Enorme ijsberg op ramkoers met Zuid-Georgië

[univers]

N DE AFGELOPEN DRIE JAAR ZIJN SATELLIETMISSIES ZOALS COPERNICUS SENTINEL-1 GEBRUIKT OM DE ENORME IJSBERG TE VOLGEN TERWIJL DEZE IN DE ZUIDELIJKE OCEAAN IS AFGEDREVEN. DEZE KAART HISTORISCHE IJSBERGSPOREN, GEBASEERD OP GEGEVENS VAN EEN AANTAL SATELLIETEN, WAARONDER ESA'S ERS-1 EN ERS-2 ALS ONDERDEEL VAN DE ANTARCTIC ICEBERG TRACKING DATABASE, EN LAAT ZIEN DAT DE A-68A DIT PLATGETREDEN PAD VOLGT. CREDIT: BEVAT GEWIJZIGDE COPERNICUS SENTINEL-GEGEVENS (2017-2020), VERWERKT DOOR ESA; ANTARCTIC ICEBERG TRACKING DATABASE

De kolos-ijsberg die zich op 12 juli 2017 splitste van de Larsen C-ijsplaat van Antarctica, ligt op ramkoers met Zuid-Georgië.

In de afgelopen drie jaar zijn satellietmissies zoals Copernicus Sentinel-1 gebruikt om de berg te volgen terwijl deze in de Zuidelijke Oceaan is afgedreven. De eerste twee jaar bleef het dicht bij de oorspronkelijke ijskap, gehinderd door zee-ijs. Maar nu, zoals de kaart laat zien, gaat het grootste deel van de A-68 berg, bekend als A-68A, snel richting Zuid-Georgië. Het is nu ongeveer 350 km van het eiland.

Ongeveer even groot als het Zuid-Atlantische eiland, zou het in de ondiepe wateren voor de kust kunnen aarden en echte problemen kunnen veroorzaken voor de natuur op het eiland en het leven op de zeebodem. Pinguïns en zeehonden hebben toegang tot de zee nodig om zich te voeden, zodat de ijsberg hun foerageerroutes gemakkelijk kan blokkeren en het leven op de zeebodem kan worden verpletterd als de berggronden worden verpletterd. De angst is dat als de berg voor anker gaat tegen de kust van South Georgia, hij daar wel 10 jaar kan blijven. Toen de A38 hier in 2004 aan de grond liep, werden langs de kustlijn veel dode pinguïnkuikens en zeehondenpups gevonden.

De kaart bevat historische ijsbergsporen, gebaseerd op gegevens van een aantal satellieten, waaronder ESA's ERS-1 en ERS-2 als onderdeel van de Antarctic Iceberg Tracking Database , en laat zien dat de A-68A dit platgetreden pad volgt. Hopelijk nemen de stromingen de A-68A rond South Georgia en naar het noordwesten om uiteindelijk uit elkaar te vallen.

https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Imag ... th_Georgia

[univers]

A-68A in beweging.



Alle ogen blijven op de gigantische A-68A-ijsberg gericht op zijn reis over de Zuidelijke Oceaan. Deze afbeelding toont de bewegingen van de A-68A in de afgelopen 15 dagen met behulp van gegevens van de Copernicus Sentinel-1- en Sentinel-3-missies.

Sinds zijn ‘geboorte’ in 2017 heeft de ijsberg duizenden kilometers afgelegd vanaf de Larsen C-ijsplaat, op Antarctica, en ligt nu slechts 210 km van South Georgia. De berg, die ongeveer 150 km lang en 48 km breed is, zou een van de grootste ijsbergen ooit zijn.

Deze Copernicus Sentinel-3-afbeelding toont de positie van de A-68A op 30 november, waarbij de eerdere posities van de ijsberg zijn afgeleid van Sentinel-1-radargegevens. Zoals op de afbeelding te zien is, is de ijsberg de afgelopen twee weken aanzienlijk afgedreven.

