Krishnamurti - Uit 'Wat is waar?'

[Susan]

Jouw opmerking is me uit het hart gegrepen Susan. Op een bepaald moment (ca. 25 jaar geleden) had ik ook schoon genoeg van de persoonlijkheidscultus rond J. van Nazareth. Toch heeft de strekking van het Thomas evangelie me (ca. 10 jaar geleden) een stukje verder geholpen op een weg die ik eerder al was ingeslagen. Dus wat door de anderen hiervoor al geschreven werd, het aanreiken i.p.v. indoctrineren, dat is wel o.k.

Het gaat idd om aan te reiken, en dat is juist ook het mooie om zo anderen hun zienswijze te leren kennen. Daarmee kunnen puzzelstukjes waar men naar opzoek is op hun plaats vallen.
Als kind verfoeide ik al de dogma's en indoctrinaties, plus hokjesgeest, waardoor men anderen probeerde de mond te snoeren, en eigenlijk verbood dat iedereen zelf nadacht en er een eigen mening op na mocht houden. Ik heb ook niets tegen goeroes/leeraren enz die vaak heldere mooie zienswijzen hebben waar iedereen veel van kan leren, maar het ligt er net aan hoe ze het brengen. Hierbij moet ik nu ook weer denken aan een uitspraak van....die zei: Lees veel, maar blijf bij jezelf...
Ook ik ben zo'n 25 jaar geleden pas weer over de uitleg van onder andere bijbelteksten en de verhalen daar over gaan lezen... Prachtig het Thomas evangelie wat ik ook ongeveer 10 jaar geleden 'tegen ben komen' én ook bijv. de Nag Hammadi geschriften, naast nog andere boeken hier over.
Mooie geschiedenis 'verhalen' over gewone (soms wijze) mensen en teksten met uitleg daar over.

Het is ook interessant om te onthouden dat Krishnamurti bevriend was met David Bohm, een autoriteit op het gebied van de theoretische natuurkunde. Op YouTube staan fragmenten van gesprekken tussen deze twee en het is duidelijk dat ze vanuit hun verschillende vertrekpunten en andere methodes om aan waarheidsvinding te doen tot vergelijkbare conclusies kwamen

[Vitharr]

Vitarr, ik kocht laatst het boekje 'Kun je een rups leren vliegen?' van Jan Bommerez en Kees van Zijtveld. De ondertitel is 'Over de noodzakelijk kwantumsprong van veranderingsmanagment naar transformationeel leiderschap. Dit gaat over een paradigmawissel in het bedrijfsleven. De spirituele kant wordt steeds vaker geaccepteerd in het bedrijfsleven.
De beschrijving van het boekje staat hier: http://www.bol.com/nl/p/kun-je-een-rups ... 001353268/
Misschien leuk om te lezen voor je nieuwe carriëre?

Hi hi, ik vind dit zo leuk! Ik heb hem gelijk besteld Taigitu. Ziet er fantastisch uit inderdaad. Maar wat vind ik het verrassend dat jij een boekje koopt met zo'n ondertitel? 'management' en 'leiderschap' zijn woorden die mij 'vroeger' gillend weg lieten rennen.

Heb je soms stiekem ook management ambities? Dat we elkaar straks niet lopen te beconcurreren he! Je zou wel een hele goede kunnen zijn, dat is me wel duidelijk.

Waar ik trouwens heel nieuwsgierig naar ben is of het boekje ook rekening houdt met de prachtige analogie die hier op het forum staat over de worsteling die de vlinder moet leveren om uit de cocon te komen. Knip je de cocon open, dan krijg je een misvormde vlinder. Ik ben echt benieuwd....

[taigitu]

Hi hi, ik vind dit zo leuk! Ik heb hem gelijk besteld Taigitu. Ziet er fantastisch uit inderdaad. Maar wat vind ik het verrassend dat jij een boekje koopt met zo'n ondertitel? 'management' en 'leiderschap' zijn woorden die mij 'vroeger' gillend weg lieten rennen.

Als je weet hoe ik boeken uitzoek is het geen verrassing....
Tegenwoordig kijk ik hoofdzakelijk bij de kringloop voor boeken. En in degene die ik bezoek staan ze gesorteerd op rubriek. Dus loop ik even het rijtje boeken af op titel, of symbool van de uitgeverij (Ank) en dergelijke. Pak ik een boek van de plank sta ik het direct halverwege open en lees een stuk en blader dan verder en lees weer wat. Zo krijg ik een indruk van het onderwerp en de manier waarop het is geschreven. Zodoende heb ik de 'ondertiteling' van de titel gemist. Ik kwam daar thuis pas achter. Had ik het eerst gelezen dat had ik het misschien niet gekocht of toch wel.
Maar omdat de boeken in de kringloop leuk geprijsd zijn is het geen probleem en bevalt het niet of heb ik uit of niet meer nodig dan zet ik het in de verkoop.

Heb je soms stiekem ook management ambities? Dat we elkaar straks niet lopen te beconcurreren he! Je zou wel een hele goede kunnen zijn, dat is me wel duidelijk.

Het leven is management, en in de functie als moeder zeker.
Ik onderschrijf de manier waarop de I Tjing het functioneren van een groep beschrijft.

