Re: Dieren in het nieuws
Geplaatst: 01 aug 2018, 14:02
This is Faa Sai, a rescued elephant. Faa Sai was naughty and broke a sprinkler. Now she is the happiest elephant in the world.
Wat een dotje.
Waar mysterie en wetenschap elkaar kruisen...
https://www.mysterie-wetenschapsforum.nl/phpBB3/
https://www.mysterie-wetenschapsforum.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=82&t=9400
Rouwende orka laat overleden jong na 17 dagen los
Telefoto digitale foto's genomen vanaf de kust tonen aan dat deze moeder walvis in goede lichamelijke conditie lijkt te zijn
Foto's door Ken Balcomb, Centrum voor Walvisonderzoek
De orka heeft het jong zeker 17 dagen lang continu aan het oppervlak geduwd en meegevoerd.
De orka werd vorige week wereldnieuws nadat duidelijk werd dat ze haar jong – dat kort na de geboorte overleed – weigerde los te laten. Steeds weer duwde ze het zinkende lichaam van haar jong naar het oppervlak en voerde het jong zo kilometers met zich mee. Op 9 augustus – meer dan twee weken nadat het jong stierf – meldden enkele mensen dat ze de rouwende moeder nu zonder jong hadden gespot. En onderzoekers kunnen aan de hand van foto’s nu bevestigen dat de moeder het jong na het zeker 17 dagen met zich te hebben meegevoerd, heeft losgelaten.
Sterke band
Het is niet ongebruikelijk dat orka’s – maar ook dolfijnen – hun overleden jongen aan het oppervlak blijven houden en met zich meevoeren. Eerdere waarnemingen suggereerden dat ze dat soms wel een week lang vol kunnen houden. Maar deze orka-moeder – aangeduid als J35 – ging dus nog veel verder. Ze hield haar jong zeker 17 dagen drijvende. Een record. Het gedrag getuigt volgens onderzoekers van de bijzonder sterke band die moeders met hun jongen hebben.
Trend
Helaas komt het zeker in de populatie waar J35 deel van uitmaakt, regelmatig voor dat jonge orka’s komen te overlijden. In de afgelopen twee decennia is in de populatie – die ook wel aangeduid wordt als Southern Resident Killer Whale (SRKW) Population – 75% van de pasgeboren kalveren overleden. En in de laatste drie jaar is zelfs geen enkele zwangerschap uitgemond in het voortbrengen van levensvatbare jongen. Het heeft volgens onderzoekers te maken met een gebrek aan voedsel. De orka’s die tot deze populatie behoren, hebben het voornamelijk gezien op de bedreigde chinookzalm. Veel chinookzalmpopulaties zijn de afgelopen jaren verdwenen of flink uitgedund.
Wat de doodsoorzaak is van het jong dat na 17 dagen in het water is weggezonken, is onduidelijk. Daar zullen onderzoekers ook niet meer achter gaan komen; nu het karkas in de diepte is verdwenen, is een onderzoek naar de doodsoorzaak uitgesloten.
Doordat de SRKW-populatie zich op dit moment niet succesvol kan vermenigvuldigen, dreigt deze te verdwijnen. Dat kan – met het oog op de lange levensduur van orka’s – nog wel even duren. Maar zolang er geen nieuwe jongen bijkomen, lijkt het lot van de populatie hoe dan ook bezegeld.
Het gezicht van Neonate (boven)
Foto door Michael Weiss, Centrum voor Walvisonderzoek
J35's kalf was vrouwelijk (boven)
Foto door Dave Ellifrit, Centrum voor Walvisonderzoek
J35 duwt haar dode kalf nog 24 uur later (boven)
Foto door Ken Balcomb, Centrum voor Walvisonderzoek
J35's duwen haar kalf (boven)
Foto door Dave Ellifrit, Centrum voor Walvisonderzoek
https://www.whaleresearch.com/j35
Verweesde olifanten hebben een veel moeilijker leven
Het bewijst maar weer eens dat stroperij een enorme impact heeft.