Het is nog steeds onduidelijk of de A-68A de komende maanden South Georgia zal bereiken, of dat de stroming de A-68A verder naar het noordwesten zal voeren - waar hij uiteindelijk zal uiteenvallen in kleinere bergen.

https://www.esa.int/Applications

[univers]

De gigantische A-68A-ijsberg zou deze maand land kunnen treffen en grote schade aanrichten in de buurt van de wateren van het eiland South Georgia.

Sinds zijn 'geboorte' in 2017 heeft de ijsberg duizenden kilometers afgelegd vanaf de Larsen C-ijsplaat, op Antarctica, en ligt nu ongeveer 120 km van South Georgia. Als hij op zijn huidige pad blijft, zou de ijsberg kunnen aarden in de ondiepe wateren voor de kust - bedreigende dieren in het wild, waaronder pinguïns en zeehonden.

Satellietmissies worden gebruikt om de berg tijdens zijn reis over de afgelopen drie jaar te volgen. De Copernicus Sentinel-1-radarmissie , met zijn vermogen om door wolken en het donker te kijken, heeft een belangrijke rol gespeeld bij het in kaart brengen van de poolgebieden in de winter.



https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Vide ... th_Georgia

[univers]

Een groot blok ijs heeft de noordpunt van de A-68A-ijsberg afgebroken, zoals te zien is op nieuwe beelden die zijn gemaakt door de Copernicus Sentinel-3-missie .

Satellietmissies zijn gebruikt om de A-68A-berg te volgen tijdens zijn reis sinds 2017, toen deze de Larsen C-ijsplaat op Antarctica brak . In de afgelopen weken is de A-68A-ijsberg op een alarmerende manier dicht bij het afgelegen eiland South Georgia afgedreven, waar wetenschappers vreesden dat de ijsberg in de ondiepe wateren voor de kust zou kunnen aarden en de dieren in het wild zou bedreigen.


Een groot blok ijs heeft de bovenste punt van de A-68A-ijsberg afgebroken, zoals te zien is op beelden die zijn gemaakt door de Copernicus Sentinel-3-missie . Dit zou kunnen komen door de interactie van de berg met de ondiepe zeebodem.

Nieuwe satellietbeelden hebben gisteren onthuld dat de ijsberg met de klok mee is rondgedraaid, waardoor het ene uiteinde van de berg dichter bij de plank en in ondiep water is gebracht. Daarbij had de berg de zeebodem kunnen afschrapen, die minder dan 200 m diep is, waardoor een enorm blok ijs van de noordpunt van de ijsberg is afgebroken.

Het nieuwe stuk ijs is ongeveer 18 km lang en ongeveer 140 vierkante kilometer, ongeveer even groot als Sevilla, Spanje, en kan in de afbeeldingen los van de belangrijkste A-68A-ijsberg worden gezien. Ondanks dat het er op de afbeeldingen klein uitziet, is het nieuwe stuk ijs zo groot dat het de komende dagen waarschijnlijk A-68D zal heten door het US National Ice Center. Twee andere stukken ijs die eerder waren afgebroken, heetten A-68B en A-68C.


Nieuwe afbeeldingen hebben aangetoond dat de A-68A-ijsberg met de klok mee is rondgedraaid, waardoor het ene uiteinde van de berg dichter bij de plank en in ondiep water is gebracht. Daarbij had de berg de zeebodem kunnen afschrapen, die minder dan 200 m diep is, waardoor een enorm blok ijs van de bovenste punt van de ijsberg is afgebroken.

De belangrijkste ijsberg van de A-68A is nu ongeveer 3700 vierkante kilometer groot met een lengte van ongeveer 135 kilometer. De A-68A is de afgelopen weken veel andere stukken ijs kwijtgeraakt en heeft nu zijn titel van 's werelds grootste ijsberg verloren. De eerste plaats gaat nu over op de A-23A-ijsberg, die momenteel vastzit in de Weddellzee, met een grootte van bijna 4000 vierkante kilometer.

