Door meer grote vissen in zee te laten, vermindert de CO2-uitstoot

[univers]

Een internationaal team van wetenschappers heeft ontdekt dat het achterlaten van meer grote vissen in zee de hoeveelheid kooldioxide (CO 2 ) die in de atmosfeer van de aarde vrijkomt, vermindert.


Door meer grote vissen zoals tonijn, haaien, makreel en zwaardvis in zee te laten - vooral waar vissen economisch niet rendabel is in de centrale Stille Oceaan, de Zuid-Atlantische Oceaan en de Noord-Indische Oceaan - vermindert de hoeveelheid kooldioxide (CO2) die vrijkomt in de atmosfeer van de aarde . Afbeelding tegoed: Enric Sala.

Wanneer een vis in de oceaan sterft, zinkt hij naar de diepte en slaat alle koolstof die hij bevat op. Dit is een vorm van 'blauwe koolstof' - koolstof die wordt opgevangen en opgeslagen door de oceaan- en kustecosystemen van de wereld.

"Maar wanneer een vis wordt gevangen, wordt de koolstof die hij bevat een paar dagen of weken later gedeeltelijk in de atmosfeer uitgestoten als CO 2 ", zegt Gaël Mariani, een PhD-student aan de Universiteit van Montpellier in Frankrijk.

De heer Mariani leidde een wereldprimeur die aantoonde hoe de oceaanvisserij sinds 1950 ten minste 730 miljoen ton CO 2 in de atmosfeer heeft uitgestoten. In 2014 werd naar schatting 20,4 miljoen ton CO 2 uitgestoten, wat overeenkomt met de jaarlijkse uitstoot van 4,5 miljoen auto's.

Co-auteur professor David Mouillot van het ARC Center of Excellence for Coral Reef Studies aan de James Cook University (CoralCoE bij JCU) en de Universiteit van Montpellier zei dat de koolstofvoetafdruk van de visserij 25 procent hoger is dan eerdere schattingen van de industrie.

"Vissersboten produceren broeikasgassen door brandstof te verbruiken", zei prof. Mouillot. "En nu weten we dat bij het extraheren van vis extra CO 2 vrijkomt die anders in de oceaan gevangen zou blijven."

Grote vissen zoals tonijn, haaien, makreel en zwaardvis bevatten ongeveer 10 tot 15 procent koolstof.

"Als deze vissen doodgaan, zinken ze snel," zei prof. Mouillot. “Als gevolg hiervan wordt de meeste koolstof die ze bevatten gedurende duizenden of zelfs miljoenen jaren op de zeebodem opgeslagen. Het zijn dus koolstofputten, waarvan de omvang nog nooit eerder is ingeschat. "

Hij zegt dat dit natuurlijke fenomeen - een blauwe koolstofpomp - in toenemende mate en sterk verstoord wordt door de industriële visserij.

De auteurs zeggen ook dat het fenomeen tot nu toe niet alleen over het hoofd is gezien, maar dat het ook gebeurt in gebieden waar vissen economisch niet rendabel is: in de centrale Stille Oceaan, de Zuid-Atlantische Oceaan en de Noord-Indische Oceaan.

"Vissersboten gaan soms naar zeer afgelegen gebieden - met een enorm brandstofverbruik - ook al is de vis die in deze gebieden wordt gevangen niet winstgevend en is de visserij alleen levensvatbaar dankzij subsidies", zei Mariani.

Voor de auteurs van de studie ondersteunen de nieuwe gegevens in sterke mate een meer beredeneerde visserij.

" De vernietiging van de blauwe koolstofpomp, vertegenwoordigd door grote vissen, suggereert dat er nieuwe beschermings- en beheersmaatregelen moeten worden genomen, zodat meer grote vissen een koolstofput kunnen blijven en niet langer een extra CO 2 -bron worden", zei de heer Mariani. "En daarmee verminderen we de CO 2 -uitstoot verder door minder brandstof te verbranden."

"We moeten beter vissen," zei prof. Mouillot.

https://www.coralcoe.org.au/media-relea ... -emissions

https://advances.sciencemag.org/content/6/44/eabb4848