In het onderzoek dat gedurende vijf jaar werd uitgevoerd, analyseerden de onderzoekers de sociale interactiepatronen van jonge vrouwelijke olifanten in Noord-Kenia. De moeders van al deze jonge olifantjes waren omgekomen door stroperij, of waren een natuurlijke dood gestorven. En hoewel olifanten veerkrachtige dieren zijn en hun sociale leven opnieuw opbouwen, blijkt dat de weesolifantjes sociaal gezien toch een zwaarder leven leiden in vergelijking met olifantjes die nog wel hun moeder hebben.
Weesolifantjes
Het onderzoek werd uitgevoerd onder een olifantenpopulatie in Samburu en Buffalo Springs National Reserve, in Noord-Kenia. De populatie kreeg te lijden onder ivoorstroperij. Daar bovenop deed ernstige droogte de groep ook geen goed. Hierdoor moesten veel jonge olifanten het zonder moeder of oma stellen. Sommige weesolifantjes bleven toch bij de groep hangen, terwijl andere olifantjes ervoor kozen om de geboortegroep te verlaten en zich aansloten bij een niet-verwante populatie. Weer anderen kozen een zwerversbestaan, en sloten zich niet volledig aan bij één bepaalde groep.
Volwassen vrouwtjes
Uit de bevindingen blijkt dat hoewel de jonge olifanten relaties onderhouden met andere olifanten (dit kunnen verwanten zijn, maar ook niet-familieleden), ze toch opvallend minder contact hebben met volwassen vrouwtjes. En dit heeft cruciale gevolgen. Zo komen ze bijvoorbeeld minder makkelijk aan voedsel. Bovendien is de ervaring van oudere vrouwtjes van cruciaal belang voor jonge olifanten om zich te ontwikkelen en te leren.
Agressie
Daarnaast blijkt dat de weesolifantjes te maken krijgen met meer agressie van andere olifanten. Zo worden ze bijvoorbeeld meer geduwd, of krijgen te maken met andere vormen van lichte agressie. Daarnaast kunnen de weesolifantjes zelf ook meer agressie vertonen als ze hun geboortegroep verlaten en zich aansluiten bij andere groepen.
“Onze resultaten suggereren dat de jonge vrouwelijke weesolifantjes het lastiger krijgen doordat ze ondergeschikt lijken te zijn aan andere groepsleden,” zegt onderzoeker Shifra Goldenberg. “Wat dit betekent voor hun overleving en voortplanting op de lange termijn is op dit moment nog onbekend.” In de komende jaren zal het onderzoek voortgezet worden, om te onderzoeken wat precies de consequenties zijn voor de jonge weesolifanten en te kijken wat kan helpen bij het herstel van olifantengroepen die getroffen zijn door bijvoorbeeld stroperij. “Of olifantengroepen kunnen herstellen van ivoorstroperij zal grotendeels afhangen van het vermogen van jonge vrouwtjes om met succes hun sociale leven weer op te pakken,” besluit co-auteur George Wittemyer.
https://www.scientias.nl/verweesde-olif ... ker-leven/
http://www.savetheelephants.org/about-s ... -new-study
'Uitgestorven' vogelsoort herontdekt op de Bahama's
AFBEELDING: EEN VAN DE ZELDZAAMSTE VOGELS OP HET WESTELIJK HALFROND, DE BAHUTHANKOETBOOM, IS HERONTDEKT DOOR ONDERZOEKSTEAMS DIE OP ZOEK WAREN NAAR HET EILAND GRAND BAHAMA.
Maar de kans lijkt groot dat deze op korte termijn alsnog van de aardbodem verdwijnt.
