Gary Zukov - 'De Zetel van de Ziel' - eerste hoofdstuk

[taigitu]

Evolutie

De evolutie waarover wij op school hebben geleerd is de evolutie van de fysieke vorm. Wij hebben bijvoorbeeld geleerd dat eencellige diertjes in de zee de voorlopers zijn van alle complexere levensvormen. Een vis is complexer en derhalve verder geëvolueerd dan een spons; een paard is complexer en dus verder geëvolueerd dan een slang; een aap is verder geëvolueerd en daarom complexer dan een paard, enzovoorts, tot je komt bij de mens, die de meest complexe en derhalve verst geëvolueerde levensvorm op onze planeet is. Ons is, met andere woorden, geleerd dat evolutie wil zeggen: de opgaande lijn in de ontwikkeling van de complexiteit van organisme.
Deze definitie geeft de opvatting weer dat het verst geëvolueerde organisme datgene is, dat de grootste beheersing heeft over zowel zijn omgeving als over alle andere organismen daarin. “Survival of the fittest” betekent dat het verst geëvolueerde organisme in een bepaalde omgeving, dat organisme is dat in die omgeving aan het einde van de voedselketen staat. Volgens deze definitie is het organisme dat zijn eigen overleving het best veilig kan stellen, het best voor zijn zelfbehoud in kan staan, het meest geëvolueerd.

We weten allang dat deze definitie van evolutie ontoereikend is, maar niet waarom. Wanneer twee mensen zich met elkaar verbonden zijn ze gelijkelijk geëvolueerd, in termen van complexiteit van organisme. Als zij even intelligent zijn, maar de één klein van geest, gierig en egoïstisch is, en de ander grootmoedig en altruïstisch, dan noemen we degene die grootmoedig en altruïstisch is het meest geëvolueerd. Als de ene mens bewust zijn leven offert om de ander te redden, bijvoorbeeld door zijn eigen lichaam als schild te gebruiken tegen een onzichtbare kogel of een auto die te hard gaat, zeggen we dat de mens die zijn leven in de waagschaal stelde inderdaad één van de meest ontwikkelden onder ons was. Wij weten dat dit waar is maar we kunnen het niet in overeenstemming brengen met ons begrip van evolutie.

Jezus zo wordt ons verteld voorzag het complot tegen zijn leven tot in de details: hoe zijn vrienden zouden ageren en reageren; toch liep Hij niet weg voor wat Hij zag. De gehele mensheid is onverbiddelijk gevormd door de kracht van de liefde van Iemand die Zijn leven gaf voor anderen. Al wie Hem eert en over Hem heeft gehoord heeft, geeft toe dat Hij één van de meest geëvolueerden van de menselijke soort was. Als we de dingen op een dieper niveau begrijpen, dan weten we dat een waarlijk geëvolueerd mens, diegene is die anderen hoger inschat dan zichzelf, en die liefde stelt boven de fysieke wereld en wat zich daarin bevindt.

We moeten nu ons begrip van evolutie op één lijn brengen met dit begripsniveau. Het is van belang om dat te doen want ons huidige begrip van evolutie weerspiegelt het evolutiestadium dat we nu achter ons laten. Door dit begrip te onderzoeken kunnen wij inzicht krijgen in de wijze waarop wij ons tot dusverre ontwikkeld hebben en in wat wij nu bezig zijn achter ons te laten. Door na te denken over een nieuw en wijder begrip van evolutie, een begrip dat onze diepste waarheden bekrachtigd, kunnen we zien waar we naartoe evolueren en wat het betekent voor onze ervaringen, onze waarden en onze daden.

Ons huidige begrip van de evolutie is een gevolg van het feit dat we ons tot nu toe ontwikkeld hebben door de fysieke werkelijkheid te onderzoeken met behulp van onze vijf zintuigen. Wij zijn tot nu toe vijf-zintuiglijke mensen geweest. Deze ontwikkelingsweg liet ons de fundamentele principes van het Universum op concrete zien. Door middel van onze vijf zintuigen zien we dat iedere actie een oorzaak is die een gevolg heeft, en dat ieder gevolg een oorzaak heeft.

Wij zien de resultaten van onze intenties.
- Wij zien dat woede doodt; het beneemt je de adem – de Levenskracht – en het verspilt bloed, de drager van vitaliteit.
- Wij zien dat vriendelijkheid voedt. Wij zien bijvoorbeeld dat een stok een stuk gereedschap is en wij zien wat voor gevolgen de manier heeft waarop wij het gebruiken. De knots die doodt kan ook een stok in de grond slaan om een hut te bouwen. De speer die doorboort kan ook gebruikt worden als hefboom om ’s levens last te verlichten. Het mes dat in het vlees snijdt kan ook gebruikt worden om er stof mee te snijden. De handen die bommen maken kunnen ook gebruikt worden om scholen mee te bouwen. De geest die gewelddaden coördineert kan ook samenwerking coördineren.
- Wij zien dat de activiteiten van het leven zin en betekenis krijgen als eerbied de grondtoon is.
Wij zien, dat als eerbied ontbreekt aan ’s levens activiteiten, het resultaat wreedheid, geweld en eenzaamheid is. De fysieke arena is een prachtige levensschool, waarin wij door te experimenteren leren begrijpen wat ons groter maakt en wat ons doet verschrompelen, wat onze ziel doet groeien en wat haar leegzuigt, wat werkt en wat niet.

Wanneer de fysieke omgeving alleen vanuit het gezichtspunt van de vijf zintuigen bezien wordt, blijkt fysiek overleven het fundamentele criterium voor evolutie te zijn, omdat er geen ander soort revolutie te bespeuren is. Vanuit dit gezichtspunt blijkt ‘survival of the fittest’ synoniem te zijn met evolutie en blijft fysieke overheersing het kenmerk van vergevorderde evolutie te zijn.
Wanneer het begrip van de fysieke wereld beperkt is tot de vijf-zintuiglijke modaliteit, wordt angst de grondslag van het leven in de fysieke arena. Macht om de omgeving en degenen die er in leven te beheersen blijkt essentieel. De noodzaak van fysieke overheersing levert een soort concurrentie op die alle aspecten van ons leven beïnvloedt. Ze beïnvloedt de relaties tussen geliefden en supermachten, tussen kinderen uit één gezin en tussen rassen, klassen en seksen. Ze breekt de natuurlijke neiging tot harmonie tussen volkeren en tussen vrienden af.

