Voorstelling van permafrost in het Noordpoolgebied

[univers]

Permafrost speelt een belangrijke rol in het mondiale klimaat en is ook een van de componenten van het aardingssysteem dat het meest gevoelig is voor de opwarming van de aarde. Kaarten, geproduceerd door ESA's Climate Change Initiative, bieden nieuwe inzichten in het ontdooien van permafrost in het Noordpoolgebied.

Volgens het nieuwste Intergovernmental Panel on Climate Change Special Report zijn de permafrosttemperaturen gestegen tot een hoog niveau van de jaren 1980 tot heden. Als gevolg hiervan groeit de bezorgdheid dat aanzienlijke hoeveelheden broeikasgassen de komende decennia kunnen worden gemobiliseerd tijdens het ontdooien, en mogelijk de klimaatverandering kunnen versterken.

Permafrost is elke grond die ten minste twee opeenvolgende jaren volledig bevroren blijft - deze permanent bevroren grond komt het meest voor in gebieden met grote breedtegraden zoals Alaska en Siberië, of op grote hoogten zoals de Andes en de Himalaya.

Dichtbij het oppervlak bevatten Arctische permafrostgronden grote hoeveelheden organische koolstof en materialen die overblijven van dode planten die niet kunnen ontbinden of rotten, terwijl permafrostlagen dieper in de bodem bodems van mineralen bevatten. Wanneer permafrost ontdooit, komt er methaan en koolstofdioxide vrij - waardoor deze broeikasgassen aan de atmosfeer worden toegevoegd.

Aangezien permafrost een ondergronds fenomeen is, is het een uitdaging om het te begrijpen zonder strikt afhankelijk te zijn van metingen in situ . Satellietsensoren kunnen permafrost niet rechtstreeks meten, maar een speciaal project als onderdeel van ESA's Climate Change Initiative (CCI) heeft aanvullende satellietmetingen van landschapselementen zoals landoppervlaktetemperatuur en landbedekking gebruikt om de permafrost-omvang te schatten.



Deze gegevens gecombineerd met in situ observaties stellen het permafrost-team in staat om een ​​panoptisch beeld te krijgen - waardoor het inzicht in permafrostdynamiek en het vermogen om de toekomstige klimaatimpact ervan te modelleren wordt verbeterd.

Annett Bartsch, wetenschappelijk leider van het Permafrost CCI-project, zegt: “De kaarten laten zien dat er een duidelijke variabiliteit bestaat in de mate van permafrost. Dit is zowel in Noord-Amerika als in Noord-Eurazië te zien. ”

Ze is er echter voorzichtig op te wijzen: "Hoewel de kaarten nuttig inzicht bieden met betrekking tot interannuele variabiliteit over een periode van 14 jaar, zijn conclusies over klimaattrends niet mogelijk."

Dr. Bartsch adviseert onderzoekers: "Wacht af en gebruik permafrost-kaarten voor de volledige tijdreeks van 30 jaar, die naar verwachting medio 2020 door het project zullen worden vrijgegeven."

Het gebruik van aardobservatiegegevens kan een ruimtelijk consistente dekking van permafrost-gegevens bieden, zelfs in de meest afgelegen en ontoegankelijke gebieden zoals het Noordpoolgebied. De kaarten worden geleverd door het Permafrost CCI- team en bestrijken de periode 2003-17 met een ruimtelijke resolutie van 1 km. De Permafrost CCI-gegevens zijn online beschikbaar .

Josef Aschbacher, directeur van Earth Observation Programs, voegt eraan toe: "De rol van permafrost wordt verondersteld te worden onderschat in de context van klimaatverandering. Daarom hebben ESA en NASA een gezamenlijk initiatief gelanceerd om wetenschappers in Europa en de VS op te roepen de impact van permafrost en andere Arctische regio's op de wereldwijde methaanemissies. Het initiatief werd gezamenlijk gelanceerd in december 2019 en een eerste wetenschapsworkshop is gepland voor juni dit jaar. "



http://www.esa.int/Applications/Observi ... the_Arctic