13. MET ANDEREN SAMENWERKEN

Uw doel kan het beste worden verwezenlijkt binnen de context van een groep gelijkgestemden. Het kunnen vrienden zijn, medewerkers, een politieke organisatie of spirituele groep waarvan u lid bent. Deelnemen aan een gezamenlijke inspanning zal u helpen meer te bereiken dan u alleen zou kunnen. De energie, opgewekt door een groep mensen die zich achter één doel heeft geschaard, kan bergen verzetten. Geef van ganser harte steun. Dit zal anderen helpen hetzelfde te doen. Er moet een atmosfeer worden gecreëerd die elke persoon aanmoedigt zijn of haar bijdrage te leveren. Als u stevig in uw schoenen staat en innerlijk in balans bent, zijn er mogelijkheden voor u om aanzienlijke invloed uit te oefenen. Verlies de moed niet wanneer er problemen rijzen. Als u onbevooroordeeld bent en vastberaden om te slagen, dan zullen er oplossingen bij u opkomen. Aarzel niet om die aan anderen mede te delen.

Een gelegenheid voor persoonlijke groei
De groep zal alleen goed functioneren als er geen kliekvorming plaatsvindt. Als u een organisatorische functie bekleedt, moet u separatistische tendensen proberen te ontmoedigen. Houd goed voor ogen wat uw doelen zijn en steun de inspanningen van de groep om ze te realiseren. Iedere persoon heeft een rol nodig die hem of haar helpt in de groep zo effectief mogelijk te functioneren. Als individuen het gevoel hebben dat hun capaciteiten worden benut en gewaardeerd, zal kwaad bloed worden vermeden. Een geest van edelmoedigheid en openheid zal de overhand
hebben. Die zal de groep haar kracht geven. Toch zou het irreëel zijn te verwachten dat alle betrokkenen direct innige banden aanknopen. Mensen hebben tijd en gelegenheid nodig om elkaar te leren kennen en vertrouwen.

37. HET GEZIN
Hier ligt de nadruk op gezinsaangelegenheden. Dit betekent niet noodzakelijk de traditionele situatie van vader, moeder en kinderen. Elke twee of meer mensen die hun leven dagelijks delen door samen te leven of werken, vormen in dit geval een ‘gezin’. Waar het om gaat is dat u uw eigen stoep schoonhoudt. Dit zou letterlijk kunnen betekenen dat enig opruimen en onderhoud van het huis vereist is. Het kan ook zijn dat relaties binnen het gezin aandacht nodig hebben. Onderlinge genegenheid en steun zijn de noodzakelijke ingrediënten voor een gelukkig gemeenschappelijk leven. Relaties die goed functioneren, doen dat omdat betrokkenen respect voor elkaar aan de dag leggen. Al te vaak, helaas, gaat echter op dat het vertrouwde minachting oproept. Dicht bij elkaar leven kan ertoe leiden dat mensen een gebrek aan wellevendheid aan de dag leggen dat in de buitenwereld ondenkbaar zou zijn. Consideratie met uw naasten maakt dat relaties moeilijke tijden veilig doorstaan.

Een gelegenheid voor persoonlijke groei
Wees coöperatief en bereid uw specifieke functie binnen het gezin of de hechte groep in kwestie te vervullen. Sta er niet op u te laten gelden. Sta open voor de behoeften van anderen, zodat u aan hun welzijn kunt bijdragen. Vermijd het aan mensen te vragen iets te doen waartoe u zelf niet bereid zou zijn. Als u serieus wilt worden genomen, dan moeten uw woorden kracht hebben. Zeg wat u meent en meen wat u zegt. Als u de daad bij het woord voegt, dan zult u gezag en respect verwerven. Doe uw best om vriendelijk en tolerant te zijn. Aarzel echter niet om zo nodig standvastig te zijn en uw gezag uit te oefenen. Het zou bijvoorbeeld verkeerd zijn destructief of asociaal gedrag binnen de gezinseenheid te dulden.

Waar ik trouwens heel nieuwsgierig naar ben is of het boekje ook rekening houdt met de prachtige analogie die hier op het forum staat over de worsteling die de vlinder moet leveren om uit de cocon te komen. Knip je de cocon open, dan krijg je een misvormde vlinder. Ik ben echt benieuwd....

Het verhaal van de vlinder staat erin, daar begint het boek mee.

...... De man knipte de rest van de cocon weg, nu kon de vlinder zich moeiteloos bevrijden. Met een schok stelde de man echter vast dat de vlinder een gezwollen lijf en verschrompelde vleugels had! Hij zag hoe de kreupele vlinder over de grond strompelde en wachtte vergeefs op het spreiden van de vleugels. Wat bleek? In zijn medelijden had de man niet beseft dat het nauwe gaatje de WIJSHEID van de natuur voorstelde.
De vlinder wordt namelijk gedwongen zich door een klein gaatje te wurmen, omdat daardoor de levenssappen vanuit het lijf in de vleugels worden geperst. Het moeilijke geboorteproces was precies wat nodig was voor de vlinder.

Ook menselijke transformatie gaat over een nauw en steil pad, We zouden vaak wel willen dat iemand ons zou bevrijden van onze beperkingen en uitdagingen. Maar raad eens?

