Ik heb het onderzoek zelf nog niet gelezen maar heb bij voorbaat al het idee dat er iets niet klopt hier. We zien dezelfde symptomen blijkbaar bij de huidige generatie voordat ze gaan werken. Zou dat niets te maken kunnen hebben met andere factoren dan werk en studie?Stress op het werk groeit. Steeds vaker draait het om presteren, om sneller en efficiënter werken. 1,3 miljoen werknemers hebben last van burn-outverschijnselen. Jaarlijks verzuimen werknemers 11 miljoen dagen als gevolg van werkstress. Werkgevers kost het verzuim inmiddels 2,8 miljard euro, 300 miljoen meer dan het jaar ervoor, zo blijkt uit onderzoek van TNO.
Werkstress neemt al jarenlang toe en heeft grote maatschappelijke en economische gevolgen. Uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) 2018 van TNO en CBS blijkt dat 17,3 procent van alle werknemers in Nederland ernstige burn-outklachten heeft, vooral jonge mensen tussen 25 en 34 jaar.
Bron: https://nos.nl/artikel/2309986-werkdruk ... chten.html
Ik heb het de afgelopen paar jaar zelf flink voor mijn kiezen gehad en balanceerde tussen overspannenheid en een burn-out. Het merendeel op mijn werk concludeerde dat dit wel moest komen doordat ik mijn werk niet aan kon. Precies de oorzaken die de NOS noemt. Persoonlijk had ik meer het idee dat de onzekerheid of ik de volgende morgen nog wel wakker zou worden en de lading aan ellende die ziek zijn in je privéleven met zich meebrengt doorslaggevende factoren konden zijn. Toen het vertrouwen in overleven groeide zakte de stress en daardoor kon ik me meer richten op de nevenschade op privégebied waardoor mijn stressniveau's nog verder zakten. Inmiddels werk ik 4 keer zoveel uren als toen ik een probleem ervoer en wordt daarbij blootgesteld aan meer werkdruk dan in dezelfde periode en weg is de stress!
Bot gezegd is mijn ervaring dat je leuk werk moet zoeken om LOSGELD voor je onafhankelijkheid te verdienen. Dat je uitvalt met een burn-out op je werk wil niet zeggen dat die veroorzaakt wordt door je werk. Evenzo met studies. Kijk even in wat voor tijd we leven. Mijn ouders begonnen hun werkzame leven met spaarcentjes op de bank en relatieve zekerheid voor de toekomst. Mijn generatie speelde break-even en had een onzekere toekomst. De huidige generatie moet starten met schuld (studieschuld/huis kopen etc.) en heeft geen toekomst naar onze maatstaven. Gek he, dat je daarvan moedeloos wordt...
Ik heb het al vaker gezegd maar graaigedrag is niet voorbehouden aan topmensen. Ik werkte 25 jaar geleden op 16 jarige leeftijd in een strandtent voor 10 gulden netto per uur. Mijn stiefdochter heeft recent bij dezelfde strandtent gewerkt op 19 jarige leeftijd voor 5,- euro per uur. Dat is exact hetzelfde wat ik 25 jaar geleden verdiende. In de strandtent zijn de guldens euro's geworden, je zou zeggen dat het dan in de zakken van de eigenaren verdwijnt maar qua potentie was mijn baas rijker dan de baas van nu. Dat komt omdat de lasten zo ongekend zijn gestegen. Kijkend naar iets als de wegenbelasting van mijn motor zie ik dat ik 20 jaar terug 60 gulden per jaar moest betalen terwijl dit nu meer dan 120 euro per jaar is geworden. Qua salaris heb ik het beter dan mijn stiefdochter; ik verdien nu in euro's wat ik op mijn 19e in guldens kreeg. Maar de motorrijtuigenbelasting is verdubbeld? Ik weet eerlijk gezegd niets te bedenken wat goedkoper is geworden ter compensatie. Dus de overheid incasseert meer geld en je krijgt er minder (zekerheid) voor terug. Mijn pensioenpremie stijgt ook al jaren absurd hard terwijl mijn verwachte uitkering daalt. Waar blijft dat geld? In ieder geval wordt het beheerd door iemand die er niet mee om kan gaan...
Nee, ik vind het te makkelijk om 'werk' zo aan 'stress' te plakken. Als je ieder werkuur kan compenseren met voldoening door middel van de verdiende centjes is dat heel iets anders dan zoveel van je inkomen afstaan aan de afpersers en er stressrente op vangt. Als je inkomens vanaf 100.000 iets hoger belast hou je bakken vol met geld over om de stress van de werkpaarden te verlagen. Is niet zo moeilijk...