Taigitu schreef:Dit is eigenlijk een schot in 'open doel'.
Hi hi, nee, eigenlijk is het eerder bedoeld om daarop te lijken denk ik. Kom, we kijken even naar de 'herhaling' van dit doelpunt.
Vitharr schreef:
Ik ga niet liegen en zeggen dat ik zonder moeite, midden in de nacht, een poepluier zou wisselen.
Ik las 'biografisch' zei je gisteren nog zo mooi, en ik gaf in mijn tekst aan geen referentiekader te bezitten. Ik
weet dus niet zeker wat ik ga doen, op 1 ding na. Ik ga niet liegen.
En dan breng ik een stukje 'biografie' in wat je verkeerd op pikt:
Vitharr schreef:Als een situatie me niet echt bevalt zoek ik altijd naar een uitweg.
Of die situatie me bevalt weet ik dus niet. Als dat echter zo is, dan ben ik daar eerlijk over. Het is echter niet gezegd dat die situatie de luier hoeft te zijn. Het kan ook de controlerende vrouw zijn die ik eerder als voorbeeld gaf. En misschien is er niets.
Ik zeg dus feitelijk niets anders dan, als het me niet bevalt dan zeg ik
wat iets met mij doet en ik kan me niet herinneren dat het ooit heeft geleid tot iets als:
Taigitu schreef:Wanneer je in een liefdevolle relatie leeft met je partner, en jouw kind heeft 's nachts een schone luier nodig .......... Dan wil jij de afspraak maken met je vrouw dat jij 'verschoond' mag blijven van de poepluiers. Wat inhoudt dat zij, zo'n drie jaar tot het zindelijk is, alle poepluiers mag doen en haar er misschien zelfs 's nachts voor uit bed mag halen?
De dominantie die je me na de puntjes toeschrijft is echt niet op mij van toepassing Taigitu. Als, nogmaals
als het mij niet beviel dan zou ik dat eerlijk uiten. Gewoon delen wat ik ervaar, zonder dwang, zonder verwijt. Zou de reactie zijn 'heb ik ook' dan blijft het daarbij, is de reactie 'ik heb daar geen moeite mee' dan wordt het waarschijnlijk anders.
Tegelijkertijd voeg ik daar aan toe dat ik me heel weinig voor kan stellen bij zo'n toestand. Ik zeg altijd 'als iets een teleurstelling is, deugde je verwachtingspatroon niet'. En de kwestie die we hier bespreken is nogal, eeuh, voorspelbaar. Een baby doet zijn ding nu eenmaal. Ik zou die knop al lang omgezet hebben voor zoiets gebeurde.
Het beste vergelijk wat ik heb zijn puppies. Ik had 1 normale en 1 kennelschuwe tegelijk. Een kennelschuwe breekt alle regels en deze 'sproeide' dus 's nachts steevast mijn hele huis onder, wat resulteerde in een hoop gegil van de normale. De eerste keer was ik NOT amused, omdat ik het niet had verwacht. Alle nachten daarna heb ik geen spoor weerstand gevoeld. Ik wou dat ik toen zo slim geweest was om hem een luier aan te trekken!
Ik was hier degene met het moederinstinct. Mijn lieftallige vriendin 'kon er niet tegen' en droeg enkel de lusten ipv de lasten. Voor mij was (letterlijk!) de behoefte van mijn 'kindjes' leidend. Gezien haar reactie vertrouwde ik haar het 'nachtelijke welzijn' van mijn kindjes niet toe. Zij werd namelijk boos op de diertjes, alsof ze het expres deden.
Taigitu schreef:Waar zit je beperking in deze?
Die is er niet echt, ik sprak eerder over het onderzoeken van mogelijkheden. Het niet kennen van die mogelijkheden zou je dus als mijn beperking kunnen zien?
Taigitu schreef:En draagt het bij aan een harmonieuze relatie? Het zal op momenten zeker gaan 'wringen'.
Ja, het open en eerlijk zijn over je gevoelens en gedachten draagt bij aan een harmonieuze relatie en voorkomt juist 'wringen' toch?
Ik ken geen schijnheiligheid en vertel je eerlijk wat
zou kunnen zijn. En dat is niet wat jij er van dacht. Alleen al bij het lezen voelde ik een enorme weerstand tegen zulk gedrag.
Ik werkte in een bedrijf waar een breekpunt was bereikt en mensen zelf problemen gingen maken omdat ze al verdronken in problemen. Iedereen had meer te doen dan hij kon doen. Sommigen werden daardoor extreem chaotisch en zo veranderde de dynamiek ook steeds.
Op een dag liep ik het kantoor van een manager binnen. De man was compleet opgebrand en zat tussen stapels papieren. "Ik krijg dit nooit allemaal af" zei hij. Ik vroeg "weet je dat zeker?" en hij bevestigde. Ik lachtte en zei "mooi!".
Ik liet hem zijn werk opdelen in taken die hij leuk vond en taken die hij vervelend vond. Ik bekeek de taken die hij leuk vond en nam toen de stapel taken mee die hij vervelend vond. Op mijn kantoor haalde ik eerst eruit wat ik zelf leuk vond. De rest deelde ik in, in categorieën. En met die stapel ging ik de andere managers lastigvallen.
Bij iedere manager ruilde ik ongewenste taken om voor taken op het stapeltje. Na een uur was ik rond en had ik een stapel taken over die soortgelijk waren aan degenen die de eerste manager leuk vond. Ik ging dus weer terug naar hem en schoof hem de omgewisselde stapel onder zijn neus. "zo, nu heb je enkel leuk werk, hoe voelt dat?".
De werklast was gelijk gebleven, de subjectieve werkdruk was echter voor iedereen gedaalt. In plaats van een 'bergop' perspectief hadden ze nu een 'bergaf' perspectief. Dat verschafte ze energie en er ontstonden allerlei wonderlijke bijeffecten. Delegeren werd eindelijk tot wat het moest zijn. Wij delegeerden naar beneden, naar links, naar rechts en zelfs omhoog!
Volgens mij is dat wat een spiritueel leider moet doen. Blokkades wegnemen zodat de energie vrijelijk stroomt. Maar ik deed het door aan veel mensen te vragen iets te doen waar ik zelf niet toe bereid was en ik verwachtte van hen exact hetzelfde richting mij.
Gelijkwaardigheid vereist niet perse dat iedereen hetzelfde is/doet toch? *grinnik*
Morgen is vandaag ook gisteren....