De energie die oorlogsschepen naar de Perzische Golf stuurt, is dezelfde als die soldaten naar Vietnam stuurt en kruisvaarders naar Palestina. De energie die de familie van Romeo scheidde van de familie van Julia is dezelfde als die de familie van de zwarte man scheidt van de familie van de blanke vrouw. De energie die Lee Harvey Oswald opzette tegen John Kennedy is dezelfde als die Kaïn opzette tegen Abel. Broers en zusters ruziën om dezelfde reden als ondernemingen – ze willen macht over elkaar.

De macht waarmee je de mensen in je omgeving en de omgeving zelf beheerst is de macht over wat je kunt voelen, ruiken, proeven, horen of zien. Dit soort macht is uiterlijke macht. Uiterlijke macht kun je verkrijgen of verliezen, net als op de beurs of bij een verkiezing. Ze kan gekocht of gestolen, overgedragen of geërfd worden. Men bekijkt haar als iets dat je van iemand anders of ergens anders kunt krijgen. De een zijn dood is de ander zijn brood, wat uiterlijke macht betreft. Het gevolg van het zien van macht als iets uiterlijks is geweld en vernietiging. Al onze maatschappelijke, economische en politieke instellingen weerspiegelen ons begrip van macht als iets uiterlijks.

Gezinnen zijn, evenals culturen, patriarchaal of matriarchaal.
Iemand ‘heeft de broek aan’ – kinderen leren dat al vroeg, het vormt hun leven.
Het waarnemen van macht als iets buiten jezelf levert zaken op als politiebureaus en het leger. Het insigne, de laarzen, de strepen, de radio, het uniform, de wapenuitrusting zijn symbolen van angst. Degenen die ze dragen zijn bang, Ze zijn bang om de wereld zonder verdediging tegemoet te treden. Wie deze symbolen tegenkomt is bang. Hij vreest de macht die deze symbolen vertegenwoordigen, hij vreest hen van wie hij denkt dat ze die macht hebben, of hij vreest beide. De politie en het leger zijn er niet de oorzaak van dat macht gezien wordt als iets uiterlijks, evenmin als patriarchale en matriarchale.

Gezinnen en culturen.
Ze weerspiegelen de manier waarop wij, als soort en als individu, macht zijn gaan beschouwen.
Het zien van macht als iets uiterlijks heeft onze economie gevormd. De mogelijkheid om de economie in de gemeenschap en in het land te beheersen en de mogelijkheid om de economie in de wereld, als totaal van alle landen, te beheersen is in de handen van enkele mensen geconcentreerd.
- Om arbeiders tegen deze mensen te beschermen hebben we vakbonden opgericht. Om consumenten te beschermen hebben we staatsbureaucratieën geschapen.
- Om de armen te beschermen hebben we de sociale verzekering in het leven geroepen. Dit is een volmaakte weergave van de manier waarop wij tegen macht aankijken – in het bezit van enkelen, met de meerderheid als gedienstige slachtoffers.

Geld is een symbool van uiterlijke macht.
Zij die het meeste geld hebben kunnen de mensen in hun omgeving en de omgeving zelf het best beheersen, terwijl degenen met het minste geld het slechtst in staat zijn de mensen in hun omgeving en de omgeving zelf te beheersen. Geld wordt verkregen, verloren, gestolen, geërfd en bevochten. Onderwijs, maatschappelijke status, roem en dingen die we bezitten, zijn symbolen van uiterlijke macht, als wij er een gevoel van grotere zekerheid aan ontlenen. Alles waarvan wij bang zijn het te verliezen – ons huis, een auto, een aantrekkelijk uiterlijk, een scherpe geest, een diep geloof – is een symbool van uiterlijke macht. Waar we bang voor zijn is dat onze kwetsbaarheid groter wordt. Dat gebeurt als je macht ziet als iets buiten jezelf.

Wanneer macht aldus bezien wordt, blijken de hiërarchieën van onze maatschappelijke, economische en politieke structuren, evenals de Hiërarchieën van het Universum, een aanwijzing voor wie macht heeft en wie niet. De mensen aan de top blijken de meeste macht te hebben en derhalve het meest waardevol en het minst kwetsbaar te zijn. De mensen onderaan blijken het zwakst en derhalve het minst waardevol en het meest kwetsbaar te zijn.
Vanuit dit gezichtspunt is de generaal meer waard dan de soldaat, de manager meer waard dan de chauffeur, de arts meer waard dan de receptioniste, de ouder meer waard dan het kind, en het Goddelijke meer waard dan de gelovige. We zijn bang om te zondigen tegen onze ouders, onze bazen en onze God. Alle opvattingen over meer en minder persoonlijke waarde zijn het gevolg van het zien van macht als iets buiten jezelf.

De strijd om uiterlijke macht vormt de kern van alle geweld.
Het onderliggende oogmerk bij ideologische conflicten, zoals in het geval van het kapitalisme tegen het communisme, bij godsdienstige conflicten, zoals van de Ierse katholieken tegen de Ierse protestanten, zoals van de Joden tegen de Arabieren, en bij gezins- en huwelijksconflicten, is uiterlijke macht.

