Dieren in het nieuws

De plek voor nieuws en feiten over de Natuur en het Milieu op aarde.
Ook topics over de prachtige Dierenwereld op onze planeet kunnen hier worden geplaatst.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80370
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Tammy » 23 jun 2019, 14:35

Ja leuk dat ze hier zijn. :grin:

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Fenna » 23 jun 2019, 14:48

Tammy schreef:
23 jun 2019, 14:19
Brrr wat een engerd. [huh]
Zo groot als een muis hè.
9 tot 11cm.

Ben gelukkig niet bang voor spinnen.
Heb een vergelijkbare van ca 9cm in de tuin en hebben haar zelfs een naam gegeven 'moeke' 't is een vrouwtje.
Deze onderstaande afbeelding van een gewone huisspin lijkt er het meeste op, maar het is geen huisspin.
Afbeelding
De spin in mijn tuin heeft een bruin achterlijf en zwarte romp en poten.
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80370
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Tammy » 24 jul 2019, 21:26

Zie dit nu pas, leuk dat jij een spin een naam geeft. :mrgreen:
Ik vind ze akelig brrrr.

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80370
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Tammy » 24 jul 2019, 21:27



Wat kunnen toeristen toch stom zijn. [doh]

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Fenna » 25 jul 2019, 09:05

Do's and dont's voor dieren met dit warme weer.

VOORKOMEN IS BETER DAN GENEZEN: HITTE-BEROERTE BIJ HONDEN - EEN GEWAARSCHUWD MENS TELT VOOR TWEE!

(Mocht je het te warm vinden om dit hele stuk te lezen, onthou dan maar gewoon dat ik van mening ben dat je met deze temperaturen geen dingen gaat ondernemen met je hond. Gewoon even niet. Niks. Het is van vroeg tot laat warm, er is voortdurend zon en jij bent verantwoordelijk voor het welzijn van jouw hond. Wees verstandig, ook al zijn er mensen die zeggen dat het best kan. Laat je niet verleiden!
Dus, hoe leuk bedoeld ook: geen lange wandelingen, niet fietsen, geen sport en spel en niet op het water. Voor jezelf vast erg leuke bezigheden, voor de hond soms levensgevaarlijk..)

En door.

Het is een actueel onderwerp; de hitte en wat dat betekent voor onze (huis)dieren. In dit geval de hond. Ik hoor het keer op keer voorbij komen: 'we gaan lekker naar het water' of 'ik wandel 's avonds als het koeler is'. Ook een bijzondere is 'mijn hond weet heel goed hoe ver hij kan gaan'.
Laat ik voorop stellen dat de bedoelingen bij de meeste mensen gewoon goed zijn (uitzonderingen daargelaten) en dat iedereen het beste wil voor zijn of haar hond.
Toch wil ik graag uitleggen wat een hitte-beroerte (hittestress) is, hoe het ontstaat en wat we kunnen doen wanneer dit gebeurt bij jouw hond of een hond in jouw omgeving.

WAT IS EEN HITTE-BEROERTE?
Hitte-beroerte ontstaat wanneer de hond de mogelijkheid verliest om op natuurlijke wijze zijn warmte kwijt te raken. Honden kunnen niet over het hele lichaam zweten zoals wij mensen, dit is alleen mogelijk door hijgen en via de voetzolen. Wanneer honden verhit raken en dit niet snel genoeg kwijt kunnen dan kan een hitte-beroerte ontstaan.

De normale lichaamstemperatuur van de hond ligt tussen de 38-39 graden. Kan een hond zijn warmte niet kwijt en stijgt de temperatuur dan kan al snel een temperatuur bereikt worden van 40.5 graad en op dat moment beginnen er processen in het lichaam op gang te komen die ervoor zorgen dat de hond symptomen gaat ontwikkelen van een hitte-beroerte. Stijgt de temperatuur nog verder dan kan er onomkeerbare schade aan nieren, lever, spijsverteringsstelsel, hart en hersenen optreden.

Om erachter te komen of jouw hond het gewoon warm heeft of dat er sprake is van een hitte-beroerte, is het goed om de symptomen te kennen:
- heel erg hijgen
- hyperventilatie
- overmatig kwijlen
- droog tandvlees wat bleek kan worden
- hele snelle en/of onregelmatige hartslag
- verslapt, verward, afwezig
- overgeven, diarree, bloed uit de anus
Wanneer dit voort duurt, kan de ademhaling afnemen of zelfs stoppen en dit kan leiden tot toevallen of coma.

WAT TE DOEN BIJ SYMPTOMEN VAN HITTE-BEROERTE?
- ga direct uit de zon; zoek een schaduwrijke en frisse plek
- breng koel (geen koud) water aan op de binnenkant van de dijen en ter hoogte van de maag. Daar waar zich zo veel mogelijk oppervlakkige en grote bloedvaten bevinden. Breng ook water aan op de voetzolen.
- Gebruik gewoon water uit de kraan. Dompel de hond nooit onder in een poel, vijver of open water omdat dit voor te snelle afkoeling kan zorgen met een hartstilstand of te verre verwijding van de bloedvaten tot gevolg.
- Gebruik koel, maar zeker geen ijskoud water. Dit heeft het zelfde effect als koud water op een brandwond. Het lijkt beter, maar wordt daarna alleen maar erger. Het effect is tegengesteld omdat door de kou de bloedvaten samen knijpen, het bloed nog minder goed kan stromen en het herstelproces daardoor vertraagt wordt.
- Bedek de hond niet. Het is de bedoeling dat het water wat wordt gebruikt ook weer kan verdampen. Kan dit niet, omdat de hond bedekt is, dan krijg je een sauna-effect. Hetzelfde geldt voor de plek om de hond te behandelen; doe dit niet in een dichte kennel of achterin een auto. Er moet voldoende frisse luchtcirculatie zijn om het verdampingsproces zo goed mogelijk te laten verlopen.
- Als je merkt dat het koelen helpt en de hond weer wat alerter wordt, dan mag je hem gerust iets aansporen om een beetje te bewegen. Dit zorgt ervoor dat de bloedstroom weer goed op gang komt. Uiteraard heel voorzichtig.
- Laat de hond kleine beetje drinken, geen hele bak tegelijk. Koelen is het belangrijkste, het aanvullen van vocht komt daarna. Gebruik ook hiervoor geen heel koud water om te voorkomen dat de hond gaat overgeven.
- Als de lichaamstemperatuur weer gaat dalen, dan verminder je het koelen en gaat zo snel mogelijk naar een dierenarts. Het is de bedoeling dat de temperatuur gelijk langzaam daalt zodra je start met koelen. Gebeurt dit te snel dan kan dit weer onderkoeling tot gevolg hebben.
- Ook al lijkt het een stuk beter te gaan, zorg toch dat je je hond laat nakijken om te beoordelen of de hitte-beroerte geen gevolgen heeft gehad voor de organen. De effecten van een hitte-beroerte kunnen nog 48-72 uur erna optreden, ook al lijkt je hond weer helemaal zichzelf.

