De winter zonnewende

Hier kan men onderwerpen plaatsen zoals : wijsheid , inzicht , tarot , orakels enz.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

De winter zonnewende

Bericht door Susan » 21 dec 2019, 11:28

geschreven door Sharon Blackie 14 december 2018

Afbeelding

winter zonnewende
Ik schreef ooit over het creëren van een nieuwe volkse cultuur gebaseerd op onze inheemse tradities. Dit lijkt mij, in deze tijd van het jaar, waarin we ons omringen met de consumptiegedreven waanzin genaamd Kerstmis, bijzonder belangrijk. Zelfs in de wildernis van Connemara is het niet mogelijk om hieraan te ontsnappen. Zet de radio maar eens aan en je wordt overspoelt met reclames die ons aanzetten tot kopen, kopen, kopen. Verbrand de planeet, zodat we twee krankzinnige dagen per jaar rode mutsen en kersttruien kunnen dragen. Twee dagen waarop we meer eten en drinken dan wat, eerlijk gezegd, moreel verantwoord is en waar we ons voordoen dat alles perfect is en er niks verkeerd met ons is. We zijn allemaal redelijk verstandig en we zijn ervan overtuigd dat het prima gaat met onze planeet. Maar we hoeven niet te vragen voor wie de jingle bells luiden: ze luiden voor ons – dat hebben ze al decennia gedaan – en nog steeds lijken we onszelf niet te helpen. Kopen, kopen, kopen.

Vier het seizoen
Als we ooit onze benadering van dit seizoen moeten veranderen, dan is dat nu. Want dat is wat we zouden moeten erkennen en vieren: het seizoen. Het maakt niet uit wat voor andere religieuze riten en symbolen we eraan toegevoegd hebben, de wintervakantie gaat over de winter, en alle dingen die om ons heen gebeuren in deze tijd van het jaar. Het gaat over een echte astronomische gebeurtenis die elk jaar plaatsvindt: de Winterzonnewende. De Winterzonnewende gebeurt op de korte dag en de langste nacht van het jaar, als de zon het laagst aan de hemel staat. Het Engelse woord voor Zonnewende (Solstice) betekent letterlijk ‘de zon staat stil’, want tijdens deze Zonnewende lijkt de zon daadwerkelijk even stil te staan tijdens zijn incrementele reis door de hemel. ‘Winter Zonnewende’ verwijst eigenlijk naar een enkel moment: daarom worden er vaak andere woorden gebruikt voor de dag zelf: ‘midwinter’ of eenvoudigweg ‘de kortste dag’.

De significatie van de Winter Zonnewende is tweevoudig: het is het donkerste punt in het jaar en toch is het ook het moment waarop we onze reis weg van de lange duisternis beginnen richting de langzame, soms pijnlijke, maar uiteindelijk vreugdevolle terugkeer van het licht.

Winterzonnewende
Vandaag de dag zijn de meeste mensen op z’n hoogst nieuwsgierig naar de Winterzonnewende. Voor veel mensen is de Winterzonnewende echter volledig irrelevant. Maar dat was niet altijd zo. Er zijn veel mythes en verhalen over de geboorte en wedergeboorte van goden die op het moment van de Winterzonnewende plaatsvinden, en over gevechten tussen het donker en het licht. Hier in de meest Westerse uithoek van Europa weten we dat de Winterzonnewende bijzonder belangrijk was voor onze voorouders. Dit kunnen we zien aan de grote monumenten die zij gebouwd hebben ter ere van deze Zonnewende: monumenten die op één lijn te plaatsen zijn met de zonsopkomst op de dag van de Zonnewende (in Newgrange in Ierland en Maes Howe in Orkney, bijvoorbeeld). Er werden vuren aangestoken tijdens midwinter om de terugkeer van het licht te verwelkomen: de dood van de oude zon en de geboorte van de nieuwe zon. Het branden van deze vuren was een daad van geloof, want de Winterzonnewende gebeurde altijd op het hoogtepunt van wat toen der tijd een tijd van grote onzekerheid was: verhongering, ziektes en de dood kwamen veel voor tijdens de koude, barre wintermaanden.

Getrouwd met het land
Onze voorouders leefden misschien ver weg in het verleden, maar de grote cycli van de planeet en de grote cycli van de natuurlijke wereld zijn nu nog steeds net zo relevant als dat ze toen waren. Ook al zien we onszelf als ‘modern’, er zit nog altijd iets in ons dat bang is voor de lange duisternis, en de Dood lijkt ons nog altijd te achtervolgen in deze schaduwrijke dagen tussen Samhain (Keltisch feest als einde van het oogstseizoen en het begin van de winter op 31 oktober) en Imbolg (Keltisch feest voor het begin van de lente op 1 februari). Ooit begrepen we deze patronen en de lessen die we kunnen leren uit de opkomst en de ondergang van het jaar. Ooit waren we ‘getrouwd’ met het land en begrepen we de vele dingen die we nu verloren hebben.

