De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Mythes, sages, legendes, en cryptozoölogien , kun je hier vinden en plaatsen.
Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Annemiet » 03 nov 2019, 07:33

Iedereen kent het verhaal van de ark van Noach en de Bijbelse zondvloed. Maar wist je dat deze overstromingsramp wel eens op ware feiten zou kunnen teruggaan? Met de huidige klimaatopwarming in het achterhoofd een geschiedenis met actualiteitswaarde.

Het verhaal over de ark van Noach is misschien wel een van de bekendste episodes uit de Bijbel. Even recapituleren: in het boek Genesis wordt beschreven hoe God aan Noach de opdracht geeft om een ark te bouwen, een reusachtig houten vaartuig waarin hij van alle landdieren en vogels een koppel moet verzamelen. Zo kan hij het leven op Aarde vrijwaren na de zondvloed, een wereldwijde overstroming die God als straf voor het zondige leven van de mens zou veroorzaken. Noach, zijn gezin en de vele dieren op de ark overleven de ramp en vormen de basis voor het aardse leven nadien.

Afbeelding
Kleitablet met het Gilgamesj-epos - © British Museum, Londen

Het Bijbelse verhaal heeft in de eerste plaats een religieus-morele betekenis. Het is uiteraard niet écht gebeurd, hoewel creationisten dat wel geloven. Maar het vreemde is dat het verhaal over een grote zondvloed niet alleen in de Bijbel voorkomt, maar ook in het bekende Gilgamesj-epos, een mythe uit de Sumerische cultuur in Mesopotamië. Daar heet de held van het verhaal niet Noach, maar Oetnapisjtim.

Afbeelding
De ark van Oetnapisjtim, Sumerisch reliëf - © CC

Er zijn wetenschappers die menen dat het zondvloedverhaal teruggaat op een waar gebeurde overstroming rond de Zwarte Zee, een ramp die zo’n grote indruk moet hebben gemaakt op de mensen dat het verhaal in mythologische vorm vele eeuwen later nog zou verder leven.

Het is een hypothese, maar in deze tijden van klimaatbetogingen tegelijk een waarschuwing: als de ijskappen smelten, kan dat catastrofale gevolgen hebben.
Wat is er gebeurd?

Tijdens de laatste ijstijd, het Weichselglaciaal, was het niveau van oceanen en zeeën veel lager dan vandaag. Massa’s water waren immers vastgevroren in de ijskap die het noordelijke deel van het Europese en Aziatische continent bedekte. Het peil van de Middellandse Zee lag mogelijk 120 meter lager. Door die lage waterstand was de Middellandse Zee nog niet verbonden met de Zwarte Zee.

De Bosporus, nu een ondiepe zeestraat tussen Europa en Azië, vormde een landbrug die de Zwarte Zee, toen een zoetwatermeer, afsloot van de zoute Mediterrane wateren. Het niveau van de Zwarte Zee lag trouwens ook heel wat lager, afhankelijk van de bron 70 tot 150 meter.

Afbeelding
Istanbul aan de Bosporus, de huidige zeestraat tussen de Middellandse en de Zwarte Zee - © CC

De ijskappen smelten

Maar zo’n 11.700 jaar geleden begon het klimaat op te warmen en smolten de ijskappen grotendeels. Het zeeniveau van de oceanen en de Middellandse Zee, die daarmee in verbinding stond, begon te stijgen. Op een gegeven moment werd de landbrug van de Bosporus doorbroken en stroomde het zoute zeewater van de Middellandse Zee over het land tot in de lager gelegen Zwarte Zee en de omliggende kustvlakten.

Volgens de onderzoekers William Ryan en Walter Pitman, beiden verbonden aan de Colombia University in New York, gebeurde dit in den beginne nog geleidelijk aan, maar tenslotte op een catastrofale manier. Vergelijk het met een dambreuk, maar dan op een enorme schaal: de watermassa àchter de dam was immers geen stuwmeer, wel de complete Middellandse Zee. Qua debiet moet deze overstroming vergeleken worden met 200 maal de Niagarawatervallen per dag!

https://images.vrt.be/canvas_2015_1920x ... 6bf47f.jpg
Niagarawatervallen - © CC


Vergelijk het niveau van de Zwarte Zee tijdens én na de ijstijd. Beweeg je cursor heen en weer.
https://www.canvas.be/canvas-curiosa/de ... de-oudheid

Het waterpeil van de Zwarte Zee zou met tientallen centimeter per dag gestegen zijn, zeker toen de Bosporus finaal doorbrak. Dat bracht een enorme volksverhuizing teweeg. De laag gelegen kustgebieden rondom de Zwarte Zee telden immers heel wat nederzettingen en al die mensen moesten hals over kop vluchten voor het wassende water. Een oppervlakte van 100.000 vierkante kilometer werd overstroomd. Ryan en Pitman situeren deze catastrofe rond 5600 voor Christus en zijn van mening dat alles gebeurde binnen een tijdspanne van 1 tot 3 jaar.

Niet alle geologen zijn het eens met de theorie van Ryan en Pitman. Sommigen plaatsen de overstroming vroeger rond 7400 v.C. en houden het op een rustiger vollopen van het bassin van de Zwarte Zee, over een periode van verscheidene decennia of zelfs honderden jaren. Maar het resultaat was natuurlijk hetzelfde: bewoners rondom de Zwarte Zee moesten noodgedwongen verhuizen, zij het iets minder plots dan in de voorgaande theorie.