Uiteraard is voorkomen het beste medicijn. Met name met temperaturen als deze, die heel makkelijk 30 graden of meer aantikken kan een hitte-beroerte altijd op de loer liggen.
Wij zijn verantwoordelijk voor onze dieren. Ook al heeft jouw hond nog zo'n goede conditie, ook al is er nog nooit iets gebeurt, ook al ga je naar het water, ook al denk je dat dat frisse windje voldoende verkoelt: neem geen risico. Je doet je hond niks tekort met een paar dagen kalm aan doen.
Hou hem van de straat, het asfalt is te heet voor de zooltjes.
Ga je naar het strand, bedenk dan dat ook zand erg heet wordt. Denk niet dat rijden met een open raam altijd voldoende is. De wind die daar binnen waait is echt niet altijd even fris genoeg.

En een heel belangrijke; hou de hond uit de zon. Hij kan zelf niet kiezen. Er zijn situaties, bijvoorbeeld op het water, waar hij niet even weg kan of even onder de parasol kan duiken. Waar het voor jou (met je zonnebril en je pet) heerlijk vertoeven is op het water, is het voor de hond zonder enige bescherming al snel heel eenvoudig om te warm te worden. Als wij mensen al verbranden (en dat gebeurt op het water nog sneller) wat zijn dan de gevolgen voor onze honden?
Er zijn mensen die dan de hond gewoon een frisse duik laten nemen maar dit kan ook averechts werken. Het afkoelen kan te snel gaan. Is het niet meteen, dan misschien wel later. Bovendien gaat een kletsnatte vacht broeien. Zodra de hond dan weer uit het water komt warmt hij net zo snel weer op, zo niet sneller. Met als gevolg dat de warmte opnieuw niet weg kan.

Het kan zijn dat dit als overdreven wordt gezien, en dat mag hoor.
--------
Van de facebookpagina van een bevriende dierenartsassistente.
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 08 aug 2019, 09:27

Maak kennis met 'Hercules', een papegaai van kinderformaat

Afbeelding
Reconstructie van de gigantische papegaai Heracles, die een schacht van 8 cm hoge Kuiornis dwergt - kleine Nieuw-Zeelandse wormen die rondrennen op de bosbodem. Illustratie door Dr. Brian Choo, Flinders University.

Australaziatische paleontologen hebben 's werelds grootste papegaai ontdekt, die tot 1 m lang is en een enorme bek heeft die in staat is om de meeste voedselbronnen te kraken.

De nieuwe vogel is Heracles onpectatus genoemd om zijn Herculean-mythe-achtige grootte en kracht weer te geven - en de onverwachte aard van de ontdekking.

"Nieuw-Zeeland staat bekend om zijn gigantische vogels", zegt professor Trevor Worthy van Flinders University. “Niet alleen moifa domineerde avifauna's, maar gigantische ganzen en adzebills deelden de bosbodem, terwijl een gigantische adelaar de lucht regeerde.

"Maar tot nu toe heeft niemand ooit een uitgestorven gigantische papegaai gevonden - waar dan ook."

Het NZ-fossiel is ongeveer de grootte van de gigantische 'dodo' duif van de Mascarenen en twee keer de grootte van de kritisch bedreigde niet-vliegende Nieuw-Zeelandse kakapo, voorheen de grootste bekende papegaai.

Net als de Kakapo was hij lid van een oude Nieuw-Zeelandse groep papegaaien die primitiever lijken te zijn dan papegaaien die vandaag gedijen op Australië en andere continenten.

Experts van Flinders University, UNSW Sydney en Canterbury Museum in Nieuw-Zeeland schatten dat Heracles 1 m lang is en ongeveer 7 kg weegt.

Afbeelding
Belangrijkste fossiele beenbot van de Heracles, boven, met kakapo-beenbotten (gedeeltelijk dijbeen en tibiotarsus) in het Flinders Palaeontology Laboratory.

De nieuwe papegaai werd gevonden in fossielen tot 19 miljoen jaar oud uit de buurt van St. Bathans in Central Otago, Nieuw-Zeeland, in een gebied dat bekend staat om een ​​rijke verzameling fossiele vogels uit het Mioceen.

Vroeger, voordat klimaatkoeling de subtropische bossen en vegetatie aantastte, leefde Heracles waarschijnlijk met zo'n 40 andere vogelsoorten rond het meer.

“Het was waarschijnlijk een niet-vliegende voederaar die overvloedig van fruit en zaden at, maar misschien op kleine dieren heeft gejaagd dat het uit boomstammen kon graven, of zelfs een snack op dode of stervende moa - zoals kea nog steeds doet met schapen.

"We hebben deze fossiele afzettingen 20 jaar lang opgegraven en onthullen elk jaar nieuwe vogels en andere dieren", zegt universitair hoofddocent Worthy, van het Flinders University Palaeontology Lab .

"Hoewel Heracles een van de meest spectaculaire vogels is die we hebben gevonden, zijn er ongetwijfeld nog veel meer onverwachte soorten te ontdekken in deze meest interessante afzetting."

"Heracles, als de grootste papegaai ooit, ongetwijfeld met een massieve papegaaibek die alles wat hij zich voordeed wijd open kon kraken, heeft misschien meer gegeten dan conventioneel papegaaivoedsel, misschien zelfs andere papegaaien," zegt professor Mike Archer van de UNSW Sydney Palaeontology, Geobiology and Earth Archives (PANGEA) Onderzoekscentrum.

Afbeelding
Afbeelding van het silhouet van Heracles onpectatus naast een vrouw van gemiddelde lengte en gewone ekster. Afbeelding: Professor Paul Scofield, Canterbury Museum

"De zeldzaamheid in de aanbetaling is iets dat we kunnen verwachten als het hoger in de voedselketen voedt," zegt hij, toevoeging van papegaaien "in het algemeen zijn zeer vindingrijke vogels in termen van culinaire belangen".

"Keas uit Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld heeft zelfs een voorliefde voor schapen ontwikkeld, omdat deze in 1773 door Europese kolonisten werden geïntroduceerd."