Het zien van macht als iets buiten jezelf fragmenteert de psyche, of dat nu de psyche van het individu, de gemeenschap, het volk of de wereld is. Er is geen verschil tussen acute schizofrenie en een wereld in oorlog. Er is geen verschil tussen de gekweldheid van een versplinterde ziel en de gekweldheid van een versplinterd volk. Wanneer man en vrouw om de macht strijden, doen ze dat met dezelfde dynamiek die optreedt wanneer de mensen van het ene ras bang zijn voor de mensen van een ander ras.
Vanuit die dynamiek hebben wij ons tegenwoordige begrip van evolutie, als een proces van het steeds beter kunnen heersen over de omgeving en elkaar, gevormd. Deze definitie geeft de beperktheid aan die optreedt als men de materiële wereld met maar vijf zintuigen ervaart.
Men kan er de strijd om de uiterlijke macht, die door angst veroorzaakt wordt, aan aflezen.
Na duizenden jaren wederzijdse wreedheid, zowel van individuen als van groepen, is het nu wel duidelijk dat de onzekerheid die ten grondslag ligt aan de opvatting van macht als iets buiten onszelf niet weggenomen kan worden door het vergaren van steeds meer uiterlijke macht. Het is voor iedereen duidelijk te zien, niet alleen met iedere nieuwsuitzending en in de krant, maar ook door ons aller onnoemelijk lijden, als individu en als soort, dat het beschouwen van macht als iets buiten onszelf slechts pijn, geweld en vernietiging brengt.
Zo zijn we tot dusverre geëvolueerd en dat laten we nu achter ons.

Onze diepere inzichten leiden ons naar een ander soort macht, een macht die niet oordeelt over wat ze tegenkomt, een macht die zin en doel ziet in de kleinste dingen op aarde. Dit is authentieke macht.
Wanneer we onze gedachten, gevoelens en daden in overeenstemming brengen met het hoogste in ons, zijn we vervuld van enthousiasme, doelbewustheid en betekenis. Dan is het leven rijk en vol. Dan kennen we geen bittere gedachten. Dan is de herinnering aan angst verdwenen. Dan verstaan we ons vol vreugde en intimiteit met onze wereld. Dat is het ervaren van authentieke macht.
Authentieke macht heeft zijn wortels in de diepste bron van ons wezen. Authentieke macht kan men niet kopen, erven of vergaren.
Een mens met authentieke macht kan niemand en niets tot slachtoffer maken. Een mens met authentieke macht is iemand die zo sterk, zo machtig is dat het idee om geweld tegen een ander te gebruiken niet in zijn bewustzijn opkomt.
Geen enkel begrip van evolutie is toereikend als het niet uitgaat van de wetenschap dat wij op weg zijn naar authentieke macht en dat het verkrijgen daarvan het doel van onze authentieke proces en het doel van ons bestaan is. We ontwikkelen ons van een soort die uiterlijke macht najaagt tot een soort die zijn zinnen zet op authentieke macht. Wij laten het onderzoek van de fysieke wereld als enig middel tot evolutie achter ons. Dat middel tot evolutie en het bewustzijn dat het gevolg is van een gewaarzijn beperkt door de vijf-zintuiglijke modaliteit, zijn niet meer toereikend voor wat wij moeten worden.

We ontwikkelen ons van vijf-zintuiglijke mensen tot multi-zintuiglijke mensen.
Onze vijf zintuigen vormen samen één enkel systeem dat bestemd is om de fysieke werkelijkheid waar te nemen. De waarneming van een multi-zintuiglijk mens gaat boven de fysieke werkelijkheid uit naar de grotere dynamische stelsels waarvan onze fysieke werkelijkheid een deel is. De multi-zintuiglijke mens kan de rol die onze fysieke werkelijkheid in een groter beeld van evolutie speelt en de dynamiek die onze fysieke werkelijkheid schept en in stand houdt, begrijpen en op waarde schatten.
Dit gebied is onzichtbaar voor de vijf-zintuiglijke mens.
In dit onzichtbare gebied bevindt zich de oorsprong van onze diepste waarden. Vanuit het perspectief van dit onzichtbare gebied zijn de motieven van hen die hun leven bewust offeren voor hogere doeleinden begrijpelijk, is de macht van Gandhi verklaarbaar en zijn de barmhartige daden van Christus te bevatten in een volheid die voor de vijf-zintuiglijke mens ontoegankelijk is.
Al onze grote leraren waren of zijn multi-zintuiglijke mensen. Ze hebben tot ons gesproken en tegenover ons gehandeld in overeenstemming met begrippen en waarden die voortvloeien uit het grotere perspectief van de multi-zintuiglijke mens en dat is de reden dat hun woorden en daden de herkenning van waarheden in ons wakker roepen.

Vanuit de waarneming van de vijf-zintuiglijke mens zijn wij alleen, in een universum dat fysiek is.
Vanuit de waarneming van de multi-zintuiglijke mens zijn wij nooit alleen en is het Universum vol leven, bewust, intelligent en barmhartig. Volgens de opvatting van de vijf-zintuiglijke mens is de fysieke wereld een onverklaarbaar gegeven waar we ons op onverklaarbare wijze in bevinden, en we doen onze uiterste best om deze wereld de baas te zijn, zodat we er kunnen overleven.
Vanuit de waarneming van de multi-zintuiglijke mens is de fysieke wereld een leerschool die door de zielen die daar aanwezig zijn samen wordt gecreëerd en alles wat er in voorkomt dient hen als lering. Vanuit de waarneming vanuit de vijf-zintuiglijke mens hebben intenties geen gevolgen, zijn de gevolgen van daden fysiek en zijn niet alle daden van invloed op ons of op anderen.

