Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Hier kan men onderwerpen plaatsen zoals : wijsheid , inzicht , tarot , orakels enz.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 07 sep 2014, 11:21

Op de bodem van je ziel
daar speelt een kleine vlam
in de warmte van je hart
daar brandt een zachte gloed
in de stilte van je wezen
daar straalt een licht

Daar ben Ik jou
daar ben jij Mij
daar is leven
daar geef Ik mij
en ontvang Ik jou
daar geef jij Mij
wat je leeft en bent

Het Al trilt in jou
doordringt jou
doorzingt jou
het Al omgeeft jou
verheugt jou
draagt jou

Glans van Mijn wezen
beeld van Mijn zijn
aangezicht van Mij.

Karel Douwen
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 07 sep 2014, 11:24

Overgave

Ik zat op een dag in het park.
Tussen de bomen hing een lome
namiddag-warmte. Een moeder
duwde vermoeid haar kinderwagen.

Haar voetstappen knerpten, het enige geluid.
Statig gleed een zwaan voorbij,
een rode beuk keek roerloos toe.
Een middag als zovele. Toen

Gebeurde het: alles vervloeide.
Begrenzingen vervaagden, er was
geen tijd meer, geen gescheidenheid.
Ik was die zwaan, die beuk, dat water.

Alles was in mij, ik was in alles.
Grenzeloze overgave. Plotseling weer-
klonken kinderstemmen. Alles vloeide
weer terug en werd zichzelf gelijk.

Hans Stolp
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 07 sep 2014, 11:29

Huilen

Leg nou die krant maar even neer
echt lezen doe je toch niet meer
huil nou maar even

Ja tegen iemands lichaam aan
zou dat natuurlijk beter gaan
maar huil toch even

Dat jij de enige niet bent
dat is een troost die je al kent
dus huil maar even

Een ander troosten voor verdriet
dat kan nog niet dat kan nog niet
dus huil maar even

Altijd maar flink zijn is niet goed
als je niet weet hoe het verder moet
dus huil dan toch even

Straks nog met tranen langs je kin
denk je ineens ik heb weer zin
om door te leven.

Willem Wilmink
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Maris
Onderzoeker
Berichten: 376
Lid geworden op: 28 mar 2014, 19:19

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Maris » 07 sep 2014, 22:39

Het is soms zo gewoon om ons "groot" te houden... Maar huilen,echte tranen van verdriet of onmacht, is soms zo nodig om emoties een uitlaatklep te kunnen geven.

Om daarna, met de tranen op je kin, de draad weer op te kunnen pakken.....

Mooi gedicht Susan!
Alles is mogelijk .... Niets is zeker...
- Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever. (Mahatma Ghandi) -

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 09 sep 2014, 17:57

Maris schreef:Het is soms zo gewoon om ons "groot" te houden... Maar huilen,echte tranen van verdriet of onmacht, is soms zo nodig om emoties een uitlaatklep te kunnen geven.

Om daarna, met de tranen op je kin, de draad weer op te kunnen pakken.....

Mooi gedicht Susan!
Ja prachtig hoe mensen het neer kunnen zettenhe.

Zo zie ik het ook Maris wat je schrijft, het kan op zijn tijd echt zó hard nodig zijn.
En dan kan dat heerlijk wat lucht geven, even wat druk er af halen.

Mocht je ook gedichten willen plaatsen, ga gerust je gang, dit topic
is van/voor iedereen hoor. :grin:
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 11 sep 2014, 13:17

De woorden

Het was vroeger dan ooit -
de woorden droegen nog dauw
van de morgen,
het wezen lag nog niet over de dingen,
alleen op uitverkoren plaatsen viel licht.

Een man ontwaakte
aan de oever der mensen,
en het landschap,
in gedachten verzonken,
greep hem aan.
Hij stond open voor
de stem van de rivier
en diens boodschap
door de stroom meegevoerd.
Verheugd over hun onschuld
begaf hij zich onder de woorden
om samen met hen
geheimen te benoemen -
voordat de werkelijkheid aanbrak.