Vogels hebben herhaaldelijk gigantische soorten op eilanden ontwikkeld. Naast de dodo is er nog een gigantische duif gevonden op Fiji, een gigantische ooievaar op Flores, gigantische eenden in Hawaii, gigantische megapodes in Nieuw-Caledonië en Fiji, gigantische uilen en andere roofvogels in het Caribisch gebied.

Heracles leefde in een divers subtropisch bos waar veel soorten lauweren en palmen groeiden met podocarp bomen.

“Deze leverden ongetwijfeld een rijke fruitoogst op die belangrijk was in het dieet van Heracles en de papegaaien en duiven waarmee hij leefde. Maar op de bosbodem concurreerde Heracles met adzebills en de voorlopers van moa ”, zegt professor Suzanne Hand, ook van UNSW Sydney.

"De fauna van St. Bathans biedt het enige inzicht in de landvogels en andere dieren die in Nieuw-Zeeland leefden sinds dinosaurussen meer dan 66 miljoen jaar geleden door het land zwierven", zegt Paul Scofield, Senior Curator bij Canterbury Museum, Christchurch.

Canterbury Museum-onderzoekscurator Vanesa De Pietri zegt dat de fossiele afzetting een zeer diverse fauna onthult die typerend is voor subtropische klimaten met krokodillen, schildpadden, veel vleermuizen en andere zoogdieren, en meer dan 40 vogelsoorten.

"Dit was een heel andere plaats met een fauna die heel anders is dan die welke de laatste tijd overleefde", zegt ze.

'Bewijs voor een gigantische papegaai uit het vroege Mioceen van Nieuw-Zeeland' (2019) door Trevor H Worthy, Suzanne J Hand, Michael Archer, R Paul Scofield en Vanesa L De Pietri is na publicatie gepubliceerd in Biology Letters (Royal Society) URL : https://royalsocietypublishing.org/doi/ ... .2019.0467

Dit onderzoek werd gefinancierd door de Australian Research Council met steun van de Marsden Fund Council met financiering door de Nieuw-Zeelandse overheid, beheerd door Royal Society Te Apārangi.

Afbeelding
Het hoofdbeenbot of de tibiotarsus van Heracles in rood naast een volledig been van een kakapo (dijbeen, tibiotarsus en tarsometatarsus), de grote, niet-vliegende, nachtelijke, in de grond levende papegaai (groen). Afbeelding: Canterbury Museum.

https://news.flinders.edu.au/blog/2019/ ... oportions/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 10 aug 2019, 23:42

Kwam nog een filmpje tegen van mijn Saartje zaliger.
Mis ze nog steeds, was een hondje met humor.
ze was verslaafd, net als mijn vrouw. :mrgreen:



Een hond die verslaafd is aan secret story, en vooral Flip moet niet in beeld komen, want dan wordt ze gek, als hij uit beeld loopt gaatze aan de zijkant kijken waar hij blijft.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gast1

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Gast1 » 11 aug 2019, 07:31

Bijzonder uni ... het raakt me.

Gebruikersavatar
Witte wel
Wetenschapper
Berichten: 4667
Lid geworden op: 14 sep 2012, 16:52

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Witte wel » 31 aug 2019, 22:34



Lief hè .... :mrgreen:
Afbeelding
Geleuvde gij dâ zelluf?
Afbeelding

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 09 okt 2019, 07:17

De laatste mammoeten stierven op een afgelegen eiland

Afbeelding

Isolatie, extreem weer en de mogelijke komst van mensen hebben de holoceen herbivoren slechts 4000 jaar geleden gedood.
De laatste wollige mammoeten leefden op Wrangel Island in de Noordelijke IJszee; ze stierven 4000 jaar geleden binnen zeer korte tijd uit. Een internationaal onderzoeksteam van de universiteiten van Helsinki en Tübingen en de Russische Academie van Wetenschappen heeft nu het scenario gereconstrueerd dat tot het uitsterven van de mammoeten had kunnen leiden. De onderzoekers geloven dat een combinatie van geïsoleerde leefomgeving en extreme weersomstandigheden, en zelfs de verspreiding van de prehistorische mens heeft het lot van de oude reuzen bezegeld. De studie is gepubliceerd in de nieuwste editie van Quaternary Science Reviews.

Tijdens de laatste ijstijd - ongeveer 100.000 tot 15.000 jaar geleden - waren mammoeten wijdverbreid op het noordelijk halfrond van Spanje tot Alaska. Vanwege de opwarming van de aarde die 15.000 jaar geleden begon, kromp hun leefgebied in Noord-Siberië en Alaska. Op Wrangel Island werden sommige mammoeten van het vasteland afgesneden door stijgende zeespiegel; die bevolking overleefde nog 7000 jaar.

Het team van onderzoekers uit Finland, Duitsland en Rusland onderzocht de isotoopsamenstellingen van koolstof, stikstof, zwavel en strontium uit een groot aantal mammoetbeenderen en tanden uit Noord-Siberië, Alaska, de Yukon en Wrangel Island, variërend van 40.000 tot 4.000 jaar in leeftijd. Het doel was mogelijke veranderingen in het dieet van de mammoeten en hun leefgebied te documenteren en aanwijzingen te vinden voor een verstoring in hun omgeving. De resultaten toonden aan dat de collageenkoolstof- en stikstofisotoopsamenstellingen van Wrangel Island mammoeten niet verschoven omdat het klimaat zo'n 10.000 jaar geleden opwarmde. De waarden bleven onveranderd totdat de mammoeten verdwenen, schijnbaar uit het midden van stabiele, gunstige leefomstandigheden.

Dit resultaat contrasteert met de bevindingen over wollige mammoeten uit de Oekraïens-Russische vlaktes, die 15.000 jaar geleden uitstierven, en over de mammoeten van St. Paul Island in Alaska, die 5.600 jaar geleden verdwenen. In beide gevallen vertoonden de laatste vertegenwoordigers van deze populaties aanzienlijke veranderingen in hun isotopische samenstelling, wat duidt op veranderingen in hun omgeving kort voordat ze lokaal uitgestorven raakten.

Eerdere aDNA-onderzoeken geven aan dat de mammoeten op Wrangel Island mutaties leden die hun vetmetabolisme beïnvloedden. In deze studie vond het team een ​​intrigerend verschil tussen de mammoeten van Wrangel Island en hun Siberische voorgangers in de ijstijd: de carbonaat-koolstofisotoopwaarden duidden op een verschil in de vetten en koolhydraten in de voeding van de bevolking. "We denken dat dit de neiging van Siberische mammoeten weerspiegelt om te vertrouwen op hun vetreserves om te overleven door de extreem strenge ijstijdwinter, terwijl Wrangel-mammoeten, die in mildere omstandigheden leefden, dat gewoon niet hoefden te doen", zegt Dr. Laura Arppe van het Finse Natuurhistorisch Museum Luomus, Universiteit van Helsinki, die het team van onderzoekers leidde. De botten bevatten ook zwavel- en strontiumniveaus die suggereerden dat de verwering van het gesteente tegen het einde van het bestaan ​​van de mammoetpopulatie toenam. Dit kan de kwaliteit van het drinkwater van de mammoeten hebben beïnvloed.

