IJs verloren, eiland gevonden?

[univers]

15 november 1989 - 9 januari 2022JPEG

De oostkust van Antarctica heeft de meeste ijsplaten van Glenzer en Conger verloren. In het proces kreeg het wat waarschijnlijk een eiland is. Als het wordt bevestigd, zou het niet nader genoemde eiland een van een reeks eilanden zijn die de afgelopen jaren zijn blootgelegd toen delen van het drijvende gletsjerijs dat de kust van het continent omhelst, zijn uiteengevallen.

Het kandidaat-eiland is zichtbaar in dit drieluik van beelden die zijn gemaakt door Landsat-satellieten tussen 1989 en 2022. De beelden zijn een combinatie van kortegolf-infrarood en zichtbaar licht en zijn aangepast voor consistentie in helderheid en kleur. Merk op hoe het eiland dezelfde vorm heeft behouden, zelfs nadat het ijs op de plank ervan loskwam, en terwijl het zee-ijs eromheen aanwas en afnam. Die ronde witte heuvel is niet veranderd, zelfs niet nadat grote ijsbergen erop zijn ingeslagen na de snelle ineenstorting van de Glenzer- en Conger-ijsplaten dit jaar.

De functie lijkt ook groter dan zijn omgeving. Het onderstaande hoogteprofiel geeft aan dat ten minste een deel van de massa 30 tot 35 meter (100 tot 115 voet) boven het zeeoppervlak staat. De gegevens zijn verkregen op 22 december 2021 met het Advanced Topographic Laser Altimeter System (ATLAS) op NASA's Ice, Cloud en land Elevation Satellite 2 (ICESat-2).


22 december 2021 - 9 januari 2022JPEG

Maar alleen omdat een kenmerk zich gedraagt ​​als een eiland en eruitziet als een eiland, wil nog niet zeggen dat het een eiland is - althans niet in de traditionele zin. Wetenschappers weten nog steeds niet zeker of er vaste aarde is die het zeeoppervlak onder alle sneeuw en ijs doorbreekt.

John Gibson, een wetenschapper bij de Australische Antarctische Divisie, denkt dat het kenmerk waarschijnlijk een ijseiland is: een grote, zware ijskap die stevig op een onderwaterpiek staat. "Het is ongetwijfeld vergelijkbaar met andere ijseilanden, zoals Bowman Island," zei Gibson.

Gibson noemde het ijseiland 'zelfbestendigend', wat betekent dat sneeuw en ijs die zich op het oppervlak van het eiland ophopen, de hoeveelheid smelt die onder water plaatsvindt in evenwicht houdt. Als dat evenwicht wordt verstoord door een afname van de sneeuwval, kan het ijseiland dunner worden en wegdrijven. "Het niet nader genoemde eiland is een min of meer permanent kenmerk van het landschap," zei Gibson, "maar kan op een dag loskomen van de onderliggende rots en een ijsberg worden."

Zonder dat iemand er is geweest om het eiland te observeren, blijven er vragen over de structuur ervan. "Om absoluut zeker te zijn, zou je er een schip naast moeten zetten om te controleren op een rotspunt, en misschien een radar erover om de ijsdikte te beoordelen", zegt Christopher Shuman, een glacioloog aan de Universiteit van Maryland, Baltimore County, in het Goddard Space Flight Center van NASA. “Het ICESat-2-profiel laat zien dat het oppervlak ruim boven zeeniveau ligt. Dat zou een heleboel 'ijs' boven de 'kegel' zijn als er geen gesteente op of boven zeeniveau was.

Traditioneel of ijs, het eiland is het nieuwste van een reeks vergelijkbare kenmerken die niet langer zijn ingebed in het drijvende gletsjerijs van Antarctica. In 2019 erkende de Amerikaanse Board on Geographic Names Icebreaker Island, dat in 1996 geïsoleerd raakte van de Larsen B-ijsplaat langs het Antarctisch Schiereiland. En in 2020 ontdekten onderzoekers van een expeditie op een schip een klein, rotsachtig eiland bedekt met ijs dat mogelijk deel uitmaakte van de ijsplaat van Pine Island Glacier.

"De ontdekking van meer van hen zal de komende jaren waarschijnlijk doorgaan als gevolg van krimpend gletsjerijs en zee-ijs," zei Shuman. “Het is duidelijk dat dit 'nieuw voor ons' functies zijn, maar we hebben nu ook meer mensen en meer tools om naar de randen van Antarctica te kijken. Verschillende voorbeelden maken geen trend, maar ze impliceren wel dat andere eens verborgen kenmerken de komende jaren waarschijnlijk zullen worden opgemerkt.”

NASA Earth Observatory-beelden door Joshua Stevens , met behulp van Landsat-gegevens van de US Geological Survey en ICESat-2-gegevens van het National Snow & Ice Center . Verhaal door Kathryn Hansen , met informatie van Christopher Shuman (NASA GSFC/UMBC JCET).

https://earthobservatory.nasa.gov/image ... land-found