De Tao Te Ching is een prachtige, nauwkeurige beschrijving van het denken dat in harmonie is met de dingen zoals ze zijn. Het oude China, het moderne Amerika - wat is het verschil? Er is geen tijd en ruimte. Als je niet in je eigen denken gelooft wordt het leven moeiteloos.
In mijn ervaring is verwarring het enige lijden. Verwarring is als je je verzet tegen wat is. Dus als je iets anders wilt dan dat is, weet je dat je heel erg in de war bent.
Als je je eigen gedachten onderzoekt ontdek je dat je lijden voortkomt uit je gehechtheid aan een overtuiging of een verhaal. De natuurlijke toestand van het denken is vrede. Dan komt de gedachte binnen, je gelooft die gedachte en de vrede lijkt te verdwijnen. Je voelt stress en die stress maakt duidelijk dat je je verzet tegen dat wat is door de gedachte te geloven; ze vertelt je dat je strijd voert met de realiteit. Als je de gedachte achter het gevoel onderzoekt en beseft dat ze niet waar is, ben je aanwezig buiten je verhaal. Dan valt het verhaal weg in het licht van het bewustzijn en alleen het bewustzijn van wat echt is blijft over. Vrede is wie je bent zonder verhaal, totdat het volgende stressvolle verhaal verschijnt. Uiteindelijk komt het onderzoek in jou tot leven als het natuurlijk, woordloze antwoord van je bewustzijn op de gedachten die bij je opkomen.
Ik sta open voor alles wat het denken brengt, alles wat het leven brengt. Ik heb mijn denken onderzocht en ontdekt dat het geen betekenis heeft. Binnen in mij straalt de vreugde van begrip. Ik weet wat lijden is en ik weet wat vreugde is en ik weet wie ik ben. Wie ik ben, is wie jij bent, nog voordat jij dat doorhebt. Als er geen verhaal is, geen verleden of toekomst, niets waarover je je zorgen kunt maken, niets wat je kunt doen, nergens waar je heen kunt gaan, niemand die je kunt zijn, dan is alles goed.
Het voorwoord uit: TAO - Doe niets, laat niets ongedaan
Byron Katie en Stephen Mitchell
Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Re: Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
3. Oefen het niet doen, en alle dingen zullen op hun plek vallen.
Als je de groten der aarde overschat kun je de grootsheid in jezelf niet herkennen.
Iedere eigenschap die je in anderen waardeert is tenslotte wat jij ziet en wat je ziet komt van jou. Je onderschat jezelf als je die eigenschappen buiten jezelf plaatst en van hun bron scheidt. Bewonder het mededogen van Jezus en de wijsheid van boeddha zoveel je wilt, maar wat heb je aan goede eigenschappen als je ze niet jezelf vindt?
Het denken zoekt altijd naar waarde.
Als het eigenschappen buiten zichzelf projecteert, ontneemt het zich zijn eigen waarde. Het begint aan een reis buiten zichzelf om te vinden wat het denkt dat het mist, maar die reis is eindeloos en het vindt nooit zijn thuis.
De Meester leidt door simpelweg te zijn.
“Zijn’ ziet eruit als de afwas doen, de telefoon en e-mails beantwoorden, winkelen, naar je werk gaan, de kinderen naar school brengen, de hond eten geven, één ding tegelijk doen, zonder verleden of toekomst. Ze probeert niet het denken van anderen leeg te maken. Dat hoeft ze niet te doen (als dat al mogelijk was). Ze helpt door mensen door te leven vanuit het niet-weten, het niet-kunnen-weten, het niet-hoeven-te-weten, het onmogelijk-te-weten, het niet-te-weten. Mensen worden aangetrokken door een leven met zoveel gewichtsloosheid, met zo’n licht hart. Ze beginnen te zien waar ze zijn en wie ze zijn, ze beginnen zonder hun stressvolle gedachten in de levende spiegel te kijken.
Waar zijn je handen op dit moment?
Wie heeft ze daar neergelegd?
Heb jij dat gedaan?
En dan, wat je ook denkt, beweeg je – beweegt het – opnieuw. Misschien beweegt je voet. Misschien slikt het of knippert het met je ogen. Merk het alleen maar op. Zo treed je binnen in het niet-weten waar alles op zijn plek valt.
