taigitu schreef:Vitharr schreef:
Ik meen iets dergelijks ook op te maken wanneer ik het gesprek tussen Taigitu en Gast1 lees. Hier betreft het de term 'woedend'. Ik wil niet invullen, maar kan het zo zijn dat Gast1 'woedend' ziet als een emotionele intensiteit die hij gekend heeft, maar inmiddels niet meer ervaart? Bij mezelf stond woedend ooit gelijk aan boos, maar omdat ik ouder en wijzer ben geworden zijn die 2 'uit elkaar gegroeid' bijvoorbeeld. En kan het zo zijn dat Taigitu (wiedanookzijdank) die intensiteit niet heeft ervaren, waardoor haar 'woedend' het qua emotionele intensiteit bij lange na niet haalt bij wat ik, en mogelijk Gast1, ons her-inneren?
Je hebt mij met deze tekst een trigger gegeven waardoor ik het iets helderder kan
formuleren waarom mijn mening is zoals die is.
Als ik het over de loop van de tijd hier van Gast1 heb begrepen/gelezen (Pierre, excuse
me if I'm wrong) kwam zijn woede voort uit de relatie met zijn vader, het niet gezien of
gewaardeerd worden.
Ik begrijp jou heel goed taigitu en het ligt zelfs voor de hand om op deze basis bepaalde conclusies te trekken.
Conclusies zoals deze:
taigitu schreef: Die woede heeft hij uitgewerkt naar de buitenwereld toe in conflicten fysiek te beslechten.
Dat leverde niet de opluchting of de winst die hij er in hoopte te vinden. Toen hij dat inzag
is er een omslag gekomen en heeft hij zichzelf tot de orde geroepen. Alleen heeft hij, in
mijn optiek, dat zo ver doorgevoerd dat hij zichzelf niet meer toestond woedend te
worden. En daarvoor in de plaats wordt woede verpakt in verdriet als hij geraakt wordt.
Ik verzeker je, dat dit beslist niet het geval is.
Dit is wat veel mensen doen en waarom zou ik een uitzondering zijn, toch?
Welnu, ik heb geprobeerd mij te verplaatsen in mijn Vader en ik heb me zelfs proberen te verplaatsen in diens vader, mijn opa.
Mijn Opa heette ook Gast1.
Die Gast1 was de eerste zoon van zijn vader, mijn betovergrootvader.
Mijn opa had een jongere broer en een jongere zus.
Mijn betovergrootvader was de rijkste paardenkoopman van Limburg.
Zijn oudste zoon Gast1 kon niet goed leren, de andere zoon wel en de dochter ook.
De andere zoon kreeg op zijn beurt 5 zonen die allen wetenschapper werden of hoogleraar.
Mijn betovergrootvader scheen heel trots te zijn op zijn tweede zoon en dochter, maar niet op zijn zoon Gast1.
Die Gast1, mijn opa, kreeg 3 zonen en 3 dochters.
Van de drie zonen konden er twee heel goed leren en ze kregen hoge functies.
Gast1 was heel trots op zijn beide zoons, maar niet op zijn oudste, mijn Vader.
Gast1 had niets van zijn vader geleerd.
Mijn Vader kreeg 4 zonen en 4 dochters.
Ik werd als eerste geboren en ik kon het beste leren.
Ik werd dat wat mijn betovergrootvader graag had gezien bij zijn oudste zoon.
Ik werd dat wat mijn opa graag had gezien bij zijn oudste zoon.
Ik werd dat wat mijn Vader graag had willen zijn bij zijn vader en hij werd ... jaloers.
Hij wilde alles beter weten dan ik, maar ging keer op keer in de fout.
Maar hij was ook trots en daar kwam ik pas veel later achter, toen ik alles ging begrijpen.
Ik begreep waarom mijn Vader zijn trots niet kon uitten, ik begreep waarom hij jaloers én trots was.
Mijn naam is Gast1 en ik heb 2 zonen gekregen en een dochter.
Alle drie bollebozen.
Mijn betovergrootvader zou trots zijn geweest.
Mijn opa zou trots zijn geweest.
Mijn Vader zou trots zijn geweest.
Ik ben niet trots.
Ik ben blij.