[Vitharr]

Leuk, mijn beste boeken zijn ook van de uitgeverij die je noemt. En ik keek daar eerlijk gezegd nooit naar. Het moet dus wel een goede uitgeverij zijn.

Het leven is management zeg je, inmiddels ben ik het daar zeker mee eens. Mensen die zich manager noemen hadden mijn visie op management helaas wat vertroebeld.

Vorig jaar zocht ik informatie over groepsdynamieken en viel zo in de wereld van het veranderingsmanagement. Dat was een licht onthutsend moment. Ik zie namelijk mijn eigen denkpatronen beschreven als een nieuw vakgebied.

Toch is er 1 kritiek verschil. Mijn intuïtie is altijd van de partij en dat is wezenlijk anders dan de kille procesmatigheid die eigen is aan dat vakgebied. Maar mensen die er echt serieus mee bezig zijn ervaren dat uiteindelijk vaak vanzelf.

Wat je quote over de I Tjing onderschrijf ik ook compleet, op 1 zin na (maar misschien lees ik die verkeerd?):

Vermijd het aan mensen te vragen iets te doen waartoe u zelf niet bereid zou zijn.

Die verrast me binnen deze context. Ooit las ik deze definitie van management; 'het optimaal uitnutten van andermans capaciteiten'. Veel managers lezen hierin 'anderen voor je karretje spannen' maar eigenlijk wordt bedoelt dat je een omgeving moet scheppen waarin iedereen kan 'floreren'.

Hoe je dat doet, staat al mooi beschreven in de tekst die je quote. Maar de zin klopt dan niet meer. Ik zie er geen probleem in om iets wat ik niet wil doen te vragen aan iemand die het wel wil doen. Sterker nog, dat is voor mij de kracht van het collectief.

Vanwege een lichamelijk manco is zwaar, schoksgewijs werk voor mij onder bepaalde omstandigheden gevaarlijk. In 'mijn' collectief werd daarop gereageerd door mij al het denkwerk te laten doen en de zware, fysieke handelingen die daar soms uit voortvloeiden werden mij, vrijwillig, uit handen genomen. Mijn denkwerk minimaliseerde hun inspanningen.

Dat is 'uitnutten van elkaars capaciteiten' voor mij en ik had dan ook geen moeite om iemand te vragen om iets te doen waar ik zelf niet toe bereid was. Wat ik niet deed, nooit zelfs, is iemand iets opleggen.

In de context van je quote is deze zin in mijn ogen dan ook niet juist. Ik snap wel de bedoeling, maar de formulering is onjuist. Vragen staat altijd vrij in zo'n situatie voor mij?

I Tjing, is overigens iets waarvan de waarde via mijn intuïtie wel binnenkomt maar ik begrijp het niet goed. Datzelfde heb ik overigens ook nog steeds met 'dualiteit'. Al zit daar aanzienlijke verbetering in sinds ik, bij toeval, een sprekende Taiji trof.

Maar, terug naar het boekje, geweldig dat de vlinder vernoemd wordt Taigitu! Maakt me nog ongeduldiger terwijl ik op de post zit te wachten....

[taigitu]

Wat je quote over de I Tjing onderschrijf ik ook compleet, op 1 zin na (maar misschien lees ik die verkeerd?):

Vermijd het aan mensen te vragen iets te doen waartoe u zelf niet bereid zou zijn.

Die verrast me binnen deze context. Ooit las ik deze definitie van management; 'het optimaal uitnutten van andermans capaciteiten'. Veel managers lezen hierin 'anderen voor je karretje spannen' maar eigenlijk wordt bedoelt dat je een omgeving moet scheppen waarin iedereen kan 'floreren'.

Ik lees dat als 'het maximaal uitPutten .......

Hoe je dat doet, staat al mooi beschreven in de tekst die je quote. Maar de zin klopt dan niet meer. Ik zie er geen probleem in om iets wat ik niet wil doen te vragen aan iemand die het wel wil doen. Sterker nog, dat is voor mij de kracht van het collectief.

Er staat in antwoord 13:
Er moet een atmosfeer worden gecreëerd die elke persoon aanmoedigt zijn of haar bijdrage te leveren. Iedere persoon heeft een rol nodig die hem of haar helpt in de groep zo effectief mogelijk te functioneren. Als individuen het gevoel hebben dat hun capaciteiten worden benut en gewaardeerd, zal kwaad bloed worden vermeden. Een geest van edelmoedigheid en openheid zal de overhand hebben.
Dat houdt in dat ook de leidinggevende zich niet te 'hoog' geplaatst voelt om ook een vervelende taak aan te pakken, en de taken die bij een project horen niet doorschuift/plaatst bij een ondergeschikte'. Het zal zeker van invloed zijn op de goodwill die een leidinggevende nodig heeft. Je kan het vergelijken met een vader in een gezin waar een baby 's nachts verschoond moet worden en de baby de brutaliteit heeft dat hij op dat tijdstip een poepluier heeft......dat is voor heel veel mannen een reden om de smoes op te voeren 'dat hij er niet tegen kan'. Op dat moment dwingt hij zijn vrouw een taak te verrichten die hij zelf niet wil doen. Voor zijn vrouw heeft die taak dezelfde 'kwaliteit' en moet ze dezelfde energie erin steken. Lees antwoord 37.