Het wonderbaarlijke leven in het niet-doen heeft een eigen intelligentie.
Ik besef dat ik niets doe en dat besef herken ik de volheid die altijd aanwezig is. Misschien werk dat ik neurie of glimlach terwijl de dingen zomaar gedaan worden. En de volheid moet wel worden weerspiegeld door een tegenovergestelde dat net zo mooi is; God moet God weerspiegelen. Ik ervaar vreugde zonder persoonlijkheid of investering, kijkend met onbekende ogen.
Niet mijn woorden, niet mijn aanwezigheid, niets aan mij is voor anderen van waarde.
Wat van waarde is kan niet worden gezien of gehoord. Ik ben onzichtbaar. Maar wat mensen wel kunnen zien, door onderzoek, is hun eigen waarheid. Daarin zit de waarde; dat is wat je kunt ervaren als je genoeg hebt van het lijden. Je kunt je hand uitstrekken en het pakken, want het is van jezelf. Zolang het persoonlijk lijkt, alsof ik degene bent die het heeft, kan niemand het accepteren, want er ís niets persoonlijk en diep vanbinnen weten mensen dat. Je kunt de vier vragen gebruiken om jezelf te vinden. De vragen zijn de weg naar jezelf. Het maakt niet uit om welk verhaal het gaat. Ze wachten gewoon tot ze door jou worden beantwoord.
Als je de groten der aarde overschat kun je de grootsheid in jezelf niet herkennen.
Iedere eigenschap die je in anderen waardeert is tenslotte wat jij ziet en wat je ziet komt van jou. Je onderschat jezelf als je die eigenschappen buiten jezelf plaatst en van hun bron scheidt. Bewonder het mededogen van Jezus en de wijsheid van boeddha zoveel je wilt, maar wat heb je aan goede eigenschappen als je ze niet jezelf vindt?
Het denken zoekt altijd naar waarde.
Als het eigenschappen buiten zichzelf projecteert, ontneemt het zich zijn eigen waarde. Het begint aan een reis buiten zichzelf om te vinden wat het denkt dat het mist, maar die reis is eindeloos en het vindt nooit zijn thuis.
De Meester leidt door simpelweg te zijn.
“Zijn’ ziet eruit als de afwas doen, de telefoon en e-mails beantwoorden, winkelen, naar je werk gaan, de kinderen naar school brengen, de hond eten geven, één ding tegelijk doen, zonder verleden of toekomst. Ze probeert niet het denken van anderen leeg te maken. Dat hoeft ze niet te doen (als dat al mogelijk was). Ze helpt door mensen door te leven vanuit het niet-weten, het niet-kunnen-weten, het niet-hoeven-te-weten, het onmogelijk-te-weten, het niet-te-weten. Mensen worden aangetrokken door een leven met zoveel gewichtsloosheid, met zo’n licht hart. Ze beginnen te zien waar ze zijn en wie ze zijn, ze beginnen zonder hun stressvolle gedachten in de levende spiegel te kijken.
Waar zijn je handen op dit moment?
Wie heeft ze daar neergelegd?
Heb jij dat gedaan?
En dan, wat je ook denkt, beweeg je – beweegt het – opnieuw. Misschien beweegt je voet. Misschien slikt het of knippert het met je ogen. Merk het alleen maar op. Zo treed je binnen in het niet-weten waar alles op zijn plek valt.
Het wonderbaarlijke leven in het niet-doen heeft een eigen intelligentie.
Ik besef dat ik niets doe en dat besef herken ik de volheid die altijd aanwezig is. Misschien werk dat ik neurie of glimlach terwijl de dingen zomaar gedaan worden. En de volheid moet wel worden weerspiegeld door een tegenovergestelde dat net zo mooi is; God moet God weerspiegelen. Ik ervaar vreugde zonder persoonlijkheid of investering, kijkend met onbekende ogen.
Niet mijn woorden, niet mijn aanwezigheid, niets aan mij is voor anderen van waarde.