Vanuit de waarneming van de multi-zintuiglijke mens worden de gevolgen van een daad bepaald door de onderliggende intentie, beïnvloedt elke intentie zowel onszelf als anderen en reiken de gevolgen van intenties tot ver buiten de fysieke wereld.
Wat betekent het als we zeggen dat er een ‘onzichtbaar’ gebied bestaat waaraan ons dieper begrip ontspringt? Wat houdt het in dat je het bestaan van een gebied overweegt dat je met je zintuigen niet kunt ontdekken maar dat je door andere menselijke vermogens kunt kennen, onderzoeken en begrijpen? Wanneer er een vraag wordt gesteld die niet binnen het gebruikelijke referentiekader beantwoord kan worden, kan deze aangemerkt worden als absurd of afgewezen worden als een vraag die niet van toepassing is, ofwel de persoon die de vraag stelt kan zijn bewustzijn vergroten om een referentiekader te omvatten van waaruit de vraag beantwoord kan worden.
De eerste twee opties zijn de weg van de minste weerstand bij een confrontatie met een vraag die absurd of niet ter zake doende lijkt, maar de zoeker, de ware wetenschapper, zal zichzelf laten groeien tot hij het referentiekader van waaruit de antwoorden die hij zoekt begrepen kunnen worden, bereikt heeft.
Wij, als soort, hebben de vragen gesteld: ‘Is er een God?’, ‘Is er een Goddelijke Intelligentie?’ en ‘Is er een doel in dit leven?’. De tijd is nu gekomen dat wij moeten groeien naar een referentiekader dat ons in staat stelt deze vragen te beantwoorden.

Het grotere referentiekader van de multi-zintuiglijke mens stelt ons in staat het empirisch betekenisvolle onderscheid tussen de persoonlijkheid en de ziel te begrijpen. Je persoonlijkheid is dat deel van jou dat is geboren, leeft en zal sterven in de tijd. Een mens te zijn en een persoonlijk te hebben is hetzelfde. Je persoonlijkheid is, net als je lichaam, het voertuig van je evolutie.
De beslissingen die je neemt en de handelingen die je op aarde verricht zijn de middelen waardoor je evolueert. Elk moment kies je de intenties die je ervaringen vorm zullen geven. Deze keuzen beïnvloeden je evolutionaire proces. Dit geldt voor ieder mens. Als je onbewust kiest, evolueer je onbewust. Als je bewust kiest, evolueer je bewust.
De emoties van angst en gewelddadigheid die het menselijk bestaan zijn gaan kenmerken, kunnen alleen door de persoonlijkheid ervaren worden. Alleen de persoonlijkheid kan boosheid, angst, haat, wraakgevoelens, verdriet, schaamte, spijt, onverschilligheid, frustratie, cynisme en eenzaamheid voelen. Alleen de persoonlijkheid kan uiterlijke macht najagen.
De persoonlijkheid kan ook liefdevol, barmhartig en wijs zijn in zijn relatie met anderen, maar liefde, mededogen en wijsheid komen niet van je persoonlijkheid.
Zij zijn ervaringen van de ziel.
Je ziel is dat deel van je dat onsterfelijk is. Ieder mens heeft een ziel, maar een persoonlijkheid die beperkt wordt in zijn waarneming tot de vijf zintuigen, is zich niet bewust van zijn ziel en kan derhalve de invloeden van zijn ziel niet herkennen. Als een persoonlijkheid multi-zintuiglijk wordt, worden zijn intuïties, zijn ingevingen en subtiele gevoelens belangrijk voor hem. Hij voelt dingen over zichzelf, over andere mensen en over situaties waarin hij zich bevindt, die hij niet kan rechtvaardigen op grond van informatie die zijn vijf zintuigen hem verschaffen. Hij begint intenties te onderkennen en daaraan te beantwoorden, in plaats van aan de daden en woorden die op hem afkomen. Hij kan bijvoorbeeld een warm hart achter een harde en boze manier van doen, en een kil hart achter beschaafde en vriendelijke woorden herkennen.
Wanneer een multi-zintuiglijke persoonlijkheid naar binnen kijkt vindt hij een veelheid aan verschillende stromingen. Door ervaring leert hij onderscheid te maken tussen deze stromingen en van elke stroming de emotionele, psychologische en fysieke gevolgen te herkennen. Hij leert bij voorbeeld welke stroming woede, onenigheid zaaiende gedachten en destructieve actie produceren, en welke stroming liefde, helende gedachten en constructieve acties voortbrengen. Mettertijd leert hij de stromingen die creativiteit, genezing en liefde genereren op waarde te schatten en te herkennen, en zich tegen de stromingen die negativiteit, disharmonie en geweld creëren te weer te stellen en ze los te laten.
Op deze manier gaat een persoonlijkheid de energie van zijn ziel ervaren.
Je ziel is geen passieve of theoretische entiteit, die een ruimte in de buurt van je borstkas opvult. Het is een positieve, doelgerichte kracht in de kern van je wezen. Het is dat deel van je dat de onpersoonlijke aard van de energetische dynamiek waardoor je bewogen wordt begrijpt, dat liefheeft zonder beperking, en accepteert zonder oordeel.

Als je je ziel wilt leren kennen is de eerste stap te erkennen dat je een ziel hebt.
De volgende stap is jezelf toe te staan om te willen overwegen: ‘Als ik een ziel heb, wat is dan mijn ziel?’ Wat wil mijn ziel? Wat is de verhouding tussen mij en mijn ziel? Hoe beïnvloedt mijn ziel mijn leven?
Wanneer de energie van de ziel wordt herkend, erkend en gewaardeerd, begint ze het leven van de persoonlijkheid te bezielen. Wanneer de persoonlijkheid ten volle dienstbaar is aan de energie van haar ziel, dan is dat authentieke macht. Dat is het doel van het evolutionaire proces waar wij bij betrokken zijn en de reden van ons bestaan.

Iedere ervaring die je hebt en zult hebben op Aarde spoort je aan om je persoonlijkheid in overeenstemming te brengen met je ziel.
Iedere omstandigheid en situatie geeft je de gelegenheid om deze weg te kiezen, om je ziel door je heen te laten schijnen, om haar oneindige en onpeilbare eerbied en liefde voor het Leven door jou heen in de fysieke wereld te brengen.

Dit boek gaat over het tot stand brengen van authentieke macht – de overeenstemming van de persoonlijkheid met de ziel - wat dat inhoudt, hoe het plaats vindt en wat het creëert. Om deze dingen te begrijpen is inzicht vereist in dingen die de vijf-zintuiglijke mens ongebruikelijk voorkomen, maar zij spreken vanzelf zodra je de evolutie begrijpt – dat vijfzintuiglijke waarnemingen een tocht is die leidt tot multi-zintuiglijke waarneming – en dat je niet bestemd was om voor altijd vijf-zintuiglijk te zijn.

