We beginnen gelijk maar met de cover waar NewScientist mee opende.
Beschaving is ouder en mysterieuzer dan we dachten.
Dat geldt niet voor Graham Hancock. Die beweert al een paar decennia dat de ijstijd door een kosmische ramp ten einde is gekomen. Vandaag de dag hebben geologen onder de ijskap van Groenland ontdekt dat er inslagen geweest zijn, vermoedelijk een komeet die bij het binnenkomen van de dampkring in meerdere fragmenten uiteengespat is. Zoiets veroorzaakt enorme hitte. Genoeg om de noordelijke ijskap grotendeels te doen smelten, met een plotselinge zeespiegelstijging als gevolg. Een stijging van 100 meter of daaromtrent in een paar dagen tijd. Er zijn wereldwijd oeroude verhalen over ongekende overstromingen, waaronder het Bijbelverhaal met Noach in de hoofdrol. Er is een letterlijke verfilming van dat Bijbelverhaal gemaakt en dat is een heel raar, totaal ongeloofwaardig verhaal geworden. Zo ongeloofwaardig dat vrome christenen boos werden en aan iedereen die het horen wilde vertelden dat de film een veel te vrije interpretatie van de Bijbel is, maar dat is het juist niet. Darren Aronovski heeft het Bijbelverhaal letterlijk vertaald naar film. De film maakt duidelijk dat het Bijbelverhaal niet letterlijk waar kan zijn.
Toch kan er wel sprake zijn van een plotseling stijgen van de zeespiegel en ook het verhaal over Atlantis zou bij nader inzien toch geen mythe hoeven zijn, maar de overlevering van wat er na de kosmische ramp echt gebeurd is. Dit is in een notendop wat Graham Hancock te melden heeft aan de wereld.
Een beschaving die ooit een zeer hoog peil van ontwikkeling bereikte, maar zo kwetsbaar was dat een kosmische ramp er in korte tijd een eind aan maakte. Egyptische piramides, de sphinx, enorme stenen (voor ons bijna niet te transporteren) en ook zeer verfijnd bewerkt gesteente tot vazen (door ons niet te imiteren) en dat in zulke hoeveelheden dat er sprake is van massaproductie. In India zijn ook frappante voorbeelden van zeer hoog ontwikkelde bewerkingstechnieken te vinden. Er hangt zelfs een ketting waarvan de schakels uit zandsteen bestaan, maar in zijn geheel aan een schakel van graniet hangt. Zoiets kan niet uitgehakt zijn want zandsteen grijpt niet in graniet. Het kan niet anders of deze steenbewerkers verstonden de kunst van het zacht maken (vloeibaar als klei) van harde stenen. Er is geen andere verklaring. Dat het steeds gaat om voorwerpen en gebouwen van steen is niet vreemd, alleen gesteente is bestand tegen weersinvloeden. Papier vergaat, ijzer verroest. Natuurlijk zijn er geavanceerde gereedschappen gebruikt om de verbazingwekkende precisie te bereiken, precisie die we zowel in India als Egypte aantreffen en wie weet wat we ooit nog meer zullen vinden. Maar door het verroesten van machines en het vermolmen van hout is er van dergelijke machines niets meer over en keken de archeologen naar de stenen overblijfselen die volgens de heersende opvattingen door jarenlang beuken met stenen op koperen beitels gemaakt moeten zijn. Nee, steenhouwers. professionals dus, kunnen verklaren dat graniet en ander gesteente niet met koperen beitels of ander koperen gereedschap te bewerken is. Alle proeven om te bewijzen dat het wel kan liepen op een fiasco uit.
Graham Hancock was een van de dappere onderzoekers die tegen deze onlogica in durfde te gaan. Hij was bij wijze van spreken het kind dat durfde te beweren dat de keizer geen kleren droeg.
Dit is voorlopig voldoende hulde. Ik ben vooral benieuwd naar wat er bedoeld wordt met de hoop bagger die de schuld is van Gaham Hancock.