Eric G Koch
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Maris
Onderzoeker
Berichten: 376
Lid geworden op: 28 mar 2014, 19:19

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Maris » 13 sep 2014, 23:53

Daar voorbij

Elke dag spreekt een andere taal,
wij moeten haar elke dag leren
verstaan en daarna nog
schilderen met woorden
die zo pas zijn geboren.

Elk mens spreekt een andere taal
die wij moeitevol kunnen kennen
om daarna geheimen
te ontraadselen, in
ieder diep verborgen.

Elk ding heeft een eigen, vreemde naam
die de sleutel vormt tot een verhaal,
een van onze taken
is die namen vinden
en tot lied te verheffen.

Elke naam is een noot in een nooit
begonnen symfonie zonder eind.
Elke taal is een instrument met
een eigen klank, eigen harmonie.
Daarin zingt het eeuwige refrein
dat zich herhaalt in de ochtendstond
en in het avondgoud,
in wijzere woorden,
in een verliefde blik.

'Hebt elkander lief en
al jezelf,
van in de ochtendstond
tot in 't avondgoud en
daar voorbij....


Bemint elkander en
al jezelf,
met het woord van je hart,
je ziende ogen, tot daar
ver voorbij....

- onbekend -
Alles is mogelijk .... Niets is zeker...
- Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever. (Mahatma Ghandi) -

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 16 sep 2014, 12:20

Wanneer men mij vraagt wat inspiratie is, loop
ik er ook in een grote boog om heen.
Als het niet anders kan antwoord ik zo:
Inspiratie is niet het voorrecht van dichters
of kunstenaars alleen. Er is altijd een bepaalde
groep mensen geweest, die de inspiratie
van tijd tot tijd aanvliegt. Namelijk allen die
bewust voor hun werk kiezen en het met
liefde en fantasie verrichten.

Inspiratie kan in het
beroep van arts, pedagoog, tuinman en in nog
honderd andere voorkomen. Hun werk is een
permanent avontuur, wanneer het hun lukt om
er steeds weer nieuwe uitdagingen in te
ontdekken. Ondanks moeilijkheden en
tegenslagen bekoelt hun nieuwsgierigheid niet.
Uit elk opgelost probleem spruiten nieuwe
reeksen vragen voort. Wat inspiratie ook is,
haar bron is altijd een "ik weet het niet".


(toespraak door Wislawa Szymborska gehouden
ter gelegenheid van de overhandiging van de
Nobelprijs voor de literatuur aan haar op
7 december 1996)
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 16 sep 2014, 12:21

Het zwijgen van de planten

De eenzijdige betrekkingen tussen jullie en mij
ontwikkelen zich lang niet slecht.

Ik weet wat een bloem, blad, aar, eikel, steel is,
en wat er met jullie in april gebeurt, en in december.

Hoewel mijn nieuwsgierigheid onbeantwoord blijft,
buig ik me speciaal over sommige van jullie
en leg voor andere het hoofd in de nek.

Bij mij hebben jullie namen:
klis, kleefkruid, drieblad,
heide, jeneverbes, maretak, vergeet-mij-nietje,
maar ik heet voor jullie niets.

Onze reis is gemeenschappelijk.
Als je samen reist, praat je toch met elkaar,
wisselt opmerkingen uit, desnoods maar over het weer,
of over de stations die onderweg voorbijschieten.

Onderwerpen te over, want er is veel dat ons verbindt.
Dezelfde ster houdt ons binnen haar bereik.
We werpen met hetzelfde recht onze schaduw.
We proberen iets te weten, elk op zijn manier,
en wat we niet weten, lijkt ook op elkaar.

Ik leg het uit zo goed ik kan, vraag alsjblieft:
wat het betekent iets met ogen te bekijken,
waarom in mij een hart klopt
en waarom mijn lichaam niet geworteld is.