[Susan]

Jaren geleden toen ik dit voor het eerst las, viel mij ook al meteen iets op wat voor mijn
gevoel niet lekker zat, dacht zelfs even aan een vergissing van de schrijver...
In dit stukje staat over de ziel:
"Het is een positieve, doelgerichte kracht in de kern van je wezen"
Waar in andere gedeelten het woord macht gebruikt wordt, geeft het woord kracht voor mij
precies weer waar het hier om gaat. De kracht die ieder mens binnen in zich heeft, en op positieve
wijze kan leren te gebruiken.
Terwijl er bijv ook ergens staat: "Dit boek gaat over het tot stand brengen van authentieke macht - de overeenstemming van de persoonlijkheid met de ziel -"
En het woord macht voelt nu juist vooral heel negatief aan en blijft lastig 'inpassen' in het
geheel alsof het ergens niet klopt. Alsof het woord macht door velen als een gewoonte
gebruikt wordt en dan afwisselend ook de uitdrukking kracht erbij noemen, beetje vreemd ergens...

[Vitharr]

Dank je Taigitu.

En het woord macht voelt nu juist vooral heel negatief aan en blijft lastig 'inpassen' in het geheel alsof het ergens niet klopt.

En da's nou precies wat ik gisteren bedoelde met mijn "foute definities".

Laat mij deze eens proberen. Als je "macht" ziet als "het vermogen om iets te doen" dan volgt de "macht" hier vanzelf uit de "kracht".

Volgens mij "oordeel" je over het begrip "macht". En dan nog wel negatief.

En? Leek het ergens op Susan?

[Tardis]

Even de puntjes op de i zetten: de schrijver heet Gary Zukav. In de titel van het onderwerp staat Zukov.
Ik heb het boek gelezen, maar het heeft niet genoeg indruk op me gemaakt om me nog te herinneren waar de ziel volgens hem zetelt. Ik vond De Dansende Woe Li Meesters een stuk interessanter en van dat boek herinner ik me wel dat het indruk op me maakte. Maar dat boek is al oude kost, de wetenschap heeft de afgelopen 30 jaar niet stil gestaan.

Er staan in het citaat wel interessante stellingen. Zoals deze:

Een mens met authentieke macht is iemand die zo sterk, zo machtig is dat het idee om geweld tegen een ander te gebruiken niet in zijn bewustzijn opkomt.

Ik zou het woord macht willen vervangen voor autoriteit of gezag. Macht is niet hetzelfde als autoriteit; iemand kan machtig zijn maar geen autoriteit hebben, b.v. omdat men de machthebber een verachtelijk persoon vindt. Iemand die autoriteit heeft, heeft gezag en de mensen zullen geen behoefte hebben om zich te verzetten, dus is geweld helemaal niet aan de orde.

[taigitu]

Susan schreef:
Terwijl er bijv ook ergens staat: "Dit boek gaat over het tot stand brengen van
authentieke macht - de overeenstemming van de persoonlijkheid met de ziel -"
En het woord macht voelt nu juist vooral heel negatief aan en blijft lastig
'inpassen' in het geheel alsof het ergens niet klopt. Alsof het woord macht door
velen als een gewoonte gebruikt wordt en dan afwisselend ook de uitdrukking
kracht erbij noemen, beetje vreemd ergens...

Als je blijft steken bij het woord macht en daar een negatieve gevoel bij krijgt dan is dat best te verklaren omdat we zo veel door krachten en machten van instanties buiten onszelf worden geleefd. We hebben het gevoel gekregen niet meer bij machte te zijn om ons eigen leven in te mogen vullen. En dat maakt ons 'allergisch' als we het woord horen in eerste instantie.
Maar als je het woord plaatst in de context van je gezin en je wil je ouderlijke macht/overwicht gebruiken, dan voelt dat positief als je kinderen hebt.
Ook als je de zin gebruikt 'Ik hebt de macht over het stuur behouden' of 'ik heb me met man en macht ertegen verzet'...
Authentieke macht vertaal ik als 'de kracht in jou die bij jou wezen/kern aanwezig is' om te beslissen wat juist is voor jouw welzijn. Voorbeeld: zodra je een ander voor jou laat beslissen, en dat kan zijn dat je JA zegt voor iets terwijl er vanuit je kern er NEE wordt doorgeseind......., op dat moment geef je je macht uit handen aan de ander.

[Tardis]

En deze stelling vind ik raar:

Als je je ziel wilt leren kennen is de eerste stap te erkennen dat je een ziel hebt.

Iets hebben betekent dat je het kwijt kunt raken. Kun je je ziel ergens laten slingeren en vergeten waar je hem ook alweer hebt gelaten? Nee. Als je toch zo nodig het woord ziel wilt gebruiken zul je, als je snapt waar je het over hebt, moeten erkennen dat je geen ziel hebt maar een ziel bent.

Het zijn van die details waardoor ik me weer een beetje herinner waarom ik dat boek van Gary Zukav niet sterk vond.

[taigitu]

Even de puntjes op de i zetten: de schrijver heet Gary Zukav. In de titel van het onderwerp staat Zukov.
Ik heb het boek gelezen, maar het heeft niet genoeg indruk op me gemaakt om me nog te herinneren waar de ziel volgens hem zetelt. Ik vond De Dansende Woe Li Meesters een stuk interessanter en van dat boek herinner ik me wel dat het indruk op me maakte. Maar dat boek is al oude kost, de wetenschap heeft de afgelopen 30 jaar niet stil gestaan.

Inderdaad staat er een fout in de titel.
Ik had De dansende Woe Li Meesters maar heb het boek uitgeleend voordat ik het gelezen had. Komt misschien nog.
Dat de wetenschap niet heeft stil gestaan is juist. Ik dacht alleen niet dat de wetenschap zich erg in de ziel e.d. verdiepte. Wat Zukav beschrijft is ook te vinden, allicht iets anders verwoord, in oosterse spirituele geschriften; eeuwenoude materie die steeds meer gelezen wordt.