Het is nog steeds onduidelijk waar de hoofdijsberg van de A-68A nu heen zal reizen. Gedragen door stromingen zou het zijn reis rond het eiland South Georgia kunnen voortzetten zoals vele andere eerdere ijsbergen in het verleden hebben gedaan, in zuidoostelijke richting, alvorens naar het noorden te keren.

De onderstaande kaart toont de verschillende posities van de berg in de loop van zijn driejarige reis. De kaart laat zien dat de A-68 tijdens zijn eerste twee jaar van vrijheid langzaam dreef, gehinderd door zee-ijs. Maar terwijl het zich voortbewoog in relatief open water, nam het tempo van de ijsberg toe.


De kaart toont de verschillende posities van de berg tijdens zijn driejarige reis. De kaart bevat ook historische ijsbergsporen, gebaseerd op gegevens van een aantal satellieten, waaronder ESA's ERS-1 en ERS-2 als onderdeel van de Antarctic Iceberg Tracking Database, en toont aan dat A-68A dit platgetreden pad volgt.

De kaart bevat ook historische ijsbergsporen, gebaseerd op gegevens van een aantal satellieten, waaronder ESA's ERS-1 en ERS-2 als onderdeel van de Antarctic Iceberg Tracking Database, en toont aan dat A-68A dit platgetreden pad volgt.

Satellietmissies worden gebruikt om de berg tijdens zijn reis over de afgelopen drie jaar te volgen. Vooral de Sentinel-1-radarmissie, met zijn vermogen om door wolken en het donker te kijken, heeft bijgedragen aan het in kaart brengen van de poolgebieden in de winter.

http://www.esa.int/Applications/Observi ... unk_of_ice

[univers]

A-68 Een ijsberg die dunner wordt met 2,5 cm per dag

De nieuwste afbeeldingen laten zien dat de A-68A-ijsberg in meerdere stukken is verbrijzeld, waarbij twee grote ijsfragmenten afbreken van de hoofdberg en wegdrijven in de open oceaan. Wetenschappers die satellietgegevens gebruiken, hebben niet alleen de reis van de ijsberg over de Zuid-Atlantische Oceaan gevolgd, maar hebben ook de steeds veranderende vorm van de ijsberg bestudeerd.

De kolossale A-68A-ijsberg - een van de grootste bergen aller tijden - is langzaam naar het noorden gedreven sinds hij in juli 2017 losbrak van de Larsen-C-ijsplaat en dreef de afgelopen maand gevaarlijk dicht bij South Georgia.

Zeewetenschappers zijn bezorgd dat de aanwezigheid ervan het kwetsbare ecosysteem dat rond het eiland gedijt, zal schaden, hetzij door het schrapen van de kiel van de ijsberg op de zeebodem, hetzij door het massaal vrijkomen van koud zoet water in de omringende oceaan. Hoe dichtbij de berg komt, hangt af van hoe diep de kiel is, maar alleen met metingen van de veranderende vorm van de berg was dit onmogelijk met vertrouwen te bepalen.

Met behulp van gegevens van vier verschillende satellieten hebben wetenschappers van het Center for Polar Observation and Modeling aan de Universiteit van Leeds de eerste beoordeling gemaakt van de veranderende vorm van de ijsberg.

Het team bouwde eerst een kaart van de aanvankelijke dikte van de ijsbergen op basis van metingen die waren geregistreerd door ESA's CryoSat- satellietradarhoogtemeter in de 12 maanden voordat hij kalfde . Deze gedetailleerde kaart laat zien dat de A-68 oorspronkelijk gemiddeld 232 m dik was en 285 m op het dikste punt. De berg heeft 30 m diepe kanalen die evenwijdig aan de smalle kant zijn georiënteerd en de richting volgen die de Larsen-ijsplaat naar zee stroomde voordat deze brak - een veelvoorkomend kenmerk met betrekking tot het smelten van de oceaan.