Maar hoe kan ik antwoorden op ongestelde vragen,
als ik daarbij ook nog iemand ben
die voor jullie zo zeer niemand is?

Struikgewas, jong bos, weiden, rietland -
alles wat ik jullie zeg, is een monoloog,
en wie er ook luistert - jullie niet.

Met jullie praten is noodzakelijk en onmogelijk.
Is dringend nodig in ons haastig leven,
en wordt uitgesteld tot nooit.

Wislawa Szymborska
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gast1

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Gast1 » 16 sep 2014, 15:28

Maris schreef:Het is soms zo gewoon om ons "groot" te houden...!
Als je je schijnbaar ‘groot’ houdt, laat je in feite zien hoe klein je bent ten opzichte van jezelf …
Je houd jezelf voor het lapje ...

Mooie gedichten ...

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 17 sep 2014, 16:47

Gast1 schreef:
Maris schreef:Het is soms zo gewoon om ons "groot" te houden...!
Als je je schijnbaar ‘groot’ houdt, laat je in feite zien hoe klein je bent ten opzichte van jezelf …
Je houd jezelf voor het lapje ...
Ja dat is waar Gast1, en nóg ook nu zelfs in 2014....ken ik kinderen die van hun vader geleerd hebben om niet te huilen bij verdriet enz, ook niet als ze zich erg bezeerd hebben of ontieglijk gepest zijn waaronder ze zich hopeloos voelen. Hij (vader)schaamt zich er voor als z'n kinderen zich zo 'zwak' tonen...Mochten als kleintje (de jongens) ook niet met een pop spelen, of vanaf ongeveer 5/6 jaar nog met hun knuffeldoekje slapen... :shock:
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 17 sep 2014, 16:53

Dit vind ik ook wel bij het bovenstaande passen, waar volwassenen moeite mee kunnen
krijgen indien ze afgeleerd hebben emoties in welke vorm dan ook te mogen tonen.
En de ouder die zelf zijn gevoelens niet kan/durft te tonen, zal dit ook zijn/haar kinderen niet
kunnen leren...


Aan wie dan wel?

Als ik aan jou
mijn kwetsbaarheid en kracht
niet kan tonen
aan wie dan wel?

Als ik met jou
mijn vragen en verwachtingen
niet kan delen
met wie dan wel?

Als ik met jou
mijn vreugde en vervulling
niet kan vieren
met wie dan wel?

Als ik aan jou
mijn boosheid en teleurstelling
niet kan laten zien
aan wie dan wel?

Als ik bij jou
mijn verdriet en pijn
niet mag onthullen
bij wie dan wel?

Je hoeft niet het antwoord te zijn
op mijn vragen
en evenmin de pleister zijn
op mijn wonden.

Ik hoop alleen mezelf te kunnen zijn
in contact met jou
en samen oprecht te zijn
in wederzijds delen.

Als ik dit bij jou niet mag
bij wie dan wel?
…. bij wie dan wel?

Marieke de Vrij
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 21 sep 2014, 11:53

Hoe zeker is onze zekerheid,dat we ten alle tijde daar aan vast blijven
zouden blijven houden, (of klemmen) denkende voor altijd 'het' antwoord
te hebben gevonden...

Utopia

Het eiland waar alles wordt opgehelderd.
Hier kan men op vaste bewijsgrond staan.
Er zijn geen andere wegen dan de toegangsweg.
De struiken buigen door van alle antwoorden.

Hier groeit de boom van het Juiste Vermoeden met eeuwig ontwarde takken.
De verblindend simpele boom van het Begrijpen bij de bron die Ah Dus Zo Zit Het heet.
Hoe dieper het bos in, des te breder het Dal der Vanzelfsprekendheden.
Rijzen er twijfels,dan verjaagt de wind ze.
De Echo neemt ongeroepen het woord en verheldert graag de geheimen van de werelden.

