Dat gevoel had ik wel eens, (soort van zelfkastijding bijna) maar bewust dit vermoeden nooit uitgesproken,
omdat de tijd zijn werk moest doen.
(trouwens wie ben ik om met zulk zwaar geschut aan te komen naar iemand die overbelast was door
pesterijen,belasteringen en onbegrip...)
Want zo lang je daar op die manier 'in zat', het leek soms zelfs richting obsessie te gaan, heeft het totaal geen
nut om jou te wijzen op de mogelijkheid dat jouw psyche je misschien ook nog eens klem zette en 'verkeerd stuurde'.
Dat ging je van zelf zien nam ik aan, maar die ruimte was er pas toen je het werkelijk los kon laten.
En zo loopt elk mens zijn eigen pad he, wel eens pijnlijk om te zien hoor! en het dan maar gewoon te laten
gebeuren hoe jij je soms bijna 'te pletter' dreigde te lopen...maar ook nog eens z'n invloed deed gelden naar
laat ik het maar even zo noemen, jouw leefwereld dichtbij en verder om je heen.
Laat het rustig gebeuren Gast1, ga niet te vlug, 'oefen' die vleugels vooral, voor dat je te snel en te hoog gaat,Welnu, ik heb geen behoefte aan complimentjes maar een ongevraagd gegeven bloemetje ...
Blijft toch wel leuk hoor, ik ben uit een bepaalde cocon gekropen en inmiddels lopen mijn vlindervleugels vol ...
ik denk dat je wel begrijpt wat ik hier mee bedoel.
Jeetje..lijkt wel een preekje zo, toch?
Je bent een van de zeer weinigen die mij mogelijk beter lezen dan dat ik mijzelf lees.
Soulmate forever ...
Dankjewel, erg plezierig om dit (en alles) te lezen Pierre