Sinds het in de oceaan drijft, zijn de positie en vorm van de ijsberg vastgelegd in een reeks van 11 beelden die zijn gemaakt door twee verschillende satellieten - de Copernicus Sentinel-1-missie , die een beeldradar voor alle weersomstandigheden en het hele jaar door heeft, en NASA's MODIS, dat beelden opneemt die met het blote oog zichtbaar zijn.


Kieldiepte van de A-68A-ijsberg ten opzichte van zijn oorspronkelijke vorm.

De beelden laten zien dat de ijsberg in omvang is gehalveerd van een aanvankelijk gebied van 5664 vierkante kilometer tot de huidige omvang van slechts 2606 vierkante kilometer. Een groot deel van dit verlies is veroorzaakt door het ontstaan ​​van kleinere bergen, waarvan sommige nog steeds drijven.

Profielen van de hoogte van de ijsberg zijn ook bij acht verschillende gelegenheden geregistreerd, aangezien deze in de oceaan is afgedreven en geroteerd door CryoSat en door NASA's ICESat-2 laserhoogtemeter, die zich in een baan om de aarde bevindt sinds september 2018. De samenvallende satellietbeelden maakten het mogelijk om oriënteer de hoogteprofielen van de hoogtemeter ten opzichte van de beginpositie van de ijsbergen en bereken de verandering in dikte in de loop van de tijd.

Gemiddeld is de ijsberg 32 m dunner en op sommige plaatsen meer dan 50 m - ongeveer een kwart van de oorspronkelijke dikte. Gecombineerd komt de verandering in dikte en oppervlakte neer op een vermindering van 64% van het volume van de ijsberg van 1467 naar 526 kubieke kilometer.

Het toekomstige traject van de ijsberg hangt af van hoe diep de kiel is ten opzichte van de omringende oceaan. Hoewel South Georgia op een afgelegen plek in de Zuid-Atlantische Oceaan ligt, wordt het omgeven door relatief ondiep plat water dat zich tientallen kilometers buiten de kustlijn uitstrekt.


De grafiek toont de veranderingen in oppervlakte, dikte en volume van de A-68A-ijsberg.

Op het dikste gedeelte heeft de A-68A-ijsberg momenteel een kiel van 206 m diep, en het is dus onwaarschijnlijk dat het hoofdgedeelte veel dichter naar het eiland zal reizen totdat het dunner wordt of uit elkaar valt. Twee relatief grote fragmenten die op 21 december zijn afgebroken, zijn echter aanzienlijk dunner, met kielen die tot 50 m ondieper zijn en vormen dus de grootste onmiddellijke bedreiging.

Sinds het losbrak, is de gemiddelde smeltsnelheid van A-68 2,5 centimeter per dag en de berg werpt nu 767 kubieke meter zoet water per seconde in de omringende oceaan - gelijk aan 12 keer de uitstroom van de rivier de Theems.

Het team zal de A-68A en zijn overgebleven delen blijven volgen als onderdeel van hun voortdurende beoordeling van de poolgebieden van de aarde.

Anne Brackmann-Folgmann, PhD-student aan de Universiteit van Leeds, zei: “IJsbergen kunnen grote milieueffecten hebben, waaronder verstoring van de oceaancirculatie en mariene ecosystemen, en kunnen de route tussen pinguïnkolonies en hun voedselgebieden tijdens het broedseizoen blokkeren. Dankzij CryoSat kunnen we veranderingen in hun dikte volgen en vooraf waarschuwen voor waar en wanneer ze aan de grond kunnen lopen. "

Jamie Izzard, postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Leeds, zei: “Satelliethoogtemeters stellen ons in staat om ijsbergterrein met ongelooflijke precisie te meten, waardoor we subtiele kenmerken kunnen detecteren zoals de ondiepe oppervlaktedaling boven het basale kanaal, de zwakke lijn waarlangs de nieuwste bergs gekalfd. "

