Werknemers zouden zich dan te veel opgesloten voelen in een Big Brother-omgeving. Bovendien heeft die maatregel geen invloed op het gebruik van privé e-mail. De werknemers vinden e-mailverkeer 'wel kunnen'.

Bron: AD.nl

[Tammy]

Is dit werkelijk zo moeilijk ?
Kan je niet als werkgever dat soort sites gewoon blokkeren.?
Of is dat te simpel gedacht ?

[Vitharr]

Is dit werkelijk zo moeilijk ?
Kan je niet als werkgever dat soort sites gewoon blokkeren.?
Of is dat te simpel gedacht ?

Ik heb dergelijke pogingen gezien maar het gevolg was dat men nog meer tijd ging investeren in het omzeilen van de blokkades.

Maar blokkeren is tegenwoordig ook niet zo eenvoudig meer. Veel bedrijven profileren zich ook op de sociale media en daardoor kun je die eigenlijk niet zonder meer blokkeren. Je kunt immers geen onderscheid maken tussen een professioneel bezoek en een prive bezoek.

Bij ons werd alles gelogd. Ze wisten wanneer je waar naar keek. En daar werd ook wel degelijk iets mee gedaan op een faire manier. Ik stond erom bekend dat ik tegenslagen verwerkte door domme filmpjes op youtube te bekijken. Als de intensiteit daarvan steeg had ik heel snel een coaching gesprek. Daar kreeg ik niet op mijn *piep* voor het bekijken van die filmpjes maar probeerde mijn chef een reden te achterhalen voor het toenemen van mijn teleurstellingen. Ik vond dat eigenlijk best een prettige constructie.

Nu moet ik er ook eerlijk bij vertellen dat de organisatie waar ik werkte ook sterk resultaat gericht was. Als je presteerde maakte het niemand ook maar iets uit wat je voor de rest uit vrat. Ik was zelf heel piekerig en had daardoor ook behoefte aan rustmomenten. Ons bedrijf keek dan ook naar het rendement op die rustmomenten en dat is niet overal zo.

Wat ik overigens wel fascinerend blijf vinden is hoe iemand op zijn werk in de stemming voor Porno komt?

Maar Tammy, semi on-topic, wat vind je hier dan van:

http://www.nrc.nl/carriere/2013/01/16/a ... nfilmpjes/

Dit is toch wel het toppunt he? Die man verdient een nobelprijs voor slimheid in plaats van zijn ontslag!

[Tammy]

Dat is zeker het toppunt.
Niet te geloven zeg.

Vind het heel apart hoe jouw baas daarmee om ging.
Dat heb ik nog niet eerder gehoord.
Ik kijk als ik even tijd heb de krant op internet.
Maar geen social medias.
Dat doe ik thuis.

[Vitharr]

Vind het heel apart hoe jouw baas daarmee om ging.
Dat heb ik nog niet eerder gehoord.

Voor mij was het de eerste keer dat ik het ervaarde. Ik had wel meer van zulke bazen gehoord maar dacht vroeger dat het sprookjes waren.

De omstandigheden die uiteindelijk hebben geleid tot de ondergang van ons bedrijf hadden een bijzonder effect wat te weinig mensen op tijd zagen.

Ik voldoe schitterend aan deze beschrijving:
http://www.hooggevoelig.nl/drupal6/zo-m ... hsp-minded

En ik kreeg een chef die dat herkende en me de ruimte boodt om mezelf te ontwikkelen. Uit dankbaarheid en vanwege het feit dat hij de eerste "autoriteit" was die ik in mijn leven erkende op werkgebied zette ik mijn tanden in de problemen die hij ervaarde.

Uiteindelijk leidde de situatie en mijn ontwikkeling tot het opbouwen van een bijzonder netwerk binnen de organisatie. En zo ontstond vanzelf een nieuwe organisatie binnen de oude.

Er is een managementboek dat heel goed beschrijft hoe dat netwerk functioneerde. Hier is de samenvatting:
http://www.37celsius.nl/download/manage ... ogreat.pdf

En dan krijg je dus wat ik beschreef. Vanwege de omstandigheden werkte ik aan doelen die een ander als onhaalbaar beschouwde. Ik stak daar vreselijk veel tijd in. En dus werd ik steeds lastig gevallen door managers die zich zorgen over me maakten.

Slimme managers kennen dergelijke constructies als "Push-Pull". In plaats van mensen voor je uit te schoppen moet je proberen om ze zichzelf naar het doel te laten trekken. Het is moeilijk om uit te leggen maar wij kregen het wel voor elkaar. De noodzaak leidt dan vanzelf tot actie bij het individu. In mijn gesprekken kreeg ik dan ook nooit een oordeel te horen maar werden enkel zorgen gedeelt.

Het vereist speciale omstandigheden. Zo moet je fouten niet bestraffen maar als leermoment beschouwen. En er moet waardering zijn voor de geleverde inspanningen. Ik vind dit stukje daarom ook zo mooi in die samenvatting:

"Ze schrijven uitzonderlijke resultaten aan de kwaliteiten van hun medewerkers en aan externe omstandigheden, meestal geluk. En voor slechte resultaten nemen ze zelf de verantwoordelijkheid."