Vanwege een lichamelijk manco is zwaar, schoksgewijs werk voor mij onder bepaalde omstandigheden gevaarlijk. In 'mijn' collectief werd daarop gereageerd door mij al het denkwerk te laten doen en de zware, fysieke handelingen die daar soms uit voortvloeiden werden mij, vrijwillig, uit handen genomen. Mijn denkwerk minimaliseerde hun inspanningen.

Dat is 'uitnutten van elkaars capaciteiten' voor mij en ik had dan ook geen moeite om iemand te vragen om iets te doen waar ik zelf niet toe bereid was. Wat ik niet deed, nooit zelfs, is iemand iets opleggen.

In de context van je quote is deze zin in mijn ogen dan ook niet juist. Ik snap wel de bedoeling, maar de formulering is onjuist. Vragen staat altijd vrij in zo'n situatie voor mij?

Zoals je hier nu naar kijkt is dit 'biografisch lezen' ( leuk dat ik hem even kan gebruiken).
De context is wel juist. Maar jij gaat uit van een context die jij hebt meegemaakt.
Het gaat erom (I Tjing) dat binnen de groep iedereen de plaats krijgt die hem/haar de waarde toekent en erkent die bij die plaats hoort.

In jouw geval, zoals je hier beschrijft, is dat in jouw werk precies zo toegepast.
Ieder heeft bepaalde capaciteiten die aansluiten bij het takenpakket.
Zoals je beschrijft had jij in die groep een beperking die je niet inzetbaar maakte voor bepaalde werkzaamheden. Jouw werkzaamheden werden dus die taken die je wel kon en ondersteunend waren aan het geheel.
Zet ik zoiets weer in het gezin dan moet dat op dezelfde manier worden verdeeld.
De vader heeft zijn plaats in het gezin, de moeder eveneens en ook de kinderen.
Zou je één van de kinderen uit werken sturen om het gezin te onderhouden dan werkt dat niet. Maar de vuilnisbak buitenzetten of de hond uitlaten, de afwas doen en dergelijke, kunnen wel verdeeld worden over de kinderen waardoor iedereen zijn waarde heeft op zijn/haar plek in het gezin.

[Vitharr]

Ha ha, inderdaad uitPutten zag ik daar ook altijd in. Inmiddels heb ik dat iets bijgesteld. Mensen die zulk gedrag vertonen beschouw ik gewoon niet meer als manager, ze managen immers niks.

Maar, ja, ik zie mijn 'biografische' fout al in. Ik pakte het verkeerde kader toen ik las. (daar heb je die ondingen weer, kaders) Het proces wat ik beschrijf vind eigenlijk plaats na wat ik las en toont enkel een methode van lastverschuivingen zonder verlies van gelijkwaardigheid in de groep. Daarvoor moet al iets gebeurt zijn want als het een verzameling individuen ipv een groep was, dan was ik waarschijnlijk gewoon als minderwaardig afgeserveerd.

Ik liep dus te zeuren over een uitzondering op de regel die eigenlijk niet eens in de context van antwoord 13 thuis hoort.

Leuke voorbeelden geef je trouwens. Ik heb zelf geen kinderen, maar heb wel een tijdje in een relatie gezeten waarbij ik dus á la minute papa van een dame van 6 werd. Dat was even wennen. (voor ons beiden, mama was helaas meer met zichzelf bezig) Mijn onbeholpenheid smeedde snel een bijzondere band en toen de relatie stukliep wilde de kleine perse met mij mee. Vreselijk pijnlijk vond ik dat. Alsof ik haar een glimp van iets moois had gegegeven en het nu weer stal. Maar ik dwaal weer af.

Ik ga niet liegen en zeggen dat ik zonder moeite, midden in de nacht, een poepluier zou wisselen. Als een situatie me niet echt bevalt zoek ik altijd naar een uitweg. Maar ik zou open onderhandelen en niet doen wat jij beschreef. Zo'n manier van handelen vind ik eerder een vrouw chanteren met haar moederinstinct. En dat is wel heel unfair.

Wat ik echter vaak als commentaar hoor van vrienden die wel kinderen hebben is dat de vrouw er niet op vertrouwt als de man de luier verwisselt. Het is dan typisch mannelijk om te redeneren 'als je toch je nest uit komt om mij op mijn vingers te kijken, dan kan je net zo goed zelf die luier verwisselen'. En, als man, snap ik dat ook.

Maar, in basics, een babywonder brengt nu eenmaal poepluiers met zich mee en ik zou dat zelf vrij eenvoudig kunnen accepteren. Mits mijn onderhandelingen stranden natuurlijk. *grinnik*

Ha ha, ik ben niet zo moeilijk hoor. Ik ben namelijk heel oplossingsgericht. Als ik wakker zou worden van een huilende baby, dan wil ik dat stoppen. Als dat lukt door een luier te wisselen doe ik dat 10 keer liever dan een ellenlange discussie erover te voeren. Mijn hoofddoel is immers verder slapen. Gary Zukav beschreef dat mooi in 'van ziel tot ziel' in zijn 'twee zwaarden' analogie.

En, onder ons gesproken, is de verstomming van je eigen spruit, na zo'n succesvolle ingreep niet 1 van de beste waarderingen die je kunt ontvangen?

