Enorme Oost-Antarctische gletsjer, bijzonder vatbaar voor klimaatinvloeden

[univers]

Deze foto toont rimpelingen in het oppervlak van de Denman-gletsjer in Oost-Antarctica die schaduwen tegen het ijs werpen. De gletsjer smelt nu sneller dan in de periode 2003-2008
Dankbetuigingen: NASA

Denman-gletsjer op Oost-Antarctica trok zich tussen 1996 en 2018 3,4 mijl (5,4 kilometer) terug, volgens een nieuwe studie van wetenschappers van het Jet Propulsion Laboratory van de NASA en de University of California, Irvine. Hun analyse van Denman - een enkele gletsjer die evenveel ijs bevat als de helft van West-Antarctica - laat ook zien dat de vorm van de grond onder de ijskap hem bijzonder gevoelig maakt voor klimaatgedreven terugtrekking.

Tot voor kort dachten onderzoekers dat Oost-Antarctica stabieler was dan West-Antarctica, omdat het niet zoveel ijs verloor als de gletsjersmelt in het westelijke deel van het continent. "Lange tijd werd gedacht dat Oost-Antarctica minder bedreigd werd, maar nu gletsjers zoals Denman door de wetenschappelijke gemeenschap van de cryosfeer onder de loep worden genomen, beginnen we nu tekenen te zien van mogelijke instabiliteit van de ijskap in de zee," zei Eric Rignot , project senior wetenschapper bij JPL en hoogleraar Aardesysteemwetenschappen bij UCI.

"Het ijs op West-Antarctica smelt de laatste jaren sneller, maar de enorme omvang van de Denman-gletsjer betekent dat de potentiële impact op de zeespiegelstijging op lange termijn net zo groot is", voegde Rignot eraan toe. Als heel Denman zou smelten, zou dit resulteren in een zeespiegelstijging van ongeveer 4,9 voet (1,5 meter) wereldwijd.

Met behulp van radargegevens van vier satellieten, onderdeel van de Italiaanse COSMO-SkyMed-missie die in 2007 zijn eerste satelliet lanceerde, konden de onderzoekers de precieze locatie onderscheiden waar de gletsjer de zee ontmoet en het ijs op de oceaan begint te drijven, of zijn aardingszone. De wetenschappers konden ook de contouren van de grond onder delen van de gletsjer onthullen met behulp van gegevens over ijsdikte en de snelheid over land.


Deze illustratie toont een verticaal overdreven beeld van de grond onder de Denman-gletsjer in Oost-Antarctica, inclusief een diepe trog (blauw gebied in het midden) onder de oostelijke flank.
Credits: NASA's Scientific Visualization Studio

De oostelijke flank van Denman wordt beschermd tegen blootstelling aan warm oceaanwater door een ongeveer 10 kilometer brede (10 kilometer brede) bergkam onder de ijskap. Maar de westelijke flank, die zich ongeveer 4 kilometer voorbij het oostelijke deel uitstrekt, ligt over een diepe, steile trog met een bodem die glad is en landinwaarts helt. Deze configuratie kan warm zeewater onder het ijs doorvoeren, wat zorgt voor een onstabiele ijskap. Het warme water wordt in toenemende mate tegen het Antarctische continent gedrukt door winden, de westerlies genaamd, die sinds de jaren tachtig zijn versterkt.

"Vanwege de vorm van de grond onder de westelijke kant van Denman is er potentieel voor het binnendringen van warm water, dat een snelle en onomkeerbare terugtrekking zou veroorzaken en in de toekomst zou bijdragen tot een wereldwijde zeespiegelstijging", aldus hoofdauteur Virginia Brancato, wetenschapper bij JPL.

Het zal ook belangrijk zijn, merkte haar collega Rignot op, om het deel van de Denman-gletsjer dat op de oceaan drijft te volgen, dat zich uitstrekt over een oppervlakte van 9.300 vierkante mijl (24.000 vierkante kilometer) en de Shackleton Ice Shelf en Denman Ice Tongue omvat.

Momenteel smelt die extensie van onder naar boven met een snelheid van ongeveer 10 voet (3 meter) per jaar. Dat is een stijging ten opzichte van het jaarlijkse smeltgemiddelde van 9 voet (2,7 meter). Het is ook hoger dan de gemiddelde smeltsnelheid voor Oost-Antarctische ijsplaten tussen 2003 en 2008, wat ongeveer 2 voet (0,7 meter) per jaar was.

Het team publiceerde hun beoordeling op 23 maart in het Amerikaanse Geophysical Union-tijdschrift Geophysical Research Letters .

https://www.nasa.gov/feature/jpl/huge-e ... te-impacts