ESA's CryoSat Mission Manager, Tommaso Parrinello, zei: "Het is fantastisch om te weten dat zelfs in de meest afgelegen delen van onze planeet, satellieten zoals CryoSat licht kunnen werpen op dit soort gebeurtenissen en ons kunnen helpen om onze omgeving te monitoren en dankzij de recente verandering van CryoSat orbit om te synchroniseren met ICESat-2, zullen we in de toekomst meer resultaten zien van de combinatie van de twee satellietmetingen. "

http://www.esa.int/Applications/Observi ... cm_per_day

[univers]

Satellietbeelden hebben aangetoond dat de eens zo kolossale A-68A-ijsberg weer een verpletterende ervaring heeft gehad. In de berg zijn vorige week verschillende grote scheuren gezien en deze is sindsdien in meerdere stukken gebroken. Deze kleine ijsbergen zouden het einde kunnen aangeven van de milieudreiging van de A-68A voor Zuid-Georgië.
Nieuwe beelden, vastgelegd door de Copernicus Sentinel-1-missie, laten zien dat de ijsberg nog meer schade opliep toen vorige week een nieuwe ijsberg afkalfde uit de A-68A. De kleinere plaat, prompt A-68G genoemd door het Amerikaanse National Ice Center, meet ongeveer 45 km lang en ongeveer 18 km op het breedste punt.

Satellietbeelden hebben aangetoond dat de eens zo kolossale A-68A-ijsberg weer een verpletterende ervaring heeft gehad. In de berg zijn vorige week verschillende grote scheuren gezien en deze is sindsdien in meerdere stukken gebroken. Deze kleine ijsbergen zouden het einde kunnen aangeven van de milieudreiging van de A-68A voor Zuid-Georgië.


Nieuwe beelden, gemaakt door de Copernicus Sentinel-1-missie , laten zien dat de ijsberg nog meer schade opliep toen vorige week een nieuwe ijsberg afkalfde uit de A-68A.

Een van de grootste ijsbergen aller tijden, de A-68A brak in 2017 af van de Larsen-C-ijsplaat en werd de afgelopen maanden nauwlettend gevolgd toen hij gevaarlijk dicht bij South Georgia in de Zuid-Atlantische Oceaan zweefde.

De dichte positie van de ijsberg bij het afgelegen eiland wekte de vrees dat hij zich aan de kust zou verankeren en het kwetsbare ecosysteem dat rond het eiland gedijt, zou beïnvloeden door het schrapen van de zeebodem of het vrijkomen van koud zoet water in de omringende oceaan.

In december 2020 veranderde de ijsberg van richting, toen de stromingen van het oceaanoppervlak, gestuurd door bathymetrie op de zeebodem, deze in zuidoostelijke richting van het eiland afleidden, waarbij een enorm stuk ijs verloren ging .

Afbeeldingen, gemaakt door de Copernicus-satellietenvloot, hebben het proces van A-68A tijdens zijn reis in de loop van de afgelopen drie jaar in kaart gebracht. De laatste gegevens van de Copernicus Sentinel-1-radarmissie laten zien dat de ijsberg in 2021 nog meer schade opliep toen een nieuwe ijsberg vorige week afkalfde van de A-68A. De kleinere plaat, prompt de naam A-68G door de US National Ice Center, is ongeveer 53 km lang en ongeveer 18 km op zijn breedste punt.



Kort daarna ontwikkelde zich een grote scheur waar de A-68G losbrak, wat resulteerde in het bijna onmiddellijk afkalven van nog eens twee ijsbergen: A-68H (ongeveer 20 km lang en 9 km breed) en A-68I (ongeveer 30 km lang) en 5 km breedte op het breedste punt). Antarctische ijsbergen zijn genoemd naar het Antarctische kwadrant waarin ze oorspronkelijk werden waargenomen, vervolgens een volgnummer en vervolgens, als de ijsberg breekt, een opeenvolgende letter.