Migraties

Er zijn archeologen en historici die de overstromingsramp van de Zwarte Zee linken aan de grote migraties van de eerste landbouwers in het Neolithicum, de jonge Steentijd. Na het overstromen van hun woongebieden rondom de Zwarte Zee trokken deze mensen weg en migreerden naar de ruime regio daarrond. Op die manier zou de herinnering aan deze dramatische gebeurtenissen verspreid raken, samen met de neolithische cultuur.

Afbeelding
Jacopo Bassano: De ark van Noach - © Museo del Prado, Madrid

Het verhaal van deze grote overstromingen zou zo aan de basis kunnen liggen van de zondvloedverhalen uit de Bijbel en het Gilgamesj-epos. De twee gebieden waar deze verhalen tot stand gekomen zijn, liggen allebei in het Midden-Oosten. De auteurs kenden wellicht de overleveringen en zoals dat gaat, overgoten ze die geschiedenis met een mythologisch-religieus sausje.

Of deze hypothese nu correct is of niet, het dwingt ons wel na te denken over de gevolgen van de klimaatopwarming. Was de catastrofe in de vroegere tijden nog beperkt gebleven tot de Zwarte Zee, een stijging van de zeespiegel vandaag door het smelten van de ijskappen zou wereldwijde gevolgen hebben. En effe een ark bouwen, zoals Noach deed, zal geen oplossing bieden.

https://www.canvas.be/canvas-curiosa/de ... de-oudheid

Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Annemiet » 03 nov 2019, 07:35

Onlangs las ik deze theorie ook in het tijdschrift 'Historia' - Waarbij dus de huidige verbinding met de Middelandse zee (de Bosporus) tot stand kwam als gevolg van een natuurlijke geografische ontwikkeling.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door univers » 03 nov 2019, 07:46

Er is een documentaire over de mogelijke tot stand komen van de Middellandse.
De oorzaak schijnt in N-Amerika te liggen, door smelten van de gletsjers.
Een groot meer schijnt doorgebroken te zijn, dat het landschap overspoelde.
De littekens ervan kan je nu nog zien in het landschap.
Zal eens kijken of ik de doc, kan vinden.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Annemiet » 03 nov 2019, 07:58

univers schreef:
03 nov 2019, 07:46
Er is een documentaire over de mogelijke tot stand komen van de Middellandse.
De oorzaak schijnt in N-Amerika te liggen, door smelten van de gletsjers.
Een groot meer schijnt doorgebroken te zijn, dat het landschap overspoelde.
De littekens ervan kan je nu nog zien in het landschap.
Zal eens kijken of ik de doc, kan vinden.
;P!


Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Annemiet » 03 nov 2019, 08:46

:grin: Toppie, leesvoer

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80370
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Tammy » 09 nov 2019, 13:40

Ik denk al 40 jaar lang dat de zondvloed iets natuurlijks was.
God bestaat namelijk niet dus die kan men wegstrepen.
En als er zo’n watervloed op je afkomt in die tijd , inderdaad te vergelijken met een dambreuk , dan wijt men dat makkelijker aan een god of goden.
In die tijd geen raar denkbeeld.

Toen waren er al klimaatveranderingen en nu ook.
En die zullen in de toekomst ook blijven gebeuren.
Wat wij mensen ook doen.
Ijstijden komen en gaan alsook droge periodes.
De aarde heeft het allemaal al een keer meegemaakt met veel minder mensen en zonder fabrieken enz.
Milieu kunnen wij verbeteren, klimaat niet.

Veel dingen in de Bijbel kunnen echt zijn gebeurd maar niet zoals gelovigen die zien.
Maar dat is mijn visie hierop.
Iedereen moet zelf denken hoe of wat waar is. :peace:

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Annemiet » 09 nov 2019, 16:29

Klopt, ik geloof best dat de zondvloed uit de bijbel (en mythes voorgaande) gekoppeld zijn aan milieurampen.
Daar kunnen ook aardbevingen onder vallen, meteoorinslagen, vulkaanuitbarsting..

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Tardis » 09 nov 2019, 19:46

Oetnapisjtim is een naam die ik niet kende, ik dacht dat hij Ziusudra heette. Dus even gegoogled en het blijken verschillende namen voor dezelfde persoon te zijn. Ik denk dat het Gilgamesh epos inderdaad model heeft gestaan voor de mythe over Noach en de zondvloed. Er zijn wereldwijd veel verhalen over snel stijgend water en het zou ook kunnen wijzen op de overleveringen van de mensen die een kosmische ramp hebben overleefd. De mythe over het ten onder gaan van Atlantis is er ook een voorbeeld van. Ik vind dit buitengewoon interessant omdat er inderdaad een link naar het einde van de ijstijd gemaakt zou kunnen worden. Het ziet er naar uit dat er brokstukken van een komeet zijn ingeslagen in de noordelijke ijskap. Het onderzoek daar naar is nog in gang, definitieve conclusies volgen nog.