Wat van waarde is kan niet worden gezien of gehoord. Ik ben onzichtbaar. Maar wat mensen wel kunnen zien, door onderzoek, is hun eigen waarheid. Daarin zit de waarde; dat is wat je kunt ervaren als je genoeg hebt van het lijden. Je kunt je hand uitstrekken en het pakken, want het is van jezelf. Zolang het persoonlijk lijkt, alsof ik degene bent die het heeft, kan niemand het accepteren, want er ís niets persoonlijk en diep vanbinnen weten mensen dat. Je kunt de vier vragen gebruiken om jezelf te vinden. De vragen zijn de weg naar jezelf. Het maakt niet uit om welk verhaal het gaat. Ze wachten gewoon tot ze door jou worden beantwoord.
Uit een eerder boek van Byron Katie; de vier vragen:
1. Is het waar?
2. Kun je absoluut weten dat het waar is?
3. Hoe reageer je als je die gedachte hebt?
4. Wie zou je zijn zonder die gedachte?
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Re: Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
4. Zoals de eeuwige ruimte: vol met oneindige mogelijkheden.
We kunnen de Tao ‘realiteit’ noemen.
We kunnen de Tao ook ‘het denken’ noemen.
Het denken is een natuurlijke bron die nooit uitgeput raakt.
Als het zijn gedachten niet meer gelooft is het binnengetreden in de dimensie van het onbegrensde. Het is als een bodemloze put waaraan je je altijd kunt laven, en het zal je altijd het water van het leven geven. Omdat het volledig open is en ziet dat niets waar is, is het gevuld met meer mogelijkheden dan wij ons ooit kunnen voorstellen.
We kunnen de Tao ‘realiteit’ noemen.
We kunnen de Tao ook ‘het denken’ noemen.
Het denken is een natuurlijke bron die nooit uitgeput raakt.
Als het zijn gedachten niet meer gelooft is het binnengetreden in de dimensie van het onbegrensde. Het is als een bodemloze put waaraan je je altijd kunt laven, en het zal je altijd het water van het leven geven. Omdat het volledig open is en ziet dat niets waar is, is het gevuld met meer mogelijkheden dan wij ons ooit kunnen voorstellen.
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Re: Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
5. De Tao kiest geen partij, hij laat zowel goed als kwaad ontstaan.
De duisternis, de leegte, de ruimte die het denken niet durft te betreden, is het begin van al wat leeft. Ze is de schoot van het zijn. Word verliefd op de duisternis en zodra je dat doet wordt ze van je weggenomen en ben je getuige van de geboorte van het licht. De Tao kiest geen partij. Hij omhelst zowel duisternis als het licht. Ze zijn eender.
De Meester kán geen partij kiezen.
Ze is verliefd op de realiteit en de realiteit omvat alles - beiden zijden van het alles. Ze ontvangt alles met open armen.... Ze vindt alles in zichzelf: alle misdaden, alle heiligheid. Ze ziet heiligen niet als heiligen en zondaars niet als zondaars; het zijn gewoon mensen die wel of niet lijden, die wel of niet hun gedachten geloven. Ze ziet geen enkel verschil tussen verschillenden bewustzijnstoestanden. Wat wij extase noemen is identiek aan wat wij het gewone denken noemen; het ene is niet hoger dan het andere. Er is niets om naar te streven, niets om achter je te laten. Er is maar één geheel, en zelfs dat niet. Hoie je ook probeert je af te zonderen, het is onmogelijk. Een stressvolle gedachte geloven is een poging de verbinding te verbreken. Daarom voelt het zo onprettig.
Alle lijden is mentaal.
Het heeft niets te maken met het lichaam of met je omstandigheden. Je kunt verschrikkelijke pijn hebben zonder te lijden. Hoe weet je dat je pijn moet lijden? Dat is wat er gebeurt. Leven zonder stressvol verhaal, houden van dat wat is, zelfs als je pijn hebt - dat is de hemel. Pijn hebben en denken dat je geen pijn zou moeten hebben - dat is de hel. In feite is pijn een vriend. Het is niet iets wat ik kwijt wil als dat niet kan. Pijn is een aangename gast die mag blijven zolang hij wil. (En dat betekent niet dat ik geen pijnstiller neem.)
Zelfs pijn is projectie: pijn is altijd aan het vertrekken. Kan je lichaam pijn doen als je niet bij bewustzijn bent? Als je pijn hebt en de telefoon gaat en het is het gesprek waarop je zo lang hebt gewacht en dat al je aandacht opslokt, is er geen pijn. Als je je denken verandert, verandert je pijn.
