>>>>>>>>>>>>>>>
Wetenschappers denken de oorzaak gevonden te hebben achter het aanspoelen van walvissen op stranden, waar ze een langzame dood sterven. Het was al langer bekend dat ze dat vaak doen als ze zijn blootgesteld aan scheepssonar. Een studie van meer dan twintig experts ontdekte nu ook waaróm: ze krijgen er decompressieziekte (caissonziekte of duikersziekte) van, net als duikers.
Het onderzoek werd vandaag gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Proceedings. Van walvissen is bekend dat ze zich na miljoenen jaren van evolutie ontwikkeld hebben tot perfecte duikmachines. Ze kunnen kilometers diep gaan en urenlang onder water blijven, op zoek naar voedsel. Hun hartslag vertraagt en zuurstof wordt zorgvuldig opgeslagen in hun lichaam. En toch kunnen ze volgens de studie ook last krijgen van stikstofbellen in hun bloed, net als duikers die te snel naar de oppervlakte komen. De oorzaak: pure angst.
,,Als ze in de buurt komen van sonars (een techniek die geluid gebruikt om onder water te navigeren of om andere voorwerpen te detecteren), raken ze gestrest en zwemmen ze zo snel mogelijk weg van de geluidsbron’’, aldus Yara Bernaldo de Quiros van de universiteit van Las Palmas op Grand Canaria. ,,Daardoor veranderen ze hun duikpatroon. Hun stress test de duiktechniek aan en daardoor krijgen ze stikstof in hun bloed. Alsof ze een shot adrenaline krijgen.’’
Patrouilles.
Het zouden vooral sonars met middenfrequentie zijn die de dieren angst aanjagen. Die werden in de jaren vijftig ontwikkeld om duikboten op te sporen en worden nu nog gebruikt voor patrouilles op zee en militaire oefeningen, in het bijzonder van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten.
In de jaren zestig begonnen schepen onderwatersignalen uit te sturen en dat is het moment dat spitssnuitdolfijnen – zeker in de Middellandse Zee – massaal op stranden aanspoelden.
Tussen 1960 en 2004 gebeurde dat 121 keer. In zeker 40 gevallen was er een directe link met militaire activiteiten in de buurt. Het ging telkens om een handvol spitssnuitdolfijnen die aanspoelden binnen enkele dagen en op amper een paar dozijn kilometer van elkaar.
Geen tekenen van ziekte.
In 2012 strandden veertien spitssnuitdolfijnen in een periode van 36 uur op de Canarische Eilanden tijdens een oefening van de NAVO in de buurt. ,,Binnen enkele uren nadat de sonar werden gebruikt, begonnen de walvissen zich op het strand te gooien’’, aldus de onderzoekster.
Uitwendig vertoonden ze geen tekenen van ziekte of beschadiging, maar inwendig was het een compleet ander verhaal.
Autopsies toonden aan dat er stikstofbellen in de aderen van de dieren zaten en dat hun hersenen waren aangetast door bloedingen. Ze hadden ook schade aan andere organen en hun zenuwsysteem.
Incident
Na het incident en een artikel in het tijdschrift Nature dat de mogelijke link legde tussen de suïcidale walvissen en sonar, nam Spanje maatregelen. Sinds 2004 zijn geen militaire oefeningen op zee meer toegelaten rond de Canarische Eilanden. ,,Tot die tijd waren de eilanden een hotspot voor walvissen om aan te spoelen’’, aldus Yara Bernaldo de Quiros. ,,Sinds het moratorium is er geen enkel geval meer waargenomen.’’
De onderzoekers pleiten er nu voor om het verbod ook uit te breiden naar andere gebieden waar het fenomeen voorkomt.
BRON.