Studie indentificeert nieuwe oorzaak van smeltende antarctische ijsplaten

[univers]

Onderzoekers hebben een proces ontdekt dat kan bijdragen aan het smelten van ijsplaten in Antarctica.



Een internationaal team van wetenschappers ontdekte dat aangrenzende ijsplaten een rol spelen bij het veroorzaken van instabiliteit in andere stroomafwaarts.

De studie , geleid door de Universiteit van East Anglia in het VK, toonde ook aan dat een kleine oceaanwerveling - een systeem van circulerende oceaanstromingen - naast de Thwaites Ice Shelf van invloed kan zijn op de hoeveelheid glaciaal smeltwater dat eronder stroomt. Als die draaikolk zwakker is, kan meer warm water de gebieden onder de ijsplaat bereiken, waardoor het smelt.

Het Thwaites-ijsplateau is een van de grootste ijsplaten in West-Antarctica en steunt de oostkant van de Thwaites-gletsjer, die zich de afgelopen 20 jaar snel heeft teruggetrokken en de grootste bijdrage levert aan de wereldwijde zeespiegelstijging onder Antarctische gletsjers.

Met behulp van een unieke dataset die is verzameld door sensoren die zijn geïnstalleerd onder de Thwaites-ijsplaat - die de afgelopen decennia ook aanzienlijk is uitgedund en verzwakt - hebben de onderzoekers vastgesteld dat de ondiepe lagen van de oceaan eronder aanzienlijk zijn opgewarmd in de periode van januari 2020 tot maart 2021.

De meeste van deze opwarming werd veroorzaakt door water met een hoog volume gletsjersmeltwater afkomstig van de Pine Island Ice Shelf, verder naar het oosten, dat het gebied onder de Thwaites Ice Shelf binnenstroomde.

Het gletsjersmeltwater vermengt zich met zout water wanneer de oceaan de basis van ijsplaten smelt en kan een drijvende waterlaag vormen die warmer is dan de omringende wateren. Dit lichtere, relatief frissere en warmere water brengt warmte met zich mee die de basis van de Thwaites Ice Shelf doet smelten.

HoofdauteurDr. Tiago Dotto , van het Center for Ocean and Atmospheric Sciences bij UEA, zei: "We hebben een ander proces geïdentificeerd dat de stabiliteit van ijsplaten kan beïnvloeden, wat het belang van lokale oceaancirculatie en zee-ijs onthult.

“Circumpolair diep water, een warme variant van de Antarctische wateren, speelt een sleutelrol bij het smelten van de basis van ijsplaten. In deze studie laten we echter zien dat een grote hoeveelheid warmte in ondiepe lagen onder een ijsplaat kan worden geleverd door water dat afkomstig is van andere smeltende ijsplaten in de buurt.

"Daarom kan wat er met een ijsplaat gebeurt, gevolgen hebben voor de aangrenzende ijsplaat, enzovoort.

Dit proces is belangrijk voor regio's met een hoog smeltend ijsplateau, zoals de Amundsenzee, omdat de ene ijsplaat naast de andere ligt en de export van warmte van de ene ijsplaat de volgende kan bereiken via de oceaancirculatie."

Dr. Dotto voegde eraan toe: "Deze interacties tussen atmosfeer, zee, ijs en oceaan zijn belangrijk omdat ze warme perioden onder ijsplaten kunnen verlengen door warm en met smeltwater verrijkt water de aangrenzende holtes van ijsplaten te laten binnendringen.

"Gyres die mogelijk in andere regio's rond Antarctica bestaan, kunnen er ook voor zorgen dat een groter aantal ijsplaten vatbaar is voor intens basaal smelten in verband met langdurige warme omstandigheden, en als gevolg daarvan verder bijdragen aan de wereldwijde zeespiegelstijging."

In januari 2020 boorden collega's uit de VS gaten in het ijs en installeerden sensoren die de temperatuur, het zoutgehalte en de oceaanstroming onder de Thwaites Ice Shelf in de gaten hielden.

Meer dan een jaar lang stuurden deze sensoren via satelliet de gegevens die werden gebruikt om de oceaanvariaties te identificeren, bijvoorbeeld hoe de temperatuur en het smeltwatergehalte varieerden. Op basis van deze waarnemingen vermoedden de onderzoekers dat de overtollige warmte niet lokaal bij de Thwaites Ice Shelf kon zijn ontstaan, omdat ze geen sterke smelting zagen op de locaties waar de sensoren waren geïnstalleerd.

Door de informatie te combineren met computersimulaties om de oorsprong van deze hitte te identificeren, ontdekten ze dat het water dat de Pine Island Ice Shelf verlaat, toegang heeft tot de gebieden onder de Thwaites Ice Shelf.