Rechts de grot waar de Betekenis ligt.
Links het meer van de Diepe Overtuiging.
De waarheid maakt zich los van de bodem en drijft zachtjes omhoog.
Boven het dal torent de Onwankelbare Zekerheid op.
Vanaf haar top strekt zich het Wezen der Dingen uit.

Ondanks al deze verlokkingen is het eiland onbewoond en de vage voetsporen die je op de stranden ziet wijzen zonder uitzondering in de richting van de zee.
Alsof men hiervandaan alleen vertrekt en onherroepelijk in het diepe onderzinkt.
In een leven dat niet te doorgronden is.

Wislawa Szymborska
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Maris
Onderzoeker
Berichten: 376
Lid geworden op: 28 mar 2014, 19:19

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Maris » 22 sep 2014, 00:07

Gast1 schreef:
Maris schreef:Het is soms zo gewoon om ons "groot" te houden...!
Als je je schijnbaar ‘groot’ houdt, laat je in feite zien hoe klein je bent ten opzichte van jezelf …
Je houd jezelf voor het lapje ...

Mooie gedichten ...
Als mens zijn we zowel groots als klein, ten tijde van verdriet feitelijk nietig. Ik weet eigenlijk niet zo goed of dat bewust of juist onbewust nietig is. En soms (voor mezelf sprekend) hou ik naar buiten toe m'n tranen liever "in": gewoon omdat ik liever wil huilen en niet getroost wil worden. Want ik weet over het algemeen (rationeel gezien) ook wel dat het altijd beroerder kan en troosten van een ander soms alleen voortkomt uit de onmacht om verdriet te zien.
Alles is mogelijk .... Niets is zeker...
- Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever. (Mahatma Ghandi) -

Gebruikersavatar
Maris
Onderzoeker
Berichten: 376
Lid geworden op: 28 mar 2014, 19:19

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Maris » 22 sep 2014, 00:22

Susan schreef:
Gast1 schreef:
Maris schreef:Het is soms zo gewoon om ons "groot" te houden...!
Als je je schijnbaar ‘groot’ houdt, laat je in feite zien hoe klein je bent ten opzichte van jezelf …
Je houd jezelf voor het lapje ...
Ja dat is waar Gast1, en nóg ook nu zelfs in 2014....ken ik kinderen die van hun vader geleerd hebben om niet te huilen bij verdriet enz, ook niet als ze zich erg bezeerd hebben of ontieglijk gepest zijn waaronder ze zich hopeloos voelen. Hij (vader)schaamt zich er voor als z'n kinderen zich zo 'zwak' tonen...Mochten als kleintje (de jongens) ook niet met een pop spelen, of vanaf ongeveer 5/6 jaar nog met hun knuffeldoekje slapen... :shock:
Jouw quote Susan brengt bij mij een deja-vu. Mijn schoonvader die destijds tegen een van mijn zoons zei "jongens huilen niet". Mijn vinnige reactie was "jongens mogen ook gewoon huilen als ze pijn hebben of verdrietig zijn en meisjes hoeven niet te janken als er niets te janken valt". Een hele poos later deed zich een voor hem pittige situatie voor. Toen wij als gezin bij schoonouders binnenkwamen en zijn zoon en de kleinkinderen al doorgelopen waren naar de woonkamer, gaf ik hem een knuffel en vroeg "hoe gaat het met je?". Hij brak en terwijl de waterlanders naar boven kwamen, gaf hij aan ontzettend verdrietig te zijn. Het was een intens mooie ervaring, ik kon ook niets anders doen dan hem opnieuw vastpakken en zeggen "laat je verdriet dan maar even lopen".
Ook geconditioneerde vaders kunnen veranderen....
Alles is mogelijk .... Niets is zeker...
- Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever. (Mahatma Ghandi) -

Gebruikersavatar
Maris
Onderzoeker
Berichten: 376
Lid geworden op: 28 mar 2014, 19:19

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Maris » 22 sep 2014, 00:28

Susan schreef:Dit vind ik ook wel bij het bovenstaande passen, waar volwassenen moeite mee kunnen
krijgen indien ze afgeleerd hebben emoties in welke vorm dan ook te mogen tonen.
En de ouder die zelf zijn gevoelens niet kan/durft te tonen............