[taigitu]

En deze stelling vind ik raar:

Als je je ziel wilt leren kennen is de eerste stap te erkennen dat je een ziel hebt.

Iets hebben betekent dat je het kwijt kunt raken. Kun je je ziel ergens laten slingeren en vergeten waar je hem ook alweer hebt gelaten? Nee. Als je toch zo nodig het woord ziel wilt gebruiken zul je, als je snapt waar je het over hebt, moeten erkennen dat je geen ziel hebt maar een ziel bent.

Het zijn van die details waardoor ik me weer een beetje herinner waarom ik dat boek van Gary Zukav niet sterk vond.

Ik vind die stelling niet raar. Met de Kirlianfotografie is het nu mogelijk om een aura zichtbaar te maken. Heel veel mensen weten niet dat ze een aura hebben, of hebben er zelfs nog nooit van gehoord. Hetzelfde zou je kunnen zeggen van de ziel, het is geen orgaan maar een onzichtbaar fenomeen, en veel mensen nemen aan dat ze hem hebben, zeker in het religieuze aspect.
Iets hebben zoals een ziel of een aura kan je dus niet verliezen maar je kan wel het besef krijgen (erkennen) dat het aanwezig is in/om je lichaam.
Dan zou ik ook kunnen zeggen over hebben en zijn .....' ik ben een lichaam met een ziel' of 'ik ben ziel' maar wat is dan die IK die dit schrijft.....

[Susan]

Laat mij deze eens proberen. Als je "macht" ziet als "het vermogen om iets te doen" dan volgt de "macht" hier vanzelf uit de "kracht".

Volgens mij "oordeel" je over het begrip "macht". En dan nog wel negatief.

En? Leek het ergens op Susan?

Jazeker Vitarr, ik oordeel idd in die zin over het begrip macht, want dat geeft voor mij het negatieve heersen ergens over aan. Ik heb geen positieve dingen gezien waardoor ik ging denken
dat macht mooi of goed was.En zo 'zie' of voelt dit al
zeker zo'n 40 jaar voor mij, steeds toch proberend het 'anders' te bekijken, maar nee voelt niet goed.
Terwijl het gezien zou kunnen worden zoals jij het zegt; "het vermogen om iets te doen"...
dat ivm macht, is nu volgens mij geen positief iets.
Kracht zoals hier bedoeld doet dat voor mijn gevoel wel.

@taigitu
Dat besefte ik terdege taigitu,die nare invloed doet zich beslist gelden, niet bewust maar dat kan misschien ook onbewust meespelen.
Het is gevoelsmatig dat ik het woord macht dan ook liever niet gebruik.Geen macht in bijv. het gezin over de kinderen of andere, wel m,n kracht zo goed mogelijk gebruiken bij de kinderen en andere moeilijke situaties. Ook in jouw voorbeeld over de ouderlijke macht/overwicht gebruiken, vond ik vroeger al een nare uitdrukking.Terwijl het natuurlijk in theorie een 'naam' moet hebben.
En over 'de macht uit handen' geven noemde ik destijds dan steevast dat iemand zijn kracht weggaf...Dit is geen stugge eigenwijzigheid hoor, vind het een uitdrukking van...niets nog steeds.

(wel leuk zeg, een hele discussie ook hier thuis vanmiddag met anderen over gehad, én namen ook egoïsme en andere woorden nog even mee)

[Gast1]

Even een notitie voor mezelf dat ik niet vergeet dit allemaal te gaan lezen.

[Tardis]

'ik ben ziel' maar wat is dan die IK die dit schrijft.....

Dat is toch vragen naar de bekende weg?

[Gast1]

Ik heb het nog niet gelezen, maar is het antwoord logisch dan Tardis?

[Vitharr]

Het zijn van die details waardoor ik me weer een beetje herinner waarom ik dat boek van Gary Zukav niet sterk vond.

Ik vind de stelling ook niet zo raar hoor Tardis. En ik vraag me af of je niet teveel focussed op woorden? Dit is een Nederlandse vertaling van een Engelse vertaling van Gary zijn gedachten. Misschien vind je de zin raar?

Hoewel ik de strekking van de stelling begrijp en accepteer zou ik er woordkundig zelf ook wat aan kunnen veranderen.

Mijn ziel is eeuwig, mijn lichaam is dat niet. Mijn ziel heeft dus voor mij eerder een lichaam dan andersom. Ik zou zelf echter niet zo zeer willen spreken van "bezit" maar meer een "relatie".

Maar wees eerlijk, dit leest helemaal niet; "Als je je ziel wilt leren kennen is de eerste stap erkennen dat je bezeten wordt door een ziel".

Maar door om te draaien wie, wat "heeft" vervalt wel jouw beschreven bezwaar. Dat de ziel het lichaam op den duur kwijt raakt is immers geen punt van twijfel.

Maar aan de andere kant, de dansende Woe-Li meesters was voor mij juist het boek van Zukav waar IK niet doorheen kwam. Ik zou echter nooit zeggen dat het een slecht boek was. Het was niet voor mij, that's it.

[Vitharr]

Jazeker Vitarr, ik oordeel idd in die zin over het begrip macht, want dat geeft voor mij het negatieve heersen ergens over aan. Ik heb geen positieve dingen gezien waardoor ik ging denken
dat macht mooi of goed was.

En toen Liefde je in haar "macht" kreeg en je die "kracht" ervoer? (sorry, ik blijf het proberen. )

En zo 'zie' of voelt dit al
zeker zo'n 40 jaar voor mij, steeds toch proberend het 'anders' te bekijken, maar nee voelt niet goed.
Terwijl het gezien zou kunnen worden zoals jij het zegt; "het vermogen om iets te doen"...
dat ivm macht, is nu volgens mij geen positief iets.
Kracht zoals hier bedoeld doet dat voor mijn gevoel wel.