Het mechanisme dat verklaart hoe deze wateren toegang krijgen tot de Thwaites Ice Shelf, werd geïdentificeerd door gebruik te maken van modelsimulaties en gegevens verzameld door tags die aan zeehonden waren bevestigd. Ze toonden allebei aan dat een draaikolk in de buurt van de Thwaites Ice Shelf in de winter verzwakt, waardoor meer warmte ondiepe gebieden onder de ijsplaat kan bereiken.

Satellietbeelden toonden ook aan dat het zomerseizoen van 2020/2021 op het zuidelijk halfrond ongebruikelijk was omdat het een hoge concentratie zee-ijs had in gebieden nabij de Thwaites Ice Shelf.

Op basis van de simulaties en eerder onderzoek veronderstelde het team dat de draaikolk nog zwakker was, zodat het overtollige smeltwater van aangrenzende ijsplaten niet door de stroming uit dat gebied kon worden weggevoerd en in plaats daarvan de Thwaites Ice Shelf binnenging.

Dit verminderde de sterkte van deze gyre nog meer, waardoor de instroom van water met een hogere concentratie gletsjersmeltwater onder de ijsplaat mogelijk werd.

https://www.uea.ac.uk/news/-/article/st ... ce-shelves


een bathymetrie van het continentale plat van de Amundsenzee met een schematische weergave van de belangrijkste routes van gemodificeerd Circumpolair diep water (mCDW; teruggestreepte pijlen) en ijsplaten: Abbot Ice Shelf (AIS), Cosgrove Ice Shelf (CIS), Pine Island Ice Shelf (PIIS), Thwaites Ice Shelf (TIS), Crosson Ice Shelf (CrIS), Dotson Ice Shelf (DIS) en Getz Ice Shelf (GIS). Thwaites Eastern Ice Shelf (TEIS) wordt begrensd door de blauwe rechthoek. b TEIS-studiegebied met de locaties AMIGOS3a (blauwe stip) en AMIGOS3c (rode stip). IJsdikte, bathymetrie en aardingslijn (donkerrood) van BedMachine Antarctic v2, ref. 37 . Tijdgemiddelde (januari 2020 tot maart 2021) snelheidsvectoren worden getoond voor de bovenste sensoren (cyaanpijl) en diepere sensoren (oranje pijl) op de AMIGOS3a- en AMIGOS3c-locaties.c Dagelijkse conservatieve temperatuur voor de verschillende sensoren volgens de legende. De gemiddelde diepte van elke sensor wordt weergegeven in de legenda. d Dagelijkse records van absoluut zoutgehalte. e Dagelijks smeltwatergehalte geschat op basis van conservatieve temperatuur en absoluut zoutgehalte.


een locatie van geleidbaarheid-temperatuur-diepte (CTD) stations (gele stippen) in Pine Island Bay (PIB) verzameld in januari en februari 2020, en de AMIGOS3a (blauwe stip) en AMIGOS3c (rode stip) locaties. Thwaites Eastern Ice Shelf (TEIS) en Pine Island Ice Shelf (PIIS) zijn afgebeeld. IJsdikte en bathymetrie van BedMachine Antarctic v2, ref. 37 . Merk op dat BedMachine niet is bijgewerkt naar het meest recente afkalffront. b Conservatief temperatuur-absoluut zoutgehalte diagram voor de CTD's (grijze stippen) en AMIGOS kleurgecodeerd op basis van de maand waarin de meting plaatsvond. Rode lijnen zijn isopycnalen met neutrale dichtheid. Magenta onderbroken is de Gade-lijn 23en zwart gestippeld is de menglijn tussen gemodificeerd Circumpolar Deep Water (mCDW) en Winter Water (WW). Inzoomen voor c , AMIGOS3c-Upper, d AMIGOS3c-Lower, e AMIGOS3a-Upper en f AMIGOS3a-Lower.

https://www.nature.com/articles/s41467-022-35499-5#Fig2

[Fenna]

Je hoort ze nooit meer over die 90 vulkanen die onder de Arctische ijskap liggen en die steeds actiever worden.
Daar is een paar jaar geleden aandacht aan besteed en dat was het dan.

[univers]

Actieve Vulkaan Ontdekt Onder Antarctische Ijskap


Aardbevingen diep onder west-antarctica onthullen een nieuw ontdekte vulkaan verborgen onder de enorme ijskap

Aardbevingen diep onder West-Antarctica onthullen een actieve vulkaan verborgen onder de enorme ijskap, aldus onderzoekers vandaag (17 november) in een studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature Geoscience.

De ontdekking bevestigt ten slotte de lang gekoesterde verdenkingen van vulkanische activiteit verborgen door de enorme West Antarctische ijskap. Verschillende vulkanen schieten op langs de Antarctische kust en zijn eilanden voor de kust, zoals Mount Erebus, maar dit is de eerste keer dat iemand magma in actie ver van de kust heeft gevangen.

