Hier misschien wel een interessant stukje over wat Kim doet.
>>>>>>>>>>>>>>>>>
Noord-Korea laat zich niet ongestraft meer uitlachen.
Noord-Korea is officieel een kernmacht, en dat hebben we met z’n allen laten gebeuren, schrijft Remco Breuker, hoogleraar Koreastudies in Leiden. De toekomstscenario’s zijn gitzwart, op één na.
Zo’n vaart zou het allemaal niet lopen, was de heersende mening onder politici, wetenschappers en pers. Maar Noord-Korea heeft zondagochtend de grootste kernproef uit zijn geschiedenis uitgevoerd en is nu de trotse bezitter van langeafstandsraketten, waarschijnlijk met kernkoppen. Degene voor wie dit als een verrassing komt, heeft niet zitten opletten. Er is de afgelopen jaren consistent, en naar nu blijkt terecht, voor gewaarschuwd.
Waarom is het rampzalig dat Noord-Korea deze wapens nu heeft.
De dreiging ten opzichte van Zuid-Korea, een belangrijke bondgenoot.
Die zou direct en catastrofaal lijden onder escalatie. Pyongyang gaat het uiteindelijk om Zuid-Korea. Ooit was de wens van het regime om het schiereiland te verenigen op Noord-Koreaanse voorwaarden slechts een droom. Nu is dit, hoewel nog altijd onwaarschijnlijk, in principe mogelijk geworden. Deze ambitie is afhankelijk van Noord-Korea’s afschrikkingsmiddelen om Washington buiten een eventuele strijd te houden. Wat is daarvoor een betere garantie dan kernraketten die de Verenigde Staten direct bedreigen?
Het ontketenen van een wapenwedloop in Oost-Azië.
Al voor de kernproef, zondag, hadden verschillende prominente politici in Seoul, tegen de eigen partijlijn in, gepleit voor het ontwikkelen van kernwapens in Zuid-Korea. Die stemmen zullen nu alleen maar luider klinken. Gaat Seoul om, dan volgt Japan, omdat het anders het enige land in de regio zonder kernwapens zou zijn. Beide landen hebben de technologie al, dus het ontketenen van een wapenwedloop is slechts een politieke keuze.
De gevolgen zijn groot voor de mensenrechten.
Noord-Korea is een stukje onkwetsbaarder geworden, zeker ook voor de VN en andere instanties die de gruwelijke mensenrechtenschendingen in Noord-Korea aan de kaak stellen. VN-lidstaten zullen nog minder happig zijn om Noord-Korea op mensenrechtenschendingen te wijzen, Zuid-Korea helaas voorop.
Proliferatie.
Noord-Korea is de staat die in 2007 een kernreactor bouwde in Syrië en die het afgelopen jaar minimaal twee keer chemische wapens naar Damascus probeerde te verschepen. Zonder Noord-Koreaanse wapenleveranties was het regime-Assad al jaren geleden gevallen.
Wat nu?
De vraag is: wat nu? Een militaire optie lijkt van tafel. De gruwelijke slachting die Zuid-Korea en Seoul in het bijzonder te wachten staat in het geval van oorlog is onvoorstelbaar. Daarnaast zou een pre-emptive strike het Noord-Koreaanse kernwapenarsenaal en de top van het regime niet kunnen uitschakelen. En dan is er nog het gevaar van wereldwijde escalatie als China zich met zo’n conflict bemoeit (wat het regime in Beijing al heeft toegezegd).
Het Noord-Koreaanse wapenprogramma ontwikkelt zich snel. Het land beweert zondag een waterstofbom te hebben getest. Wat is dit voor bom? En hoe gevaarlijk is het wapen? Vijf vragen en antwoorden.
Onderhandelingen dan? De vraag is: waarover? Kernwapenbezit is onverbrekelijk verbonden met de legitimatie van de Kim-dynastie en ononderhandelbaar voor Pyongyang. Onderhandelen over het bevriezen in plaats van het opgeven van kernwapenontwikkeling is een mogelijkheid, maar daar profiteert alleen Pyongyang van. Dat creëert slechts een Noord-Korea dat kernwapens heeft, intimideert, concentratiekampen onderhoudt en daar door de internationale gemeenschap de facto voor wordt betaald. De politicus die dit voorstelt, toont ons een amechtig brevet van onvermogen.
Wat dan wel? We moeten ons ten eerste realiseren dat we te laat zijn. Dat de put gedempt moet worden om andere kalveren te redden, maar dat het kalf well and truly verdronken is. De belangrijkste les die nu getrokken dient te worden, is niet alleen dat dit te voorkomen was geweest – bijvoorbeeld door de akelige optie van een militaire interventie – en dat hiervoor gewaarschuwd is, maar ook dat Noord-Korea al jarenlang een ernstig strategisch spel speelt en aan de winnende hand is. Twintig jaar geleden was er wellicht nog een mogelijkheid geweest voor het sluiten van een verdrag over het opgeven van nucleaire ambities, nu is dat ondenkbaar geworden. Noord-Korea laat zich niet ongestraft uitlachen.
Zondag heeft Noord-Korea zijn zesde nucleaire test gedaan. Hoe kon het zover komen, en wat betekent dit voor de rest van de wereld? Elf vragen en antwoorden.
Investeren in tegenkracht.
Concreet moet het volgende gebeuren: investeren in de enige reële tegenkracht in Noord-Korea, namelijk de markthandelaren. Velen van hen steken de grens geregeld over om in China voorraad te kopen. Verleen hun microkrediet, laat ze groeien en empowered raken ten opzichte van de Partij. In een voormalig socialistische staat waar het openbare distributiestelsel ingestort is, is de zwarte markt vaak de enige levensader voor het gros van de bevolking.
Dan: investeer in ballingen. Zij hadden de moed om over te gaan tot actie omdat ze genoeg hadden van het regime. Bovendien: het is hun land, niet het onze. Stel hen in staat gebruik te maken van hun ervaringen en contacten in Noord-Korea om een oppositiekracht te vormen. En last but not least: het in kaart brengen van de Noord-Koreaanse informele economische netwerken die de kerntesten mogelijk maken. We kennen er misschien 5 à 10 procent van en dat percentage moet omhoog om te kunnen sanctioneren. Het Noord-Koreaanse systeem moet deze keer financieel écht geïsoleerd worden. Dat lukt alleen met serieuze samenwerking tussen VN, VS, Zuid-Korea en de EU. Hierin kan Nederland een voortrekkersrol spelen door te coördineren en expertise te leveren. Laten we dat vooral ook doen, want alle andere toekomstscenario’s zijn gitzwart. Het loopt namelijk wel zo’n vaart.
Remco Breuker is hoogleraar Koreastudies aan de Universiteit Leiden en doet onderzoek naar overzeese Noord-Koreaanse dwangarbeid.
BRON.