In kaart brengen van methaanemissies met hoge resolutie vanuit de ruimte

[univers]

Wetenschappers hebben satellietgegevens van de Copernicus Sentinel-2-missie, gecombineerd met de Sentinel-5P-satelliet, gebruikt om individuele methaanemissies vanuit de ruimte te detecteren.

Hoewel koolstofdioxide overvloediger aanwezig is in de atmosfeer en daarom vaker wordt geassocieerd met het broeikaseffect, is methaan krachtiger als warmtevasthoudend gas. Het komt meestal voornamelijk van stortplaatsen, veehouderij, rijstlandbouw en de fossiele brandstofindustrie in de atmosfeer - vooral tijdens de winning en transport van kolen, olie en gas.

Tot voor kort bestond er geen eenduidige oplossing om individuele methaanemissies op te sporen en terug te voeren naar hun oorspronkelijke bronnen. De Copernicus Sentinel-5P-satelliet , gelanceerd in 2017, is de eerste Copernicus-missie die zich bezighoudt met het monitoren van de atmosfeer en is de eerste satelliet die regelmatig beelden van de aarde levert voor emissiedetectie. De ruimtelijke resolutie van zijn metingen beperkte echter het vermogen om methaanemissies correct aan hun bronnen toe te schrijven.



De afbeelding toont de methaanhotspot die is gedetecteerd met Copernicus Sentinel-2-beelden. Het beeld van de locatie wordt aan de linkerkant weergegeven, terwijl het bijbehorende methaanversterkingsbeeld aan de rechterkant te zien is. Hieruit zijn duidelijk de methaanpluimen over het gebied te zien.

Nu zijn wetenschappers van Kayrros, een Europese technologie-start-up, erin geslaagd een tool te ontwikkelen die de individuele methaanemissies nauwkeurig kan detecteren. Door gegevens van de Sentinel-5P-satelliet te combineren met metingen van de Copernicus Sentinel-2 infrarood spectraalbereikkanalen, kunnen wetenschappers nu gemakkelijk methaanemissies detecteren, kwantificeren en toeschrijven aan hun bronnen.

Dit werd voor het eerst aangetoond in de zomer van 2020, toen er een methaanlek optrad in het Perm-bekken - een belangrijk gebied voor de productie van schalieolie en gas in de Verenigde Staten. Het lek werd op 24 september 2020 ontdekt en gekwantificeerd door een luchtcampagne in opdracht van het Environmental Defense Fund , een toonaangevende internationale non-profitorganisatie.

Ondanks dat het werd gedetecteerd, was het onmogelijk om vast te stellen wanneer het lek was begonnen of hoeveel methaan er vrijkwam. De combinatie van Sentinel-2 en Sentinel-5P-satellietgegevens, met Kayrros-technologie, werd gebruikt om het lek te identificeren.


De afbeelding toont de methaanwolk zoals gedetecteerd door Copernicus Sentinel-5P op 24 september 2020.

Antoine Rostand, voorzitter van Kayrros, zei: “De resultaten toonden aan dat het lek begon op 4 juli 2020 en dat het 12 keer was ontdekt tussen die datum en de definitieve verdwijning op 26 september. Met behulp van eigen kwantificeringsalgoritmen hebben we vastgesteld dat deze 12 kwantificeringen varieerden tussen vijf en twintig ton methaan per uur. "

Kayrros had eerder tijdens de zomer andere methaanpluimen op dezelfde locatie gedetecteerd, maar dit was de eerste duidelijke waarneming van de gebeurtenis met behulp van zowel Copernicus Sentinel-2 als Copernicus Sentinel-5P-gegevens op een synergetische manier.

"Het gebruik van Copernicus Sentinel-2-beelden voor de detectie van methaanhotspots is een belangrijke technische doorbraak, aangezien de satelliet oorspronkelijk niet voor dit specifieke doel was ontworpen", aldus Claus Zehner, ESA's Copernicus Sentinel-5P Mission Manager. "Dit is belangrijk voor de monitoring van methaan, aangezien het gebruik van deze gegevens een constante monitoring van olie- en gasproductiegebieden over de hele wereld mogelijk maakt en de implementatie van de onlangs vrijgegeven methaanstrategie van de Europese Commissie zal ondersteunen."

http://www.esa.int/Applications/Observi ... from_space