We hebben het over het zangvogeltje Sitta pusilla insularis. De soort – die enkel in een klein dennenbos op Grand Bahama-eiland voorkomt – staat al jaren te boek als bedreigd. De problemen ontstonden in de jaren vijftig van de vorige eeuw toen steeds meer bomen in het bos werden omgehakt. En in recente decennia heeft de soort ook ernstig te lijden gehad onder orkanen die de ene na de andere boom in het bos omver bliezen. Waar er in 2004 naar schatting nog 1800 van deze zangvogeltjes op Grand Bahama rondvlogen, waren dat er in 2007 nog maar 23. En toen sloeg in 2016 orkaan Matthew toe. De orkaan veroorzaakte enorme schade op Grand Bahama en aangenomen werd dat deze ramp de soort een laatste duwtje had gegeven.
Gespot!
Maar nu hebben wetenschappers het vogeltje herontdekt. “We liepen al zes weken door het bos en hadden de moed bijna opgegeven,” vertelt onderzoeker Matthew Gardner. “Toen hoorde ik plots zijn onderscheidende roep en zag de onmiskenbare vorm van de zangvogel in mijn richting komen. Ik schreeuwde het uit van vreugde. Ik was in extase!”
Twee vogels
In totaal hebben de onderzoekers de zangvogel zes keer gespot. Maar slechts eenmaal zagen ze twee van deze zangvogels bij elkaar. Dat laatste lijkt veelbelovend. Maar voorzichtigheid is op zijn plaats. “We weten het geslacht van de vogels niet,” stelt Gardner. “In veel gevallen is het zo dat wanneer er nog maar zo weinig individuen over zijn, alle resterende vogels van het mannelijk geslacht zijn.”
Of de soort nog te redden is? “Helaas denken we dat de kans dat we deze vogelsoort – die op het punt van uitsterven staat – kunnen redden, heel klein is,” aldus onderzoeker Diana Bell.
https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 082218.php
Arctische tandwalvis voegt zich bij een andere soort
Terwijl het foto-ID-programma van beluga's werd voortgezet, identificeerde de bemanning van BpJAM een narwal. Deze narwal werd ook gezien in 2016 en 2017. © GREMM
De tandwalvis voelt zich helemaal thuis in een groep jonge witte dolfijnen.
De Arctische tandwalvis trok in augustus 2016 al de aandacht toen deze opdook in de Saint Lawrencebaai. De Arctische tandwalvis hoort daar niet thuis. Maar wat nog veel opvallender was, was dat deze zich bij een enorme groep witte dolfijnen had gevoegd en de witte dolfijnen zelfs leek te imiteren. Zo blies de Arctische tandwalvis bijvoorbeeld – net als de witte dolfijnen – bubbels.
Opnieuw gespot
Na enige dagen verloren onderzoekers de Arctische tandwalvis uit het oog. Maar nu hebben ze het dier opnieuw gespot. En weer bevindt de tandwalvis zich in het gezelschap van witte dolfijnen.
De onderzoeksassistenten observeerden een narwhal in een groep jonge beluga's met behulp van beelden die door drone waren verkregen. © GREMM
“We observeerden (de tandwalvis, red.) in een groep die bestond uit ongeveer tien jonge mannelijke witte dolfijnen,” zo schrijven de onderzoekers. En zowel de witte dolfijnen als de Arctische tandwalvis lijken dat heel normaal te vinden.
De onderzoekers zijn dan ook heel benieuwd hoe het nu verder gaat. Zal de Arctische tandwalvis in dezelfde groep blijven – zoals witte dolfijnen doen? Of nog eens overstappen op een andere groep? En is het misschien zelfs mogelijk dat de Arctische tandwalvis een witte dolfijn het hof gaat maken? De onderzoekers sluiten het laatste zeker niet uit. De witte dolfijn en Arctische tandwalvis zijn verwant aan elkaar en zeker in staat tot voortplanting.
https://baleinesendirect.org/en/with-th ... a-narwhal/
Vrouw hoort opmerkelijke geluiden uit de stal komen
Het is zaterdagmiddag, op een mooie najaarsdag. De paarden op de manage hebben de hele dag rond gerend, er waren veel toeristen uit het vakantiepark en ook nog eens een kinderfeestje. Alle kinderen hebben natuurlijk een rondje op de paarden gereden. Ze vonden paardrijden geweldig. De paarden gedroegen zich goed en werden heerlijk verzorgd door de kids.