Ik heb een Israëlische vriend die van zijn nek tot zijn tenen verlamd is. Hij zag zichzelf altijd als slachtoffer en daar had hij stapels bewijs voor - het denken is daar heel goed in. Hij wist zeker dat het leven onrechtvaardig was. Maar nadat hij een tijdje The Work had gedaan, begon hij in te zien dat de realiteit precies is zoals ze moet zijn. Nu heeft hij geen probleem meer. Hij is een gelukkige man in een verlamd lichaam. En hij heeft niets gedaan om zijn denken te veranderen. Hij heeft alleen maar zijn denken onderzocht en het denken veranderde zichzelf.
Diezelfde vrijheid is bereikbaar voor mensen die hun man, vrouw of kinderen hebben verloren. Het niet-onderzochte denken is de enige wereld van het lijden. Ooit deed ik The Work met een paar gedetineerden in de extra beveiligde gevangenis San Quintin, mannen die levenslang hadden gekregen voor moord, verkrachting en andere geweldsmisdrijven. Ik liet ze beginnen met het opschrijven van hun boze, wraakzuchtige gedachten: 'Ik ben boos op....... omdat......', en vervolgens vroeg ik ieder van hen de eerste zin die ze hadden opgeschreven voor te lezen. Een van hen beefde zo ononderdrukbaar van woede dat hij zijn zin niet eens kon afmaken. De zin was: 'Ik ben boos op mijn vrouw, omdat ze mijn appartement in brand heeft gestoken waardoor mijn dochtertje is omgekomen'. Jarenlang had hij in de hel van zijn woede, rouwgevoelens en wanhoop geleefd. Maar hij was een bijzondere man die echt de waarheid wilde weten. Later in die sessie las hij nog een uitspraak voor die hij had opgeschreven: 'Ik heb nodig dat mijn dochtertje leeft'. Ik stelde hem de 2e vraag van The Work: 'Kun je absoluut weten dat dat waar is?' Hij ging bij zichzelf naar binnen om een antwoord te vinden en hij stond versteld. Hij zei: 'Nee, dat kan ik niet zeker weten'. Ik zei: 'Adem je?' Hij zei: 'Ja', en zijn gezicht begon te stralen. En uiteindelijk ontdekte hij dat hij níét nodig had dat zijn dochtertje leefde, dat het onder al zijn woede en wanhoop goed met hem ging en dat hij niet eens absoluut kon weten wat het beste was voor zijn dochter. De tranen van vreugde die uit hem stroomde waren diep ontroerend. Het was zo'n voorrecht in de buurt van deze geweldige man te zijn. En het enige wat hij had gedaan was zijn overtuigingen onderzoeken.
De duisternis, de leegte, de ruimte die het denken niet durft te betreden, is het begin van al wat leeft. Ze is de schoot van het zijn. Word verliefd op de duisternis en zodra je dat doet wordt ze van je weggenomen en ben je getuige van de geboorte van het licht. De Tao kiest geen partij. Hij omhelst zowel duisternis als het licht. Ze zijn eender.
De Meester kán geen partij kiezen.
Ze is verliefd op de realiteit en de realiteit omvat alles - beiden zijden van het alles. Ze ontvangt alles met open armen.... Ze vindt alles in zichzelf: alle misdaden, alle heiligheid. Ze ziet heiligen niet als heiligen en zondaars niet als zondaars; het zijn gewoon mensen die wel of niet lijden, die wel of niet hun gedachten geloven. Ze ziet geen enkel verschil tussen verschillenden bewustzijnstoestanden. Wat wij extase noemen is identiek aan wat wij het gewone denken noemen; het ene is niet hoger dan het andere. Er is niets om naar te streven, niets om achter je te laten. Er is maar één geheel, en zelfs dat niet. Hoie je ook probeert je af te zonderen, het is onmogelijk. Een stressvolle gedachte geloven is een poging de verbinding te verbreken. Daarom voelt het zo onprettig.
Alle lijden is mentaal.
Het heeft niets te maken met het lichaam of met je omstandigheden. Je kunt verschrikkelijke pijn hebben zonder te lijden. Hoe weet je dat je pijn moet lijden? Dat is wat er gebeurt. Leven zonder stressvol verhaal, houden van dat wat is, zelfs als je pijn hebt - dat is de hemel. Pijn hebben en denken dat je geen pijn zou moeten hebben - dat is de hel. In feite is pijn een vriend. Het is niet iets wat ik kwijt wil als dat niet kan. Pijn is een aangename gast die mag blijven zolang hij wil. (En dat betekent niet dat ik geen pijnstiller neem.)