Ik zag de film Noah in de bioscoop en toen ik net ging checken wat er op IMdB over te lezen is bleek dat ik die film destijds een 4 heb gegeven. Ik vond het een slechte film, op basis van de loop van het verhaal. Darren Aronofsky heeft zich letterlijk aan de tekst in het Bijbelverhaal gehouden en tijdens het zien van de film wordt alle romantiek rond dat verhaal de nek omgedraaid. Gelovigen vonden dat Aronovsky een veel te vrije opvatting had over de zondvloed, maar daarmee geven ze er blijk van het verhaal in de bijbel niet goed gelezen te hebben. Het letterlijk in beeld gebrachte verhaal wordt zo ongeloofwaardig dat je als kijker de conclusie moet trekken dat het zo in elk geval niet gegaan kan zijn. Daarom viel het de gelovigen rouw op hun dak. Sommige sprookjes of mythes moet je lezen in een boek en niet verbeelden in een film. Of misschien juist toch wel, om te tonen dat het populaire verhaal volstrekte onzin is.

De Bijbelse zondvloed is waarschijnlijk een overlevering waar een kern van waarheid in kan zitten. Daarom fascineert het me.

Wie heeft er gehoord van de Richatstructuur in Mauretanië? De meningen verschillen over hoe die structuur ontstaan is, maar natuurlijk gonst het op internet dat dit de overblijfselen van Atlantis zijn. Of dat zo is maakt me niet uit, ik vind het leuk om er kennis van te nemen. T.z.t. zien we wel wat het is. De structuren in het omringende landschap, te zien op Google Earth, lijken er wel op te duiden dat hier grote hoeveelheden water gestroomd hebben. Een vloedgolf wellicht. Geologen moeten maar bepalen of dat inderdaad zo is.

Afbeelding

illustratie van Atlantis, naar de beschrijving van Plato.

Afbeelding

De vormen van de rotsformaties onder de zeespiegel voor de kust van het Japanse eiland Yonaguni fascineren me ook. Als je het mij vraagt zou ik zeggen dat het een steengroeve geweest is in een tijd dat het boven zeeniveau lag. Dat moet dan tijdens de laatste ijstijd geweest zijn. Dat kan natuurlijk best, want de mensheid bestaat al veel langer dan de laatste ijstijd geduurd heeft.

Afbeelding
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Fenna » 09 nov 2019, 21:04

univers schreef:
03 nov 2019, 07:46
Er is een documentaire over de mogelijke tot stand komen van de Middellandse.
De oorzaak schijnt in N-Amerika te liggen, door smelten van de gletsjers.
Een groot meer schijnt doorgebroken te zijn, dat het landschap overspoelde.
De littekens ervan kan je nu nog zien in het landschap.
Staat ook in een van de boeken van Hancock.
Vind zijn uitleg ook best logisch.
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Osiris
Wetenschapper
Berichten: 4726
Lid geworden op: 01 apr 2013, 07:53

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Osiris » 09 nov 2019, 21:31

Fenna schreef:
09 nov 2019, 21:04
univers schreef:
03 nov 2019, 07:46
Er is een documentaire over de mogelijke tot stand komen van de Middellandse.
De oorzaak schijnt in N-Amerika te liggen, door smelten van de gletsjers.
Een groot meer schijnt doorgebroken te zijn, dat het landschap overspoelde.
De littekens ervan kan je nu nog zien in het landschap.
Staat ook in een van de boeken van Hancock.
Vind zijn uitleg ook best logisch.
Magicians Of The Gods, waar volgens zijn research een 4 tal grote meteoren ingeslagen zijn in Alaska ,meerdere kleinere in Noord-Europa en verscheiden richting Midden-Oosten.
De immense impact en kinetische ontlading lieten instant de Noordelijke ijskap smelten, gevolg de zondvloed, die wereldwijd beschreven word,niet alleen in Middellandse Zee gebied.
Gevolgd door een veel koudere periode,ijstijd.

De tijd waarin m.i. Antarctica ( Atlantis ) verschoof van een milder klimaat naar huidige Zuidpool, verzonk en bevroor.
Terwijl andere continenten eveneens verschoven.
Bij Japan tot aan Australie werd gelijktijdig Lemurie ( Mu ) getroffen door hetzelfde gegeven van die zondvloed.
Daar zijn nu alleen nog maar eilanden ( Indonesie/Maleisie Filipijnen,Japan ) boven water, van overgebleven.

Terug te vinden in de mythes en legendes van Maya's,Inca's en andere verloren gegane beschavingen, die voortkwamen uit overlevenden na die ramp en ijstijd.
The only thing that never changes is, that everything is constantly changing

Gebruikersavatar
Osiris
Wetenschapper
Berichten: 4726
Lid geworden op: 01 apr 2013, 07:53

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Osiris » 09 nov 2019, 21:46

Volgens mij was het Uni die een tijdje terug een posting deed over een tweetal gevonden immense kraters in Alaska ??
Er moeten er dus nog 2 zijn.
The only thing that never changes is, that everything is constantly changing

Gebruikersavatar
Osiris
Wetenschapper
Berichten: 4726
Lid geworden op: 01 apr 2013, 07:53

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Osiris » 09 nov 2019, 22:23

Atlantis lag volgens Plato en Solon voorbij de pilaren van Hercules,wat altijd als Gibraltar gezien werd.
Echter lag Atlantis (Antarctica ) voor het cataclisme ( met als ander gevolg poolomkering ) op het Noordelijk halfrond en dicht bij Noordpool.

