Klimaatverandering bedreigt voortbestaan van iconische gletsjers op Werelderfgoedlijst

[univers]

Zwitserse Alpen Natuurlijke Werelderfgoedlocatie Jungfrau-Aletsch.
Credit: IUCN / Martin Price

Zelfs als we onze emissies terugdringen zullen we afscheid moeten nemen van zeker acht iconische gletsjers.

Het ziet er niet goed uit voor ’s werelds meest iconische gletsjers die het tot de Werelderfgoedlijst hebben geschopt. In een nieuwe studie bogen onderzoekers zich over deze gletsjers om te achterhalen hoe de zaken ervoor staan. En ze kwamen erachter dat bijna de helft van de de parken die tot het werelderfgoed worden gerekend, mogelijk volledig hun gletsjers zullen zien wegkwijnen.

Gletsjers
Op de Werelderfgoedlijst zijn de meest iconische gletsjers terug te vinden, zoals bijvoorbeeld de Aletschgletsjer in de Zwitserse Alpen, de Khumbu-gletsjer in het Himalaya-gebergte en de Jakobshavn-gletsjer in Groenland. Om erachter te komen wat de toekomst voor deze gletsjers in petto heeft, ontwierpen de onderzoekers computermodellen en verzamelden verschillende gegevens uit bestaande literatuur.

Emissies
Op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan 247 natuurgebieden, waarvan 46 gletsjers herbergen. En de onderzoekers voorspellen dat onder een scenario met hoge emissies, zeker 21 van de 46 natuurgebieden op grote verliezen moeten rekenen. Maar zelfs als we onze emissies weten terug te dringen, dan nog zullen acht gletsjers tegen 2100 ijsvrij zijn.

Getroffen parken
Onder de getroffen parken valt onder andere het Nationaal park Los Glaciares in Argentinië. Dit park bevat enkele van de grootste gletsjers op aarde. Helaas smelten de gletsjers met rasse schreden weg en de onderzoekers voorspellen dat tegen het jaar 2100 ongeveer 60 procent van het huidige volume verdwenen is. In Noord-Amerika moeten het Waterton Lakes National Park in Canada en het Glacier National Park in de Verenigde Staten op grote verliezen rekenen, net zoals de Canadese Rocky Mountains en het Olympic National Park. Zij zullen tegen 2100 meer dan 70 procent van hun huidige gletsjerijs kunnen verliezen, zelfs als onze uitstoot drastisch is gedaald. In Europa zullen kleine gletsjers in de Pyreneeën al voor 2040 weggekwijnd zijn en in de Nieuw-Zeeland zullen gletsjers in het Te Wahipounamu gebied 25 tot 80 procent van hun huidige ijsvolume in de loop van deze eeuw gaan verliezen.

Tragedie
De onderzoekers maken zich zorgen over deze alarmerende resultaten. “Het verlies van deze iconische gletsjers zou een tragedie zijn en grote gevolgen hebben voor de beschikbaarheid van watervoorraden, de zeespiegelstijging en weerpatronen,” zegt onderzoeker Peter Shadie. De onderzoekers benadrukken in hun paper de sleutelrol die gletsjers spelen voor wereldwijde ecosystemen en samenlevingen. “Staten zouden hun inspanningen om deze gletsjers te behouden voor toekomstige generaties moeten opvoeren,” vindt Shadie.

Om de iconische gletsjers te redden, moet allereerst de uitstoot van broeikasgassen aanzienlijk teruggedrongen worden. Dit is volgens de onderzoekers de enige manier om de teloorgang van de gletsjers te voorkomen, en de daarmee samenhangende economische en sociale gevolgen te beperken.

WERELDERFGOEDLIJST
Werelderfgoed bestaat uit zowel cultureel, als natuurlijk erfgoed dat als onvervangbaar en uniek eigendom van de wereld wordt beschouwd. Op de werelderfgoedlijst, opgesteld door UNESCO, is het belangrijkste werelderfgoed terug te vinden. Denk bijvoorbeeld aan de Egyptische piramides, maar ook aan verschillende natuurgebieden omdat deze van grote waarde zijn en dus behouden moeten worden voor toekomstige generaties.