Zelfs pijn is projectie: pijn is altijd aan het vertrekken. Kan je lichaam pijn doen als je niet bij bewustzijn bent? Als je pijn hebt en de telefoon gaat en het is het gesprek waarop je zo lang hebt gewacht en dat al je aandacht opslokt, is er geen pijn. Als je je denken verandert, verandert je pijn.
Ik heb een Israëlische vriend die van zijn nek tot zijn tenen verlamd is. Hij zag zichzelf altijd als slachtoffer en daar had hij stapels bewijs voor - het denken is daar heel goed in. Hij wist zeker dat het leven onrechtvaardig was. Maar nadat hij een tijdje The Work had gedaan, begon hij in te zien dat de realiteit precies is zoals ze moet zijn. Nu heeft hij geen probleem meer. Hij is een gelukkige man in een verlamd lichaam. En hij heeft niets gedaan om zijn denken te veranderen. Hij heeft alleen maar zijn denken onderzocht en het denken veranderde zichzelf.
Diezelfde vrijheid is bereikbaar voor mensen die hun man, vrouw of kinderen hebben verloren. Het niet-onderzochte denken is de enige wereld van het lijden. Ooit deed ik The Work met een paar gedetineerden in de extra beveiligde gevangenis San Quintin, mannen die levenslang hadden gekregen voor moord, verkrachting en andere geweldsmisdrijven. Ik liet ze beginnen met het opschrijven van hun boze, wraakzuchtige gedachten: 'Ik ben boos op....... omdat......', en vervolgens vroeg ik ieder van hen de eerste zin die ze hadden opgeschreven voor te lezen. Een van hen beefde zo ononderdrukbaar van woede dat hij zijn zin niet eens kon afmaken. De zin was: 'Ik ben boos op mijn vrouw, omdat ze mijn appartement in brand heeft gestoken waardoor mijn dochtertje is omgekomen'. Jarenlang had hij in de hel van zijn woede, rouwgevoelens en wanhoop geleefd. Maar hij was een bijzondere man die echt de waarheid wilde weten. Later in die sessie las hij nog een uitspraak voor die hij had opgeschreven: 'Ik heb nodig dat mijn dochtertje leeft'. Ik stelde hem de 2e vraag van The Work: 'Kun je absoluut weten dat dat waar is?' Hij ging bij zichzelf naar binnen om een antwoord te vinden en hij stond versteld. Hij zei: 'Nee, dat kan ik niet zeker weten'. Ik zei: 'Adem je?' Hij zei: 'Ja', en zijn gezicht begon te stralen. En uiteindelijk ontdekte hij dat hij níét nodig had dat zijn dochtertje leefde, dat het onder al zijn woede en wanhoop goed met hem ging en dat hij niet eens absoluut kon weten wat het beste was voor zijn dochter. De tranen van vreugde die uit hem stroomde waren diep ontroerend. Het was zo'n voorrecht in de buurt van deze geweldige man te zijn. En het enige wat hij had gedaan was zijn overtuigingen onderzoeken.
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Re: Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
6. Leeg, maar ook onuitputtelijk, laat zij oneindige werelden geboren worden.
Het denken laat oneindige werelden geboren worden - met dit en dat, verlies en
verdriet, goed en kwaad. Het is compleet vanaf het begin en toch blijft het
onophoudelijk produceren wat niet is. Als je geloofd wat je denkt, wordt je
meegevoerd in de eindeloze drama's van het zelf.
Zolang er geen vrede in je is, is er geen vrede in de wereld, want jij bent de
wereld, jij bent de aarde. Het verhaal van de aarde is het enige wat bestaat van
de aarde en alles daarbuiten. Als je 's nachts droomloos slaapt, is er dan een
wereld? Er is pas een wereld als je wakker wordt en zegt: "Ik'. Als het ik verrijst,
welkom in de film van wie je denkt te zijn. Maar als je het onderzoekt is er geen
gehechtheid, dan is het gewoon een geweldige film. Pak de popcorn, hij begint!