Waarom verdwenen toen de laatste wollige mammoeten zo plotseling? De onderzoekers vermoeden dat ze zijn uitgestorven als gevolg van kortdurende gebeurtenissen. Extreem weer, zoals een regen-op-sneeuw, dat wil zeggen een ijsvorming kan de grond bedekt hebben met een dikke laag ijs, waardoor de dieren niet voldoende voedsel kunnen vinden. Dat had kunnen leiden tot een dramatische bevolkingsafname en uiteindelijk tot uitsterven. "Het is gemakkelijk voor te stellen dat de bevolking, misschien al verzwakt door genetische achteruitgang en problemen met de drinkwaterkwaliteit, zou zijn bezweken na zoiets als een extreem weergebeurtenis", zegt professor Hervé Bocherens van het Senckenberg Center for Human Evolution and Palaeovironment aan de Universiteit van Tübingen , een co-auteur van de studie.

Een andere mogelijke factor zou de verspreiding van mensen kunnen zijn. Het vroegste archeologische bewijs van mensen op Wrangel Island dateert van slechts een paar honderd jaar na het meest recente mammoetbot. De kans om bewijs te vinden dat mensen op mammoeten op Wrangel Island jaagden, is erg klein. Toch kan een menselijke bijdrage aan het uitsterven niet worden uitgesloten.

De studie laat zien hoe geïsoleerde kleine populaties van grote zoogdieren met name uitsterven door extreme omgevingsinvloeden en menselijk gedrag. Een belangrijk voordeel hiervan is dat we soorten kunnen helpen behouden door de populaties te beschermen die niet van elkaar zijn geïsoleerd.

Afbeelding
Mammoet tand op de rivieroever op Wrangel Island.

https://archeologieonline.nl/nieuws/wat ... -de-das-om

https://www.helsinki.fi/en/news/life-sc ... ote-island
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 14 okt 2019, 17:53


PRACHTIG FILMPJE ONTHULT HOE BULTRUGGEN BUBBELS BLAZEN OM PROOI TE VANGEN

Afbeelding

Met behulp van fraaie ‘bubbelnetten’ jagen de walvissen op prooidieren die niet door de barrière heen durven.

Onderzoekers hebben op schitterende wijze het jachtritueel van bultrugwalvissen weten vast te leggen. Op onderstaande video zien we dit ritueel zowel vanuit de lucht, als vanuit het perspectief van de walvissen zelf. “Het beeldmateriaal is baanbrekend,” zegt onderzoeker Lars Bejder
Meer over de bultrug
De bultrug (Megaptera novaeangliae) is een zeezoogdier en valt onder de baleinwalvissen. Volwassen bultruggen kunnen zo’n 12 tot 16 meter lang worden en een slordige 25 tot 30 ton wegen. Ze onderscheiden zich van andere vinvissen door hun lange borstvinnen, gedrongen lichaam en knobbels op de bek en onderkaak. Bultruggen staan vooral bekend om hun gezang. Zo ‘zingen’ mannelijke bultruggen er in het paarseizoen lustig op los. Hun liedjes hebben een lage frequentie, net als het geluid dat grote vracht- en passagierssschepen maken. Vorig jaar kwamen onderzoekers echter tot de ontdekking dat bultruggen stoppen met zingen als wij een hoop lawaai maken. Maar dat is niet de enige impact van de mens op het dier. Jarenlang werd er namelijk op bultruggen gejaagd. In 1966 kwam daar gelukkig een einde aan. Dat was trouwens geen overbodige luxe: er waren toen nog maar 1400 exemplaren in het noorden van de Stille Oceaan terug te vinden. Sindsdien zijn de aantallen gestaag toegenomen. Geschat wordt dat er nu weer ongeveer twintigduizend bultruggen in de Stille Oceaan zwemmen.
Bubbelnet
Bultruggen hebben een hele slimme methode bedacht om prooi te vangen. Zo maken ze gebruik van zogenoemde ‘bubbelnetten’. Een groepje walvissen zwemt in een steeds kleinere cirkel rond de prooidieren terwijl ze gezamenlijk een gordijn van luchtbellen uit hun spuitgaten blazen. De prooidieren raken gevangen in een steeds kleiner wordend cirkeltje en durven niet door het gordijn van bubbels heen te zwemmen. Uiteindelijk worden ze door de bultruggen gegrepen.

ilmpje
De onderzoekers legden het fascinerende jachtritueel vanuit twee verschillende hoeken vast. Zo gebruikten ze drones voor een prachtig bovenaangezicht. “Dit toont ons de schitterende dubbelnetten en hoe deze bellen naar het oppervlak komen,” zegt Bejder. Camera’s en sensoren die door zuignapjes aan de walvissen waren bevestigd, verzamelden videogegevens vanuit het oogpunt van de walvis. En dankzij beide methoden krijgen we een ongelooflijk gedetailleerd beeld van het geweldige voedingsgedrag van de bultrug. “Het is heel opwindend om deze twee gegevens naast elkaar te leggen,” aldus Bejder.



Wateren
De onderzoekers observeerden de walvissen in de wateren van Zuidoost-Alaska. Hier komen in de zomer ongeveer drieduizend bultruggen samen tijdens de voederperiode. Vervolgens trekken ze naar Hawaii – een zwemtocht van bijna vijfduizend kilometer – waar ze zich in de winter voortplanten. Wanneer ze Alaska verlaten, stoppen de bultruggen ook met eten totdat ze enkele maanden later weer terugkeren. “Hawaii is dus de broed- en rustplaats,” benadrukt Bejder. “We proberen te achterhalen hoe zwaar die migratie precies voor de dieren is en ook hoeveel ze moeten eten om de trektocht door te komen.” Het beeldmateriaal geeft daar ongetwijfeld meer inzicht in. “We kunnen nu observeren hoe deze dieren hun prooi manipuleren en vangen,” zegt Bejder. “Dit verschaft ons nieuwe inzichten die we nog nooit eerder hebben gekregen.”