De belangrijkste ijsberg van de A-68A, ooit de grootste ter wereld, is nu slechts ongeveer 60 km lang en maximaal 22 km breed. De collectieve groep ijsbergen lijkt uit elkaar te drijven, met de A-68H naar het noorden, ongeveer 130 km van South Georgia. Vanaf vandaag lijkt de belangrijkste A-68A-ijsberg naar het zuiden te bewegen en bevindt zich momenteel ongeveer 225 km van South Georgia. Deze laatste gebeurtenis van afkalven zou erop kunnen wijzen dat de bergs hoogstwaarschijnlijk weg zullen reizen van het eiland en niet langer de natuur van het eiland bedreigen.



Optische beelden van de Copernicus Sentinel-3-missie , terwijl ze geweldige details van A-68A onthullen, zijn alleen beschikbaar in wolkenvrije omstandigheden. Sentinel-3 en binnenkort Sentinel-6, radarhoogtemetermetingen kunnen het traject van ijsbergen volgen en worden ook gebruikt om schattingen te berekenen van geostrofische zeestromingen die A-68A en zijn kinderen op hun reis vervoeren. Sentinel-1-radarbeelden worden niet beïnvloed door wolken en zijn van vitaal belang geweest bij het volgen van het uiteenvallen van A-68A.

De onderstaande kaart toont de verschillende posities van de berg tijdens zijn driejarige reis. De kaart laat zien dat de A-68 tijdens zijn eerste twee jaar van vrijheid langzaam dreef, gehinderd door zee-ijs. Maar terwijl het zich in relatief open water bewoog, nam het tempo van de ijsberg aanzienlijk toe. De kaart bevat ook historische ijsbergsporen, gebaseerd op gegevens van een aantal satellieten, waaronder ESA's ERS-1 en ERS-2 als onderdeel van de Antarctic Iceberg Tracking Database.


Deze animatie toont de reis van de A-68A over de Zuid-Atlantische Oceaan en de zeeijsconcentratie van 1 januari 2020 tot 1 februari 2021. De animatie maakt gebruik van gegevens van de Advanced Microwave Scanning Radiometer 2 (AMSR2) aan boord van de GCOM-W-satelliet van JAXA, verwerkt door de Universiteit van Bremen, gecombineerd met gegevens van ESA's CryoSat-missie (DEM 1.2), gemaakt door het Center for Polar Observation & Modeling. Credits: JAXA / Universiteit van Bremen / CPOM / ESA

http://www.esa.int/Applications/Observi ... 8A_iceberg

[univers]

Einde van gigantische ijsberg A-68

De missie om de impact te bepalen van de gigantische A-68a-ijsberg op het belangrijke mariene ecosysteem van sub-Antarctisch Zuid-Georgië is een succes volgens een team van onderzoekers en ingenieurs van British Antarctic Survey (BAS) en National Oceanography Centre (NOC) . Deze week (maandag 19 april) verklaarde het Amerikaanse National Ice Center 'het einde' van de A68-ijsberg, omdat de fragmenten nu te klein zijn om te volgen. Dit valt samen met de terugkeer van het missieschip naar Southampton in het VK vorige week (13 april).

Het team bestuurt twee afzinkbare robotzweefvliegtuigen die half februari zijn ingezet vanaf het door het NOC geëxploiteerde onderzoeksschip RRS James Cook . De zweefvliegtuigen met de naam 'Doombar - 405' en 'HSB - 439' werden ongeveer 200 km voor de kust van South Georgia in het water gelanceerd. Hun missie was om de effecten van het smelten van de 'megaberg' op het ecosysteem te volgen.