Ik leef in compleetheid. Dat doen we allemaal, ook al zijn we ons daar niet van
bewust. Ik weet niets; ik hoef niets te snappen. Ik heb drieënveertig jaar denken
dat nergens toe leidde opgegeven en nu besta ik als een weet-het-niet-denken.
Dan blijft er in mijn leven niets dan vrede en vreugde over. Het is de totale
voldoening van het zien hoe alles zich voor mijn ogen ontvouwt, als mijzelf.
Het denken laat oneindige werelden geboren worden - met dit en dat, verlies en
verdriet, goed en kwaad. Het is compleet vanaf het begin en toch blijft het
onophoudelijk produceren wat niet is. Als je geloofd wat je denkt, wordt je
meegevoerd in de eindeloze drama's van het zelf.
Zolang er geen vrede in je is, is er geen vrede in de wereld, want jij bent de
wereld, jij bent de aarde. Het verhaal van de aarde is het enige wat bestaat van
de aarde en alles daarbuiten. Als je 's nachts droomloos slaapt, is er dan een
wereld? Er is pas een wereld als je wakker wordt en zegt: "Ik'. Als het ik verrijst,
welkom in de film van wie je denkt te zijn. Maar als je het onderzoekt is er geen
gehechtheid, dan is het gewoon een geweldige film. Pak de popcorn, hij begint!
Ik leef in compleetheid. Dat doen we allemaal, ook al zijn we ons daar niet van
bewust. Ik weet niets; ik hoef niets te snappen. Ik heb drieënveertig jaar denken
dat nergens toe leidde opgegeven en nu besta ik als een weet-het-niet-denken.
Dan blijft er in mijn leven niets dan vrede en vreugde over. Het is de totale
voldoening van het zien hoe alles zich voor mijn ogen ontvouwt, als mijzelf.
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Re: Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
Heb de wereld lief als jezelf, dan kun je van alles houden.
Als je houdt van dat wat is, is het duidelijk dat de wereld je eigen gezicht in de spiegel is. Maar hoe wordt je een liefhebber van dat wat is? Het 'hoe' was tot nu toe een mysterie. Nu weten we dat je alleen maar je stressvolle gedachten hoeft te onderzoeken. De vier vragen en de omkering van The Work voeren je zo dip als je wilt gaan.
Mensen denken dat ze 'verlicht' moeten zijn om vrij te zijn, maar niemand weet wat verlichting is. Ja, het staat in de heilige teksten, en ja, deze goeroe of die lama zegt dat hij verlicht is, maar dat is slechts een concept; het is een verhaal van een verleden. De waarheid is dat er niet zoiets bestaat als verlichting. Niemand is voorgoed verlicht; dat zou het verhaal zijn van de toekomst. Je kunt alleen verlicht zijn van moment tot moment. Geloof je een stressvolle gedachte? Dan ben je verward. Zie je in dat die gedachte niet waar is? Dan ben je verlicht voor zover het die gedachte betreft. Zo simpel is het. En dan komt de volgende gedachte en misschien raak je ook wel verlicht over die gedachte, maar misschien ook niet.
Ik heb ontdekt dat er geen nieuwe stressvolle gedachten zijn; ze worden allemaal gerecycled. Mensen proberen hun gedachten 'los te laten'. Dat is alsof je tegen een kind zegt dat je haar niet wilt en haar de straat op schopt. Ik ging altijd de woestijn in om te vluchten voor alle herrie van de wereld en dan nam ik in mijn hoofd de hele wereld mee - ieder concept dat ooit bedacht was. Ik was bezig de gedachten die door het hoofd van ieder menselijk wezen schieten ongedaan te maken. Gedachten zijn niet individueler dan het televisieprogramma waar iedereen naar kijkt. Ik heb ontdekt dat overal ter wereld, in iedere taal en cultuur, mensen lijden onder dezelfde stressvolle gedachten: 'Mijn moeder houdt niet van me. 'Ik ben niet goed genoeg'. 'Ik ben dik'. 'Ik heb meer geld nodig'. 'Mijn man moet me begrijpen'. 'De wereld moet gered worden'.
Natuurlijk vroeg ik ze nooit om hun gedachten te gaan geloven. Dat zou niet alleen onvriendelijk zijn, het is onmogelijk om niet te geloven wat je geloofd. We moeten onze gedachten wel geloven, tot we ze onderzoeken. Zo werkt het.