[taigitu]

En, onder ons gesproken, is de verstomming van je eigen spruit, na zo'n succesvolle ingreep niet 1 van de beste waarderingen die je kunt ontvangen?

Ik denk meer aan........

Het is één van de mooiste compensaties van het leven,
dat geen mens oprecht kan proberen een ander te helpen,
zonder daarbij tegelijkertijd zichzelf te helpen.
RALPH WALDO EMERSON

[taigitu]

Ik ga niet liegen en zeggen dat ik zonder moeite, midden in de nacht, een poepluier zou wisselen. Als een situatie me niet echt bevalt zoek ik altijd naar een uitweg. Maar ik zou open onderhandelen en niet doen wat jij beschreef. Zo'n manier van handelen vind ik eerder een vrouw chanteren met haar moederinstinct. En dat is wel heel unfair.

Dit is eigenlijk een schot in 'open doel'.
Wanneer je in een liefdevolle relatie leeft met je partner, en jouw kind heeft 's nachts een schone luier nodig .......... Dan wil jij de afspraak maken met je vrouw dat jij 'verschoond' mag blijven van de poepluiers. Wat inhoudt dat zij, zo'n drie jaar tot het zindelijk is, alle poepluiers mag doen en haar er misschien zelfs 's nachts voor uit bed mag halen? Waar zit je beperking in deze die dat rechtvaardigd? En draagt het bij aan een harmonieuze relatie? Het zal op momenten zeker gaan 'wringen'.

Zet dat eens in een werksituatie........ Je moet de verschillende taken verdelen en daar zit een 'poeptaak' bij...... Zou je hem laten rouleren en je zelf ook op de lijst zetten? Wat zou een spiritueel leider doen?

I Tjing: Vermijd het aan mensen te vragen iets te doen waartoe u zelf niet bereid zou zijn.

[Vitharr]

Dit is eigenlijk een schot in 'open doel'.

Hi hi, nee, eigenlijk is het eerder bedoeld om daarop te lijken denk ik. Kom, we kijken even naar de 'herhaling' van dit doelpunt.

Ik ga niet liegen en zeggen dat ik zonder moeite, midden in de nacht, een poepluier zou wisselen.

Ik las 'biografisch' zei je gisteren nog zo mooi, en ik gaf in mijn tekst aan geen referentiekader te bezitten. Ik weet dus niet zeker wat ik ga doen, op 1 ding na. Ik ga niet liegen.

En dan breng ik een stukje 'biografie' in wat je verkeerd op pikt:

Als een situatie me niet echt bevalt zoek ik altijd naar een uitweg.

Of die situatie me bevalt weet ik dus niet. Als dat echter zo is, dan ben ik daar eerlijk over. Het is echter niet gezegd dat die situatie de luier hoeft te zijn. Het kan ook de controlerende vrouw zijn die ik eerder als voorbeeld gaf. En misschien is er niets.

Ik zeg dus feitelijk niets anders dan, als het me niet bevalt dan zeg ik wat iets met mij doet en ik kan me niet herinneren dat het ooit heeft geleid tot iets als:

Wanneer je in een liefdevolle relatie leeft met je partner, en jouw kind heeft 's nachts een schone luier nodig .......... Dan wil jij de afspraak maken met je vrouw dat jij 'verschoond' mag blijven van de poepluiers. Wat inhoudt dat zij, zo'n drie jaar tot het zindelijk is, alle poepluiers mag doen en haar er misschien zelfs 's nachts voor uit bed mag halen?

De dominantie die je me na de puntjes toeschrijft is echt niet op mij van toepassing Taigitu. Als, nogmaals als het mij niet beviel dan zou ik dat eerlijk uiten. Gewoon delen wat ik ervaar, zonder dwang, zonder verwijt. Zou de reactie zijn 'heb ik ook' dan blijft het daarbij, is de reactie 'ik heb daar geen moeite mee' dan wordt het waarschijnlijk anders.

Tegelijkertijd voeg ik daar aan toe dat ik me heel weinig voor kan stellen bij zo'n toestand. Ik zeg altijd 'als iets een teleurstelling is, deugde je verwachtingspatroon niet'. En de kwestie die we hier bespreken is nogal, eeuh, voorspelbaar. Een baby doet zijn ding nu eenmaal. Ik zou die knop al lang omgezet hebben voor zoiets gebeurde.

Het beste vergelijk wat ik heb zijn puppies. Ik had 1 normale en 1 kennelschuwe tegelijk. Een kennelschuwe breekt alle regels en deze 'sproeide' dus 's nachts steevast mijn hele huis onder, wat resulteerde in een hoop gegil van de normale. De eerste keer was ik NOT amused, omdat ik het niet had verwacht. Alle nachten daarna heb ik geen spoor weerstand gevoeld. Ik wou dat ik toen zo slim geweest was om hem een luier aan te trekken!

Ik was hier degene met het moederinstinct. Mijn lieftallige vriendin 'kon er niet tegen' en droeg enkel de lusten ipv de lasten. Voor mij was (letterlijk!) de behoefte van mijn 'kindjes' leidend. Gezien haar reactie vertrouwde ik haar het 'nachtelijke welzijn' van mijn kindjes niet toe. Zij werd namelijk boos op de diertjes, alsof ze het expres deden.

Waar zit je beperking in deze?

