Paleontologen ontdekken waarom de oceanen zo divers zijn

[univers]

Een nieuw artikel onderzoekt de enorme diversiteit in de oceanen ter wereld. (Foto met dank aan Andrew Bush)

Een nieuwe studie in het tijdschrift Science heeft inzicht gegeven in waarom de oceanen van de wereld vol zijn met meer soorten dan ooit tevoren - een vraag die al lang het onderwerp is van paleontologisch onderzoek.

De meest uiteenlopende soorten dieren in de moderne oceanen, zoals vissen, weekdieren en schaaldieren, diversifiëren langzaam en gestaag gedurende lange tijd en werden gebufferd tegen uitsterven.

Andrew Bush, auteur van de krant en universitair hoofddocent Geowetenschappen en Ecologie en Evolutionaire Biologie aan het College of Liberal Arts and Sciences, zegt dat het weten van de biodiversiteit in de geschiedenis van de aarde mensen kan helpen nadenken over toekomstige problemen met verstoringen van het milieu, zoals klimaatverandering .

"Paleontologie kan ons helpen kenmerken te identificeren die soorten hebben helpen overleven en gedijen in het verleden, ook tijdens massale uitstervingen", zegt Bush. "Hopelijk kan dergelijk onderzoek ons ​​helpen de gevolgen van de verstoring van het milieu in de komende decennia te plannen."


Een ecologisch diverse mariene koraalrifgemeenschap vol met vissen en koralen in Miloliʻi, Hawaii. (Foto met dank aan John HR Burns)

De studie onderzocht ongeveer 20.000 geslachten (groepen van verwante soorten) van fossiele zeedieren over de afgelopen 500 miljoen jaar, en ongeveer 30.000 geslachten levende zeedieren.

De bevindingen tonen duidelijk aan dat de soorten in de meest uiteenlopende diergroepen ook mobieler en gevarieerder zijn in hoe ze eten en leven, merkt hoofdonderzoeksauteur Matthew Knope op, universitair docent biologie aan de Universiteit van Hawai`i in Hilo.

"Als je lid bent van een ecologisch flexibele groep, ben je bestand tegen uitsterven, vooral tijdens massale uitsterving", zegt hij. “De oceanen die we vandaag zien, zijn gevuld met een duizelingwekkende reeks soorten in groepen zoals vissen, geleedpotigen en weekdieren, niet omdat ze hogere oorsprongscijfers hadden dan groepen die minder vaak voorkomen, maar omdat ze lagere uitdovingspercentages hadden over zeer lange intervallen van tijd."

De "langzame en gestage" ontwikkeling van lijnen door de tijd heen is een sleutelfactor geweest bij het dicteren welke lijnen de hoogste diversiteit hebben bereikt.

Michal Kowalewski, professor in ongewervelde paleontologie aan de Universiteit van Florida, die niet betrokken was bij de studie, zei dat de studie de nadruk legt op "de waarde van paleontologische gegevens voor het beoordelen van kernvragen van de biologie."

“Misschien is de fabel van de schildpad en de haas geschikt om de diversificatie van zeedieren te verklaren: sommige groepen sprongen uit naar een vroege diversiteit en werden alleen overtroffen door andere groepen die ecologisch diverser en minder evolutionair volatiel waren, met constante diversificatiepercentages en sterk weerstand tegen massa-uitsterven, ”voegt Knope toe.

Co-auteurs omvatten ook Luke O. Frishkoff, Universiteit van Texas in Arlington, Noel A. Heim, Tufts University, en Jonathan L. Payne, Stanford University. Lees de studie online op Science .

https://today.uconn.edu/2020/02/paleont ... s-diverse/#