Mensen vroegen me vaak of ik verlicht was en dan zei ik: 'Daar weet ik niets van. Ik ben gewoon iemand die allen wil wat is. Ieder concept dat in mij opkwam tegemoet treden als een vriend bleek mijn vrijheid te zijn.
Als je houdt van dat wat is, is het duidelijk dat de wereld je eigen gezicht in de spiegel is. Maar hoe wordt je een liefhebber van dat wat is? Het 'hoe' was tot nu toe een mysterie. Nu weten we dat je alleen maar je stressvolle gedachten hoeft te onderzoeken. De vier vragen en de omkering van The Work voeren je zo dip als je wilt gaan.
Mensen denken dat ze 'verlicht' moeten zijn om vrij te zijn, maar niemand weet wat verlichting is. Ja, het staat in de heilige teksten, en ja, deze goeroe of die lama zegt dat hij verlicht is, maar dat is slechts een concept; het is een verhaal van een verleden. De waarheid is dat er niet zoiets bestaat als verlichting. Niemand is voorgoed verlicht; dat zou het verhaal zijn van de toekomst. Je kunt alleen verlicht zijn van moment tot moment. Geloof je een stressvolle gedachte? Dan ben je verward. Zie je in dat die gedachte niet waar is? Dan ben je verlicht voor zover het die gedachte betreft. Zo simpel is het. En dan komt de volgende gedachte en misschien raak je ook wel verlicht over die gedachte, maar misschien ook niet.
Ik heb ontdekt dat er geen nieuwe stressvolle gedachten zijn; ze worden allemaal gerecycled. Mensen proberen hun gedachten 'los te laten'. Dat is alsof je tegen een kind zegt dat je haar niet wilt en haar de straat op schopt. Ik ging altijd de woestijn in om te vluchten voor alle herrie van de wereld en dan nam ik in mijn hoofd de hele wereld mee - ieder concept dat ooit bedacht was. Ik was bezig de gedachten die door het hoofd van ieder menselijk wezen schieten ongedaan te maken. Gedachten zijn niet individueler dan het televisieprogramma waar iedereen naar kijkt. Ik heb ontdekt dat overal ter wereld, in iedere taal en cultuur, mensen lijden onder dezelfde stressvolle gedachten: 'Mijn moeder houdt niet van me. 'Ik ben niet goed genoeg'. 'Ik ben dik'. 'Ik heb meer geld nodig'. 'Mijn man moet me begrijpen'. 'De wereld moet gered worden'.
Natuurlijk vroeg ik ze nooit om hun gedachten te gaan geloven. Dat zou niet alleen onvriendelijk zijn, het is onmogelijk om niet te geloven wat je geloofd. We moeten onze gedachten wel geloven, tot we ze onderzoeken. Zo werkt het.
Mensen vroegen me vaak of ik verlicht was en dan zei ik: 'Daar weet ik niets van. Ik ben gewoon iemand die allen wil wat is. Ieder concept dat in mij opkwam tegemoet treden als een vriend bleek mijn vrijheid te zijn.
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Re: Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
Hier een pdf met info over Byron Katie en uitleg over het gebruik van de vier vragen:
http://www.thework.com/downloads/little ... tch_LB.pdf
http://www.thework.com/downloads/little ... tch_LB.pdf
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
-
taigitu
- Orakel
- Berichten: 14687
- Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37
Re: Tao Te Ching - Doe niets, laat niets ongedaan - Byron Katie
Naadloos, onnoembaar, keert het terug naar het land van niets.
Uiteindelijk kan wat echt is niet worden gezien of gehoord of bedacht of begrepen. Je ziet alleen je eigen ogen, hoort alleen je eigen oren, reageert op de wereld van je eigen verbeelding. Het wordt allemaal door je eigen bedenken gecreëerd. Je benoemt het, je schept het, je geeft het betekenis op betekenis op betekenis. Je voegt het 'wat' toe aan de realiteit, dan voeg je het 'waarom' toe. Het komt allemaal uit jou. Het oorspronkelijke wordt weggevaagd door de golf van het nieuwe, dat al oud is. De gedachte wist alles uit wat zich buiten zichzelf bevindt.