Het is trouwens niet voor het eerst dat camera’s meer duidelijkheid scheppen in het doen en laten van de bultrug. Het lukte het team namelijk ook al eerder om unieke beelden te maken van een pasgeboren walvis. Waarschijnlijk was het jong – op het moment dat de beelden gemaakt werden – nog maar enkele minuten oud.

https://www.scientias.nl/prachtig-filmp ... te-vangen/

https://www.hawaii.edu/news/2019/10/13/ ... ing-video/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door taigitu » 21 okt 2019, 09:21



18 Animals Too Smart For Their Own Good


These animals are the smartest on the planet, from sneaky tricks they pull to avoid predators, picking locks,
these creatures have the highest intelligence we've ever seen.
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 22 okt 2019, 22:20

VERRASSING! DE MEEST BIZARRE PRIMAAT OP AARDE HEEFT NIET VIJF, MAAR ZES VINGERS

Afbeelding

De toch al behoorlijk vreemde aye-aye blijkt al die tijd met een niet eens zo heel goed verstopte duim te hebben rondgelopen.

Dat hebben onderzoekers van de North Carolina State University ontdekt. Het kleine, extra vingertje is verrassend compleet en heeft zelfs zijn eigen vingerafdruk, zo schrijven de onderzoekers in het blad American Journal of Physical Anthropology. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs ... ajpa.23936

Pezen
De wetenschappers ontdekten de zesde vinger min of meer toevallig; ze bestudeerden de pezen in de hand van de aye-aye, toen ze opeens zagen dat één van de pezen zich vertakte richting een kleine structuur in de pols van de aye-aye. Vervolgonderzoek naar die mysterieuze structuur wees vervolgens uit dat deze is opgebouwd uit bot en kraakbeen en zodanig gespierd is dat deze in drie richtingen kan bewegen. Al snel konden de onderzoekers dan ook niet anders dan concluderen dat de aye-aye al die tijd stiekem met een zesde vinger – door de onderzoekers ook wel aangeduid als ‘pseudoduim’ – heeft rondgelopen.

Compleet
De pseudoduim is verrassend compleet. “Wat misschien wel het allercoolst is als het over deze extra vinger gaat, is dat deze zijn eigen vingerafdruk heeft, die je kunt zien op de palm van de hand van de aye-aye,” vertelt onderzoeker Edwin Dickinson aan Scientias.nl. En als je eraan voelt, kun je zelfs een klein uitsteekseltje onder het huidoppervlak voelen. Dat is het botachtige deel van vinger.” Verder functioneert de pseudoduim ook zoals de andere vingers dat doen. “De pseudoduim wordt bestuurd door specifieke spieren die deze in staat stellen om ongeveer net zo te bewegen als de andere (‘echte’) duim van de aye-aye. Sterker nog: één van de spieren van de pseudoduim deelt zelfs een pees met de ‘echte’ duim!”



Toch zijn er ook verschillen tussen deze pseudoduim en de overige vingers van de aye-aye, zo vertelt Dickinson desgevraagd. “Het grootste verschil tussen de pseudoduim en de andere vingers van de aye-aye betreft de structuur ervan.” Waar de overige vingers van de aye-aye zijn opgebouwd uit meerdere vingerkootjes, bestaat de pseudoduim uit slechts één bot en een stukje kraakbeen. “De anatomie van de pseudoduim van de aye-aye is wat dat betreft vergelijkbaar met de anatomie van de pseudoduim van de reuzenpanda (…) wat erop wijst dat dit de eenvoudigste manier is om de hand van een zoogdier zo te reorganiseren dat deze een extra vinger verkrijgt.”

Compensatie
Grote vraag is nu natuurlijk waarom de aye-aye zo’n zesde vinger heeft ontwikkeld. De onderzoekers hebben daar wel ideeën over. Zo zou het te herleiden zijn naar de tekortkomingen van de overige vijf vingers van de aye-aye. “De aye-aye heeft de gekste handen van alle primaten,” stelt onderzoeker Adam Hartstone-Rose. “De vingers zijn zo geëvolueerd dat ze extreem gespecialiseerd zijn – zo gespecialiseerd zelfs dat ze niet echt handig zijn als de aye-aye zich door de bomen beweegt. Als je de vingerdieren ziet bewegen, is het alsof je een vreemde lemuur ziet die op spinnen loopt.” Hartstone-Rose verwijst hiermee op treffende wijze naar de lange vingers waarmee de aye-aye is uitgerust en die de primaat helpen om insecten uit de kleinste hoekjes en gaatjes te peuteren. Hoewel deze lange vingers uitstekend van pas komen als de aye-aye honger heeft, zijn ze op andere momenten wat onhandig. “De handen van de aye-aye zijn slecht in staat om dingen te grijpen – ze zijn niet zo behendig als de aye-aye iets wil pakken en het is lastig om de lange vingers effectief rond de takken van bomen te slaan,” legt Dickinson uit. “Wij denken dan ook dat de pseudoduim heel belangrijk is en de aye-aye meer grip geeft wanneer hij zich door de bomen beweegt. Ook helpt de pseudoduim mogelijk bij het in de handpalm manoeuvreren van objecten.” Vervolgexperimenten moeten aantonen of de hypothese van de onderzoekers klopt.
Evolutie
Waar de onderzoekers ook graag meer over te weten zouden komen, is de evolutie van deze zesde vinger. “Aangezien we momenteel geen sterk fossielenbestand hebben dat de evolutie van de aye-aye onthult, is het onmogelijk om met zekerheid te zeggen hoe deze zesde vingers er bij zijn voorouders uitzag. Maar we hebben de handen van tientallen andere lemuren ontleed en bij geen enkele lemuur bewijs gevonden voor een vergelijkbare anatomie, wat suggereert dat deze zesde vinger geëvolueerd is op de tak van de stamboom die leidde naar de aye-aye. Naar mijn mening is de anatomie van de pseudoduim – zelfs als deze vrij lang geleden binnen de afstammingslijn van de aye-aye is ontstaan – waarschijnlijk in de tussentijd nauwelijks veranderd. Want de anatomie van de hand en de pols is extreem gecompliceerd en de huidige pseudoduim vereist – ondanks dat deze vrij klein en subtiel is – de reconfiguratie van behoorlijk wat spieren om te kunnen functioneren. Het sterkste bewijs voor dit idee is dat de de pseudoduim van de aye-aye zo sterk lijkt op de pseudoduim van andere levende dieren, wat suggereert dat de morfologie ervan evolutionair gezien vrij conservatief is.”
Bizar
De ontdekking van deze zesde vinger vertelt ons veel meer over primaten en de aye-aye in het bijzonder, zo benadrukt Dickinson. “Allereerst benadrukt het hoe plastisch de anatomie van primaten en zoogdieren in het algemeen blijkbaar is – het feit dat zoogdieren in verschillende afstammingslijnen onafhankelijk van elkaar een zesde vinger hebben geëvolueerd is behoorlijk opmerkelijk en het feit dat zoveel dieren dezelfde aanpassingen ondergingen om deze extra vinger mogelijk te maken, is indrukwekkend. Ten tweede laat het ons zien welke consequentie overspecialisatie – in dit geval het feit dat de handen van de aye-aye zo goed aangepast zijn aan het vinden van voedsel dat hun vingers ongeschikt zijn voor het grijpen van objecten of takken – vanuit een evolutionair perspectief heeft. Maar wat het vooral laat zien, is hoe vreemd aye-ayes werkelijk zijn. Deze soort heeft zoveel unieke anatomische kenmerken: continu groeiende snijtanden, grote vleermuisachtige oren en echt bizarre vingers. De extra vinger is nog meer bewijs voor de gekke anatomie van de aye-aye die het dier voor mij als anatomist nog interessanter maakt.”