"Dit is echt het gouden tijdperk van ontdekking van het Antarctische continent," zei Richard Aster, een co-auteur van de studie en een seismoloog aan de Colorado State University. "Ik denk dat er geen twijfel over bestaat dat er meer vulkanische verrassingen onder het ijs zijn."

De vulkaan was een geluksvogel. Het onderzoeksproject, genaamd POLENET, was bedoeld om de structuur van de aardmantel, de laag onder de aardkorst, te onthullen. In 2010 bracht een team onder leiding van wetenschappers van de Washington University in St. Louis wekenlang door de sneeuw, slepende sledes beladen met aardbevingsbewakingsapparatuur. [Afbeeldingen: Trek over Antarctica]

Juiste plaats juiste tijd

Twee zwermen van de aardbeving troffen onder de voeten van de onderzoekers in januari 2010 en maart 2011, in de buurt van de Range Executive Committee in het Marie Byrd-landgebied van het continent. Zoals de onderzoekers later ontdekten, waren de tremoren - diepe aardbevingen met lange duur (DLP's) genoemd - vrijwel identiek aan DLP's die werden gedetecteerd onder actieve vulkanen in Alaska en Washington. De zwermen lagen 15 tot 25 mijl (25 tot 40 kilometer) onder het oppervlak.

"Het is een spannend verhaal," zei Amanda Lough, hoofdauteur van de studie en een afgestudeerde student in seismologie aan de Washington University in St. Louis. Hoewel er geen tekenen waren van een explosie, suggereert een 3000 meter hoge (1000 meter) bobbel onder het ijs dat de vulkaan in het verleden lava had uitgeblazen en een ontluikende piek vormde.


Het veldteam POLENET / ANET sleept apparatuur om op afstand seismische en gps-stations te installeren op Mount Sidley, een vulkaan op Antarctica (op de achtergrond te zien).
Dankbetuiging: Jeremy Miner

"We kunnen met vrij hoog zelfvertrouwen zeggen dat er geen uitbarsting was terwijl we daarbuiten waren", vertelde Lough aan WordsSideKick.com's OurAmazingPlanet. "We hadden mensen die [seismometer] -stations installeerden en radar vanuit de lucht over het ijs vlogen, maar vanuit de bedtopografie kunnen we zien dat er zich iets onder het ijs ophoopt."

Wetenschappers denken dat ondergrondse magma en vloeistoffen die nieuwe wegen openen en rotsbreuk veroorzaken, diepe, langdurige aardbevingen veroorzaken. Veel actieve vulkanen op de Aleoeten in Alaska hebben deze diepe zwermen met aardbevingen vaak geproduceerd zonder tekenen van dreigende uitbarstingen. Onderzoekers hielden echter ook toezicht op de bevingen, omdat een plotselinge opleving van het schudden werd waargenomen vóór uitbarstingen op Mount Spurr en Mount Redoubt in Alaska.

Een vulkaanvloed

Als de vulkaan op Antarctica uitbarstte, smolt het de bodem van de ijskap direct boven de ventilatieopening. Wetenschappers weten niet zeker wat er vervolgens zou gebeuren. In IJsland kunnen vulkaanuitbarstingen gletsjers doen smelten, waardoor enorme overstromingen worden opgeroepen jökulhlaup. Maar het ijs boven de Antarctische vulkaan is meer dan een halve mijl (1 km) dik.

"Hoe West Antarctische ijsstromen zouden reageren op een uitbarsting van honderd of meer kilometers landinwaarts vanaf de aardingslijn is een nog te beantwoorden vraag," zei Stefan Vogel, een glacioloog bij de Australische Antarctische Divisie die niet betrokken bij de studie. De aardingslijn is de plek waar gletsjers loskomen van rotsen en drijven op water.

"Er is zeker behoefte aan meer onderzoek, zowel in het in kaart brengen van de distributie en het monitoren van het activiteitsniveau van subglaciale vulkanische activiteit onder ijskappen, als in het bestuderen van de impact van subglaciale vulkanische activiteit op het hydrologische systeem van gletsjers en ijskappen," zei in een e-mail interview.

Het zou een uitbarsting vergen in de stijl van de oude luchtaanvallen van Yellowstone om het ijs boven de actieve vulkaan volledig te smelten, zo berekenden Lough en haar co-auteurs. En als de vulkaan onder het ijs lijkt op die in de buurt, zoals de berg Sidley, is er geen risico van een uitbarsting. [Big Blasts: History's 10 Most Destructive Volcanoes]

In plaats daarvan kunnen de miljoenen liters smeltwater de stroom van de nabijgelegen MacAyeal Ice Stream eenvoudigweg naar de zee versnellen.

