Gletsjerlawines komen vaker voor dan gedacht

[univers]

Wetenschappers weten al enkele jaren dat een gletsjer zich daadwerkelijk kan losmaken van het berggesteente en met snelheden tot 300 kilometer per uur naar de vallei kan stromen als een vloeibare ijs-rotslawine. Een artikel dat onlangs in The Cryosphere is gepubliceerd, beschrijft echter hoe een team van wetenschappers van ESA's Climate Change Initiative Glaciers-team, samen met verschillende collega's, heeft ontdekt dat deze gletsjerdetachementen veel vaker voorkomen dan bekend was. De afbeelding, gebaseerd op gegevens van de Copernicus Sentinel-2- missie, toont de sporen van ijs- / rotslawines die plaatsvonden in 2017 en 2018, als gevolg van enorme stromen van rots en ijs die uiteindelijk een rivier in de vallei eronder gedeeltelijk blokkeerden.

Men heeft de neiging om berggletsjers te zien als langzaam bewegend, hun geleidelijke afdaling van een berghelling is alleen zichtbaar door een lange reeks satellietbeelden of jarenlange time-lapse-fotografie. Nieuw onderzoek toont echter aan dat de gletsjerstroom veel dramatischer kan zijn, variërend van ongeveer 10 meter per dag tot snelheden die meer lijken op die van lawines, met duidelijke potentiële ernstige gevolgen voor degenen die eronder leven.

Gletsjers zijn over het algemeen langzaam stromende ijsrivieren, die onder de zwaartekracht sneeuw die in ijs is veranderd op de top van de berg naar locaties lager in de vallei transporteren - een geleidelijk proces van het in evenwicht brengen van hun massatoename in het hogere gebied met hun lagere massa. massaverlies op hoogte. Dit proces duurt meestal tientallen jaren. Omdat dit wordt beïnvloed door het klimaat, gebruiken wetenschappers veranderingen in de snelheid van de gletsjerstroom als een indicator voor klimaatverandering.

Voor sommige gletsjers over de hele wereld kan deze geleidelijke stroom versnellen, zodat ze in slechts een paar maanden of jaren enkele kilometers vooruitgaan, een proces dat gletsjerstijgingen wordt genoemd. Na een golf staat de gletsjer meestal stil en smelt het verplaatste ijs gedurende enkele decennia.

Hoewel vloedgolven rivieren kunnen blokkeren en meren kunnen creëren die plotseling kunnen barsten, vormen deze gebeurtenissen niet vaak enig gevaar, aangezien ze van nature meestal in afgelegen en dunbevolkte regio's voorkomen - een feit dat betekent dat deze gebeurtenissen vaak voorkomen. alleen bekend dankzij gegevens en afbeeldingen van satellieten.

Wetenschappers weten al een aantal jaren dat een gletsjer zich ook daadwerkelijk kan losmaken van het berggesteente en met snelheden tot 300 kilometer per uur naar de vallei kan stromen als een vloeibare ijssteenlawine.

Een artikel dat onlangs in The Cryosphere is gepubliceerd, beschrijft echter hoe wetenschappers die in het Climate Change Initiative Glaciers-team van ESA werken, samen met verschillende collega's hebben ontdekt dat deze gletsjerdetachementen veel vaker voorkomen dan bekend was. Nog verrassender is dat dit gebeurt met gletsjers die op relatief vlakke bedden rusten.

Andreas Kääb, van de Universiteit van Oslo, legde uit: “We weten al tientallen jaren over puinstromen afkomstig van gletsjers die op grote hoogte afbreken, maar tot relatief recent waren we buitengewoon verrast toen we ontdekten dat gletsjers die op vlakkere bedden rusten. kan ook als geheel loskomen.