Afbeelding
Dat de aye-aye zo’n geheim herbergde, zet aan het denken. Zouden er nog meer primaten met verborgen vingers rondlopen? Dickinson verwacht van niet. “De handanatomie van de meeste levende primaten is vrij bekend, dus ik verwacht op dat front niet heel veel nieuwe ontdekkingen. Maar het is mogelijk dat vergelijkbare anatomische afwijkingen in andere diersoorten voorkomen, zeker als deze zeldzaam zijn in dierentuinen en musea en nog niet uitgebreid zijn bestudeerd. In ons huidige onderzoek kijken we dan ook naar de handen van andere zoogdieren – geen primaten – om te zien of we iets vergelijkbaars zien in taxa die hun handen net als de aye-aye op een heel gespecialiseerde manier gebruiken.” Afbeelding: David Haring / Duke Lemur Center.

Dat de pseudoduim van de aye-aye al die tijd aan onze aandacht is ontsnapt, is volgens Dickinson goed te verklaren. “Er zijn verschillende factoren die daaraan hebben bijgedragen. Allereerst zijn aye-ayes – die natuurlijk net als alle lemuren van nature alleen in Madagaskar voorkomen – zeker in gevangenschap vrij zeldzaam zijn (zo leven er in de hele VS slechts 30 in gevangenschap). Daarnaast zijn het nachtdieren (dus hun gedrag is nog niet zo goed onderzocht). Bovendien is het zo dat wanneer mensen in het verleden de kans hadden om de aye-ayes te bestuderen, ze de focus legden op de morfologie van de lange, slanke vingers. Die zijn zo opvallend dat ze de aandacht trokken van anatomisten, wat erin resulteerde dat we dit andere – heel coole – kenmerk totaal over het hoofd hebben gezien.”

https://www.scientias.nl/verrassing-de- ... s-vingers/

https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 101619.php
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door taigitu » 24 okt 2019, 11:29



Wat triest...
Is dit een gebruikelijke methode?
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Fenna » 24 okt 2019, 11:48

Nee.
Dit is niet de gebruikelijke methode.
Mag ook niet van de dierenbescherming.
Wij trainden meestal met aangereden wild of dummies.
Dummies zijn rollen van een stevig katoen met een vulling van bijv. paardenhaar waar op een geurstof word gesprenkeld.

Afbeelding
Productomschrijving:
Dummy voor de hondentraining met wegwerpkoord. Stevige dummy van waterproof canvas, gevuld met zaagsel en zand. Geschikt voor waterwerk; de dummy blijft drijven in het water.
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 06 nov 2019, 18:30

Edelherten evolueren om eerder in een warm klimaat te bevallen

Edelherten die leven op het eiland Rum, aan de westkust van Schotland, bevallen al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw, met een snelheid van ongeveer drie dagen per decennium. Het is bekend dat deze verandering gedeeltelijk te wijten is aan het onmiddellijke effect van warmere temperaturen op het gedrag of de fysiologie van het hert. Nieuwe resultaten die op 5 november in het open-access tijdschrift PLOS Biology zijn gepubliceerd, tonen echter nu aan dat genetische verandering door natuurlijke selectie ook bijdraagt ​​aan de verandering: edelherten evolueren.

Afbeelding
Achterste edelherten ( Cervus elaphus ) en haar jonge kalf op het eiland Rum, Schotland. In deze populatie bevallen edelherten al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw, vanwege plastische reacties op temperaturen en vanwege genetische veranderingen in reactie op natuurlijke selectie.

De conclusie komt uit een langetermijnstudie van het edelhert Rum door onderzoekers aan de Britse universiteiten van Edinburgh, St. Andrews en Cambridge, en aan de Australian National University, die nu 45 jaar veldgegevens en genetische gegevens heeft. Vrouwelijke edelherten (hinds) bevallen elk jaar van een enkel kalf, en hinds die eerder bevallen hebben meer nakomelingen gedurende hun hele leven. Het onderzoek toont aan dat dit gedeeltelijk is omdat de genen die ervoor zorgen dat hinds elk jaar eerder bevallen, ook het reproductieve succes van de dieren die ze dragen vergroten, en als gevolg daarvan worden fokgenen in de loop van de tijd vaker gemeengoed.

Aangezien het klimaat wereldwijd verandert, zijn vorderingen in de timing van reproductie bij veel wilde dieren en planten gedocumenteerd. Dit artikel is echter een van de eerste om de rol van Darwiniaanse evolutie (dat wil zeggen genetische verandering door natuurlijke selectie) aan te tonen bij het bevorderen van de timing van reproductie. Genetische evolutie in populaties van wilde dieren wordt vaak als langzaam en irrelevant beschouwd op de tijdschaal van mensenlevens, maar dit resultaat toont aan dat genetische verandering voldoende snel kan zijn om gedurende enkele decennia te worden waargenomen.

Het artikel laat ook zien dat genetische verandering niet alles is. De snelle verandering in geboortedata bij Rum's hert is te wijten aan de gecombineerde effecten van directe veranderingen in fysiologie of gedrag in reactie op klimaatverandering, veranderingen in de bevolkingsdemografie en evolutie. Niet alle vooruitgang in datums kan echter worden verklaard door deze meerdere mechanismen en de langetermijnresultaten van deze processen voor de hertenpopulatie zijn onduidelijk.

https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 102819.php
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 09 nov 2019, 07:59

Afbeelding

Als we niets doen, zal de keizerspinguïn tegen het einde van deze eeuw al ten dode zijn opgeschreven.