"Mensen horen het woord 'vulkaan' en raken verstrikt in het idee dat dit de manier waarop de ijskap werkt zal veranderen, maar dit spul is al miljoenen jaren aan de gang onder het ijs en de ijskap is in evenwicht ermee, 'zei Lough. "Dagelijks magmatisme is niet genoeg om grote problemen te veroorzaken."

Hugh Corr, een glacioloog bij de British Antarctic Survey die ook een begraven Antarctische vulkaan heeft ontdekt, zei dat een uitbarsting een groot effect kan hebben, maar het is moeilijk te kwantificeren.

"Het grootste effect op de West Antarctische ijskap is nog steeds de klimaatverandering - opwarming van de aarde, het smelten van de ijsplaten. Dat is het meest directe risico, vergeleken met het uitvallen van een vulkaan," zei Corr, die niet betrokken was bij de studie.

Een geologische puzzel

Tekenen van actieve en uitgestorven vulkanen duiken op in heel Antarctica.Ashlagen en lava wijzen erop dat vulkanen spuiten terwijl het continent de afgelopen 20 miljoen jaar of langer bevroor. (Een 8000 jaar oude aslaag zit boven de nieuw gevonden vulkaan, maar hij komt van Mount Waesche, een nabijgelegen piek.)

"De [West] kust van Antarctica is als een ring van vuur," zei Corr.


De Executive Committee Range in West-Antarctica herbergt een pas ontdekte actieve vulkaan. Krediet: NASA

De aardbevingzwermen staan ​​in lijn met oudere vulkanen in het Uitvoerend Comité, wat erop duidt dat de vulkanische activiteit daar langzaam om de miljoen jaar langzaam met 6 mijl (9,6 km) naar het zuiden stroomt. Deze migratie staat loodrecht op de beweging van de tektonische plaat van Antarctica, dus een hotspot of mantelpluim voedt de vulkanen niet, zei Lough. (Een mantelpluim moet vulkanen maken die parallel lopen aan de beweging van de platen, zoals die van de Hawaiiaanse eilanden.)

Het grote mysterie is uitzoeken waarom de vulkaan en zijn voorlopers zelfs bestaan. "Antarctica is zeker een van de meest fascinerende en enigmatische van alle continenten van de aarde," zei Aster. [Video - Antarctica: Geologic Mysteries oplossen]

Laten we de scène bepalen. Antarctica wordt gespleten door een ongelooflijke bergketen. Stel je voor dat Utah's spectaculair steile Wasatch-gebergte Noord-Amerika van Texas helemaal tot aan Canada kliefde. Dat is wat de Transantarctic Mountains zijn. In het Westen duikt het land af in een diepe kloofvallei, waar de korst ongeveer 100 miljoen jaar uiteen is gescheurd. De nieuw gevonden vulkaan zit aan de andere kant van deze kloof, in een hoger gelegen gebied genaamd Marie Byrd Land.

Hoewel de gescheurde korst de beste verklaring lijkt voor de vele vulkanen in Antarctica, passen veel van de toppen niet voor de hand. Rifting en vulkanisme op Antarctica zou zoiets als nergens anders op aarde kunnen zijn. "Wat er aan de hand is met de korst op Antarctica is nog steeds een raadsel," zei Lough.

https://wordssidekick.com/active-volcan ... heet-17699

https://earthquakes.volcanodiscovery.co ... ctica?L=15

[Fenna]

[univers]

Antarctica beeft heftig



Antarctica beeft. En niet zo’n klein beetje ook. De afgelopen maanden zijn er 85.000 aardbevingen geregistreerd. Dat komt omdat een vulkaan onder het zuidelijkste continent langzaam actiever aan het worden is. Het is voor het eerst dat wetenschappers zoveel seismische activiteit onder Antarctica waarnemen.

De bevingen begonnen afgelopen augustus en leken rond december weer af te nemen. Maar in het nieuwe jaar laaide het aantal weer flink op. Het Duitse onderzoeksinstituut GFZ Geosciences heeft apparatuur in Antarctica staan om alle bevingen te registreren.

Volgens de Duitsers gaat het om de Orca vulkaan, die onder het wateroppervlak zit, aan de Atlantische kant van Antarctica. Die vulkaan heeft een magmagang die onder het ijs van de Zuidpool eindigt. Die is zich momenteel flink aan het vullen met gesmolten gesteente, wat gepaard gaat met flinke bevingen.

De zwaarste aardbeving die tot nu toe is gemeten, had een kracht van 6. Dat is in bewoond gebied genoeg om een grote stad in puin te veranderen. Is het de voorbode voor meer? Of voor een vulkaanuitbarsting op Antarctica? De wetenschappers van GFZ weten het niet, schrijven ze in vakblad Communications Earth & Environment. Er is niet genoeg onderzoek gedaan naar vulkanen onder Antarctica om iets te kunnen voorspellen.

https://www.faqt.nl/recent/antarctica-beeft-heftig/