......... Als ik dit bij jou niet mag
bij wie dan wel?
…. bij wie dan wel?
Mooi!

Net als ik je poëzie die je geplaatst hebt over Utopia mooi vind. Dank!
Alles is mogelijk .... Niets is zeker...
- Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever. (Mahatma Ghandi) -

Gebruikersavatar
Zoeker
Wetenschapper
Berichten: 3205
Lid geworden op: 19 feb 2014, 17:37

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Zoeker » 22 sep 2014, 12:38

Maris schreef: Als mens zijn we zowel groots als klein, ten tijde van verdriet feitelijk nietig. Ik weet eigenlijk niet zo goed of dat bewust of juist onbewust nietig is. En soms (voor mezelf sprekend) hou ik naar buiten toe m'n tranen liever "in": gewoon omdat ik liever wil huilen en niet getroost wil worden. Want ik weet over het algemeen (rationeel gezien) ook wel dat het altijd beroerder kan en troosten van een ander soms alleen voortkomt uit de onmacht om verdriet te zien.

Ja. Ik heb er moeite voor moeten doen om te niet-troosten. Omdat het ook belangrijk is om dat verdriet te beleven.
Totdat een ander mij aanstoot van: "doe eens wat". Tsja, dan kan je maar beter alleen zijn.
Ik volg altijd mijn gevoel, maar helaas laat niet iedereen mij daar mijn gang in gaan.
Tegenstellingen zijn twee variaties van hetzelfde.

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 24 sep 2014, 07:56

Maris schreef: Jouw quote Susan brengt bij mij een deja-vu. Mijn schoonvader die destijds tegen een van mijn zoons zei "jongens huilen niet". Mijn vinnige reactie was "jongens mogen ook gewoon huilen als ze pijn hebben of verdrietig zijn en meisjes hoeven niet te janken als er niets te janken valt". Een hele poos later deed zich een voor hem pittige situatie voor. Toen wij als gezin bij schoonouders binnenkwamen en zijn zoon en de kleinkinderen al doorgelopen waren naar de woonkamer, gaf ik hem een knuffel en vroeg "hoe gaat het met je?". Hij brak en terwijl de waterlanders naar boven kwamen, gaf hij aan ontzettend verdrietig te zijn. Het was een intens mooie ervaring, ik kon ook niets anders doen dan hem opnieuw vastpakken en zeggen "laat je verdriet dan maar even lopen".
Ook geconditioneerde vaders kunnen veranderen....
Dit wat jij hier noemt is voor mij ook herkenbaar Maris, zelf bij mijn vader van ruim 96 j. vinden
er oa dit soort veranderingen plaats. Niet door 'ouderdomszwakte' maar staat zich zelf de laatste jaren eindelijk toe om óók eens gevoelstranen te laten zien, maar ook op andere wijze meer
zijn 'stoer' ingehouden gevoel los te laten. :grin:
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 24 sep 2014, 08:15

Zoeker schreef:
Maris schreef: Als mens zijn we zowel groots als klein, ten tijde van verdriet feitelijk nietig. Ik weet eigenlijk niet zo goed of dat bewust of juist onbewust nietig is. En soms (voor mezelf sprekend) hou ik naar buiten toe m'n tranen liever "in": gewoon omdat ik liever wil huilen en niet getroost wil worden. Want ik weet over het algemeen (rationeel gezien) ook wel dat het altijd beroerder kan en troosten van een ander soms alleen voortkomt uit de onmacht om verdriet te zien.