Die is er niet echt, ik sprak eerder over het onderzoeken van mogelijkheden. Het niet kennen van die mogelijkheden zou je dus als mijn beperking kunnen zien?

En draagt het bij aan een harmonieuze relatie? Het zal op momenten zeker gaan 'wringen'.

Ja, het open en eerlijk zijn over je gevoelens en gedachten draagt bij aan een harmonieuze relatie en voorkomt juist 'wringen' toch?

Ik ken geen schijnheiligheid en vertel je eerlijk wat zou kunnen zijn. En dat is niet wat jij er van dacht. Alleen al bij het lezen voelde ik een enorme weerstand tegen zulk gedrag.

Ik werkte in een bedrijf waar een breekpunt was bereikt en mensen zelf problemen gingen maken omdat ze al verdronken in problemen. Iedereen had meer te doen dan hij kon doen. Sommigen werden daardoor extreem chaotisch en zo veranderde de dynamiek ook steeds.

Op een dag liep ik het kantoor van een manager binnen. De man was compleet opgebrand en zat tussen stapels papieren. "Ik krijg dit nooit allemaal af" zei hij. Ik vroeg "weet je dat zeker?" en hij bevestigde. Ik lachtte en zei "mooi!".

Ik liet hem zijn werk opdelen in taken die hij leuk vond en taken die hij vervelend vond. Ik bekeek de taken die hij leuk vond en nam toen de stapel taken mee die hij vervelend vond. Op mijn kantoor haalde ik eerst eruit wat ik zelf leuk vond. De rest deelde ik in, in categorieën. En met die stapel ging ik de andere managers lastigvallen.

Bij iedere manager ruilde ik ongewenste taken om voor taken op het stapeltje. Na een uur was ik rond en had ik een stapel taken over die soortgelijk waren aan degenen die de eerste manager leuk vond. Ik ging dus weer terug naar hem en schoof hem de omgewisselde stapel onder zijn neus. "zo, nu heb je enkel leuk werk, hoe voelt dat?".

De werklast was gelijk gebleven, de subjectieve werkdruk was echter voor iedereen gedaalt. In plaats van een 'bergop' perspectief hadden ze nu een 'bergaf' perspectief. Dat verschafte ze energie en er ontstonden allerlei wonderlijke bijeffecten. Delegeren werd eindelijk tot wat het moest zijn. Wij delegeerden naar beneden, naar links, naar rechts en zelfs omhoog!

Volgens mij is dat wat een spiritueel leider moet doen. Blokkades wegnemen zodat de energie vrijelijk stroomt. Maar ik deed het door aan veel mensen te vragen iets te doen waar ik zelf niet toe bereid was en ik verwachtte van hen exact hetzelfde richting mij.

Gelijkwaardigheid vereist niet perse dat iedereen hetzelfde is/doet toch? *grinnik*

[taigitu]

Ik las 'biografisch' zei je gisteren nog zo mooi, en ik gaf in mijn tekst aan geen referentiekader te bezitten. Ik weet dus niet zeker wat ik ga doen, op 1 ding na. Ik ga niet liegen.

En dan breng ik een stukje 'biografie' in wat je verkeerd op pikt:
Als een situatie me niet echt bevalt zoek ik altijd naar een uitweg.

Of die situatie me bevalt weet ik dus niet. Als dat echter zo is, dan ben ik daar eerlijk over. Het is echter niet gezegd dat die situatie de luier hoeft te zijn. Het kan ook de controlerende vrouw zijn die ik eerder als voorbeeld gaf. En misschien is er niets.

Wees er van overtuigd dat ik je niet inschat zoals ik aan de hand van het voorbeeld beschrijf dat je zou doen in een vaderrol. Voor zover mogelijk is via dit medium, ken ik je als een spiritueel en zeer betrokken man. En ik lees net zo biografisch als ieder ander.......
Mijn bedoeling was/is om via de voorbeelden zwart/wit neer te zetten wat bedoeld werd in de zin 'Vermijd het aan mensen te vragen iets te doen waartoe u zelf niet bereid zou zijn'. En hoe dat het functioneren van een groep kan beïnvloeden. Door als voorbeeld het gezin te gebruiken probeerde ik duidelijker aangeven dat dezelfde dynamiek ook in de werksituatie aanwezig kan zijn. Ik had dat er duidelijk bij moeten vermelden en het algemener moeten beschrijven. Mijn excuses.

De dominantie die je me na de puntjes toeschrijft is echt niet op mij van toepassing Taigitu. Als, nogmaals als het mij niet beviel dan zou ik dat eerlijk uiten. Gewoon delen wat ik ervaar, zonder dwang, zonder verwijt. Zou de reactie zijn 'heb ik ook' dan blijft het daarbij, is de reactie 'ik heb daar geen moeite mee' dan wordt het waarschijnlijk anders.

Hier ben ik van overtuigd.

Ik ken geen schijnheiligheid en vertel je eerlijk wat zou kunnen zijn. En dat is niet wat jij er van dacht. Alleen al bij het lezen voelde ik een enorme weerstand tegen zulk gedrag.

Ik werkte in een bedrijf waar een breekpunt was bereikt en mensen zelf problemen gingen maken omdat ze al verdronken in problemen. Iedereen had meer te doen dan hij kon doen. Sommigen werden daardoor extreem chaotisch en zo veranderde de dynamiek ook steeds.