Het denken is zo machtig dat het met een denkbeeldige vuist een muur zou kunnen slaan en ervan overtuigd zijn dat jij degene bent aan wie die vuist toebehoort. Omdat het denken in zijn onwetendheid erop gebrand is zijn denkbeeldige wereld bijeen te houden, heeft het tijd en ruimte en alles daarin gecreëerd. Het scheppende vermogen van het denken is iets prachtigs, tenzij het, als de terrorist die het zo vaak is, een angstaanjagende of onvriendelijke wereld heeft geschapen. Als dat bij jou is gebeurt, stel ik voordat je de nachtmerrie onderzoekt. "Het is een boom"- is dat waar?" De wereld die het denken heeft gecreëerd kan net zo makkelijk weer gediscreëerd worden. Hij gaat toch terug waar hij vandaan kwam. Het enige lijden is jouw gehechtheid eraan.
Het denken kan het niets, het absolute, dat waar alles uit voortvloeit, de oorspronkelijke niet-wereld, niet bevatten. Door het aan te duiden met het woord 'niets' maken we het onwaar. 'Niets' is niet alleen angstaanjagend voor de wereld van de weerspiegelende gedachte: het is onbegrijpelijk. Het denken wordt bang als het de mogelijkheid overweegt dat het is waaruit het geboren is, omdat het dat nooit kan beheersen of kennen. Als het denken zich niet identificeren met het lichaam, moet het sterven, maar de dood zal nooit komen. Wat nooit heeft geleefd kan niet sterven.
Uiteindelijk ontdekt het denken dat het vrij is, dat het oneindig onbeheersbaar is en oneindig vreugdevol. Uiteindelijk wordt het verliefd op het onbekende. Daarin kan het tot rust komen. En omdat het niet meer geloofd wat het denkt blijft het altijd vredig, waar het ook is of niet is.
Uiteindelijk kan wat echt is niet worden gezien of gehoord of bedacht of begrepen. Je ziet alleen je eigen ogen, hoort alleen je eigen oren, reageert op de wereld van je eigen verbeelding. Het wordt allemaal door je eigen bedenken gecreëerd. Je benoemt het, je schept het, je geeft het betekenis op betekenis op betekenis. Je voegt het 'wat' toe aan de realiteit, dan voeg je het 'waarom' toe. Het komt allemaal uit jou. Het oorspronkelijke wordt weggevaagd door de golf van het nieuwe, dat al oud is. De gedachte wist alles uit wat zich buiten zichzelf bevindt.
Het denken is zo machtig dat het met een denkbeeldige vuist een muur zou kunnen slaan en ervan overtuigd zijn dat jij degene bent aan wie die vuist toebehoort. Omdat het denken in zijn onwetendheid erop gebrand is zijn denkbeeldige wereld bijeen te houden, heeft het tijd en ruimte en alles daarin gecreëerd. Het scheppende vermogen van het denken is iets prachtigs, tenzij het, als de terrorist die het zo vaak is, een angstaanjagende of onvriendelijke wereld heeft geschapen. Als dat bij jou is gebeurt, stel ik voordat je de nachtmerrie onderzoekt. "Het is een boom"- is dat waar?" De wereld die het denken heeft gecreëerd kan net zo makkelijk weer gediscreëerd worden. Hij gaat toch terug waar hij vandaan kwam. Het enige lijden is jouw gehechtheid eraan.
Het denken kan het niets, het absolute, dat waar alles uit voortvloeit, de oorspronkelijke niet-wereld, niet bevatten. Door het aan te duiden met het woord 'niets' maken we het onwaar. 'Niets' is niet alleen angstaanjagend voor de wereld van de weerspiegelende gedachte: het is onbegrijpelijk. Het denken wordt bang als het de mogelijkheid overweegt dat het is waaruit het geboren is, omdat het dat nooit kan beheersen of kennen. Als het denken zich niet identificeren met het lichaam, moet het sterven, maar de dood zal nooit komen. Wat nooit heeft geleefd kan niet sterven.
Uiteindelijk ontdekt het denken dat het vrij is, dat het oneindig onbeheersbaar is en oneindig vreugdevol. Uiteindelijk wordt het verliefd op het onbekende. Daarin kan het tot rust komen. En omdat het niet meer geloofd wat het denkt blijft het altijd vredig, waar het ook is of niet is.
.
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse
.
Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.
Lao Tse