Als je de huidige aarde omdraait zie je 2 pilaren ontstaan,n.m.l. de continenten Zuid Amerika en Afrika en daar tussendoor/ voorbij, komende vanaf de Middelandse Zee, Antarctica/Atlantis.
The only thing that never changes is, that everything is constantly changing

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door univers » 09 nov 2019, 22:43

viewtopic.php?f=69&t=18315
Afbeelding

In het noordelijkste puntje van Groenland hebben Deense en Amerikaanse wetenschappers tot hun stomme verbazing een nog onbekende, 31 kilometer brede meteoorkrater gevonden onder het ijs. Bewijs voor een gigantische inslag in de steentijd, met een kracht van zo’n 5 miljoen Hiroshima-atoombommen tegelijk.

De krater is 31 kilometer breed. Ontstaan bij de inslag van een ijzermeteoriet van 1,5 kilometer groot, stellen de wetenschappers, die het gat deze week beschrijven in Science Advances. De ramp heeft mogelijk pas zo’n 12.000 jaar geleden plaatsgevonden, aan de vooravond van de uitvinding van de landbouw. Dat is, in geologische termen, nog maar nét: prop de geschiedenis van de aarde in één etmaal, en de inslag was minder dan een kwartseconde geleden.

De dreun zal enorme gevolgen hebben gehad, aldus teamlid John Paden van de Universiteit van Kansas in een toelichting. Denk aan een gat van 7 kilometer diep, waarbij ongeveer één Krakatau-vulkaan aan gesteente op slag smolt of verdampte. “Er moet puin hoog de dampkring in zijn geslingerd, wat het klimaat beïnvloed zal hebben”, schetst Paden. Ook zal er veel ijs zijn gesmolten, met als gevolg een tsunami van zoetwater die de oceaanstroming zal hebben verstoord.

De krater, helemaal in het noordwesten van Groenland, werd vier jaar geleden al bij toeval opgemerkt door Deense onderzoekers. Gedetailleerder radaronderzoek wijst nu uit dat er onder de Hiawatha-gletsjer inderdaad een soort ronde arena ligt die sterk lijkt op een inslagkrater. In een smeltwaterstroompje dat van de krater af komt, vond het team bovendien ingedeukte zandkorrels en verglaasde druppeltjes gesteente, twee belangrijke kenmerken van een inslag.

Afbeelding

GEOLOGISCH JONG
Maar hoogleraar geologie en inslagdeskundige Jan Smit (VU Amsterdam) wil niet te vroeg juichen. “Dit lijkt leuk, maar het echte bewijs moet nog wel geleverd worden”, vindt hij. Want hoewel hij de gebutste korrels en andere puinsporen ‘overtuigend’ vindt, is het raar dat de krater geen opstaande bobbel in het midden heeft zoals alle kraters, en geen puin eromheen. “Er moet daar maar eens een boring gezet worden, dan weten we het zeker”, reageert Smit.

Onderzoeksleider Kurt Kjær denkt op zijn beurt die afwijking wel te kunnen verklaren: waarschijnlijk ziet de krater er een beetje gek uit omdat de inslag plaatsvond in een dikke ijskap, mailt hij desgevraagd vanuit Kopenhagen.

Onduidelijk is hoe oud de krater precies is. In elk geval stamt hij uit een tijd dat er al oermensen rondliepen, licht Kjær toe. “De krater is uitzonderlijk goed bewaard, en dat betekent dat hij geologisch jong moet zijn.”

Gek eigenlijk dat niemand de krater eerder opmerkte, vindt Paden. “Bij lage zon kun je op satellietbeelden echt de hele cirkel van de krater zien liggen.”

https://www.demorgen.be/tech-wetenschap ... ogle.nl%2F
Megavloeden in Alaska

Het afsmelten van het ijs op het Noord-Amerikaanse continent zorgde lang niet altijd voor het langzaam wegstromen van zoetwater naar de oceaan. Onderzoek laat zien dat er ten minste drie megavloeden over Alaska stroomden. Dit verhaal begon met een visje. Een vulkaan speelt de hoofdrol in een andere megavloed.

Megavloeden op aarde kunnen allerlei oorzaken hebben. Plaattektoniek kan bijvoorbeeld een rol spelen, maar ook het smelten van enorme hoeveelheden ijs door opwarming van de aarde en de uitbarsting van vulkanen kunnen voor een megavloed zorgen. De laatste twee oorzaken zijn ingrediënten voor vier megavloeden in Alaska. Aanwijzingen voor deze megavloeden zijn erosievormen in het landschap, afzettingen zoals klei en enorme blokken, maar ook een enkele vissoort.

Wat is een megavloed?
Een megavloed is een stroom van water met een afvoer van ten minste 1 miljoen m3 per seconde, oftewel 1 Sverdrup. Ter vergelijking: de grootste rivier op aarde, de Amazone in Zuid-Amerika, voert slechts maximaal 0,37 Sverdrup af naar de Atlantische Oceaan. Megavloeden zijn niet geheel onbekend van de afgelopen paar miljoen jaar. Ze zijn onder andere aangetoond in Canada, de VS en nabij de Russisch-Mongolische grens.