Ik denk dat het tijd is om deze dingen weer te gaan begrijpen.

Angst voor duisternis
Misschien hebben we onze focus op het seizoen verloren omdat we bang zijn voor de lange duisternis. Deze lange duisternis is angstaanjagend, omdat we bang zijn dat ooit, op een dag, het licht niet terug zal komen. Ons rationele intellect (logos) zegt ons dat dat niet mogelijk is – maar de mythos die in onze verbeelding en onze fysieke zintuigen leeft, weet dat het zeker mogelijk is, dat het licht niet terug komt. In deze tijd van wereldwijde duisternis is de angst meer aanwezig dan ooit. En op een persoonlijk niveau weten we allemaal dat op een dag we niet wakker worden in het licht; ooit op een dag zullen we permanent vastzitten in de duisternis en overlijden.

De duisternis is misschien angstaanjagend, maar het is een onderdeel van het leven. Net als elk onderdeel van het goede leven, zit er een rijkdom en schoonheid in die ons openbaring en transformatie biedt. Onze angst voor de duisternis is een afspiegeling van onze angst voor eindes en onze angst voor een nieuwe begin – en dat is een natuurlijke reactie. Deze angst is niet iets wat we moeten vermijden: het is een teken dat we nog ademen, nog steeds leven in de wereld om ons heen. Het is tijd om te stoppen met onszelf door de donkere dagen heen te slepen. Het is tijd dat we volledig opgaan in de wereld om ons heen en dat we ons volledig verbinden met het seizoen.

Een tijd van feesten
En ja, voor onze voorouders was de midwinter een tijd om te feesten. De dieren waren verzameld, en na maanden van hard werken in de lente, zomer en herfst, was het nu tijd om te rusten. Ook al wisten ze het belang van een goed feest, onze voorouders wisten wel wanneer het tijd was om te stoppen. Ze wisten wanneer genoeg, genoeg was en hoe ze de heilige balans tussen geven en nemen moesten onderhouden.

Tegenwoordig weten we deze dingen niet meer, we zijn ze vergeten. We kopen speelgoed en gadgets en we gebruiken ze als zaagsel om de gapende leegte binnen in ons op te vullen. En dan vragen we ons af waarom Kerstmis altijd zo’n grote teleurstelling is – waarom het nooit de beloftes van de adverteerders waarmaakt. Waar was de sneeuw, en waar waren de rendieren en de glinsterende sterren in een echt donkere nacht? Waar was de echte magie? We focussen op ons, zoals gewoonlijk, op het verzachten van onze al te menselijk vervreemding van de wereld om ons heen. We fixeren ons op de prijs van onze beschadigde relaties, ons emotionele ‘proces’ of de ingewikkelde weg naar ons persoonlijk welzijn. Maar we maken geen tijd om te treuren om de ijsberen die sterven op de Polen door de door de mens gemaakte klimaatverandering, en we denken er ook zeker niet aan hoe we dit kunnen stoppen. In plaats daarvan kopen we nog een in plastic verpakte kerstbal en zeggen we “to hell with the oceans”: het is Kerstmis.

Het is oké om te feesten – maar alleen als je begrijpt wanneer genoeg, genoeg is. En alleen als je erover nagedacht hebt hoe je gaat overleven zodra het feest voorbij is en de weg naar de hongersnood voor je ligt. Maar belangrijker nog: voordat je begint met feesten, wees je ervan bewust wat het betekent om te vasten. Want overleven is afhankelijk van voorbereiding, en voorbereiding is afhankelijk van weten wat essentieel is. Het is afhankelijk van weten waar je je kennis over wat essentieel is vandaan haalt.

Beloftes voor vernieuwing
De Winterzonnewende is een tijd van vernieuwing. Het is een tijd om ons onder te dompelen in de cycli van de natuur: van de dood en wedergeboorte, van de duisternis en het licht. Het is een tijd om te denken aan verandering en transformatie en om het stille punt is de rijke, vruchtbare duisternis te waarderen voordat de volgende cyclus begint. Bovenal is het een tijd om afstand te nemen en je lichaam – het zachte, eerlijke dier in je – de lange, koude duisternis te laten omarmen. Zonder dit kan je niet begrijpen wat het licht betekent. Dus beloof jezelf dit, vandaag: dat je de rest van het winterseizoen je bewust bent van het land om je heen en van de niet-menselijke anderen die het land samen met jou bewonen. En dat, wanneer het licht wederkeert en de dagen van hongersnood voorbij zijn, en de grote cyclus van groei opnieuw begint, je een trouwring voor jezelf vlecht van gemaaide grassprietjes en jezelf trouwt met het land.

https://www.inspirerendleven.nl/ontdek- ... onnewende/
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Plaats reactie