Het is voor mij heel eenvoudig om de lading van een begrip te wijzigen. (alleen de discussie die er aan vooraf gaat! )

Maar wel heel herkenbaar wat je schrijft Susan. Vind je het niet vervelend dat je daar toch zo bewust van bent? Als ik ineens een hommage begin over de macht die ik heb verworven zou jij volgens mij vreselijk veel energie kwijt zijn aan het juist interpreteren van mijn boodschap. Of zie ik dat verkeerd?

Heb je hetzelfde trouwens met "machteloos"?

[Vitharr]

Er staan in het citaat wel interessante stellingen. Zoals deze:

Een mens met authentieke macht is iemand die zo sterk, zo machtig is dat het idee om geweld tegen een ander te gebruiken niet in zijn bewustzijn opkomt.

Ik zou het woord macht willen vervangen voor autoriteit of gezag. Macht is niet hetzelfde als autoriteit; iemand kan machtig zijn maar geen autoriteit hebben, b.v. omdat men de machthebber een verachtelijk persoon vindt. Iemand die autoriteit heeft, heeft gezag en de mensen zullen geen behoefte hebben om zich te verzetten, dus is geweld helemaal niet aan de orde.

Eeewww!! Tardis, je hebt me tegen het plafond.

De wereld en Vitharr zijn het hierover roerend eens, Vitharr heeft problemen met autoriteit. Dit ligt zelfs schriftelijk vast. (nee, niet in een strafblad! In een keuringsrapport van Defensie.)

In mijn hele leven heb ik op hierarchisch gebied 2 autoriteiten als leider geaccepteerd. De rest was "machteloos".

Ik kan daarom ook je pleidooi niet plaatsen. Ik ken geen machthebbers zonder autoriteit. Ik ken zoals gezegd wel autoriteit zonder macht.

Macht komt voor mij voor autoriteit. Wil men toch iemand zonder macht laten overheersen dan legitimiseert men die autoriteit. Veel autoriteiten zijn in mijn ervaring dan ook incapabel en dan ben je bij mij machteloos.

Je laatste zin bezorgt mij dan ook kippevel. Ik heb veel autoriteiten ontmoet die zo dachten. Waar is de erkenning van die macht, gezag, autoriteit in je pleidooi? Speelt die geen rol?

Ik kreeg bij mijn keuring militaire dienst het volgende vraagstuk voorgeschoteld;

Het is oorlog, je commandant geeft een opdracht waar jij van denkt dat je niet terug keert. Wat doe je? Ik gaf aan niet te zullen bewegen voordat ik overtuigd was van het nut daar van.

Vervolgens vroeg men of ik twijfelde aan "het gezag". Ik zei "natuurlijk! Kogels vreten is jullie vak, jullie weten niet beter. Wat mij betreft geeft het feit dat er uberhaupt oorlog is al aan dat iemand fout bezig is."

Verdedigen doe ik onder zulke omstandigheden tot elke prijs. Aanvallen is een ander verhaal. En zo kwamen we tot de conclusie dat ik hoogst waarschijnlijk mijn eigen commandant eerder af zou schieten (zelfverdediging) dan dat ik domweg mijn eigen ondergang tegemoet zou lopen omdat "het gezag" dat van me vraagt.

Ik werd afgekeurd en mijn dossier verteld "Onhandelbaar, serieuze problemen met autoritair gedrag."

[Tardis]

Ik vind de stelling ook niet zo raar hoor Tardis. En ik vraag me af of je niet teveel focussed op woorden? Dit is een Nederlandse vertaling van een Engelse vertaling van Gary zijn gedachten. Misschien vind je de zin raar?

Een vertaling luistert soms wel nauw, dat ben ik met je eens. Ik weet niet goed meer waarom ik me zo weinig herinner van het boek 'De zetel van de ziel', maar dat ik me er weinig van herinner is geen goed teken, het heeft dus weinig indruk op me gemaakt.

Dan over de bewoordingen. Ik heb een ziel betekent iets heel anders dan ik ben een ziel. Ik ben een ziel en ik heb een lichaam.

Wie of wat is ik? Voor mij staat ik gelijk aan zelfbewustzijn, bij een uittreding beschouw is mijn hevige bewustzijn van mijn eigen bestaan: 'ik'. Mijn lichaam is duidelijk niet 'ik'. 'Ik' komt ook niet voort uit mijn lichaam, 'ik' wordt wel beïnvloed door de conditie van mijn lichaam en de signalen die mijn zintuigen naar mijn bewustzijn sturen. Mijn lichaam is duidelijk een filter. Ik ben niet mijn brein, zoals de schrijver van een ander boek ons wil doen geloven.

Dus als me gevraagd wordt wie de 'ik' is dit allemaal schrijft kan het alleen maar mijn eigen (zelf)bewustzijn zijn die mijn lichaam aanstuurt, die de PC aanstuurt, die via internet andere PC's aanstuurt, die woorden projecteert die via de ogen gelezen worden en geïnterpreteerd door het zelfbewustzijn van de andere 'ik': jij, degene die dit nu leest. Taigitu weet dat, daarom verbaast haar vraag me.

[Tardis]

Eeewww!! Tardis, je hebt me tegen het plafond.

Gaaf! dat zou ik wel eens willen zien.

We bedoelen met macht en gezag blijkbaar niet hetzelfde. Ik bedoel dit:

Amerika heeft wel de macht, maar heeft geen gezag. Na de Tweede Wereldoorlog had de USA wel gezag, toen beschouwden we Amerika als het land van de onbegrensde mogelijkheden en alles wat uit Amerika kwam was goed. Dat is nu helemaal weg.

Het voorbeeld dat jij geeft is tegen de macht aantrappen omdat je hun gezag niet erkent. Dus hebben ze wel macht maar geen gezag over jou. Ze hebben misschien de macht om je in de gevangenis te smijten, maar niet het gezag om jou naar hun pijpen te laten dansen en daarom is geweld noodzakelijk.