Visje
Onderzoekers onder leiding van Michael Wiedmer zijn nieuwe megavloeden op het spoor, iets ten noordoosten van de stad Anchorage. Wiedmer groeide op in de regio rond Anchorage en werkte hier vervolgens tot aan zijn pensioen. In 2005 vond hij een bijzonder visje in Lake George. Dit visje komt voor in diepe, koude, door gletsjers gevoede meren in Noord-Amerika. Het bijzondere aan Prosopium coulterii uit dit meer is dat het enorm lijkt op populaties van dezelfde soort in meren naar het noordoosten, aan de zuidrand van het Copper River Basin (zie figuur). Of de meren ooit verbonden waren vroeg ook Wiedmer zich af

Meer bewijzen
De theorie dat het visje wel eens getransporteerd kon zijn via een afvoerstroom van Lake Atna, een meer dat van 58.000 tot ongeveer 11.000 jaar geleden het Copper River Basin opvulde door afsmelting van het landijs, kwam al snel bovendrijven. Een enkel visje is echter niet genoeg als bewijs en Wiedmer ging op zoek naar meer aanwijzingen.

Op het strand ontstaan vaak ribbels door de inkomende en uitgaande golven. In de rivieren vormen deze ribbels zich ook, maar dan door een stroming die maar een richting op gaat: naar zee. Meestal zijn deze ribbels een paar centimeter hoog tot wellicht tientallen centimeters in rivieren. Maar wat de onderzoekers aantroffen in een vallei net ten zuidwesten van het Copper River Basin overtrof alles. De maar liefst 25 megaribbels zijn tot 34 m hoog! De stroming moet dus zeer snel zijn geweest. Wiedmer en collega’s schatten dat het hier ten minste 110 m diep was tijdens de vorming van de megaribbels. Andere aanwijzingen zijn voornamelijk gebaseerd op erosie(vormen) in/van het landschap.

Afvoer
De onderzoekers komen op maar liefst drie megavloeden die ontstonden door afvoer van water in het meer, aangegeven in de onderstaande afbeelding. Die naar het zuidwesten toe had een afvoer van maximaal 3,3 miljoen m3 per seconde (3 Sverdrup). Maximaal 1400 km3 water stroomde via de Tahneta passage naar de Golf van Alaska. Deze vloed zou rond 15.500 en 26.000 jaar geleden hebben plaatsgevonden. Een twee, nog grotere megavloed wurmde zich ook naar het zuidwesten via de huidige Susitna rivier. Het gaat hier om maximaal 11,3 Sv, een van de grootste megavloeden ter wereld. Daarna volgde een megavloed via de Mentasta vallei (maximaal 1,6 Sv) en een ‘normale’ vloed via de Copper rivier (0,8 Sv). De reden van plotselinge afvoer is waarschijnlijk het doorbreken van ijsdammen, waardoor het waterniveau van het meer met vele tientallen meters zakte.

Nog een megavloed in Alaska
Ongeveer 670 km naar het zuidwesten vanaf Anchorage bevindt zich de Aniakchak krater gevormd door een uitbarsting van 3400 jaar geleden. De krater, ook wel caldera genoemd, is 10 km breed en meer dan een km diep. Na de uitbarsting vulde de caldera zich op met regenwater, een enorm meer vormend van maximaal 3,7 miljard m3 water. Uiteindelijk gebeurde wat er al lang zat aan te komen. De calderarand hield het niet meer en maximaal 1,1 miljoen m3 water stroomde per seconde (1,1 Sv) weg uit het kratermeer via de Aniakchak rivier. Grote brokken van bijvoorbeeld 27 m doorsnee afkomstig uit de caldera en nu liggend op 2 km afstand van de doorgang in de kraterwand zijn hier nog getuige van.

De vloed en de aardbeving
Terug naar Anchorage. De megavloeden nabij Anchorage zorgden niet alleen voor megaribbels en erosie in het landschap, maar legden ook kleilaagjes neer daar waar de vloed haar snelheid verloor waardoor ook de kleinste deeltjes tot bezinking kwamen. Dit laagje bevat ook silt (iets groter dan de kleideeltjes). De kleilaagjes bevinden zich waarschijnlijk onder de grootste stad van Alaska, Anchorage, zo speculeren de onderzoekers. Dit denken ze op basis van een laag zoutgehalte in deze laag en andere chemische eigenschappen.

Dit laagje wordt in het wetenschappelijke artikel beschreven als een kaartenhuis en dat betekent slecht nieuws. Tijdens de aardbeving van ongeveer 9,2 op de schaal van Richter in 1964 in Alaska werd deze kleilaag onstabiel en zorgde deze voor aardverschuivingen. Deze zorgden voor de meeste schade in Anchorage. De aardbeving is de op een na zwaarste ooit gemeten. De tsunami’s die ontstonden door de aardbeving zorgden overigens voor de meeste doden.

Link met het heden?
Op de vraag of een megavloed ook zou kunnen ontstaan in de toekomst als de ijskappen smelten durft Michael Wiedmer niet direct een antwoord te geven. “We veronderstellen geen directe link met de hedendaagse opwarming van de aarde, maar we beschrijven de gebeurtenissen nadat de aarde opwarmde vanaf het laatste glaciaal.” Toch lijkt het niet onmogelijk dat water zich in een depressie of achter het ijs op bijvoorbeeld IJsland zich ophoopt en plots vrijkomt. Met of zonder een vulkaanuitbarsting.

https://www.nemokennislink.nl/publicati ... in-alaska/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Annemiet » 10 nov 2019, 07:05

univers schreef:
09 nov 2019, 22:43
viewtopic.php?f=69&t=18315
Afbeelding

In het noordelijkste puntje van Groenland hebben Deense en Amerikaanse wetenschappers tot hun stomme verbazing een nog onbekende, 31 kilometer brede meteoorkrater gevonden onder het ijs. Bewijs voor een gigantische inslag in de steentijd, met een kracht van zo’n 5 miljoen Hiroshima-atoombommen tegelijk.