Gletsjers (rode stippen) gelegen in natuurlijke werelderfgoedsites (witte polygonen). Hun aantal en oppervlakte worden respectievelijk geschaald met cirkelgrootte en kleur. Sitenamen worden afgekort en hun volledige namen worden gegeven in tabel S2 . Plaatsen die vetgedrukt zijn afgekort, zijn die waar gletsjers een van de belangrijkste redenen waren voor inschrijving op de Werelderfgoedlijst. Grijze polygonen zijn gebieden met gletsjer en zwarte stippen komen overeen met alle andere geïnventariseerde gletsjers (RGI Consortium, 2017 , naast de twee continentale ijskappen op Groenland en Antarctica)


Huidige staat en reconstructie van Grosser Aletschgletscher uitgebreid aan het einde van de kleine ijstijd, in het midden van de negentiende eeuw. Deze 23 km lange valleigletsjer bevindt zich op de Werelderfgoedlocatie Swiss Alps Jungfrau-Aletsch. Het heeft in belangrijke mate bijgedragen aan de erkenning van de criteria van het Werelderfgoed vii (dat wil zeggen, esthetische waarde ) en viii (dat wil zeggen, de geologische waarde ) die hebben geleid tot de inscriptie van deze site in 2001. Grosser Aletschgletscher is verreweg de grootste en langste gletsjer in de Europese Alpen. Het heeft meer dan 25% van zijn volume verloren en is gedeeltelijk ontwricht sinds het midden van de negentiende eeuw (Bauder et al., 2007 ). Het illustreren van het langeresponstijd van grote gletsjers op de antropogene opwarming na de Little Ice Age, Jouvet et al. ( 2011 ) toonde aan dat ~ 40% van zijn huidige volume in de komende decennia zou smelten, zelfs als het klimaat zou stabiliseren op het niveau van het jaar 2000. We projecteren de smelt van 66 ± 32% (RCP2.6) tot 96 ± 7% (RCP8.5) van het huidige ijsvolume voor deze site met 2.100 (tabel S4 en figuur S2 ), wat de uitstaande universele waarde ernstig in gevaar zal brengen. Foto: © aletscharena.ch-Christian Rueegg,


(a) Globale en (b) regionale 21e-eeuwse evolutie van gletsjers in natuurlijke werelderfgoedsites volgens verschillende CO 2 -emissiescenario's (RCP2.6, RCP4.5 en RCP8.5). IJsvolumevariaties (multimodelgemiddelde van 14 algemene circulatiemodellen ± 1 standaardafwijking) zijn relatief ten opzichte van het ijsvolume van 2017 (in kubieke kilometer met het aantal gletsjers dat in elk evolutiediagram wordt beschouwd). Op de kaart komen de rode stippen overeen met de gemodelleerde gletsjers op de Werelderfgoedlijst. RCP = Representatieve concentratiewegen.


De 21e-eeuwse evolutie van gletsjers in drie natuurlijke werelderfgoedlocaties volgens verschillende CO 2 -emissiescenario's (RCP2.6, RCP4.5 en RCP8.5). IJsvolumevariaties (multimodelgemiddelde van 14 algemene circulatiemodellen ± 1 standaarddeviatie) hebben betrekking op het ijsvolume van 2017 (in kubieke kilometer met het aantal gletsjers en hun gemiddelde oppervlak in elk paneel). Los Glaciares National Park (a; gelegen in Zuid-Amerika), Te Wahipounamu-SW Nieuw-Zeeland (b), en de Dolomieten (c; Midden-Europa) worden weergegeven als voorbeelden van evolutie op locaties met meestal grote ijskapgletsjers, valleigletsjers en zeer kleine gletsjers, respectievelijk. RCP = representatieve concentratiepaden; AAR = accumulatie oppervlakte ratio.

https://www.scientias.nl/klimaatverande ... goedlijst/

https://agupubs.onlinelibrary.wiley.com ... 18EF001139

https://news.agu.org/press-release/almo ... s-by-2100/