Op een dag liep ik het kantoor van een manager binnen. De man was compleet opgebrand en zat tussen stapels papieren. "Ik krijg dit nooit allemaal af" zei hij. Ik vroeg "weet je dat zeker?" en hij bevestigde. Ik lachtte en zei "mooi!".

Ik liet hem zijn werk opdelen in taken die hij leuk vond en taken die hij vervelend vond. Ik bekeek de taken die hij leuk vond en nam toen de stapel taken mee die hij vervelend vond. Op mijn kantoor haalde ik eerst eruit wat ik zelf leuk vond. De rest deelde ik in, in categorieën. En met die stapel ging ik de andere managers lastigvallen.

Bij iedere manager ruilde ik ongewenste taken om voor taken op het stapeltje. Na een uur was ik rond en had ik een stapel taken over die soortgelijk waren aan degenen die de eerste manager leuk vond. Ik ging dus weer terug naar hem en schoof hem de omgewisselde stapel onder zijn neus. "zo, nu heb je enkel leuk werk, hoe voelt dat?".

De werklast was gelijk gebleven, de subjectieve werkdruk was echter voor iedereen gedaalt. In plaats van een 'bergop' perspectief hadden ze nu een 'bergaf' perspectief. Dat verschafte ze energie en er ontstonden allerlei wonderlijke bijeffecten. Delegeren werd eindelijk tot wat het moest zijn. Wij delegeerden naar beneden, naar links, naar rechts en zelfs omhoog!

Volgens mij is dat wat een spiritueel leider moet doen. Blokkades wegnemen zodat de energie vrijelijk stroomt. Maar ik deed het door aan veel mensen te vragen iets te doen waar ik zelf niet toe bereid was en ik verwachtte van hen exact hetzelfde richting mij.

Gelijkwaardigheid vereist niet perse dat iedereen hetzelfde is/doet toch? *grinnik*

Een prachtig voorbeeld van een spirituele leider.
Heel bijzonder dat je de inspiratie had om het op die manier op te lossen, petje af.
Je bent in feite al stage aan het lopen op je werk. Mooi dat je die ruimte krijgt van je omgeving.

[Vitharr]

Duidelijk hoor Taigitu. Ik twijfelde zelf enkel of je misschien gelezen had 'als ik de kans krijg, splits ik het een ander in zijn/haar maag' en dat was natuurlijk niet wat ik bedoelde. Vandaar de verduidelijking.

Aangevallen voelde ik me zeer zeker niet. Dat lukt ook bijna niet meer sinds die noot uit de geleide meditatie over 'weigeren te accepteren' gekraakt is. (een nieuw manco is dat ik soms de slappe lach krijg als ik nu in zo'n situatie terecht kom.)

Maar mij is het duidelijk zo hoor. Dank je wel voor de toelichting!

[Gast1]

Wat is waar?

Onderdeel uit hoofdstuk 1

Als wat ik zeg alleen wordt opgevat als een filosofie, waar je lezingen over kunt houden, is het waardeloos.

Om het voor jezelf tot een blijvende werkelijkheid te maken, moet je intens leven en de vergankelijkheid ontdekken, die de oorzaak van het lijden is.
Vergankelijkheid is voor mij het ego, het ikbesef, de persoonlijkheid, de individualiteit; de ware oorzaak van het lijden.
Voor mij bestaat er geen dualiteit.
Het gevoel van dualiteit dat iedereen kent, komt voort uit de illusie van het ego en zolang ego, persoonlijkheid, ikbewustzijn,
individualiteit bestaan, kun je niet een zijn met het leven, de waarheid, in al zijn duurzaamheid.
Zolang je je vastklampt aan dat ego, dat ikbewustzijn, die individualiteit, speelt tijd een rol, ga je vragen stellen over een voortbestaan na de dood en voel je de behoefte je met iets te vereenzelvigen.
En daaruit ontstaat het idee van geboorte, dood en lijden.

[Pierre:]
De vet gedrukte zin zou ik nog niet zo lang geleden beschouwd hebben als 'hooghartig en ijdel' ... maar bij Jiddu vervaagd dat nu.
Deze boven geschreven alinea is voor mij zó begrijpelijk en zó waar ... ik ben geen conformist maar een zelfontdekker ... een 'weter' en begrijp geheel wat er staat.
Ik Ben.

Je zult nu en dan misschien die sfeer van ikbewustzijn even doorbreken en een glimp van de werkelijkheid opvangen, maar je doel is met die sfeer helemaal af te rekenen.
Als de sfeer van ikbewustzijn verdwijnt, is er geen sprake meer van zoeken naar de waarheid, dan is die er.
Zolang je in die sfeer gevangen zit en begrensd en omgeven wordt door ikbewustzijn, is het niet mogelijk een te zijn met de waarheid.
Omdat het ego vergankelijk is, is het de slaaf van de tijd. Zolang er nog ikbewustzijn is, is er individualiteit, egoïsme.
Als het ikbewustzijn verdwijnt, d.w.z. als het ego oplost, is er puur besef.
Bewustzijn is persoonlijk, besef is onpersoonlijk.

