NASA-wetenschappers brengen wereldwijde kwelderverliezen en hun koolstofimpact in kaart

[univers]

Volgens een nieuwe door NASA geleide studie is de wereld de afgelopen 20 jaar 561 vierkante mijl (1.453 vierkante kilometer) aan kwelders verloren gegaan. In een recent onderzoeksartikel beschreven wetenschappers de eerste consistente wereldwijde boekhouding van kwelderlocaties en -veranderingen. Dankzij het werk konden ze ook beginnen met het schatten van de hoeveelheid kooldioxide - een broeikasgas - die in de atmosfeer wordt uitgestoten wanneer moerasland wordt aangetast of verloren gaat.

Kwelders zijn kustgraslanden die regelmatig worden overspoeld door zout zeewater en zijn zowel een indicator van als een beschermer tegen klimaatverandering. Ze beschermen kustgemeenschappen tegen zware stormen en stijgende zeespiegels. Ze bieden vitale leefgebieden en kraamkamers voor planten-, dier- en vogelsoorten aan de kust, en recreatiegebieden voor mensen. Bovendien leggen moerassen koolstof vast in hun vegetatie, veenachtige modder en ander organisch afval.

"Kwelders slaan een aanzienlijke hoeveelheid koolstof op, en aangezien die koolstof in de atmosfeer wordt uitgestoten als gevolg van degradatie van wetlands, stuwt het de klimaatverandering voort", zegt Anthony Campbell, de hoofdauteur van de studie en een assistent-wetenschapper in NASA's Postdoctoral Program Fellowship . “Voordien hadden we geen kaarten van hoe en waar moerassen veranderen. Deze studie geeft ons een idee hoeveel koolstof er de afgelopen 20 jaar is uitgestoten.”


Twee satellietbeelden van de Yangtze-rivierdelta, gemaakt door Landsat 7 in augustus 2000, links, en Landsat 9 in augustus 2022, rechts. De beelden tonen zowel ontwikkeling in het gebied als veranderingen in de kwelders, die worden beïnvloed door klimaat- en antropogene effecten.
Credits: NASA Earth Observatory/Lauren Dauphin, met behulp van Landsat-gegevens van de US Geological Survey.

Hoewel een paar delen van de wereld de afgelopen twee decennia moerasland hebben gewonnen, registreerden de wetenschappers een algemeen wereldwijd verlies dat gelijk is aan twee voetbalvelden per uur - een aanzienlijk verlies, hoewel minder dan sommige eerdere schattingen op basis van steekproeven op de grond van beperkte locaties. De Verenigde Staten en Rusland waren goed voor 64% van de totale moerasverliezen gedurende de onderzoeksperiode.

Voor de studie voerden NASA-wetenschappers een wereldwijde en systematische veranderingsanalyse uit van satellietbeelden die tussen 2000 en 2019 zijn verzameld, waarbij verliezen, winsten en herstel van kwelderecosystemen werden gekwantificeerd. Door gegevens van Landsat 5, 7 en 8 in Google Earth Engine te analyseren, identificeerden wetenschappers moerasverandering en veranderingsfactoren, waaronder stormgebeurtenissen, verstedelijking en lokale verandering van de zeespiegel. Deze wereldwijde kwelderveranderingsgegevens zijn nu openlijk beschikbaar. ( Landsat is een gezamenlijke missie van NASA en de US Geological Survey.)

Na het analyseren van veranderingen in de vorm en het gebied van moerassen, synthetiseerden Campbell en collega's globale schattingen van de organische koolstof die bovengronds is opgeslagen (in biomassa zoals grassen en struiken) en begraven in moerasbodems en sedimenten. Vervolgens hebben ze afgeleid hoeveel koolstof er vrijkwam door het verlies van moerasland. Ze schatten de netto wereldwijde uitstoot van 16,3 terragram kooldioxide gedurende de onderzoeksperiode, een jaarlijks equivalent van de uitstoot van ongeveer 3,5 miljoen motorvoertuigen.

Historisch gezien werden kwelders niet beschouwd als belangrijke ecosystemen voor koolstofopslag en -emissies, dus er waren niet zoveel pogingen om ze te volgen, zei Lola Fatoyinbo, een moeras- en mangrove-onderzoeker bij NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. Maar in feite is dergelijke "blauwe koolstof" - organische koolstof die is opgeslagen in kust- en mariene ecosystemen zoals moerassen en mangroven - een belangrijk onderdeel van het koolstofbudget van de aarde. Fatoyinbo merkte op dat de opname van blauwe koolstofecosystemen in de internationale beleidsvorming van cruciaal belang zal zijn voor het behalen van de klimaatdoelstellingen in de nationaal bepaalde bijdrage (NDC) van de Overeenkomsten van Parijs .

Over de hele wereld zijn wetlands en moerassen aan het veranderen als gevolg van vele klimaatgerelateerde oorzaken en kustontwikkeling - alles van zeespiegelstijging en stormen tot verstoorde sedimentvoorraden en droogte.

"Kwelders zijn echt belangrijke kustecosystemen en hun verliezen kunnen leiden tot hoge uitstoot van kooldioxide, methaan en andere broeikasgassen van de bodem naar de atmosfeer", zei Fatoyinbo. "De bescherming en het herstel van blauwe koolstofecosystemen zijn manieren voor landen om hun NDC te bereiken." De nieuwe wereldkaart van verliezen en winsten van wetlands zou landen kunnen helpen het beheer, de bescherming en het herstel van deze ecosystemen beter te sturen."

https://www.nasa.gov/feature/esnt/2022/ ... bon-impact