De krater is 31 kilometer breed. Ontstaan bij de inslag van een ijzermeteoriet van 1,5 kilometer groot, stellen de wetenschappers, die het gat deze week beschrijven in Science Advances. De ramp heeft mogelijk pas zo’n 12.000 jaar geleden plaatsgevonden, aan de vooravond van de uitvinding van de landbouw. Dat is, in geologische termen, nog maar nét: prop de geschiedenis van de aarde in één etmaal, en de inslag was minder dan een kwartseconde geleden.

De dreun zal enorme gevolgen hebben gehad, aldus teamlid John Paden van de Universiteit van Kansas in een toelichting. Denk aan een gat van 7 kilometer diep, waarbij ongeveer één Krakatau-vulkaan aan gesteente op slag smolt of verdampte. “Er moet puin hoog de dampkring in zijn geslingerd, wat het klimaat beïnvloed zal hebben”, schetst Paden. Ook zal er veel ijs zijn gesmolten, met als gevolg een tsunami van zoetwater die de oceaanstroming zal hebben verstoord.

De krater, helemaal in het noordwesten van Groenland, werd vier jaar geleden al bij toeval opgemerkt door Deense onderzoekers. Gedetailleerder radaronderzoek wijst nu uit dat er onder de Hiawatha-gletsjer inderdaad een soort ronde arena ligt die sterk lijkt op een inslagkrater. In een smeltwaterstroompje dat van de krater af komt, vond het team bovendien ingedeukte zandkorrels en verglaasde druppeltjes gesteente, twee belangrijke kenmerken van een inslag.

Afbeelding

GEOLOGISCH JONG
Maar hoogleraar geologie en inslagdeskundige Jan Smit (VU Amsterdam) wil niet te vroeg juichen. “Dit lijkt leuk, maar het echte bewijs moet nog wel geleverd worden”, vindt hij. Want hoewel hij de gebutste korrels en andere puinsporen ‘overtuigend’ vindt, is het raar dat de krater geen opstaande bobbel in het midden heeft zoals alle kraters, en geen puin eromheen. “Er moet daar maar eens een boring gezet worden, dan weten we het zeker”, reageert Smit.

Onderzoeksleider Kurt Kjær denkt op zijn beurt die afwijking wel te kunnen verklaren: waarschijnlijk ziet de krater er een beetje gek uit omdat de inslag plaatsvond in een dikke ijskap, mailt hij desgevraagd vanuit Kopenhagen.

Onduidelijk is hoe oud de krater precies is. In elk geval stamt hij uit een tijd dat er al oermensen rondliepen, licht Kjær toe. “De krater is uitzonderlijk goed bewaard, en dat betekent dat hij geologisch jong moet zijn.”

Gek eigenlijk dat niemand de krater eerder opmerkte, vindt Paden. “Bij lage zon kun je op satellietbeelden echt de hele cirkel van de krater zien liggen.”

https://www.demorgen.be/tech-wetenschap ... ogle.nl%2F
Megavloeden in Alaska

Het afsmelten van het ijs op het Noord-Amerikaanse continent zorgde lang niet altijd voor het langzaam wegstromen van zoetwater naar de oceaan. Onderzoek laat zien dat er ten minste drie megavloeden over Alaska stroomden. Dit verhaal begon met een visje. Een vulkaan speelt de hoofdrol in een andere megavloed.

Megavloeden op aarde kunnen allerlei oorzaken hebben. Plaattektoniek kan bijvoorbeeld een rol spelen, maar ook het smelten van enorme hoeveelheden ijs door opwarming van de aarde en de uitbarsting van vulkanen kunnen voor een megavloed zorgen. De laatste twee oorzaken zijn ingrediënten voor vier megavloeden in Alaska. Aanwijzingen voor deze megavloeden zijn erosievormen in het landschap, afzettingen zoals klei en enorme blokken, maar ook een enkele vissoort.

Wat is een megavloed?
Een megavloed is een stroom van water met een afvoer van ten minste 1 miljoen m3 per seconde, oftewel 1 Sverdrup. Ter vergelijking: de grootste rivier op aarde, de Amazone in Zuid-Amerika, voert slechts maximaal 0,37 Sverdrup af naar de Atlantische Oceaan. Megavloeden zijn niet geheel onbekend van de afgelopen paar miljoen jaar. Ze zijn onder andere aangetoond in Canada, de VS en nabij de Russisch-Mongolische grens.

Visje
Onderzoekers onder leiding van Michael Wiedmer zijn nieuwe megavloeden op het spoor, iets ten noordoosten van de stad Anchorage. Wiedmer groeide op in de regio rond Anchorage en werkte hier vervolgens tot aan zijn pensioen. In 2005 vond hij een bijzonder visje in Lake George. Dit visje komt voor in diepe, koude, door gletsjers gevoede meren in Noord-Amerika. Het bijzondere aan Prosopium coulterii uit dit meer is dat het enorm lijkt op populaties van dezelfde soort in meren naar het noordoosten, aan de zuidrand van het Copper River Basin (zie figuur). Of de meren ooit verbonden waren vroeg ook Wiedmer zich af

Meer bewijzen
De theorie dat het visje wel eens getransporteerd kon zijn via een afvoerstroom van Lake Atna, een meer dat van 58.000 tot ongeveer 11.000 jaar geleden het Copper River Basin opvulde door afsmelting van het landijs, kwam al snel bovendrijven. Een enkel visje is echter niet genoeg als bewijs en Wiedmer ging op zoek naar meer aanwijzingen.