Ja. Ik heb er moeite voor moeten doen om te niet-troosten. Omdat het ook belangrijk is om dat verdriet te beleven.
Totdat een ander mij aanstoot van: "doe eens wat". Tsja, dan kan je maar beter alleen zijn.
Ik volg altijd mijn gevoel, maar helaas laat niet iedereen mij daar mijn gang in gaan.
@ Maris
Het hangt ook van de gebeurtenis af denk ik, soms is getroost worden juist fijn,
een ander moment huil je het er liever in je eentje helemaal uit.
Om te denken dat het bij anderen nóg erger kan of is...ja begrijpelijk en dat houd ik me mij ook vaak voor. Echter op hele heftige momenten van intens verdriet doe ik dat niet meer, dat werkt niet zie je. Want op dat moment is het voor mij het ergste wat er bestaat, en ga dat niet blokkeren (want dat is het dan toch) door tegen mijzelf te zeggen dat het nog véél erg had kunnen zijn...

@Zoeker
Zelf kan ik het aardig aanvoelen wat de ander graag zou hebben dat ik doe, zélfs als ze
heel 'afwerend' bijna m'n troosten afwijzen, omdat ze zich zo kwetsbaar voelen en/of zich
flink menen te moeten houden.
Wat mijn eigen ervaring is: dat is samen huilen met iemand die bij het horen van mijn 'ervaring'
stil was en om mijn verdriet mee huilde, zónder meteen met allerlei troostende woorden tegen me te spreken. En dat was echt delen, en gehoord en begrepen worden, geweldig voelt dat dan, ook naderhand lichter te voelen.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 25 sep 2014, 12:55

Hier

Ik weet niet waar nog meer,
maar hier op aarde is genoeg van alles.
Hier maakt men stoelen en verdriet,
schaartjes, violen, tederheid, transistors,
stuwdammen, grappen, kopjes.

Misschien dat elders van alles meer is,
alleen ontbreken daar om bepaalde redenen schilderijen,
kinescopen, noedels, tranendoekjes.

Hier is een overvloed aan plekken met omgeving.
Op sommige kun je bijzonder gesteld raken,
ze op jouw manier benoemen
en behoeden voor het kwade.

Misschien zijn elders soortgelijke plekken,
alleen vindt niemand die mooi.

Misschien als nergens anders of zelden ergens
heb je hier een eigen romp,
en daarbij de nodige attributen
om bij kinderen van anderen die van jezelf te voegen.
En verder handen, benen en een verbaasd hoofd.

Onwetendheid hier is aldoor in de weer,
telt voortdurend iets, vergelijkt, meet,
trekt daaruit conclusies en wortels.

Ik weet het, ik weet wat je denkt.
Niets hier is blijvend,
want voor eeuwig en altijd in de macht der elementen.
Maar zie — elementen raken snel vermoeid
en moeten soms lang rusten
tot de volgende keer.

En ik weet wat je nog meer denkt.
Oorlogen, oorlogen, oorlogen.
Maar ook daartussen doen zich pauzes voor.
Geef acht — de mensen zijn slecht.
Plaats rust — de mensen zijn goed.
Op geef acht produceert men woestenijen.
Op plaats rust worden in het zweet des aanschijns huizen
gebouwd en raken snel bewoond.

Het leven op aarde is tamelijk goedkoop.
Voor dromen bijvoorbeeld betaal je hier geen cent.
Voor illusies — pas als je ze kwijt bent.
Voor het hebben van een lichaam — alleen met dat lichaam.

En alsof dat nog niet genoeg is
draai je zonder kaartje mee in een carrousel van planeten,
en samen met haar, zwart, in een storm van melkwegstelsels,
door tijden zo duizelingwekkend,
dat niets hier op aarde daar zelfs maar van trillen kan.

Want kijk maar eens goed:
de tafel staat waar hij stond,
op de tafel ligt een briefje, zoals daar neergelegd,
door het open raam een vleugje van enkel lucht,
en in de muren geen vervaarlijke spleten,
waardoor je nergens heen zou kunnen waaien.

Wislawa Szymborska
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Plaats reactie