Blij dat ik het begrijp en blij dat mijn kinderen gelukkig zijn, niet omdat ze goed kunnen leren.
Geluk staat veel hoger dan dat alleen.
Ik ken heel gelukkige mensen met een laaggeschoold beroep.
Zij kunnen zich gelukkiger prijzen dan de ontevreden hoogopgeleide.
Ik ben dus gaan begrijpen taigitu en mijn onbegrip, boosheid, woede en zelfs 'haat' waaide weg met de wind.
Een 'aha-erlebnis' bij uitstek en een Eureka pur sang.
Ik werd 'verlost' en ik kan dit iedereen toewensen.
Het heeft mij tot een heel gelukkig mens gemaakt.
taigitu schreef: Zoals ik denk over de emotie woede ligt ook in mijn jeugd. Ik heb dingen ervaren waarbij ik
absoluut woedend had moeten worden en mijzelf met mijn vuisten had moeten verdedigen.
Maar ik was iemand die dat niet kon zodat ik schade op heb gelopen die littekens hebben
achtergelaten. Eén van die littekens heeft er o.a. voor gezorgd dat ik allergisch ben voor
autoriteit en dan vooral mensen die vinden dat ze je dat ze die mogen (mis)gebruiken naar
eigen inzicht.
Wauw ... begrijpelijk.
taigitu schreef: Ik ben later lang boos geweest op mezelf omdat ik mezelf niet had/kon verdedigen op die
momenten waarin het nodig was, en dat kan ik af en toe nog worden als ik in een hoek
wordt gedreven omdat ik op dat moment in een afhankelijke positie verkeer.
Dat kan bijvoorbeeld bij een arts zijn die iets wil doordrukken waar ik het niet mee eens ben.
Waar Gast1 dus zijn woede naar buiten richtte, zo werd ik woedend op mezelf omdat ik me
niet verdedigde waar dit absoluut noodzakelijk was. En vanuit mijn ervaring wordt ik
woedend op bijvoorbeeld een IS die mensen gruwelijke dingen aandoen, alleen maar omdat
ze daar de macht toe hebben. Ik ben hevig verontwaardig dat mensen zich het recht
aanmeten anderen iets aan te doen wat tegen alle menselijke waarden in gaat.
Zo zal ik ook woedend worden als iemand mijn geliefden iets gruwelijks aandoet,
en ik zal ze verdedigen op een manier die toepasselijk/nodig is.
Waar Gast1 zijn schade opliep door zich teveel woede toe te staan en die niet te richten
naar de persoon die het triggerde....... zo liep ik mijn schade op door niet woedend te
worden en me te verdedigen, waardoor ik mezelf (als kind) in de steek liet waardoor ik
nogmaals door mezelf werd beschadigd.
Het heeft wel gezorgd dat ik vanaf mijn jeugd wel op de bres sprong voor vriendjes en
vriendinnetjes die gepest werden. En in wezen doe ik dat nu nog, voor zover nodig.
Wauw ... in zou je dolgraag een intense omhelzing willen geven.
Je weet dat ik je al langer bewonder om de citaten en de wijsheden die je hier op het forum plaatst.
Ik stuur je digitale bloemetjes en vlindertjes en ik krijg ze ook terug.
Soms krijg ik ze 'zomaar' en je betekent heel veel voor mij.
In jouw hart weet je dat, maar je bent onzeker.
Die onzekerheid begrijp ik, ik begrijp waar ze vandaan komt en je hebt zelfs gelijk.
Ik heb mij vaker verbaasd hoe het mogelijk is dat iemand zoals jij, zo'n mooie teksten plaatst en dan toch nog boosheid en zelfs woede 'verdedigt'.
In mijn hart wist ik dit maar nu heb je het zelfs geschreven.
Weet je dat (nu) een paar tranen over je wangen laten rollen, heel opluchtend kan zijn?
Ik weet dat je dat weet, het enige wat je hoeft te doen is het toe te laten.
Geen erkenning zoeken bij anderen, maar erkenning vinden bij jezelf.
Weet je nog?
'Loslaten'? ...
Laat het ene los en laat het 'andere' toe ...
En dat is wat er met mij is gebeurd en precies dát wens ik jou toe.
Je bent een waardevolle schat!