Op het strand ontstaan vaak ribbels door de inkomende en uitgaande golven. In de rivieren vormen deze ribbels zich ook, maar dan door een stroming die maar een richting op gaat: naar zee. Meestal zijn deze ribbels een paar centimeter hoog tot wellicht tientallen centimeters in rivieren. Maar wat de onderzoekers aantroffen in een vallei net ten zuidwesten van het Copper River Basin overtrof alles. De maar liefst 25 megaribbels zijn tot 34 m hoog! De stroming moet dus zeer snel zijn geweest. Wiedmer en collega’s schatten dat het hier ten minste 110 m diep was tijdens de vorming van de megaribbels. Andere aanwijzingen zijn voornamelijk gebaseerd op erosie(vormen) in/van het landschap.

Afvoer
De onderzoekers komen op maar liefst drie megavloeden die ontstonden door afvoer van water in het meer, aangegeven in de onderstaande afbeelding. Die naar het zuidwesten toe had een afvoer van maximaal 3,3 miljoen m3 per seconde (3 Sverdrup). Maximaal 1400 km3 water stroomde via de Tahneta passage naar de Golf van Alaska. Deze vloed zou rond 15.500 en 26.000 jaar geleden hebben plaatsgevonden. Een twee, nog grotere megavloed wurmde zich ook naar het zuidwesten via de huidige Susitna rivier. Het gaat hier om maximaal 11,3 Sv, een van de grootste megavloeden ter wereld. Daarna volgde een megavloed via de Mentasta vallei (maximaal 1,6 Sv) en een ‘normale’ vloed via de Copper rivier (0,8 Sv). De reden van plotselinge afvoer is waarschijnlijk het doorbreken van ijsdammen, waardoor het waterniveau van het meer met vele tientallen meters zakte.

Nog een megavloed in Alaska
Ongeveer 670 km naar het zuidwesten vanaf Anchorage bevindt zich de Aniakchak krater gevormd door een uitbarsting van 3400 jaar geleden. De krater, ook wel caldera genoemd, is 10 km breed en meer dan een km diep. Na de uitbarsting vulde de caldera zich op met regenwater, een enorm meer vormend van maximaal 3,7 miljard m3 water. Uiteindelijk gebeurde wat er al lang zat aan te komen. De calderarand hield het niet meer en maximaal 1,1 miljoen m3 water stroomde per seconde (1,1 Sv) weg uit het kratermeer via de Aniakchak rivier. Grote brokken van bijvoorbeeld 27 m doorsnee afkomstig uit de caldera en nu liggend op 2 km afstand van de doorgang in de kraterwand zijn hier nog getuige van.

De vloed en de aardbeving
Terug naar Anchorage. De megavloeden nabij Anchorage zorgden niet alleen voor megaribbels en erosie in het landschap, maar legden ook kleilaagjes neer daar waar de vloed haar snelheid verloor waardoor ook de kleinste deeltjes tot bezinking kwamen. Dit laagje bevat ook silt (iets groter dan de kleideeltjes). De kleilaagjes bevinden zich waarschijnlijk onder de grootste stad van Alaska, Anchorage, zo speculeren de onderzoekers. Dit denken ze op basis van een laag zoutgehalte in deze laag en andere chemische eigenschappen.

Dit laagje wordt in het wetenschappelijke artikel beschreven als een kaartenhuis en dat betekent slecht nieuws. Tijdens de aardbeving van ongeveer 9,2 op de schaal van Richter in 1964 in Alaska werd deze kleilaag onstabiel en zorgde deze voor aardverschuivingen. Deze zorgden voor de meeste schade in Anchorage. De aardbeving is de op een na zwaarste ooit gemeten. De tsunami’s die ontstonden door de aardbeving zorgden overigens voor de meeste doden.

Link met het heden?
Op de vraag of een megavloed ook zou kunnen ontstaan in de toekomst als de ijskappen smelten durft Michael Wiedmer niet direct een antwoord te geven. “We veronderstellen geen directe link met de hedendaagse opwarming van de aarde, maar we beschrijven de gebeurtenissen nadat de aarde opwarmde vanaf het laatste glaciaal.” Toch lijkt het niet onmogelijk dat water zich in een depressie of achter het ijs op bijvoorbeeld IJsland zich ophoopt en plots vrijkomt. Met of zonder een vulkaanuitbarsting.

https://www.nemokennislink.nl/publicati ... in-alaska/
:post:

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Fenna » 10 nov 2019, 10:10

Osiris schreef:
09 nov 2019, 21:46
Volgens mij was het Uni die een tijdje terug een posting deed over een tweetal gevonden immense kraters in Alaska ??
Er moeten er dus nog 2 zijn.
Uni heeft het opnieuw geplaatst en onze kritische forum gebruikers kunnen hier toch niet omheen.
Voor mij is dit een bewijs dat Hancock niet zo'n fantast is als dat zij willen beweren.
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Fenna » 10 nov 2019, 10:11

univers schreef:
09 nov 2019, 22:43
viewtopic.php?f=69&t=18315
Thanks Uni. ;P!
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
Osiris
Wetenschapper
Berichten: 4726
Lid geworden op: 01 apr 2013, 07:53