Met een lengte van meer dan een meter is de keizerspinguïn momenteel de grootste pinguïn op aarde. Maar de toekomst van het prachtige dier staat enorm onder druk, zo blijkt maar weer eens uit een nieuw onderzoek, verschenen in het blad Global Change Biology. “Als de opwarming zich met de huidige snelheid voortzet, dan verwachten we dat het aantal keizerspinguïns op Antarctica tegen het jaar 2100 met 86% is afgenomen,” vertelt onderzoeker Stephanie Jenouvrier. “En op dat moment is het heel onwaarschijnlijk dat ze het gaan redden.”

Twee modellen
Jenouvrier en collega’s baseren zich op een combinatie van twee bestaande computermodellen. Het eerste is ontwikkeld door het National Center for Atmospheric Research (NCAR) en wordt gebruikt om te simuleren waar en wanneer zee-ijs onder bepaalde klimaatomstandigheden ontstaat. Het tweede is een model van de pinguïnpopulatie zelf en wordt gebruikt om in kaart te brengen hoe koloniën op veranderingen in de hoeveelheid zee-ijs reageren. “We hebben tien jaar aan dat pinguïnmodel gewerkt,” vertelt Jenouvrier. “Het kan een heel gedetailleerd beeld geven van hoe zee-ijs de levenscyclus van keizerpinguïns, hun voortplanting en sterfte, beïnvloedt. En als we daar de resultaten van het NCAR-klimaatmodel invoeren, kunnen we beginnen te zien hoe de met verschillende klimaatdoelen samenhangende temperaturen van invloed zijn op de gehele populatie keizerspinguïns.”

Pinguïns en zee-ijs
Het onderzoek focust zich specifiek op de relatie tussen de keizerpinguïn en zee-ijs. Dat is goed te verklaren; het lot van de pinguïns is namelijk nauw verbonden met dat van het zee-ijs. De pinguïns gebruiken het zee-ijs om te broeden en hun jongen groot te brengen en gaan vanaf het zee-ijs op jacht naar voedsel. Vanwege dat multifunctionele karakter moet het ideale zee-ijs voor de keizerspinguïn aan behoorlijk wat eisen voldoen. Zo zien onderzoekers dat koloniën zich het liefst vestigen op zee-ijs dat vastgeklonken zit aan de kustlijn van het Antarctisch continent, maar wel in de buurt van het open zeewater ligt (waaruit de pinguïns hun voedsel – vis, schaaldieren en inktvissen – halen). En dat zee-ijs verdwijnt door de opwarming van de aarde geleidelijk aan, waardoor de pinguïns hun leef- en broedgebied kwijtraken en hun jachtgebied niet of lastiger kunnen bereiken.
Resultaten
De onderzoekers lieten de modellen los op drie verschillende klimaatscenario’s. In het eerste scenario werd ervan uitgegaan dat de opwarming van de aarde tot 1,5 graad Celsius beperkt kan worden. Het tweede scenario ging uit van een opwarming van 2 graden Celsius. En in het derde scenario werd niets gedaan om de opwarming tegen te gaan en warmde de aarde met 5 tot 6 graden Celsius op. Het eerste scenario bleek erin te resulteren dat tegen het jaar 2100 5% van het zee-ijs en 19% van de pinguïns verdwenen is. Het verschil met het tweede scenario is groot: in dat scenario verdriedubbelt het verlies aan zee-ijs bijna en verdwijnt meer dan eenderde van de huidige koloniën. Het laatste scenario resulteert in het verdwijnen van bijna alle koloniën. “In het laatste scenario marcheren de pinguïns in feite de komende eeuw hun ondergang tegemoet,” aldus Jenouvrier.

Het onderzoek benadrukt nog eens hoe belangrijk het is om de opwarming van de aarde af te remmen. Het vereist een internationale inspanning waarvoor in 2015 met het Parijse klimaatakkoord een mooie blauwdruk werd afgeleverd. Inmiddels zijn we echter vier jaar verder en moet dat akkoord nog altijd handen en voeten krijgen. Recent onderzoek heeft bovendien uitgewezen dat het niet langer enkel de vraag is of landen hun beloftes die ze binnen het Parijse klimaatakkoord hebben gedaan, wel nakomen. Minstens zo belangrijk is de vraag of ze bereid zijn hun beloftes aan te scherpen. Een analyse wijst namelijk uit dat zo’n 75% van de huidige beloftes te beperkt is en niet leidt tot het afremmen van klimaatverandering.





https://www.scientias.nl/de-grootste-pi ... n-smelten/

https://www.sciencedaily.com/releases/2 ... 160704.htm
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door taigitu » 09 nov 2019, 12:02

Een Colombiaanse kat heeft dankzij haar moederinstincten misschien wel het leven gered van een rondkruipende dreumes.
De kleine Samuel Leon kroop alleen door het huis, zonder toezicht. Van vader of moeder althans, want gelukkig voor de ouders
hield poes Gatubela wel een oogje in het zeil.

De beveiligingscamera in de babyfoon legde namelijk haarscherp vast wat er gebeurde.
De jongen kruipt recht op de openstaande deur af,
waarachter een steile trap naar beneden schuilgaat.
Op het moment dat hij naar beneden dreigt te vallen, grijpt de kat in.

Ze trekt een sprintje naar de jongen en weet hem tegen te houden van wat anders ongetwijfeld een zeer gevaarlijke en
misschien wel dodelijke valpartij zou zijn geworden.

Bekijk de beelden van de reddingsactie: zie via link

Held van de dag

Zelfs nadat de jongen dankzij de actie van de kat terugdeinst, blijft Gatubela overduidelijk de weg blokkeren,
totdat hij echt definitief de andere kant op kruipt.

De beelden zijn online gezet door de moeder zelf, die ze stuurde naar het lokale asiel,
met een voordracht van haar kat als held van de dag.
De video gaat inmiddels de wereld over en de ouders worden bedolven onder de kritiek.

Moeder vlakbij op haar werk

Aan de Britse krant Metro legt moeder Diana Lorena Álvarez uit wat er gebeurde.
Ze moest die ochtend heel vroeg naar werk, dat 'vlakbij' was.

Afbeelding
De trap waar het jongetje anders vanaf zou zijn gevallen De trap waar het jongetje anders vanaf zou zijn gevallen
© Diana Lorena Alvarez

Omdat haar zoontje nog sliep toen ze moest vertrekken legde ze hem in de box en zette de camera van de babyfoon aan
om hem in de gaten te houden. Toen ze vervolgens op haar werk de camerabeelden bekeek, zag ze opeens dat haar zoontje
op eigen kracht uit de box was gekropen.

