Kunnen oceanen het tij keren tegen de klimaatcrisis

[univers]

Terwijl we meer broeikasgassen in de atmosfeer pompen, warmt de wereld in een alarmerend tempo op met verwoestende gevolgen. Terwijl onze enorme oceanen helpen om de hitte van de klimaatverandering weg te nemen, toont nieuw onderzoek aan dat ze veel meer atmosferisch koolstofdioxide absorberen dan eerder werd gedacht - maar deze positieve punten kunnen worden gecompenseerd door de nadelen.

Oceanen beslaan meer dan 70% van het aardoppervlak en spelen een uiterst belangrijke rol in ons klimaat en in ons leven.


Zee ruwheid sleutel tot koolstofflux
Oceanen helpen de plant te koelen door atmosferisch koolstofdioxide te absorberen. Het schatten van de grootte van de oceanische koolstofput hangt af van het berekenen van opwaartse en neerwaartse stromen van koolstofdioxide op het zeeoppervlak en op zijn beurt wordt deze stroom grotendeels bepaald door turbulentie - de relatieve beweging en menging van lucht en water op het zeeoppervlak. Volgens nieuw onderzoek worden drie gigaton koolstof per jaar in de oceaan geloosd, wat ongeveer een derde is van de uitstoot veroorzaakt door menselijke activiteit

Het recente speciale IPCC- rapport over de oceaan en de cryosfeer benadrukt hoe we allemaal afhankelijk zijn van oceanen en ijs, en hoe ze inherent zijn aan de gezondheid van onze planeet - maar benadrukt de vele manieren waarop ze worden veranderd door klimaatverandering.

Er staat bijvoorbeeld dat de wereldwijde oceaan naar verwachting door de 21e eeuw zal overgaan naar ongekende omstandigheden waar zeewatertemperaturen stijgen naarmate ze meer warmte uit de lucht halen en verdere verzuring ondergaan naarmate ze meer atmosferisch koolstofdioxide opnemen.

In de afgelopen 50 jaar hebben oceanen meer dan 90% van de extra warmte in de atmosfeer opgenomen die wordt veroorzaakt door broeikasgassen door menselijke activiteit, maar oceanen helpen ook de planeet te koelen door kooldioxide te absorberen.

De precieze hoeveelheid koolstofdioxide-oceanen in de atmosfeer is echter een kwestie van discussie - tot nu toe.

Het schatten van de grootte van de oceanische koolstofput hangt af van het berekenen van opwaartse en neerwaartse stromen van koolstofdioxide op het zeeoppervlak en op zijn beurt wordt deze stroom grotendeels bepaald door turbulentie - de relatieve beweging en menging van lucht en water op het zeeoppervlak.

Eerder werd geschat dat ongeveer een kwart van de koolstofdioxide die we in de atmosfeer vrijgeven, in de oceaan terechtkomt.


Koolstofdioxide stroomt continu in (blauw) en uit (rood) van de oceaan. De oceanen slaan duizenden jaren koolstof op, dus het grootste deel van de koolstofdioxide die in de equatoriale Stille Oceaan uit de oceaan kwam, was voorheen in de atmosfeer vóór de tijd van de industriële revolutie.

Om een ​​beter beeld te krijgen van deze neerwaartse stroming, gebruikten onderzoekers nieuwe kennis van de overdrachtsprocessen aan het zeeoppervlak samen met gegevens van de Surface Ocean Carbon Dioxide Atlas, een voortdurende grote internationale samenwerking om metingen van kooldioxide te verzamelen en samen te stellen in de bovenste oceaan.

Metingen van satellieten waren ook cruciaal voor hun resultaten , die zijn gepubliceerd in Global Biogeochemical Cycles .

Hoofdauteur van de studie David Woolf van de Heriot-Watt University in Schotland, VK: “Ons onderzoek toont aan dat drie gigaton koolstof per jaar in de oceaan wordt afgezogen, wat ongeveer een derde is van de uitstoot veroorzaakt door menselijke activiteit .

“Belangrijk is dat we dit nu weten met een ongekende nauwkeurigheid - tot 0,6 gigaton koolstof per jaar - en concluderen dat het eerdere cijfer van ongeveer een kwart de rol van de oceaan in zijn vermogen om koolstof vast te leggen onderschatte.

"We konden dit onderzoek ook doen dankzij satellieten die zijn ontwikkeld door ESA, zoals SMOS, de MetOp-serie en Copernicus Sentinel-3 die ons metingen van het zoutgehalte, windsnelheden van het oppervlak en de temperatuur van het zeeoppervlak geven."

In termen van het helpen tegengaan van klimaatverandering, klinkt deze nieuwe ontdekking misschien als een goede zaak, maar verwarmende oceaanwateren leiden tot problemen zoals zeespiegelstijging door thermische expansie en continentale ijssmelt en hoe meer kooldioxide oplost in de oceanen , hoe meer het leidt tot verzuring van de oceaan - een ernstig milieuprobleem dat het voor sommige zeeleven moeilijk maakt om te overleven.

Jamie Shutler van de Universiteit van Exeter zei: “Deze resultaten geven ons een veel beter idee van de opname van koolstof in de oceaan, maar deze verhoogde opname impliceert een snellere verzuring van de oceaan, wat al een schadelijk effect heeft op de gezondheid van de oceaan.

"We moeten de beste metingen vanuit de ruimte en van ter plaatse handhaven om modelleringsvoorspellingen te ondersteunen, zodat belangrijke klimaatbeleidsbeslissingen kunnen worden genomen om de gezondheid van onze oceanen en onze planeet te behouden."

Craig Donlon van ESA voegde eraan toe: “Deze nieuwe resultaten zijn belangrijk om te begrijpen hoe de oceaan het klimaat reguleert en we zijn verheugd om te zien dat het onderzoeksproject over oceaanflux via het Science for Society-programma van ESA pioniert met de toepassing van unieke aardobservatiegegevenssets om kritisch te worden inzicht in de delicate balans van het aardingssysteem. "

http://www.esa.int/Our_Activities/Obser ... ate_crisis