Toen de vakantiegangers terug naar hun bungalow waren en de kinderen naar huis kregen de paarden een lekkere bak met voer voorgeschoteld. Omdat ze zo hard gewerkt hadden krijgen ze premium voer uit de dierenwinkel.
Een half uur nadat de paarden gegeten hadden hoorde de eigenaresse (Liz Mitten) plots gekke geluiden uit de schuur komen.
Dit trof ze aan.....
De hoefdieren liggen verspreid op het zaagsel in hun verblijf. Veel van hen bevinden zich in dromenland, waar ze ongetwijfeld de spannendste avonturen beleven. Zonder het van zichzelf te weten, snurken ze er op los en lijkt het alsof ze hele bomen omzagen. Daarnaast is te horen hoe ze af en toe een scheet laten in hun onderbewustzijn.
Het is duidelijk dat de paarden zich op hun gemak voelen in de stal van Liz. Normaal gesproken slapen paarden namelijk voor het grootste gedeelte staand, zodat ze meteen in actie kunnen als er plots gevaar dreigt. Daar is hier echter geen sprake van. En de geluiden die ze daarbij tijdens hun ‘powernap’ produceren, maakt het geheel alleen maar grappiger
https://www.daily-story.com/nl/paarden- ... =119742519
Verrassing! Slome reuzenhaai blijkt net zo hoog te kunnen springen als een witte haai
Het is een beetje vergelijkbaar met tot de ontdekking komen dat koeien – als je niet kijkt – net zo snel zijn als wolven,” aldus één van de onderzoekers.
Reuzenhaaien zijn de op één na grootste vissen ter wereld, zo kunnen ze wel 10 meter lang worden. Maar ondanks hun formaat, hoeven we niet snel bang voor ze te zijn. Zo staat de reuzenhaai bekend als een grote, slome, vriendelijke reus die het liefst op plankton knabbelt. Maar nu doen onderzoekers een nog onbekende kant van de reuzenhaai uit de doeken. Want reuzenhaaien blijken stiekem net zo snel en hoog uit het water te kunnen springen als hun beroemde neven en nichten; de witte haai.
Video
Met behulp van camera’s en video-analyse bestudeerden de onderzoekers het opmerkelijke gedrag van de reuzenhaai. Zo probeerden ze de zwemsnelheid te schatten op het moment dat de haai het water verliet en zijn sprong inzette. Ook bevestigden de onderzoekers een apparaat op één van de reuzenhaaien om de snelheid en beweging van de sprong nauwkeurig te meten.
https://www.tcd.ie/news_events/wp-conte ... nd.mp4?_=1
Sprong
En het tegendeel is bewezen; de reuzenhaai is bepaald niet sloom. Zo zwom hij in iets meer dan negen seconde en met tien staartzwiepen van 28 meter diepte naar het oppervlak, waar hij met 90 graden door het water brak. Vervolgens schraapte hij voor een seconde over het water, om vervolgens een sprong te maken die tot wel 1,2 meter boven het wateroppervlak reikte. De slagfrequentie van de staart nam hierbij tot wel zes keer toe. Daarnaast bereikte de reuzenhaai een topsnelheid van ongeveer 5,1 m/s. Ter vergelijking; dit is meer dan twee keer zo snel als de gemiddelde deelnemer aan de Olympische Spelen op de 50 meter vrije slag voor mannen.
De bevindingen laten maar weer eens zien hoeveel we nog kunnen leren over zeedieren. Zelfs de grootste en meest opvallende soorten hebben verrassingen in petto. “Het is een beetje vergelijkbaar met tot de ontdekking komen dat koeien – als je niet kijkt – net zo snel zijn als wolven,” aldus onderzoeker Jonathan Houghton.
https://www.tcd.ie/news_events/articles ... at-whites/