In 2016 stortte een gletsjer in het Aru-gebergte in Tibet plotseling in, waarbij 10 mensen en honderden dieren omkwamen. Een paar maanden later stortte onverwacht een tweede gletsjer in dezelfde bergketen in. De afbeelding, gebaseerd op gegevens van de Copernicus Sentinel-1-missie , toont de sporen die zijn achtergelaten na deze twee lawines. Wetenschappers weten al enkele jaren dat gletsjers zich op deze manier van het berggesteente kunnen losmaken en met snelheden tot 300 kilometer per uur naar de vallei kunnen stromen als een vloeibare ijssteenlawine. In een artikel dat onlangs in The Cryosphere is gepubliceerd, wordt echter beschreven hoe wetenschappers die in het Climate Change Initiative Glaciers-team van ESA werken, samen met verschillende collega's hebben ontdekt dat deze gletsjerdetachementen veel vaker voorkomen dan bekend was.

“Deze gebeurtenissen worden slechts zelden gerapporteerd. In feite kwamen ze pas echt aan het licht in 2002 nadat een enorm stuk van de Kolka-gletsjer, die in een zacht glooiende vallei aan de Russisch-Georgische grens ligt, losliet en met ongeveer 80 meter per seconde door de vallei donderde, met ongeveer 130 meter per seconde. miljoen kubieke meter ijs en gesteente waarbij meer dan 100 mensen omkwamen.

"Met behulp van satellietgegevens hebben we nu ontdekt dat dergelijke gebeurtenissen vaker voorkomen dan we ons ooit hadden kunnen voorstellen, en dit kan een gevolg zijn van een veranderend klimaat."

Het team van wetenschappers van over de hele wereld gebruikte gegevens van verschillende satellieten, waaronder de Copernicus Sentinel-1- en Sentinel-2-missies en de Amerikaanse Landsat-missie, evenals digitale hoogtemodellen om gebeurtenissen te documenteren en analyseren die al bekend waren, maar ook om identificeer gletsjerdetachementen die tot dusver niet waren geregistreerd.

Ze bestudeerden 20 gletsjer-detachementen die plaatsvonden in 10 verschillende regio's, van Alaska tot de Andes en van de Kaukasus tot Tibet.


Nieuw onderzoek toont aan dat klimaatverandering een dramatischer effect kan hebben op berggletsjers dan gedacht, waardoor ze hun bed verlaten en zich meer als lawines gedragen. Een team van wetenschappers van over de hele wereld gebruikte gegevens van verschillende satellieten, waaronder de Copernicus Sentinel-1- en Sentinel-2- missies en de Amerikaanse Landsat-missie, evenals digitale hoogtemodellen om gebeurtenissen te documenteren en analyseren die al bekend waren, maar ook om identificeer gletsjerafzettingen die tot dusver niet waren geregistreerd. Ze bestudeerden 20 gletsjer-detachementen die plaatsvonden in 10 verschillende regio's, van Alaska tot de Andes en van de Kaukasus tot Tibet.

Frank Paul, van de Universiteit van Zürich, zei: “We analyseerden de timing van gebeurtenissen, berekende volumes, uitloopafstanden, hoogtebereiken, permafrostcondities en mogelijke factoren die deze gletsjerlawines uitlokken. Hoewel we enkele gemeenschappelijke kenmerken hebben gevonden, zijn er verschillende omstandigheden die mogelijk tot deze gebeurtenissen hebben geleid. We hebben echter geconcludeerd dat, althans voor sommige evenementen, de effecten van een warmer klimaat, zoals het ontdooien van permafrost en infiltratie van smeltwater, de schuld kunnen zijn. "

Andreas Kääb voegde toe: “Het komt erop neer dat het loskomen van gletsjers die op een plat gesteente rusten vaker voorkomt dan we dachten.

“Het huidige tijdperk van frequente optische en radargegevens met hoge resolutie, niet in de laatste plaats van Sentinel-2 en Sentinel-1, heeft een stapsgewijze verandering gebracht in het detecteren en begrijpen van deze gebeurtenissen nadat ze zich hebben voorgedaan. Hoewel we nog ver verwijderd zijn van het hebben van een prognostisch hulpmiddel om mogelijke gebeurtenissen te detecteren voordat ze plaatsvinden, kunnen we dankzij satellietgegevens en dit nieuwe inzicht wellicht precursorsignalen tijdig detecteren om mogelijk levens te redden. "

http://www.esa.int/Applications/Observi ... an_thought