[Pierre:]
Ik ben mij nooit bewust geweest van een doel iets te willen of te moeten, 'het gebeurde gewoon', ik kon niet anders.
Waar dat vandaan kwam, weet ik echter nog steeds niet maar ik vermoed dat ik geleid werd/word ... door een kracht (geen macht) ... God?
Een enkele wakkere lezer zal het door mij geschrevene in dit forum herkennen in deze volgende alinea, maar zo niet ... dan maakt dat helemaal niets uit.
Ik lees deze alinea als een psychisch medicijn, een digitale zalf.

Dan zul je ertoe komen je te gaan beheersen.
Beheers je om tot inzicht te komen, beheers je niet uit angst, maar om bevrijd te zijn van al je persoonlijke hoedanigheden,
om het diepste wezen van iedere gebeurtenis, van iedere ondervinding in het leven te begrijpen.
Als je alle dingen op hun juiste waarde leert schatten, zullen de kleine problemen vanzelf verdwijnen.
Als je je gaat beheersen uit angst of uit kleinzieligheid, zul je nooit een worden met de waarheid.
Maar als je je beheerst om wat je doet en denkt op zijn juiste waarde te schatten, werkt die zelfdiscipline bevrijdend.
Ze bevrijdt je van kleinzieligheid, boosheid, jaloersheid, roddel en tal van kleinigheden, die je energie verbruiken.

[Pierre:]
Ik denk mij nooit beheerst te hebben en liet mij steeds gaan.
Mijn bevlogenheid, mijn enthousiasme, mijn impulsiviteit en mijn naïviteit hebben mij mijzelf leren ontdekken.
Zou ik deze 'beheerst' hebben, dan zou ik mij 'in toom' hebben gehouden en ik had niets geleerd.
Deze weg in deze volgende alinea heb ik niet gevolgd, ik heb de weg van mijn eigen lijden gevolgd.
Ik kom nu als vanzelf bij de eerste alinea uit.
'Lijden' heeft mij geholpen, ik heb al veel langer geschreven dat mijn grootste hoogte punten mijn schijnbare diepste dieptepunten waren.

Je hebt er allemaal belang bij inzicht te hebben in het lijden, dat je in zijn greep houdt.
Bij het zoeken naar dat inzicht zul je een levenshouding vinden die je zal bevrijden van de conflicten waar je onder lijdt en die waanvoorstellingen bij je oproepen.
De grondoorzaak van het lijden is handelen dat voorkomt uit het bewustzijn van het ‘zelf’, het ego; en handelen is denken en emotie.
Als je daden, je gedachten, je gevoelens, hoe groots, edelmoedig of nobel ze ook mogen zijn, voortkomen uit zelfzucht, uit het ego,
leggen ze je altijd aan banden en in die gebondenheid, in die beperking ligt het lijden besloten.
Handelen werkt bindend als iemand er door hebzucht toe wordt gedreven.

[Pierre:]
En wederom: ik lees deze alinea als een psychisch medicijn, een digitale zalf.[

De geest die opzoek is naar de waarheid die onsterfelijkheid waarborgt en waar geen begin of einde aan is,
moet vrij zijn van het begrip tijd en van het idee van iets bereiken, want het vergankelijke is het eeuwige en in het nu ligt heel het leven besloten.

Ga het lijden niet uit de weg door, uit angst, troost te zoeken.

Lijden zet je op het spoor van inzicht.
Als je je bewust wordt van je lijden, zul je proberen de bron ervan te vinden.
Je zult het lijden niet verbergen, je zult het niet bedekken met troostrijke woorden, je zult er niet aan proberen te ontkomen.
Als je het in je leven toelaat begin je je bewust te worden van de oorzaak ervan: je ikbesef, dat verdeeldheid zaait.
Kijk niet naar het verleden, maar word je bewust van wat je doet, om zo tot heelheid te komen.
Ga niet alle verwikkelingen uit je verleden onderzoeken, maar word je volledig bewust van wat je in het heden doet.
Door je in het heden van steeds meer bewust te worden, word je het verleden de baas. Wat wij toekomst noemen is niets anders dan een voortzetting van het heden.
Daarom, als je geen inzicht hebt in het heden zul je de waarheid niet vinden.

[Pierre:]
Mijn God, mijn Kracht en niet enkel die van mij, maar van al wat er is ...



Je zit gevangen in een web van leed, je bent verwikkeld in de strijd om het bestaan en je vecht om je aan te passen;
je hebt het probleem van de uitbuiting in het leven geroepen, op het economische vlak zowel als geestelijk en je probeert ijverig daaraan te ontkomen.
Maar als je met de intensiteit van heel je wezen, met de volle inzet van je gevoel en je verstand een probleem onder ogen ziet,
zul je gaan beseffen wat de oorzaak is van de vele conflicten en zul je er daardoor van bevrijd worden.

[Pierre:]
En ik was bevrijd, al jaren geleden al maar wederom werd ik gevangen en weer bevrijd en dat bleef zich herhalen.
Ik verloochende mijn weten en verzette mij tegen mijn weten, maar toch ...
Ik weet en heb steeds geweten.
Velen weten niet hoeveel men dient te weten om te weten dat men niets weet ... maar ik ben gaan weten, weet dat of niet.

Jiddu Krishnamurti. Wat is waar? Over waarheid en leven.
1934.