Ze keek de beelden van de camera terug om te zien hoe hij dat voor elkaar had gekregen,
en toen kwam ze erachter dat ze door het oog van de naald waren gekropen.



https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/opmerke ... m-babyfoon
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door univers » 09 nov 2019, 18:01

Vis 'met een MENSELIJK GEZICHT' is te zien in een vijver in een dorp in China
De karper droeg markeringen die leken op de mond, neus en ogen van een man
Het zwom in een vijver in een dorp in Kunming toen een toerist het filmde
Waarnemingen van 'karpers met een menselijk gezicht' zijn gerapporteerd in Taiwan en het VK
Door TRACY U VOOR MailOnline

Een bezoeker van een dorp in Zuid- China is verbijsterd achtergelaten na het spotten van een vis met een menselijk gezicht.

Trending beelden tonen de karpers sportieve aftekeningen die lijken op de mond, neus en ogen van een man op zijn hoofd.

Een vrouw die de video aan het filmen was, was zo onder de indruk van het gezicht dat ze eruit sprong: 'De vis is een fee geworden.'



Afbeelding
De karper is gisteren ontdekt in het Miao-dorp in Kunming, China. Van karpers is al lang bekend dat ze markeringen dragen die op een menselijk gezicht kunnen lijken, maar het is zeldzaam om er één te zien
Het buitengewone dier werd gisteren ontdekt door een bezoeker in het Miao Village, een toeristische bestemming in de stad Kunming, volgens de populaire blogger Feidian Videos.
Webgebruikers in het land zijn verbaasd over de 15 seconden durende clip sinds deze vandaag op Weibo verscheen, het equivalent van China in Twitter.
Een persoon schreef: 'Dit is eng.'
Een ander vroeg: 'Wie durft het op te eten?'
Van karpers is al lang bekend dat ze markeringen dragen die op een menselijk gezicht kunnen lijken, maar het is zeldzaam om er één te zien.
Waarnemingen van 'karpers met een menselijk gezicht' zijn gerapporteerd in Taiwan en het VK.

Afbeelding
In 2010 ontdekte een 44-jarige voormalige slager in Groot-Brittannië dat een vis die hij vijf maanden eerder had gekocht (foto) gezichtskenmerken begon te ontwikkelen die vergelijkbaar zijn met die van een mens.

Afbeelding
Een zijaanzicht van de karper van de Britse man laat zien dat het er veel visachtiger uitziet. De vis, eigendom van Brendan O'Sullivan van Dagenham in Essex, zou een geschatte £ 40.000 waard zijn

In 2010 ontdekte een 44-jarige Britse man dat een karper die hij vijf maanden eerder had gekocht, gelaatstrekken begon te ontwikkelen zoals die van een mens.

'Het was verbazingwekkend. Ik kon gemakkelijk twee ogen onderscheiden, een neus en een mond. Ik dacht dat ik last had van een zonnesteek, 'zei de eigenaar van de vis Brendan O'Sullivan uit Dagenham, Essex.

Men zei dat de vis van de heer O'Sullivan naar schatting £ 40.000 waard was.

In 2011 waren bewoners in Yilan County in het noordoosten van Taiwan verrast om een ​​zwart-witte karper met ogenschijnlijk menselijke kenmerken te vinden in een vijver van de lokale overheid.



http://ufosightingshotspot.blogspot.com ... ed-in.html
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: Dieren in het nieuws

Bericht door Fenna » 17 nov 2019, 11:22

Fotograaf legt zeldzaam hert met gewei van drie hoorns vast: ‘Kans van 1 op 1 miljoen’

Het is nog moeilijker te vinden dan een klavertjevier: een hert met een gewei van drie hoorns. Maar pensionado Steven Lindberg uit Michigan is er tóch in geslaagd. Afgelopen weekend postte hij op Facebook een foto van zo’n uiterst zeldzame hert. ,,Een kans van 1 op 1 miljoen”, reageerde dierenarts Steve Edwards.

Het is Oudjaar 2013. Steven Lindberg, een oud-politicus uit Marquette in Michigan die een jaar eerder met pensioen is gegaan, doet de belofte om elke dag een natuurfoto op Facebook te posten. Hij hield woord. Prachtige natuurfoto’s sieren nu al jaren zijn pagina op de sociaalnetwerksite. Lindberg, jager en amateur-fotograaf, vond twintig jaar geleden al dat hij genoeg had gejaagd in zijn leven en hij besloot dat hij voortaan liever dieren zou schieten met zijn camera dan met zijn geweer.

Afgelopen weekend stuntte de 75-jarige Amerikaan met een wel heel bijzonder beeld. Hij slaagde er tijdens zijn dagelijkse wandeling met zijn hond in een hert met drie hoorns in het gewei met de camera vast te leggen. Daar kwam hij echter pas thuis achter. Toen hij de foto's nam - ‘ik heb zulke herten wel duizenden keren gefotografeerd’ - zag hij wel dat het wat rommelig was op het hoofd van het dier. Maar hij besteedde er verder geen aandacht aan en ging naar huis. 

Thuis volgde de ontdekking tijdens het uploaden van de foto's op zijn computer. ,,Dit had ik nog nooit gezien.’’

Vele likes.

Dat schreef hij ook als bijschrift bij zijn Facebookpost. Normaal krijgen zijn natuurfoto's tientallen tot honderden likes, maar nu stroomde een veelvoud aan likes en reacties binnen. Ook sceptici lieten zich horen en vroegen zich af of de foto wel écht was. Lindberg beweert bij hoog en bij laag dat het om een authentiek beeld gaat. Hij postte daarom later nog een tweede foto van het bewuste hert.

,,Een normale, gezonde, goed uitziende bok”, beweert Steve Edwards van de dierenkliniek in Lakeview tegenover Detroit Free Press. ,,En ja, met inderdaad twee hoorns aan één kant.” Volgens Edwards is de knop waaruit het gewei groeit ofwel nog voor de geboorte ofwel daarna bij een beschadiging in tweeën gesplitst. Sowieso is zo’n hert zeldzaam, weet Edwards, die dertig jaar dierenarts was. ,,Ik heb er nog nooit een gezien, nog nooit van een gehoord.”



Afbeelding

Five days before rifle season for Whitetail Deer and look who I get to see, along with his girlfriend. A three antlered, nine or twelve point buck (depending if you want to count the two little tines on the right antler, and the small tine on the left antler). I don't recall ever seeing a three antlered deer before.
Afbeelding
Afbeelding

Plaats reactie