De missie vond plaats op de RRS James Cook van het National Oceanography Centre. Foto credit_NOC

Dr. Alexander Brearley, een oceanograaf bij BAS, die co-leiding geeft aan het besturen van de zweefvliegtuigen, zegt:

“Het experiment heeft ons een unieke kans geboden om de impact van een smeltende en fragmenterende ijsberg op de fysieke eigenschappen en het ecosysteem van de Zuidelijke Oceaan rond South Georgia te begrijpen. Onze goed uitgeruste autonome voertuigen hebben ons in staat gesteld om metingen te doen die dichter bij de ijsbergen liggen dan ons onderzoeksschip veilig zou kunnen verwerken, waardoor we nieuwe inzichten hebben in hoe smeltwater van ijsbergen en het minerale stof dat het vervoert, zowel de oceaancirculatie als de productiviteit van het ecosysteem beïnvloedt. "

De missie was een groot risico omdat zweefvliegtuigen meestal niet zo in de buurt van ijsbergen worden ingezet. Na een paar dagen werd 405 ingehaald door een ijsberg en zat hij twee weken vast onder het ijs. Het heeft zichzelf echter gewonnen en werd getest om te kijken naar de stroomafwaartse effecten van de ijsberg op de biologisch meest productieve regio's ten noorden van het eiland. Helaas verloor het team eind februari de verbinding met het tweede zweefvliegtuig 439, maar is voorzichtig optimistisch dat het opnieuw kan verschijnen.


In februari 2021 werden twee zweefvliegtuigen ingezet. Foto credit_Jacqui Waterhouse @NOC.

BAS oceanograaf dr. Povl Abrahamsen, was de missieleider aan boord van het schip. Hij zegt:

“We hadden een korte tijdspanne om deze missie te voltooien, vooral nu de ijsberg zo snel is gedaald. Hoewel riskant, zijn we erg blij met de gegevens die we tot nu toe hebben ontvangen. Ik kijk er naar uit om de gegevens in volledige resolutie te zien wanneer we de zweefvliegtuigen eind mei ophalen. "

De A-68, die een oppervlakte van bijna 6000 vierkante kilometer besloeg, brak in 2017 als een enorme ijsberg weg van het Larsen C-ijsplateau van Antarctica. verbrijzeld in talloze kleinere ijsbergen.


Graphic toont de reis van de ijsberg sinds 2017. Credit_Laura Gerrish, MAGIC

Gegevens die zijn verzameld over het zoutgehalte, de temperatuur en het chlorofyl van het zeewater, zullen het team helpen de impact te begrijpen van extreem koud zoet water van het smeltende ijs op een deel van de oceaan waar kolonies pinguïns, zeehonden en walvissen leven. Deze wateren herbergen ook enkele van de meest duurzaam beheerde visserijen ter wereld.

Professor Geraint Tarling, een ecoloog bij British Antarctic Survey, zegt:

“De dreiging die uitgaat van de A-68a megaberg voor het ecosysteem van South Georgia was aanzienlijk, gezien de enorme omvang en het potentieel om alle delen van het voedselweb te verstoren. De zweefvliegtuigmissie stelde ons in staat om unieke inzichten te krijgen in hoe het mariene milieu werd beïnvloed. De extreem sterke stromingen rond Zuid-Georgia kwamen het eiland uiteindelijk te hulp door de ijsberg weg te leiden van een catastrofale kustbotsing. We staan ​​te popelen om de gegevens te analyseren om te beoordelen hoe het natuurlijke evenwicht van het ecosysteem van South Georgia werd beïnvloed door het spoor van smeltwater en voedingsstoffen die in het kielzog van de ijsberg zijn achtergelaten. "

A68 kort na het afkalven in 2017 gefotografeerd. Foto credit_Ali Rose

Maaten Furlong, hoofd van de Marine Autonomous & Robotics Systems Group bij het NOC, zegt:

“Bij het National Oceanography Centre zijn we enorm trots dat we deze expeditie hebben ondersteund door onze zweefvliegtuigen op de A-68 ijsberg in te zetten en met succes de wetenschap in deze uitdagende regio te brengen. Van de snelle reactie van NOC bij het op korte termijn voorbereiden van twee National Marine Equipment Pool-zweefvliegtuigen tot de samenwerking met het BAS-team aan deze zeer complexe wetenschapscampagne, het succes van deze expeditie is een bewijs van de professionaliteit en flexibiliteit van alle betrokkenen. "

https://www.bas.ac.uk/media-post/end-of ... berg-a-68/