Andersom geldt dat iemand die een goed idee heeft waar je graag aan meewerkt gezag heeft, want je werkt vrijwillig mee. Gezag of autoriteit staat voor erkenning en aanvaarding.

[Vitharr]

Dan zou ik ook kunnen zeggen over hebben en zijn .....' ik ben een lichaam met een ziel' of 'ik ben ziel' maar wat is dan die IK die dit schrijft.....

In dat kader moet ik altijd denken aan de foute vertaling "I am Legion, we are many". (moet zijn; My name is Legion...)

Ik ben geen demon gelukkig maar de foute vertaling spreekt mij aan omdat de verklaring voor "ik" dat meestal niet doet bij mij. Doe dus maar;

"Ik ben Vitharr, wij zijn velen"

Als IK spreek, spreekt Vitharr als collectief of als 1 van zijn aspecten. Vraag me een rekensom en mijn brein geeft antwoord, geef me een morele keuze en mijn ziel geeft antwoord. "Wij" zijn dit allen gecombineerd en dat collectief is voor mij "IK".

"IK" kan nog dieper. "IK" kan iedere Vitharr die ik heb gekend tot je laten spreken. Door mijn interactie met jullie en alle anderen die ik heb gekend kan ik zelfs flarden van anderen via "IK" laten spreken.

Ik koester elke fractie van tijd die iemand aan mij spendeert. Als je wijsheid met me deelt blijft dat in mij voor altijd jouw wijsheid. Het geschenk krijgt een ere plaatsje in mijn zijn, mijn "IK".

"IK" kan liefhebben maar "IK" kan ook woedend zijn. Toch is "IK" geen van beiden, het zijn aspecten van "IK".

Soms vertaald "IK" de boodschap van mijn ziel, het volgende moment fungeert het enkel als spreekbuis. Ik zie het in dit bericht meerdere malen veranderen.

7 jaar geleden lazen wij "Wolven van de Tijd" door William Horwood. Wij herkenden het kader als ons leven en de Wolven als onszelf. Wij beseften dat het roedel ons "IK" vormde. De analogie was enkel op dat specifieke moment in de tijd treffend en dit deed ons beseffen dat aspecten buiten onszelf ook deel uitmaakten van "IK". Die aspecten voelden onze behoefte en bezorgden ons het boek op het juiste moment. Wij koesteren die gift.

*knop om*

Het kost tegenwoordig wat moeite maar de alinea hierboven komt uit de diepste diepten die ik bereiken kan. Ik kan dit niet eens rationeel verwoorden. Voor mij is het zo en ik heb ook geen behoefte om dat uit te leggen.

Maar voor de duidelijkheid, ik (wij) is niet schizofreen!

[Tardis]

Het hoeft voor mij ook niet uitgelegd te worden want het is me duidelijk wat je bedoelt als je schrijft ik ben met velen en dat je daarmee niet een gespleten persoonlijkheid bedoelt. Iemand anders zou dat niet 'ik' noemen, maar verschillende aspecten van het ego. Er zijn mensen die hun best doen hun ego op te laten lossen door trainingen en meditaties. Van mij hoeft dat niet zo, ik vind de verschillende aspecten van iemands persoonlijkheid juist interessant.

[Susan]

En toen Liefde je in haar "macht" kreeg en je die "kracht" ervoer? (sorry, ik blijf het proberen. )

Het is voor mij heel eenvoudig om de lading van een begrip te wijzigen. (alleen de discussie die er aan vooraf gaat! )

Maar wel heel herkenbaar wat je schrijft Susan. Vind je het niet vervelend dat je daar toch zo bewust van bent? Als ik ineens een hommage begin over de macht die ik heb verworven zou jij volgens mij vreselijk veel energie kwijt zijn aan het juist interpreteren van mijn boodschap. Of zie ik dat verkeerd?

Heb je hetzelfde trouwens met "machteloos"?

Geen sorry Vitharr dat je het blijft proberen, zou 'k ook gedaan hebben in het nog wat duidelijker te laten zien. Niet om de ander te overtuigen of 'om' te praten, dat is in deze niet aan de orde.
Liefde heeft mij nog nooit in haar macht gehad. Wél heeft DE LIEFDE me een hele sterke speciale...jawel, soort kracht gegeven die sterk voelbaar in en buiten rondom mij aanwezig was, IS moet ik zeggen want dit verdwijnt nml niet.

Ik heb eigenlijk ook niet zoveel moeite om een 'vast geroeste' gedachte of mening van mijzelf te wijzigen wanneer ik merk dat 'k het lange tijd toch niet goed ingezien of begrepen heb.
Het woord MACHT proeft voor mij als een 'sterk soort hapje' op mijn tong, niet direct 'vies' omdat ik weet hoe het geinterpreteerd moet worden. (ook op goedbedoelde wijze dus)
Misschien beetje rare vergelijking hoor, maar...blijft als iets met een nare bijsmaak 'hangen', net spruitjes die ik lekker vind, daarna door de nasmaak niet meer in elk geval.

Mocht jij een homage beginnen over de macht die jij hebt verworven, zal ik daar vermoedelijk geen moeite mee hebben Vitharr, omdat ik weet hoe het in het algemeen bedoeld wordt en jij dat dan volgens mij ook zal doen...
Wel als jij je ontpopt als een op machtbelust figuur, tenslotte 'ken' ik jou alleen maar hier op het 'papier'...
Soms gebruik ik ook wel eens het woord macht omdat de meesten dat woord nu eenmaal altijd gebruiken, als het even kan leg ik echter even uit waarom ik liever kracht daar voor in de plaats zet.

Met machteloos het zelfde, ik heb mij nooit 'machteloos' gevoeld, wel krachteloos zodat ik een tijdje pas op de plaats moest maken, het even niet meer wist, en niet de kracht had hoe verder te gaan.
Voor mijn gevoel (heb je het weer) had en heb ik geen macht ergens over,wil dit ook niet eens, wel mijn kracht gebruiken om zo goed mogelijk te handelen in allerlei situaties.