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Osiris » 10 nov 2019, 10:30

Fenna schreef:
10 nov 2019, 10:10
Osiris schreef:
09 nov 2019, 21:46
Volgens mij was het Uni die een tijdje terug een posting deed over een tweetal gevonden immense kraters in Alaska ??
Er moeten er dus nog 2 zijn.
Uni heeft het opnieuw geplaatst en onze kritische forum gebruikers kunnen hier toch niet omheen.
Voor mij is dit een bewijs dat Hancock niet zo'n fantast is als dat zij willen beweren.
:post:

Nog even stukje Atlantis/Antarctica

Volgen Plato was het eiland continent volledig omgeven door water en de grootte gelijk aan de 'oude wereld',meerdere continenten zouden zichtbaar geweest zijn vanaf de kustlijnen.

Velen plaatsen het continent in de Atlantische oceaan tussen Europa en Noord-Amerika, wat onmogelijk is alleen al vanwege de omvang.

De oude wereld in de tijd van Plato omvatte Europa, Noord Afrika en een gedeelte van Azie.
Als je een kaart opzoekt is dat een immens gebied,wat never nooit niet tussen Europa en Noord-Amerika past.
Het zou dan geen eiland kunnen zijn volledig omringd door water , het overlapt grote delen van Europa en Noord-Amerika.
Daarnaast zouden de continenten niet zichtbaar kunnen zijn.

Plaats je het gebied op Antarctica dan klopt het wel, qua grootte,volledig omringd door water en de continenten Zuid-Amerika,Afrika en Australie zouden vanaf de kustlijnen zichtbaar zijn.

Ook werd voorspeld dat Atlantis eens weer zou '' herrijzen ''.
Daarvoor zou dan wel weer zo'n cataclistisch event moeten plaatsvinden,om de soms 3 km dikke ijskap van Antarctica te doen smelten.
Geloof dat dat geen decennia meer gaat duren.

Volgens anderen die de zon-activiteit onderzoeken, zijn het 13.000 jaar geleden geen meteoren geweest die de aarde raakten maar, plasmafilamenten, die in een extreem ( terugkerend ) zon- event ( uit het niets een superflare of micronova ) de aarde en andere hemellichamen torpedeerden.
De gevolgen zullen hier hetzelfde geweest zijn.

Who knows ..... :wink:
The only thing that never changes is, that everything is constantly changing

Gebruikersavatar
Annemiet
Onderzoeker
Berichten: 294
Lid geworden op: 19 okt 2019, 14:08

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Annemiet » 10 nov 2019, 11:26

Osiris schreef:
10 nov 2019, 10:30
Fenna schreef:
10 nov 2019, 10:10
Osiris schreef:
09 nov 2019, 21:46
Volgens mij was het Uni die een tijdje terug een posting deed over een tweetal gevonden immense kraters in Alaska ??
Er moeten er dus nog 2 zijn.
Uni heeft het opnieuw geplaatst en onze kritische forum gebruikers kunnen hier toch niet omheen.
Voor mij is dit een bewijs dat Hancock niet zo'n fantast is als dat zij willen beweren.
:post:

Nog even stukje Atlantis/Antarctica

Volgen Plato was het eiland continent volledig omgeven door water en de grootte gelijk aan de 'oude wereld',meerdere continenten zouden zichtbaar geweest zijn vanaf de kustlijnen.

Velen plaatsen het continent in de Atlantische oceaan tussen Europa en Noord-Amerika, wat onmogelijk is alleen al vanwege de omvang.

De oude wereld in de tijd van Plato omvatte Europa, Noord Afrika en een gedeelte van Azie.
Als je een kaart opzoekt is dat een immens gebied,wat never nooit niet tussen Europa en Noord-Amerika past.
Het zou dan geen eiland kunnen zijn volledig omringd door water , het overlapt grote delen van Europa en Noord-Amerika.
Daarnaast zouden de continenten niet zichtbaar kunnen zijn.

Plaats je het gebied op Antarctica dan klopt het wel, qua grootte,volledig omringd door water en de continenten Zuid-Amerika,Afrika en Australie zouden vanaf de kustlijnen zichtbaar zijn.

Ook werd voorspeld dat Atlantis eens weer zou '' herrijzen ''.
Daarvoor zou dan wel weer zo'n cataclistisch event moeten plaatsvinden,om de soms 3 km dikke ijskap van Antarctica te doen smelten.
Geloof dat dat geen decennia meer gaat duren.

Volgens anderen die de zon-activiteit onderzoeken, zijn het 13.000 jaar geleden geen meteoren geweest die de aarde raakten maar, plasmafilamenten, die in een extreem ( terugkerend ) zon- event ( uit het niets een superflare of micronova ) de aarde en andere hemellichamen torpedeerden.
De gevolgen zullen hier hetzelfde geweest zijn.

Who knows ..... :wink:
Dit zou nog het enige positieve kunnen zijn dat voorkomt uit de klimaatopwarming :grin:
Ik zou heel graag willen weten wat er te vinden is op Antarctica...

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: De zondvloed: klimaatramp uit de Oudheid

Bericht door Fenna » 10 nov 2019, 13:04

Annemiet schreef:
10 nov 2019, 11:26
Ik zou heel graag willen weten wat er te vinden is op Antarctica...
Ik ook.
Afbeelding
Afbeelding

Plaats reactie